XXV Niedziela Zwykła Rok B




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości   email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




 
XXV Niedziela
Zwykła Rok B
1. Siostry i bracia. Któż z nas nie
pragnie być wielkim, coś znaczyć, być docenionym, być kimś? Kto nie
chciałby, aby go szanowano, liczono się z nim, z jego zdaniem, z jego
opinią? Tak, siedzi w nas to pragnienie być nie tuzinkowym, nie szarym
człowiekiem, ale kimś, nieprzeciętnym, wyróżnionym. Może w domu, w
rodzinie, może w pracy, (w szkole, pośród kolegów, koleżanek, być
pierwszym w klasie, najlepszym,) we wiosce, w społeczeństwie. Tak, chcemy
czasem być kimś. Chcemy od czasu do czasu zając to przysłowiowe pierwsze
miejsce.
2. Właśnie o te pierwsze miejsca
kłócili się Apostołowie , o to „kto z nich jest największy" (Mk 9,34).
Jezus im odpowiedział, że pierw­szym i największym jest ten, kto jest
ostatni i najmniejszy. Uczniowie marzyli o tym, żeby panować, a On ich
zachęcał do służenia. Te mocne słowa dzisiejszej Ewangelii odnoszą się
również do współczes­nego człowieka, który nieraz przez całe życie
walczy o największy kąsek. Nie potrafi przyjąć z pokorą miejsca, które dla
niego jest najwłaściwsze, które jako szczególne powołanie przygotował dla
niego mu Bóg.
Trudno o lekcję bardziej poglądową od
tej, jaką przedłożył na swoim przykładzie Jezus swoim Apostołom, ale także
i nam, nie rzadko zabiegającym o jak najlepszą pozycję, o wygodne miejsce
w swoim życiu.
Oto Jezus zapowiada swoją mękę i krzyż:
„Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi". Wiemy, jak okrutne były te
ręce. Te ręce wyciosały Mu krzyż i ukuły gwoździe. On tymczasem idzie
swoją drogą. Nie cofa się. Oddaje się ,,w ręce ludzi", chociaż ci ludzie
przypominają dzikie zwierzęta. Apostołowie oczekują czego innego i dlatego
nie rozumieją trudnej mowy o krzyżu. Nie potrafią pojąć tego, że Jezus
zamiast tronu wybiera krzyż, zamiast złotej korony cierniowy wieniec, a
zamiast pałacu Golgotę. Oni pragną „ pierwszych miejsc", chcą panować i
rządzić. Jezus pragnie ich ustawić na właściwym miejscu: „ Jeśli kto chce
być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich" (Mk
9,35).
    3. Być pierwszym — to
odwieczna pokusa człowieka. Olimpiady, egzaminy, wyścigi i
współzawodnictwo we wszystkich dziedzinach pracy i życia ludzkiego,
których celem jest „być pierwszym". Nie ma w tym nic złego, jak długo
człowiek stara się o miejsce odpowiadające jego zdolnościom i
możliwościom. Niestety, często żeby być pierw­szym depcze się innych.
Miliony grobów po to, żeby jakiś Stalin czy Hitler byli pierwsi. Obozy i
więzienia po to, żeby być pierwszym, gwałci się ludzi, prawa i wolność,
żeby być pierwszym. Za wszelką cenę do stanowiska, do władzy, do pieniędzy
— żeby być pierwszym.
Być pierwszym, rządzić, wykorzystywać,
deptać innych — takie jest często szalone pragnienie człowieka. Dlatego
Jezus napomina: ,,Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze
wszystkich". My również, niestety, jesteśmy czasem trudnymi uczniami
Jezusa. Nie pojmuje­my, że żyjemy po to, byśmy miłowali Boga i naszych
braci, służąc wszystkim z jakiejkolwiek pozycji, będąc na jakimkolwiek
stanowisku. Człowiek jest człowiekiem tylko wtedy, gdy służy, gdy wyrzeka
się swego samolubstwa, wyzys­kiwania innych, panowania nad innymi.

4. Niech więc dzisiejsza nauka, której
udzielił swoim Apostołom i nam Jezus pomoże nam odkryć właściwe miejsce w
swoim życiu. Bo nie ważne, które ono jest i jakie jest, ale czy jest ono
najwłaściwsze dla nas i czy zajmując je godnie wypełniamy powierzone nam
zadania.   Amen.

 
Ks. Zbigniew Załęcki