larsen1254

1254 III Anestezjologia specjalistyczna

krwawieniem, przed zabiegiem należy przygotować krew.

►    Ze względu na znaczne odgięcie szyi, do intubacji stosuje się rurki zbrojone.

►    Oczy pacjenta należy zabezpieczyć szkiełkami zegarkowymi, jeszcze przed okryciem.

►    W trakcie mediastinoskopii prowadzi się wentylację kontrolowaną, gdyż zmniejsza to ryzyko wystąpienia zatoru powietrznego spowodowane spadkiem ujemnego ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej, po wprowadzeniu końcówki endoskopu.

►    Mediastinoskop może uciskać tętnicę bezimienną i wskutek tego prawa tętnica szyjna wspólna i prawa tętnica podobojczykowa otrzymują mniej krwi. Świadczy o tym zanik pulsu i ciśnienia tętniczego na prawym ramieniu. Z tego powodu ciśnienie tętnicze krwi należy mierzyć na lewym ramieniu, zaś czujnik pulsu umieścić na prawej ręce.

9.2 Bronchoskopia

Przed zabiegami torakochirurgicznymi, w celach diagnostycznych wykonuje się często bronchosko-pię. Używa się zarówno bronchofiberoskopów, jak i sztywnych bronchoskopów. Bronchoskopię przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym albo w znieczuleniu ogólnym z wentylacją kontrolowaną. Bronchofiberoskop jest szczególnie przydatny u przytomnych pacjentów. Wentylacja jest możliwa w obydwu typach bronchoskopów.

9.2.1 Znieczulenie ogólne do bronchoskopii

Obecnie wziernikowanie oskrzeli wykonuje się za pomocą bronchoskopów wentylacyjnych (ryc. 45.9), które umożliwiają w sposób ciągły prowadzenie oddechu kontrolowanego u pacjenta. Wentylacja zazwyczaj następuje przez boczne ramię bronchoskopu. Giętkie bronchoskopy najlepiej wprowadzać przez zbrojoną rurkę dotchawiczą, a wentylację prowadzić przez specjalny łącznik.

Głównymi powikłaniami podczas bronchoskopii są: hipoksja, hiperkapnia i spowodowane tym zaburzenia krążenia, przede wszystkim zaburzenia rytmu serca.

Można ich w dużej mierze uniknąć odpowiednio wentylując pacjenta podczas bronchoskopii. Jest to szczególnie ważne przy długo trwających bron-choskopiach:

Ryc. 45.9 Sztywny bronchoskop z łącznikiem do wentylacji.

f Przerywanych metod wentylacji nie należy stosować podczas długo trwających bronchoskopii.

Wentylację z wysoką częstotliwością można prowadzić zarówno przy zastosowaniu bronchoskopu sztywnego, jak i bronchofiberoskopu.

Praktyczne postępowanie podczas znieczulenia ogólnego:

^ Wprowadzić kaniulę do żyły, podłączyć płyny infuzyjne, zastosować preoksygenację.

'*^r Monitorowanie: EKG, nieinwazyjny pomiar ciśnienia tętniczego, pulsoksymetria, kapno-metria, osłuchiwanie szmerów oddechowych.

'r Wprowadzić pacjenta do znieczulenia dożylnie, następnie zwiotczyć mięśnie sukcynylo-choliną (wcześniejsza prekuraryzacja), wykonać laryngoskopię i spryskać krtań oraz struny głosowe środkiem znieczulającym miejscowo, np. lidokainą (Xylocain).

^ Po wyjęciu laryngoskopu, przez krótki czas wentylować pacjenta przez maskę mieszaniną 100% tlenu z lotnym anestetykiem wziew-nym.

^ Przy odpowiedniej głębokości znieczulenia: wprowadzić bronchoskop i natychmiast rozpocząć ręczną wentylację kontrolowaną, za pomocą worka oddechowego, 100% tlenem w wysokich przepływach, z dodatkiem odpowiedniego stężenia anestetyku wziewnego.