M E T A B O L I Z M L I P I D Ó W

1.

Lipidy to chemicznie bardzo zróżnicowana grupa związków o raczej niskiej masie
cząsteczkowej, których charakterystyczną wspólną cechą jest brak lub niewielka
rozpuszczalność w wodzie. Lipidy pełnią wiele różnorodnych funkcji biologicznych,
niektóre z nich są najektywniejszą formą magazynowania energii (triglicerydy), inne
działają np. jako przenośniki elektronów (koenzym Q), hormony (steriody) czy przekaźniki
wewnątrzkomórkowe (fosfoinozytol). [Sugerowane jest odświeżenie wiadomości o
strukturach, ich własnościach fizykochemicznych oraz charakterystycznych reakcjach
poszczególnych grup związków zaliczanych do lipidów].

2.

TRAWIENIE I WCHŁANIANIE LIPIDÓW DOSTARCZANYCH Z DIETĄ
(egzogennych), których ~90% stanowią triglicerydy (tłuszcze obojętne):

a/ zapoczątkowanie procesu lipolizy z udziałem lipazy żołądkowej oraz wstępne
rozdrobnienie materiału lipidowego do postaci tzw. ”kropli lipidowych” o śr. ~1

µ

m

(żołądek)
b/ kontynuacja hydrolizy lipidów w górnym odcinku jelita cienkiego:
po podwyższeniu pH treści żołądkowej w świetle dwunastnicy oraz stopniowej
emulgacji i zwiększeniu dostępności materiału lipidowego dzięki obecności kwasów
żółciowych i ich soli pełniących rolę biodetergentów (1) lipaza trzustkowa (+
kolipaza), główny lipolityczny enzym przewodu pokarmowego, degraduje tłuszcze do
kwasów tłuszczowych i mono-(2)-acylogliceroli, a (2) różne fosfolipazy (głównie
trzustkowe) rozkładają złożone lipidy (fosfolipidy)
c/ powstawanie z “kropli lipidowych” tzw. “mieszanych micelli” (

φ

=20 nm) z

udziałem biodetergentów - kwasów żółciowych i ich soli - odpowiedzialnych za
emulgację tłuszczów i utrwalenie stanu tak znacznej dyspersji materiału lipidowego (z
1 „kropli lipidowej” tworzy się około 10

6

„mieszanych micelli”)

d/ aktywny udział nabłonka dolnego odcinka jelita cienkiego w procesie absorpcji
związków pochodzenia lipidowego:
(1) synteza chylomikronów – lipoprotein - zawierających głównie triglicerydy z
długołańcuhcowymi kwasami tłuszczowymi i niewielką ilość cholesterolu oraz ich
wyeksportowanie przez układ naczyń limfatycznych, a także (2) przetransportowanie
krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych do żyły wrotnej i z nią przede wszystkim
do wątroby; [upośledzenie trawienia i/lub absorpcji tłuszczów - kał tłuszczowy
(steatorrhoea)]
e/ wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach - A, D, E, K i innych
karotenoidów bezpośrednio z “mieszanych micelli”

3.

TRANSPORT LIPIDÓW W ORGANIZMIE I POMIĘDZY TKANKAMI, które w
znamienny sposób uczestniczą w metabolizmie lipidów:

a/ WKT - „wolne kwasy tłuszczowe” – kwasy tłuszczowe związane do albuminy – tak
przenoszone są egzogenne KT absorbowane w jelicie i do wątroby, mięśni i
adipocytów oraz endogenne KT pochodzące głównie z tkanki tłuszczowej do wątroby
i mięśni a także pozostałych wykorzystujących je tkanek
b/ lipoproteiny – białka złożone, kompleksy lipidowo-białkowe; skład i ogólna
budowa; apolipoproteiny oraz składniki lipidowe; podział; właściwości i znaczenie w
metabolizmie lipidów; lipazy lipoproteinowe i ich rola
Chylomikrony (powstają w nabłonku jelitowym – zawierają lipidy egzogenne)
VLDL (powstają w wątrobie – zawierają głównie lipidy pochodzenia endogennego)
LDL

