76
edukacja rzeczywiście wykorzystuje możliwości, jakie oferują technologie informacyjno-edukacyjne? Czy właściwie, tj. szybciej i bardziej efektywnie wykorzystujemy TI do realizacji naszych zadań? Czy modyfikujemy nowe pomysły, metody i treści? Jak będą wyglądać zmodernizowane programy nauczania?
Informacja, Komunikacja — Współpraca?
Technologie informacyjno-komunikacyjne ułatwiają dostęp do wiedzy, umożliwiając wykorzystanie jej lokalnych, krajowych i globalnych źródeł. Został)’ złamane bariery komunikacyjne. E-mail, grupy dyskusyjne, irc i wideo konferencje umożliwiły szybszy kontakt i większą współpracę. Jak wykorzystujemy te nowe możliwości wspólnej pracy? Które narzędzia informacyjno-komunikacyjnych technologii umożliwiają współpracę bez względu na odległość? Czy powinniśmy tworzyć środowisko nauki i pracy umożliwiające współdziałanie? Jeśli tak, to w jaki sposób? Jakie korzyści przyniosło edukacji nowe środowisko uczenia się? Jakie istnieją jeszcze barier)' w osiągnięciu znaczącego rozwoju?
Nauczanie, Uczenie się — Twórcza wiedza? Informacyjno-komunikacyjne techniki są intensywnie wykorzystywane do wspierania tradycyjnych form nauczania, przy czym bardziej zwraca się uwagę na wynik procesu nauczania niż na sam proces. Wykorzystanie TI zachęca do pracy grupowej, rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji, umożliwia studentom definiowanie własnego środowiska uczenia się i tworzenia, zdobywania wiedzy. I znowu pytania-problemy: W jaki sposób uczenie się i nauczanie mobilizuje do dynamicznego zdobywania wiedzy? W jaki sposób informacyjno-komunikacyjne techniki są w tym pomocne? Czy wykorzystanie metod i technik komputerowych sprzyja indywidualnym sposobom uczenia się? Czy potrafimy stworzyć podstawy ciągłego zdobywania wiedzy w naszych szkołach? Czy jesteśmy w stanie zaufać studentom w wyborze indywidualnego sposobu zdobywania wiedzy, ocenić zdolność jej tworzenia?
Nauczyciel, Mentor — Doradca, Przewodnik? Informacyjno-komunikacyjne techniki zmieniają, można nawet powiedzieć — przekształcają społeczeństwo, a w szczególności modyfikują rolę szkoły i nauczyciela. Tradycyjny monopol na wiedzę został złamany, a studenci zyskali dziś zróżnicowany i łatwiejszy sposób dostępu do informacji niż dawniej. Rola szkoły i nauczyciela w zdobywaniu wiedzy powinna być ponownie określona w świetle tych nowych możliwości. Są nauczyciele, którzy pozytywnie reagują na nowre metody i środki kształcenia, stając się dla uczniów przewodnikami po labiryntach i zakamarkach wiedzy. Inni natomiast nie chcą uznać konieczności zmiany swojej roli. Jak powinny być przeorganizowane szkół)7, aby w7 pełni wykorzystać możliwości nowych technologii? Czy współpraca szkoła — dom przyniesie nowe doświadczenia w zakresie kształcenia młodych ludzi? Co powinni zrobić nauczyciele, by stać się doradcami i przewodnikami w zdobywaniu wiedzy? Jakich nowych kompetencji potrzebują nauczyciele i jak możemy im pomóc w ich kształtowaniu? Czy wykorzystanie informacyjnych i komunikacyjnych technologii spowoduje zbyt duży stres u nauczycieli?
Dyskusje dotyczące poszczególnych tematów' toczyły się równolegle w7 czterech sekcjach, chociaż wykłady wprowadzające przeznaczone były dla wszystkich uczestników konferencji. Wśród gości zaproszonych do wygłoszenia wykładów przewodnich znaleźli się:
Prof. Helene Godinet z Uniwersytetu w Grenoble, która zajmuje się integracją TI w pisaniu i czytaniu. Jest ekspertem w wykorzystaniu hypertekstu, interaktywnego uczenia się i wykorzystania sieci komputerowych w kształceniu.
Prof. Reinhard Keil-Slawik z Uniwersytetu w7 Paderborn w7 Niemczech, gdzie wykłada wykorzystanie TI wr zarządzaniu, oprogramowanie użytkowe, komunikację wirtualną, wykorzystanie środków multimedialnych w7 edukacji. Jest doradcą w tym zakresie w' kilkunastu landach w' Niemczech.