SUBKULTURY
Słowo subkultura powstało w skutek przyłączenia przedrostka `sub-` („pod”)do słowa `kultura', także możemy używać sformułowania `podkultura'. Pochodzenie nazwy wiele mówi nam o samym zjawisku - subkulturami nazywamy bowiem odrębne grupy społeczne, których członkowie posiadają własne wzory zachowań, ubioru, charakterystyczny styl bycia i nierzadko język - tzw. socjolekt. Najczęściej termin ten wiąże się z ludźmi młodymi, gdyż to oni najsilniej chcą wyrazić sobą swoje niezadowolenie, bunt, czy indywidulizm. Są to najczęstsze powody tworzenia się nowych subkultur, jak i wstępowania ludzi młodych do już istniejących.
Bardzo często subkultura ma swoje korzenie w zachowaniach (np. scenicznych) danych artystów, przez co nierozerwalnie wiąże się z danym zespołem bądź gatunkiem muzycznym. Pierwsze przejawy wytwarzania się subkultur w ich obecnej postaci datowane są na lata '60 XX wieku, kiedy to powstała subkultura rockersów, ściśle złączona oczywiście z muzyką rockową. Do innych przykładów „subkultur o podłożu muzycznym” możemy zaliczyć np.: punk (Sex Pistols), grunge (Nirvana), gothic (np. Evanecence) czy chociażby rasta (np. Bob Marley). Subkultura może więc wpłynąć na kulturę artystyczną i może mieć wpływ na ruchy awangardowe lub na popularną kulturę młodzieżową. Dlatego wiele dzisiejszych subkultur wyłoniło się z poprzednich, bardziej wyrazistych. Obecnie nie ma jednej czy dwóch subkultur, które wiodły by prym w świecie muzycznym.
Do przyczyn nieustającej popularności subkultur wśród ludzi młodych możemy zaliczyć przede wszystkim chęć akceptacji w danej grupie, pokazanie swej indywidualności, niezależności i inności. Spośród wszystkich najpopularniejszych subkultur niewiele uznawanych jest za wysoce szkodliwe i niebezpieczne, jednak wyjątków jak zwykle nie brakuje. Przykładem mogą być skin-headzi, których angielskie korzenie sięgają przełomu lat 60 i 70tych. Propagują oni hasła i ideologię nacjonalistyczną, nie cofając się przed użyciem przemocy czy śmiałymi demonstracjami. Innym smutnym przykładem mogą być niemal nasi rodzimi dresiarze oraz pseudo-kibice, chociaż w ich ideologii istnieje tylko jeden zapis - prawo pięści. Szacuje się, że młodzieży zdemoralizowanej (tj. np. posiadającej konflikty z prawem) zrzeszonej w subkulturach jest w Polsce ok. 20 tysięcy!
Tak więc oprócz aspektów pozytywnych związanych z subkulturami (wykształcanie osobowości, ideologii, nauka pracy i życia w grupie itd.), istnieją także negatywy, dzięki którym traktuje się subkultury młodzieżowe jako problem społeczny. Przynależność do określonych kręgów, niejednokrotnie wzbudza niechęć w społeczeństwie. Agresja zewnętrzna młodzieży i bunt są ucieczką od własnych problemów. Członkowie subkultur często są sprawcami przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu. Ich zachowanie cechuje chęć wyżycia się, szpan, brutalność, chuligaństwo i wandalizm.