(1)

, IDL i HDL (produkty przekształceń i metabolizmu głównie lipoptrotein typu

VLDL a także częściowo syntezy wątrobowej – prekursory HDL krwi)

(1)

LDL - metabolizm a hypercholesterolemia rodzinna

c/ “ciała ketonowe” – dobrze rozpuszczalne w wodzie produkty częściowego
utleniania kwasów tłuszczowych (metabolizmu kwasów tłuszczowych) – acetooctan i

β

-hydroksymaślan

4.

KWASY TŁUSZCZOWE JAKO ŹRÓDŁO ENERGII – UTLENIANIE:

a/ aktywacja kwasów tłuszczowych w cytoplazmie komórek przy pomocy syntetazy
acylo-KoA (ligaza); zapotrzebowanie na energię w postaci ATP – „faza
inwestowania”
[1] R-COOH + ATP ⇒ R-CO~AMP (acylo-AMP) + PP

i

(+ H

2

O

→

2P

i

)

[2] R-CO~AMP + KoA-SH ⇒ R-CO~S-KoA (acylo-KoA) + AMP
b/ utlenianie zaktywowanych kwasów tłuszczowych w komórce -

α

-,

β

- i

ω

-oksydacja

poza mitochondrium (zalecane przypomnienie zasad numeracji atomów węgli w
kwasach karboksylowych):

[1]

α

-oksydacja – retikulum endoplazmatyczne, mitochondria – służy prawdopo-

dobnie utlenianiu nietypowych KT (np. z gr. –CH

3

); [utlenianie węgla w pozycji 2

poprzez jego hydroksylację i usunięcie węgla w poz. 1 jako CO

2

(dekarboksylacja)

z utlenieniem grupy hydroksylowej do karboksylowej – skrócenie KT o „jeden
węgiel”]
[2]

β

-oksydacja – mitochondria - otrzymywanie energii

(p.niżej)

(*)

; peroksysomy -

skracenie długołańcuchowych (n

>

20C), rozgałęzionych, hydroksylowanych KT o

jednostki dwuwęglowe (2C) uwalniane w postaci acetylo-KoA (CH

3

-CO~S-

KoA)

(*)

; cechy charakterystyczne procesu

(*)

: podobieństwo zasad utleniania KT, ale

odmienność enzymów od tych, które katalizują proces

β

-oksydacji w

mitochondriach; peroksysomy - brak udziału karnityny

(*)

i zysku energii

(*)

[3]

ω

-oksydacja – retikulum endoplazmatyczne - metabolizm nietypowych KT (w

tym hydroksykwasów poprzez utlenianie ostatniego węgla (CH

3

-) do grupy –

COOH,

powstawanie krótkich kwasów dikarboksylowych
c/

(*)

β

-oksydacja w mitochondriach:

(1) transport acylu (kwasu tłuszczowego) z cytoplazmy do mitochondriów, miejsca
ich utleniania - rola karnityny i acylotransferaz karnitynowych I ([1] – zewnętrzna
błona mitochondrialna) i II ([2] – wewnętrzna błona mitochondrialna) oraz
translokazy wymieniającej acylokarnitynę na karnitynę ([3] - wewnetrzna błona
mitochondrialna)
[1] R-CO~S-KoA

(C)

+ Karnityna-OH

(MB)

⇒ Karnityna-O~CO-R

(MB)

+ KoA-SH

(C)

[3] KARNITYNA-O~CO-R

(MB)

→

↑↓

←

KARNITYNA-OH

(M)

[2] Karnityna-O~CO-R

(M)

+ KoA-SH

(M)

⇒ R-CO~S-KoA

(M)

+ Karnityna-OH

(M)

(2) etapy tzw.

