984502010

DZIEWCZYNA. 269

pan ze mną na cztery ręce jedne z sonat Bethowena. Chyba grać pan może bez bólu.

Ukłonił się.

Lila, wezwana do cierpiącej nieco ciotki, nie opuszczającej tego dnia łoża, nie towarzyszyła im do salonu; za to Michasia usiadła, właściwie położyła się prawie na nizkiój sofie i zawoławszy: słucham, tylko proszę, nie grajcie fałszywie — tak jak p. Kruszewski z Lila-zamknęła oczka zupełnie.

Już po pierwszych akordach Joanka, trącając lekko inże-niera, zaczęła z nim rozmowę po angielsku.

—    Zwracam pani uwagę, że panna Hubę nie rozumie tego języka, rzekł młody człowiek półgłosem.

—    Tern lepiśj. Dla czego pan unikasz naszego domu. powiedz? pytała.

—    Pani wie przecie, że rodzice nie są mi radzi, a brat pani...

Ruszyła ramionami, gubiąc jednocześnie takt w uwerturze.

—    Jestem panią mej woli...

—    Chyba nie w domu?

—    A brata teraz nie ma przecie. Siedzi u siebie ciągle, lub jeździ do Kielc—ma tam jakąś boginię nową...

—    Nie radbym narazić się...

—    Nawet dla mnie?

—    Mama pani...

—    Czy moja uprzejmość i życzliwość nie warte krzywego spojrzenia i kilku dziwactw zgryźliwej kobiety?

Nie patrzała na nuty, lecz jemu prosto w oczy...

—    Zniósłbym wiele, . ale że to matka pani... chciej zrozumieć moje położenie.

—    Cóż jam winna, że radabym nie raz mówić z panem? kłamać nie umiem—czuję dla pana życzli wość od chwili poznania.

Wybawiła go z kłopotu Michasia.

—    Gracie państwo niemożliwie i mówicie źle o mnie! zawołała, porywając się z sofy i stając przy fortepianie.

—    Źle o tobie, Michasiu? cóż ci się przywidziało? uniewinniała się panna Kawska.

—    Inaczśj, czyżbyście potrzebowali mówić językiem, którego nie rozumiem.

— Mówiliśmy dla wprawy tylko! odparła Joanka, odpłaca-jącjej ironią.

Przyjście Liii zmieniło rozmowę na ogólną.

Kruszewskiemu nad wyraz przykre były te utarczki dziewcząt i nie raz gwałtowne zaczepki Michasi, gniew Joanki i niechęć okazywana coraz to widoczniej tej ostatniej przez obie przyjaciółki. Rodzące się w nim zwolna żywsze uczucie dla zwierz-chniczki,—przyjaźń dla Michasi — stawiały go w położeniu bez