984501928

Chwała Ci Panie,

Że ten, który świat zamknął w ramionach krzyża I chciał w ludzi tchnąć miłość,

Miał twarz podobną do twarzy moich braci,

Mordowanych w dzielnicy pogromu.

•

Inny wiersz, Autoportret Żyda™, w którym obecne są motywy Ukrzyżowanego, pisany jest sześciozestrojowcem - autor nawiązuje do podniosłego stylu - a jego podmiot liryczny wypowiada w imieniu zbiorowości dzieje tułaczki rodaków. Wiersz ten, bogaty w odniesienia historyczne i biblijne, zawiera takie słowa:

I mnie zagnałeś na drogi mrozem dymiącej Europy,

Pod orły romańskich kohort i laurem owite miecze.

Wtedy mi brata zabrałeś. Najsłodsze dałeś Mu słowa,

Wykute w sercu ojczyzny, w jej trudzie, klęsce, znużeniu.

Na ciemny krzyż Go przybiłeś! By w Jego skrzydlatym cieniu Tłum bezrozumnych wyznawców plwał we mnie i mnie mordował.

Warto w wierszu dostrzec, jak dyskretnie a zarazem osobiście wypowiada się poeta o Jezusie: nazywa Jezusa „bratem”, stosuje wielką literę, obdarza epitetem „najsłodsze” słowa wypowiadane przez Cierpiącego i stwierdza jednoznacznie, że był on prorokiem, gdyż to co mówił, pochodziło od Boga.

Być może te liczne wzmianki o Chrystusie - w kontekście artykułu Brandstaettera Lista proskrypcyjni - nasunęły Stanisławowi Pieńkowskiemu myśl, że autor zamierza przyjąć chrzest. Przedstawiciel endecji tę wieść, jako sensację, opublikował 8 października 1933 r. w „Myśli Narodowej”⁶². Pisarz, pełniący wówczas funkcję kierownika literackiego w syjonistycznym piśmie „Opinia”, poczuł się bardzo dotknięty tą wiadomością i wniósł sprawę do sądu - oskarżył Pieńkowskiego o zniesławienie.

^M Pierwodruk: „Opinia” 1933, nr 15.

⁶¹    „Opinia” 1933, nr 43.

⁶²    S. P i c ń k o w s k i, Czapka gore, „Myśl Narodowa” 1933, nr 43.

44