β

-oksydacji nasyconych kwasów tłuszczowych w matrix

mitochondriów (enzymy, koenzymy, stereospecyficzność, stechiometria, zysk
energetyczny z utlenienia np. 16C kwasu palmitynowego –
C

15

H

31

COOH









{aktywacja+

β

-oksydacja}

→

→

→

→

129 ATP [zysk netto])

d/ utlenianie mono- i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych – dodatkowe reakcje,
izomeraza i reduktaza z koenzymem NADPH jako dawcą wodorów
e/ Synteza “ciał ketonowych” (acetooctan,

β

-hydroksymaślan, aceton): miejsce

syntezy – mitochondria komórek wątroby – substrat (acetylo-KoA pochodzący z
intensywnej

β

-oksydacji KT w warunkach niedoboru glukozy i metabolitów jej

degradacji), intermediaty – 3-OH,3-CH

3

-glutarylo-KoA (HMG-KoA), enzymy (m.in.

liaza HMG-

KoA), pozawątrobowe wykorzystanie ciał ketonowych jako rozpuszczalnego i
doskonalego dla wielu tkanek źródła energii pochodzenia tłuszczowego; okoliczności
metaboliczne promujące nasilenie syntezy ciał ketonowych – głód (szczególnie spadek
podaży glukozy) oraz cukrzyca (zarówno insulinozależna – szczególnie niebezpieczne,
jak i nieinsulinozależna); znaczenie produkcji ciał ketonowych dla ogólnoustrojowego
metabolizmu energetycznego

5.

SYNTEZA KWASÓW TŁUSZCZOWYCH:

a/ substraty:
- acetylo-KoA (głównie pochodzenia węglowodanowego); transport z mitochondrium
(zasadnicze miejsce powstawania) do cytoplazmy (gdzie zlokalizowana jest
biosynteza kwasów tłuszczowych) w postaci cytrynianu i tam jego rozkład pod
wpływem liazy cytrynianowej (cytrynian

(C)

+ ATP ⇒ szczawiooctan

(C)

+ acetylo-

KoA

(C)

+ APD + P

i

); aktywacja do malonylo-KoA (karboksylacja, biotyna, ATP) z

udziałem karboksylazy acetylo-KoA, „kluczowego enzymu” biosyntezy KT
- NADPH - produkt szlaku pentozofosforanowego (patrz Metabolizm węglowodanów)
i działania „enzymu jabłczanowego” [utlenienie jabłczanu do pirogronianu w
cytoplazmie: jabłczan + NADP

+

⇒ pirogronian + NADPH + CO

2

- reakcja będąca

ogniwem w procesie transportu acetylo-KoA do cytoplazmy i dalszego przekształcenia
szczawiooctanu powstającego z rozkładu cytrynianu (p.wyżej)]
c/ enzymy i przenośniki:
- karboksylaza acetylo-KoA – kluczowy enzym biosyntezy KT: forma monomeryczna
(nieaktywna) i polimeryczna (aktywna); hamowanie allosteryczne - palmitylo-KoA;
aktywacja allosteryczna - cytrynian; hamowanie poprzez fosforylację (modyfikację
kowalencyjną zależną od uruchamianej przez glukagon kaskady z pośrednictwem
cAMP i kinazy białkowej A) i depolimeryzację; aktywacja poprzez defosforylację i w
konsekwencji polimeryzację enzymu, proces wywoływany działaniem insuliny
- ACP – białko przenoszące rozmaite rodniki acylowe - fosfopantoteina jako grupa
prostetyczna wiążąca i przenosząca reszty: acetylową (CH

3

-CO-), malonylową

(HOOC-CH

2

-CO-) i intermediaty procesu biosyntezy ( reszty: 3-ketoacylową, 3-D-

hydroxyacylową, enoilową i acylową)
- syntaza kwasów tłuszczowych ssaków – kompleks dwóch jednakowych,
wielofunkcyjnych podjednostek, które współpracują ze sobą w trakcie biosyntezy
palmitynianu, produktu końcowego cytoplazmatycznego procesu syntezy KT
(ogólne zasady funkcjonowania, rola grup tiolowych – peryferyjnej [-SH cysteiny] i
centralnej [-SH ACP])

6.

