2009 03 21 2053 50

Zasady biurokracji wg M.

Webera
Zasada
^Ł"^n,~
	Potencjalnych biedo* wynikejscycl. z nieuwagi lab bmku wiedzy czy fcmwdcwnja
rszr*"	‘ ^1"'^>'^r"^CrePr"""'^,,a " ^Kuk
jj^h^h	----

Chester Barnard (1886-1961)

Zaproponował ważną teorię akceptacji autorytetu. Twierdził on, że podwładni oceniają zasadność poleceń przełożonego i następie decydują czy je zaakceptować. Polecenie zostaje zaakceptowane, jeśli podwładny je rozumie i jest zdolny je wykonać i uważa je za właściwe.

Osiągnięcia spojrzenia			Ograniczenia spojrzenia
*	klasycznego		klasycznego
	■ Stworzyło podstawy do dalszego		■ Bardziej odpowiednie dla stabilnych i
rozwoju teorii zarządzania.			prostych organizacji niż dla organizacji
■ Wskazało kluczowe procesy, funkcje i			współczesnych, dynamicznych i złożonych.
umiejętności kierownicze, które i dziś są			■ Często zalecało uniwersalne procedury,
uznawane za istotne.			nieodpowiednie w pewnych sytuacjach.
■ Skoncentrowało uwagę na zarządzaniu			■ Mimo, że niektórzy autorzy zajmowali się
jako przedmiocie badań naukowych.			elementem ludzkim, wielu z nich traktowało
33			pracowników raczej jak narzędzia niż zasoby. 34

Szkoła uniwersalistyczna

-^ai....................-..........................

■ Kontynuacją i rozwinięciem kierunku fayolowskiego jest szkoła uniwersalistyczna, analizująca przede wszystkim proces zarządzania, który ma uniwersalny charakter niezależnie od tego, gdzie przebiega: w przedsiębiorstwie, czy w urzędzie, w szkolnictwie, czy też w sądownictwie.

• Zawsze bowiem funkcjami kierowniczymi są: planowanie, organizowanie, polityka kadrowa, pobudzanie ludzi do działania i kontrolowanie.

• Badania przedstawicieli kierunku uniwersalistycznego ukierunkowane były na formułowanie podstawowych zasad zarządzania, mających znaczenie porządkujące, umożliwiających przewidywanie i usprawnianie procesu zarządzania.

35

Szkoła empiryczna

■ Szkoła empiryczna, przez niektórych włączana do szkoły uniwersalistycznej, zajmowała się analizą konkretnych przypadków, będących przykładami sukcesów w zarządzaniu, Za przedstawicieli tej szkoły uznaje się E. Dale'a, P. Druckera i A.D. Chandlera.

■    Ich działalność koncentruje się na studiowaniu i bezpośrednim upowszechnianiu osiągnięć praktycznych a nie na poszukiwaniu zasad uniwersalnych.

■    Dorobek tej szkoły stanowi m.in. koncepcja zarządzania przez cele i kontroli przez wyjątki.

36