984501746

Niemożliwe do zrozumienia misterium jedności obu natur zostaje wyrażone za pomocą przeciwstawnych sformułowań, które w wypowiedzi narratora tworzą logiczną i spójną wewnętrznie syntezę dwóch odmiennych rzeczywistości:

Mały Jezus, patrząc zatem na świat, poznawał go swoim wszechpo-znaniem i odkrywał go swoją wszcchobccnością, albowiem ograniczył się, czyli rozprzestrzenił do rozmiarów człowieczego wcielenia, dzięki czemu był małym nazarethańskim chłopcem, nie wtajemniczonym jeszcze w święte Prawo i uganiającym po rynku ze swoimi rówieśnikami, i bawiącym się z nimi w klasy <1-11* 113).

Spojrzenie narratora na Jeszuę ben Josef z perspektywy jego bliskich jest uzupełnione próbą ukazania prawdy o tajemnicy Jezusa z Jego punktu widzenia. W toku narracji prezentującej chłopca powoli poznającego otaczający go świat pojawiają się sformułowania świadczące o Jego bóstwie. Wskazuje na nią np. wzmianka odnosząca się do preegzystencji Syna Bożego. Opowiadający, chcąc przybliżyć czytelnikowi zjednoczenie dwóch natur w jednej osobie, podkreślając człowieczeństwo Jezusa, jednocześnie wskazuje na Jego bóstwo. Przedstawiając wprost pytania, jakie sobie stawia Jezus, wyraźnie stwierdza, iż sam sobie odwiecznie narzucił ludzkie ograniczenia, którym teraz podlega:

Ogarnęła Go przeczysta pokusa ujawnienia. A może już teraz powinien wszystko powiedzieć? A może właśnie teraz powinien wyłożyć im to, czego się później dowiedzą? Dlaczego jeszcze się waha? Przecież wahając się i czekając, sam sobie utrudnia działanie. Utrudnia? Czy ma prawo usuwać trudności, które nie tylko sam stworzył i sam sobie narzucił, lecz także kazał je zapisać prorokom w natchnionych zwojach, aby były zapisane na wieczne świadectwo Prawdy? (III-IV, 71-72)

Wobec trudnego problemu dotyczącego tożsamości Jeszuy ben Josef stają także słuchacze Jezusowych przypowieści. Zbliżają się oni niekiedy do prawdy o Transcendencji, próbując odczytać znaczenie symbolu, którym się posłużył. Narrator mówi o tym, zaznaczając, jak wicie kontrowersji wzbudziły słowa Rabbiego z Nazaretu, utożsamiające go z ogniem i Królestwem Nic-

122