Porównanie przebiegu utleniania KT w mitochondriach (udział KoA, NAD

+

, FAD, L-

stereoizomeru 3-hydroksyacylu) i ich biosyntezy w cytoplazmie (udział ACP, NADPH, D-
stereoizomeru 3-hydroksyacylu) oraz regulacji tych procesów gwarantującej wyłącznie
jednego z nich w przypadku realizacji drugiego ([1] malonylo-KoA hamuje allosterycznie
acylotransferazę karnitynową I [kluczowy enzym

β

-oksydacji], a dodatkowo podwyższone

stężenia acetylo-KoA i NADH hamują odpowiednio tiolazę i dehydrogenazę 3-L-
hydroksyacylo-KoA co zapewnia brak

β

-oksydacji KT w trakcie ich biosyntezy; natomiast

[2] palmitylo-KoA hamuje karboksylazę acetylo-KoA [kluczowy enzym biosyntezy])

7.

Zasadnicze relacje pomiędzy metabolizmem węglowodanów i tłuszczów (KT). Glukoza
jako główne źródło acetylo-KoA do syntezy kwasów tłuszczowych (wątroba, tkanka
tłuszczowa) oraz glicerofosforanu (tkanka tłuszczowa). Oszczędzanie glukozy w
przypadku utleniania kwasów tłuszczowych (mięśnie, acylokarnityna ma hamujący wpływ
na aktywność dehydrogenazy pirogronianowej)

8.

Wydłużanie łańcuchów kwasów tłuszczowych – w mikrosomach (malonylo-KoA(*) jako
dawca fragmentu dwuwęglowego, o który następuje wydłużenie KT) i w mitochondriach
(acetylo-KoA jako dawca fragmentu dwuwęglowego)
C

15

H

31

CO-KoA + *HOOC-CH

2

-CO-KoA ⇒ . ⇒ . . ⇒ C

17

H

35

CO-KoA + KoA-SH

9.

Tworzenie nienasyconych kwasów tłuszczowych – udział mikrosomalnego transportu
elektronów z cytochromem b

5

[NADH, O

2

] i desaturazy (synteza kwasów tłuszczowych o

wiązaniach podwójnych (

∆

) przy węglu 9 , 6, 5 i 4:

∆

9

,

∆

6

,

∆

5

i

∆

4

nienasycone KT)

R..-CH

2

-CH

2

-..CO- + O

2

+ NADH + H

+

→

DESATURAZA

→

R..-CH=CH-..CO- + H

2

O

+NAD

+

10. Niezbędne (wielo)nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT) – (C18:

∆

9,12

) i linolenowy

(C18:

∆

9,12,15

); kwas linolowy jako substrat do endogennej biosyntezy kwasu

arachidonowego (C20:

∆

5,8,11,14

) prekursora grupy bardzo ważnych mediatorów licznych

procesów fizjologicznych tzw. ikozanoidów: prostaglandyn, leukotrienów, tromboksanów

11. SYNTEZA TRIGLICERYDÓW (TAG)

Substraty: [1] glicerol (wątroba, kinaza glicerolowa) i fosfodihydroksyaceton lub
glicerofosforan (z utleniania glukozy, wykorzystywane w wątrobie i w tkance
tłuszczowej), [2] acylo-KoA; synteza kwasu fosfatydowego z glicerofosforanu i z acylo-
KoA, który może być wykorzystywany do syntezy triglicerydów i lipidów złożonych:

