Kazanie na XXV niedzielę zwykłą rok A




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości  
email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja    reklama-banery
chat zasponsoruj




XXV Niedziela Zwykła, Rok A
        
Bracia i siostry.
      
Ewangelia, którą przed chwilą wysłuchaliśmy, to przypowieść, jedna
z wielu, jaką Jezus opowiedział swoim uczniom. Ta przypowieść z uwagi na
jej zasadniczy motyw jest nam szczególnie bliska. Jest bowiem w niej mowa
o gospodarzu, o robotnikach, o bezrobotnych, o pracy i o wynagrodzeniu za
nią zgodnie z umową. Można powiedzieć, że to krótki traktat społeczny.
Znajdujemy w nim zagadnienia związane z ludzką pracą.

Do tego właśnie tekstu
z dzisiejszej Ewangelii 15 lat temu w Gdańsku odwołał się Ojciec św.,
gdzie przemawiał do ludzi pracy. Mówił w tym czasie, gdy w Polsce podjęto
wielki wysiłek „pracy nad pracą”, aby przywrócić jej pełny wymiar osobowy
i społeczny. Był to szczególny czas, czas rozbudzonych nadziei. Wtedy były
inne problemy, bo był inny system społeczny. Dzisiaj tamte problemy
zostały przysłonięte nowym problemem – bezrobocia. Niewątpliwie, stał on
się dramatem wielu osób a nawet całych rodzin. Iluż ludzi dzisiaj może
identyfikować się z postaciami z Ewangelii, stojącymi bezczynnie na rynku,
których nikt nie najął.
Mimo, że czas się
zmienił, to wciąż pozostaje sprawą aktualną pierwszeństwo człowieka przed
kapitałem, przed zyskiem. Problem niejednokrotnie podejmowany w nauczaniu
społecznym Kościoła, zwłaszcza w encyklikach papieskich.

W całej machinie
ekonomicznej dzikiego, rzec można kapitalizmu, nieuczciwej konkurencji,
gdzieś zagubił się człowiek. Zlekceważono zasady moralne w gospodarce
stawiając jedynie na zysk. Człowiek przestał być podmiotem pracy, kimś
najważniejszym, a stał się narzędziem zysku, tanią siłą roboczą, albo
wręcz przestał już być potrzebny.
Można powiedzieć, że
to problem systemu, wina rządzących, sprawa polityki. Ale nade wszystko to
problem etyczny. Problem tkwi w człowieku. Jaki by nie był system, nawet
najbardziej nieludzki, to człowiek wobec drugiego zawsze może i powinien
być człowiekiem. Pracując zawsze można być uczciwym, solidnym, sumiennym.
Będąc praco-dawcą zawsze można być łagodnym i sprawiedliwym. A gdy ludzie
będą uczciwi, sprawiedliwi, to i prawo i umowy i cały system będą bardziej
ludzkie i sprawiedliwe.
Bracia i siostry.
Temat pracy i problemów z nią związanych, to w zasadzie punkt wyjścia i
motyw dla wyjaśnienia prawd Bożych. Jezus w przypowieści o robotnikach w
winnicy chce nam pomóc zrozumieć, czym jest Królestwo Boże i jak Bogu
naprawdę zależy na człowieku.
Właściciel winnicy -
to Bóg, który powołuje do swego Królestwa – winnicy każdego człowieka,
który tam jeszcze nie pracuje, każdego na Bożym bezrobociu. Dzień pracy –
to czas ludzkiego życia, a denar – to nagroda za pracę, to życie wieczne.

W różnym czasie i o
różnej porze ludzie podejmują tę pracę, czyli przyjmują zaproszenie do
budowania Królestwa Bożego na ziemi, do życia autentycznie
chrześcijańskiego. Jedni starają się już od dzieciństwa, inni po burzliwej
młodości, w wieku dojrzałym, jeszcze inni, rzec można, dopiero na łożu
śmierci, gdy strach w oczach i jedyna nadzieja w Bogu. I ci ostatni
dosłownie w ostatniej godzinie życia włączają się do pracy w winnicy
Pańskiej. Jaka nagroda zostanie przyznana każdemu z nas – to już nie nasza
rzecz. Nie próbujmy kalkulować, obliczać innym lata i godziny. Myśli nasze
nie są myślami Bożymi. Bóg hojnym Dawcą życia, jak śpiewamy w pieśni Abba,
Ojcze. Toteż i hojny jest Płatnikiem.
I jedno jeszcze jest pewne. Bóg każdego
zatrudnia. W Bożej ekonomii dla każdego jest praca, nikt nie musi być
bezrobotnym.              
                  
                                                       
Amen.