Jacques Maritain (1882 - 1973). Po ukończeniu liceum studiował w Sorbonie nauki przyrodnicze i filozofię. Profesor Instytutu Katolickiego w Paryżu. Lata 1945 -48 ambasador Francji w Watykanie. W 1960r. wstąpił do zakonu Małych Braci od Jezusa. Przedstawiciel personalizmu, humanizmu teocentrycznego i pluralizmu społecznego. Inspirował się nauką św. Tomasza z Akwinu. Napisał między innymi: Trzej reformatorzy: Luter, Descartes, Rousseau, Humanizm integralny. Kościół Chrystusa.

W całkowicie filozoficznej myśli Maritaina ważne miejsce zajmuje filozofia Boga. Wykorzystuje ona dorobek tomizmu, zwłaszcza Tomaszowe drogi. W jego filozofii Boga istotne miejsce zajmuje teoria przedfilozoficznego poznania Boga. U jej podstawy leży przekonanie, że ludzki umysł w sposób spontaniczno-naturalny jest zdolny do rozpoznania praźródla wszelkiego bytu. Jacques Maritain możliwość uzasadnień istnienia Boga przyznał kompetencjom metafizyki. Równocześnie był świadomy dużej roli poznawczej nauk przyrodniczych. Twierdzi, że nauki takie są „świadkiem Boga". W filozofii Boga Maritaina szczególny rozgłos zyskała tzw. szósta droga, uzasadniająca realność Absolutu prze odwołanie się do fenomenu ludzkiej myśli. Maritain widział w pragnieniu szczęścia dążenie człowieka do poznania Bożej natury. Idąc za św. Tomaszem z Akwinu przyznał, że Absolut jest przedmiotem aspiracji ludzkiego ducha. Maritain wielką wagę przykładał do doświadczenia religijnego i mistycznego, które są według niego personalnym przeżyciem i dczytaniem obecności Boga.