3-fosfoglicerol + 2 acylo-KoA ⇒ kwas fosfatydowy(*) + 2 KoA-SH

(*)R

1

-CO-O-CH

2

-CH(O-OC-R

2

)-CH

2

-O-PO

3

2-

; (R

2

- na ogół nienasycony KT)

na drodze syntezy triglicerydów musi on ulec defosforylacji (fosfataza) do
diacyloglicerolu (DAG), a następnie reakcji z kolejną cząsteczką acylo-KoA, co
ostatecznie prowadzi do powstania triglicerydu (TAG, triacyloglicerolu):
12. SYNTEZA LIPIDÓW ZŁOśONYCH:
a/ glicerofosfolipidy:
[1] kwas fosfatydowy + CTP ⇒ CDP-diacyloglicerol + PP

i

(PP

i

+ H

2

O → 2P

i

)

CDP-diacyloglicerol + cholina ( etanoloamina, seryna, inozytol ) ⇒ lectyna

(fosfatydyloetanoloamina, fosfatydyloseryna, 4,5-difosfo-inozytyd) + CMP
alternatywnie
[2] DAG + CDP-cholina (CDP-etanoloamina, CDP-seryna, CDP-inozytol) ⇒
(fosfatydyloetanoloamina, fosfatydyloseryna, 4,5-difosfo-inozytyd) + CMP
[3] wzajemne przekształcenia fosfolipidów pomiędzy sobą – udział m.in. metylacji i SAM
(S-adenozylometioniny) jako dawcy grup –CH

3

: np.

fosfatydyloetanoloamina + 3 SAM (~CH

3

) ⇒ fosfatydylocholina ( lecytyna )

b/ sfingolipidy:
palmitylo-KoA + seryna ⇒ ⇒ ⇒ sfingozyna
sfingozyna + acylo-KoA ⇒ ceramid
ceramid→CDP-cholina ⇒ sfingomielina
ceramid + UDP-glukoza lub UDP-galaktoza→cerebrozydy
cerebrozydy + UDP-monosacharyd (+CMP-NANA(*)) ⇒ globozydy i gangliozydy
(*)NANA – kwas N-acetyloneuraminowy (kwas sjalowy)
13. SYNTEZA CHOLESTEROLU:
a/ substraty – acetylo-KoA i NADPH ( patrz punkt 5a )
b/ synteza HMG ( patrz punkt 4e ) w cytoplazmie i jego redukcja do mewalonianu, a
następnie fosforylacja (3 ATP) do 3-fosfo-5-difosfomewalonianu
c/ przekształcenie 3-fosfo-5-difosfomewalonianu do „aktywnych” izoprenów (5C) –
difosforanu izopentenylu i difosforanu dimetyloallilu
d/ polimeryzacja „aktywnych” izoprenów kolejno do difosforanu geranylu (10 C),
difosforanu farnezylu (15 C) i skwalenu (30 C)

e/ utlenianie skwalenu (monooksygenaza – NADPH, O

2

) do epoksyskwalenu, a

następnie
jego cyklizacja i przekształcenie (wiele etapów) do cholesterolu (C 27)
f/ kluczowy (regulacyjny) enzym – reduktaza HMG, która podlega: [1] hamowaniu
allosterycznemu przez metaboliczne pochodne mewalonianu i cholesterolu ( nie do końca
określone);[2] hamowaniu poprzez modyfikację kowalencyjną – zależną od glukagonu
fosforylację ( kaskada z udziałem cAMP i kinazy białkowej A ) oraz [3] aktywacji przez
uzależnioną od insuliny defosforylację ( fosfataza fosfobiałkowa )
14. Synteza kwasów żółciowych i ich soli:

- hydroksylacje cholesterolu (NADPH, cytochrom P450)
- pierwotne kwasy żółciowe: cholowy i chenodeoksycholowy (wątroba)
- sprzęganie z tauryną ( metabolit z przemian cysteiny ) lub glicyną – kwasy żółciowe:
np. glikocholowy, taurochenodeoksycholowy ( wątroba )

- wiązanie jonów Na

+

i tworzenie soli kwasów żółciowych

- wydzielanie do dwunastnicy i przekształcanie części kwasów żółciowych w jelicie
(hydroliza i redukcja ) do wtórnych kwasów żółciowych (deoksychoanu i litocholanu):
- krążenie jelitowo-wątrobowe

