Polska Poezja XV w1

Polska Poezja XV w1



52 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU

Dziewki, wdowy i mężatki — Posiekę je za jich niestatki; Szlachcicom bierzę szypy, tulce, A ostawiam je w jenej koszulce; 285 Żaki i dworaki,

Ty posiekę nieboraki;

Wszytki, co na ostre gonią, Biegam za nimi s pogonią;

Kto się rad ku bitwie miece,

290 Utnę mu rękę i piece,

Rozdzielę ji [s] swoją miłą,

A ostawię ji prawym wiłą;

Chcę mu sama trafić włosy, łże smieni głosy.

MAJISTER

dicit

295 By mię chciała trochę słuchać, Chciałbych cię nieco pytać: Czemu się lekarze stają,

Gdy z twej mocy nie wybawiają,

w. 281 dziewki — panny, dziewice, w. 282 niestatki — nieobyczajność, złe prowadzenie się. w. 283 bierzę — biorę; szypy (l.p. szyp) — strzały; tulce (l.p. tulec) — kołczany, pochwy na strzały.

w. 284 ostawiać — zostawiać; je — ich; w jenej — w jednej.

w. 287 co na ostre gonią — którzy biorą udział w turniejach.

w. 288 biegać s pogonią — ścigać.

w. 289 miece się (miotać sij) — rzuca się, garnie się.

w. 290 piece — bark, boczna część grzbietu.

w. 292 prawy — prawdziwy, rzeczywisty.

w. 293 trafić włosy — fryzować, układać fryzurę.

w. 295 by — gdybyś.

w. 297 stają się {stajać się) — powstają, pojawiają się. w. 298 gdy — tu: chociaż.

I też powiedają,

300 Eże wieliką moc zioła mają?

MORS

respondit

Otoć każdy lekarz faści,

Nie pomogą jego maści;

Pożywają mistrzostwa swego,

Póki nietu czasu mego,

305 A póki jest wola Boża,

Poty człowiek praw niezboża.

Nie pomogą apoteki,

Przeciw mnie żadne leki —

A wżdy umrzeć każdy musi,

310 Kto jich lekarstwa zakusi;

Na mały czas mogą pomoc,

Iż niemocny<m> weźmie swą moc. A wżdy koniec temu będzie,

Gdy lekarz w mej szkole siędzie,

w. 299 powiedać — mówić, w. 300 eże — iż, że.

w. 301 faści (faścić) — oszukuje, przechwala się. w. 303 pożywać — użytkować, wykorzystywać coś; pożywają mistrzostwa swego — stosują swoją sztukę.

w. 304 póki — dopóki; nietu — nie ma, nie jest; póki nietu czasu mego dopóki nie nadejdzie mój czas.

w. 306 poty — dopóty; niezboże — brak powodzenia, nieszczęście; praw niezboża — wolny od nieszczęścia.

w. 307 apoteka — apteka, sklep z przyprawami, ziołami i lekarstwami.

w. 309 wżdy — przecież, jednak, w. 310 zakusić — skosztować, popróbować, w. 312 niemocny — chory; weźmie swą moc — wzmocni się fizycznie.

w. 314 siędzie (sieść) — tu: znajdzie się.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Polska Poezja XV w1 62 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Wetknie za nadrę kapicę, 4S0 Zawodem na koni
Polska Poezja XV w1 T 64    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU MAJISTER ciicit 480 Chcę
42061 Polska Poezja XV w1 68 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU utwór ma formę dialogu. Na końcu dodan
42869 Polska Poezja XV w1 50 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Gdyby się urobiła — A potem lepiej [cz
75448 Polska Poezja XV w1 58 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU ( Sama w lisie jamy łażę, Wszytki lisz
Polska Poezja XV w1 T 54 315 320 325 330 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Bowiem przeciw śmirtelnej
Polska Poezja XV w1 f 56 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Tako szlachtę, jako kmiecie; Dawisz wszytk
Polska Poezja XV w1 60 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Wszytki mnichy i opaty 410 Posiekę przez zap
Polska Poezja XV w1 66 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Gdy Bog będzie grzeszne sędzić, Ja je mam do

więcej podobnych podstron