15. Synteza hormonów steroidowych – liczne hydroksylacje cholesterolu (NADPH, O

2

,

cytochrom P450):
- w pozycjach 20, 22 – umożliwia skrócenie łańcucha bocznego i powstawanie
pregnenolonu, a następnie progesteronu, prekursora wszystkich pozostałych hormonów
steroidowych:
- w poz. 17, 21, 11 – glukokortykoidy – C21 (kortyzol) – stymulują glukoneogenezę,
degradację białek, tłuszczów,
- w poz. 21, 11 – mineralokortykoidy – C21 (aldosteron) – zwiększają resorpcję wody i
sodu w nerkach
- w poz. 17 - androgeny – C19 (testosteron) – warunkują prawidłowy rozwój
pierwotnych i wtórnych cech męskich
- w poz. 17 oraz specyficzne modyfikacje (aromataza) – estrogeny – C18 (estradiol) –
warunkują prawidłowy rozwój pierwotnych i wtórnych cech żeńskich
- hormon D

3

( 1,25-dihydroksycholekalciferol [calcitriol]) – udział wątroby (utlenianie

cholesterolu), skóry (fotoliza do witaminy D

3

), ponownie wątroby (hydroksylacja

witaminy D

3

w poz. 25) i nerek (hydroksylacja w poz. 1) w skomplikowanym procesie

syntezy w pełni kompetentnego czynnika (hormon D3) wpływającego na gospodarkę
jonami wapniowymi i fosforanowymi (zwiększenie uwalniania jonów Ca

2+

z kości,

wzrost ich absorpcji z jelita oraz resorpcji w nerkach)
- defekty enzymów procesu biosyntezy hormonów steroidowych (dziedziczne hiperplazję
nadnerczy ) – np. [1] dehydrogenaza 3-β-hydroksysteroidów (uogólniony brak hormonów
steroidowych; wczesny zgon), [2] 17-α-hydroksylaza (brak hormonów płciowych,
zwiększona synteza mineralokortykoidów; nadciśnienie, fenotypowo wczesne cechy
kobiece)
16. SYNTEZA POCHODNYCH ARACHIDONIANIU – eikozanoidów – i ich rozliczne,
często wzajemnie przeciwstawne aktywności biologiczne ( procesy zapalne,
chemoatrakcja, proces reprodukcji )
a/ cyklooksygenaza (COX) – powstawanie prostaglandyn (procesy zapalne, regulacja
napięcia mięśni gładkich, regulacja ciśnienia tętniczego) i tromboksanów (zwiększanie
agregacja płytek krwi)
b/ lipooksygenaza (LPO) – leukotrieny (chemoatrakcja, reakcje alergiczne)

17. DEGRADACJA SFINGOLIPIDÓW (sfingomieliny i glikolipidy).
Sfingolipidozy (lipidozy) – grupa schorzeń powodowanych przez defekty lub brak
aktywności różnych enzymów lizosomalnych zaangażowanych w degradację
sfingolipidów. Schorzenia te charakteryzują się pewnymi wspólnymi właściwościami i
objawami klinicznymi jak:
a/ niska częstotliwość występowania – średnio kilka przypadków na 100.000 urodzeń (z
wyjątkiem niektórych subpopulacji, jak np. choroba Tay-Sachsa wśród śydów
Aszkenazyjskich)
b/ generalnie dziedziczone recesywnie autosomalnie
c/ większość źle rokuje i kończy się śmiercią we wczesnym okresie życia (1-3 lat)
d/ towarzyszą im opóźnienia rozwojowe, zarówno mentalne, jak i liczne fizyczne
(ślepota, deformacje szkieletowe, uszkodzenia nerek i wątroby, paraliż, akumulacja lub
brak odnośnej frakcji lipidowej)
e/ przykłady – choroba Tay-Sachsa (β-heksozoaminidaza A)
choroba Gauchera (glukocerebrozydaza)
choroba Niemanna-Picka (sfingomielinaza)
leukodystrofia metachromatyczna (arylosulfataza A)
18. DYSLIPOPROTEINEMIE (hiperlipoproteinemie, hiperlipidemie) – zespół objawów
klinicznych wyrażający się obecnością w osoczu krwi podwyższonych ilości
lipoproteid(y) po 12-16 godz. po spożyciu ostatniego posiłku (zazwyczaj wieczornego).
Podział ze względu na rodzaj podwyższonej lipoproteiny i lipidów oraz przyczyny takich
objawów (jeśli znane):
a/ typ I (rzadko występujący) – hiperchylomikronemia – chylomicrony, towarzyszą im
głównie triglicerydy; w niektórych przypadkach wywołana przez defekt lipazy
lipoproteinowej (z śródbłonka naczyń) lub apo-CII (aktywator lipazy lipoproteinowej)
b/ typ IIa (częsty, najpowszechniejsza dyslipoproteinemia) – hipercholesterolemia –
LDL i cholesterol; powodem są m.in. genetycznie uwarunkowane zmiany apo-B lub
(częściej) receptora LDL (~150 znanych mutacji), ale też pojawia się wtórnie jako rezultat
złych nawyków żywieniowych, otyłości; zwiększone ryzyko zachorowań na choroby
układu krążenia, a zwłaszcza chorobę niedokrwienną serca; obserwowane żółto-brunatne
podskórne złogi (ksantoma) oraz zwężenie naczyń krwionośnych poprzez „płytki
miażdżycowe” (wewnątrznaczyniowe depozyty złożone m.in. z makrofagów wysycanych
cholesterolem [komórek piankowatych], płytek krwi, fibryny i innych składników
zakrzepów, kryształów cholesterolu i innych lipidów ), co prowadzi do zmniejszenia
szybkości przepływu krwi przez naczynia i niedotlenienia mięśnia sercowego
c/ typ IV (powszechny) – VLDL i triglicerydy; zwiększona synteza kwasów
tłuszczowych i triglicerydów w wątrobie z węglowodanów – cukrzyca typu II
(nieinsulinozależna), otyłość (złe nawyki żywieniowe – dieta bogata w węglowodany,
alkoholizm)
19. POWIĄZANIA METABOLIZMU LIPIDÓW I WĘGLOWODANÓW w różnych stanach
metabolicznych (po posiłku, w głodzie, w cukrzycy). Tkanki aktywnie uczestniczące w
metabolizmie energetycznym ustroju i regulujące jego przebieg w zależności od
okoliczności (podaż glukozy i triglicerydów) oraz towarzyszących im zmian stężeń
insuliny i glukagonu (patrz również Metabolizm Węglowodanów, punkt 9d.1-3):

A/ po posiłku – podaż glukozy i KT ⇒ ↑ (INSULINA/GLUKAGON)
a/ wątroba: aktywacja syntazy glikogenowej (wbudowywanie glukozy w glikogen),
aktywacja FFK I i dehydrogenazy pirogronianowej (glikoliza do cateylo-KoA),
aktywacja karboksylazy acetylo-KoA (synteza kwasów tłuszczowych z glukozy
oraz VLDL zarówno z triglicerydów pochodzących z glukozy jak i syntetyzowanych z
kwasów tłuszczowych i glicerolu dostarczanych z krwiobiegu ), aktywacja reduktazy

HMG-KoA (synteza cholesterolu); dodatkowo malonylo-KoA hamuje
acylotransferazę karnitynową I (zatrzymanie b-oksydacji KT), a wysokie stężenie G6P
napędza szlak pentozofosforanowy (produkcja NADPH) – celem jest
zmagazynowanie w tych warunkach jak największej ilości energii w postaci
triglicerydów i glikogenu
b/ tkanka tłuszczowa: aktywacja transportu glukozy (nasilenie glikolizy i szlaku
pentozofosforanowego), aktywacja lipazy lipoproteinowej śródbłonka
otaczających naczyń włosowatych (zwiększenie podaży KT) oraz hamowanie
aktywności „lipazy hormonozależnej” (zahamowanie lipolizy triglicerydów)
sprzyjają syntezie i magazynowaniu triglicerydów
c/ mięśnie szkieletowe: aktywacja transportu glukozy, aktywacja syntazy
glikogenowej i hamowanie FFK I (wbudowywanie glukozy w glikogen) oraz
aktywacja lipazy lipoproteinowej śródbłonka otaczających naczyń włosowatych
(zwiększenie podaży KT) stwarzają warunki do preferencyjnego korzystanie z
kwasów tłuszczowych jako źródła energii z równoczesnym hamowaniem utleniania
glukozy ( magazynowana w formie glikogenu ); dodatkowo acylo-karnityna i acetylo-
KoA hamują dehydrogenazę pirogronianową, a jednocześnie acetylo-KoA stymuluje
karboksylazę pirogronianową, co prowadzi do oszczędzania glukozy i zabezpiecza
podaż szczawiooctanu
B/ w głodzie, brak podaży glukozy i KT ⇒ ↓ (INSULINA/GLUKAGON)
a/ wątroba: aktywacja fosforylazy glikogenowej (uwalnianie glukozy z glikogenu),
inaktywacja FFK I i dehydrogenazy pirogronianowej (zahamowanie glikolizy z
jednoczesną aktywacją glukoneogenezy z aminokwasów, glicerolu i mleczanu),
inaktywacja karboksylazy acetylo-KoA (brak syntezy kwasów tłuszczowych przy
braku egzogennej glukozy oraz VLDL przy niedoborze egzogennych KT); trafiające
do wątroby kwasy tłuszczowe pochodzą z triglicerydów rozkładanych w tych
warunkach w tkance tłuszczowej (patrz niżej) i są wykorzystywane do syntezy ciał
ketonowych (patrz punkt 4e): acylo-KoA hamuje karboksylazę acetylo-KoA
(zahamowanie syntezy KT) – celem jest synteza glukozy i ciał ketonowych
(oszczędzanie glukozy i aminokwasów potrzebnych do syntezy glukozy)
b/ tkanka tłuszczowa: aktywacja „lipazy hormonozależnej” (zwiększenie lipolizy
triglicerydów i uwalnianie KT) w odpowiedzi na brak glukozy i zapotrzebowanie na
energię
c/ mięśnie szkieletowe: aktywacja polimerazy glikogenowej i FFK I (uwalnianie
glukozy z glikogenu na własne potrzeby mięśnia [glikoliza, ATP, skurcz]) oraz
wykorzystywanie kwasów tłuszczowych uwalnianych z tkanki tłuszczowej, a
następnie w miarę upływu czasu „ciał ketonowych” jako źródła energii w związku ze
zmniejszającą się podażą glukozy
C/ w cukrzycy typu I (insulinozależnej) ⇒ BRAK INSULINY lub BARDZO NISKA
wartość stosunku (INSULINA/GLUKAGON)
konsekwencje pomimo podaży glukozy z dietą podobne jak w przypadku głodu (brak
dostępu glukozy do tkanek zależnych w jej transporcie od insuliny, tj. tkanki
tłuszczowej i mięśni); jednym z największych zagrożeń dla organizmu jest
niekompensowana synteza ciał ketonowych (brak hamującego wpływu insuliny na
lipazę hormonozależną tkanki tłuszczowej prowadzi do niehamowanej lipolizy
triglicerydów i znacznego wzrostu stężenia KT we krwi, a co za tym idzie w wątrobie)
– prowadzi to do znacznego odchudzenia organizmu czemu również sprzyja
wydalanie wraz z glukozą (znajdującą się we krwi w dużym stężeniu) dużych ilości
wody (mocz – diabetes mellitus).