Cześć I - chrześcijaństwo do roku 150. Eucharystia
Zgromadzenie wiernych - liturgia wspólnoty
*św. Paweł I list do koryntian
- upomina Koryntian, że nie spożywają razem Wieczerzy Pańskiej, gdy zasiadają jeden jest głodny, inny najedzony, a inny nietrzeźwy , nale,ży na siebie zaczekać
- Wieczerza Pańska = wspólne spozywanie chleba i wina na pamiątkę śmierci Pańskiej
- kto spozywa chleb lub pije kielich pańskie niegodnie winnym staje się ciała i krwi pańskiej
*Dzieje Apostolskie
- pierwszy dzien po szabacie - łamanie chleba - Eutych spadł z okna - Paweł go ożywił.
*Nauka 12 Apostolów
- modły dziękczynne za Kielich i za Łamany chleb i inne modły liturgiczne po „nasyceniu”
- tylko ochrzczeni mogą spozywać wino i chleb
*Ignacy Antiocheński
- duża moc modlitwy zbiorowej (eucharystii i modlitwy pochwalnej) - potępienie unikających zgromadzeń, bo unoszą się pychą
- chleb eucharystyczny środkiem, by nie umrzeć, ale żyć w Jezusie
- Eucharystia bardzo ważna, szczególnie ta pod przewodnictwem biskupa lub innego przełożonego, jest tylko jedna
*Pliniusz Młodszy
- chrześcijanie w oznaczonym dniu gromadzili się przed switem, przyżekali wiarę w Jezusa, zobowiązywali do przestrzegania przykazań i spożywali Eucharystię
Część II - chrześcijaństwo w latach 151- 210
* Justyn
- eucharystie przyjmują tylko wierzący, ochrzczeni
- chleb i wino - ciałem i krwią wcielonego Jezusa
- Przebieg:
1. w niedziele (w dniu słonca) odbywa się zebranie wspólnoty, bo to dzień kiedy zmartwychwstał Jezus, a Bóg zaczął stwarzanie świata
2. czyta się Ewangelię,
3. przełozony wygłasza kazanie (upomnienie i zachęta do naśladowania ewangelii),
4. wspólna modlitwa
5. przyniesienie chleba i wina
6. modlitwy kapłana, lud: Amen
7. rozdanie Eucharystii, również nieobecnym (rozsyła się przez diakonów)
8. zbieranie wolnych datków na ręce przełożonego, który pomaga potrzebującym
*Ireneusz
- Eucharystia jako ofiara Nowego Testamentu
- gnostycyzm i jego koncepcja ciała (ulega zepsuciu) lekceważą prawdę o Eucharystii, która karmi ciało
Część III - chrześcijaństwo w latach 211 - 313
*Hipolit
- diakoni przynoszą dary ofiarne, biskup + prezbiterzy wkładają ręce i modlą się w dialogu z wiernymi: „Pan z Wami”…itd., a potem sam (modlitwa o dziełach Chrystusa, wspomnienie ost. Wieczerzy, prosba o zesłanie ducha św.)
- Eucharystie należy spożyc jeszcze przed śniadaniem
- nie może jeść eucharystii ktoś niewierzący, ani nie może jej dotknąć jakieś zwierze, ani nie może upaść na ziemie, bo jest to ciało chrystusowe, a kielich to krew, nie można nic z niego rozlac, bo moglby to zlizac zły duch.
*Orygenes
- Eucharystia - chleb będący widzialnym symbolem wdzięczności ludzi wobec Boga
*Cyprian
- kielich=wino+woda (musi być wino, bo wyraża krew Jezusa)
- Eucharystia najlepiej rano, bo wtedy Jezus zmartwychwstał (On musiał to zrobić wieczorem, by wykazać wieczór świata)
- ofiarą, którą się składa jest męką Chrystusa
*Didaskalia
- wyznaczanie miejsc braciom w świątyni - na wschodzie prezbiterzy, pośrodku biskup, prezbiterzy wokół niego, od wschodu siedzą mężczyźni laicy. Potem kobiety.
- odmawiając modlitwe - zwracać się na wschód
- 1 diakon asystuje przy eucharystii, 2 stoi koło bramy na zewnątrz, przy składaniu ofiary asystują obaj
- młodzież siedzi osobno lub stoi gdy brak miejsca, osobno starsi, osobno stoją dzieci, osobno za dojrzałymi kobietami, młode kobiety, osobno młode mężatki z dziećmi, osobno staruszki i wdowy - pilnuje tego diakon
- nie wolno spać, szeptać, śmiac się, wiercić
- gdy ktos z innej gminy, diakon wypytuje kto zacz i usadza go odpowiednio do statusu
Część IV - chrześcijaństwo w latach 314 - 395
*Sobór w Nicei
- nie wolno pozbawiac ostatniego wiatyku w obliczu śmierci, jeśli po rozgrzeszeniu nie umarł, należy go zaliczyc do pokutników
- diakoni przyjmują eucharystie po prezbiterach, od biskupa lub prezbitera
*Św. Bazyli
- komunie można przyjmowac nawet codziennie
- duchowni przyjmuja 4 razy w tygodniu w czartek, piątek, sobote i niedziele i w swieta
- w czasie pzresladowan można przyjąć komunie z rak wlasnych (np. mnisi na pustyniach)
*Ambroży
- w kielichu jest woda i wino czyli prawdziwa krew Chrystusa, wino staje się nią podczas konsekracji, a chleb staje się Ciałem (wypowiedzenia słów konsekracji przez Chrystusa, które powtarzane są podczas Eucharystii w świątyni).
*Cyryl Jerozolimski
- chleb i wino to prawdziwe ciało i krew Chrystusa - przyjmując je stajemy się nosicielami Chrystusa, uczestniczymy w naturze bożej - należy w to wierzyć
*Anafora eucharystyczna Jana Chryzostoma - podstawowy kanon liturgii mszalnej w kościołach bizantyjskich, wprowadził ją arcybiskup Konstantynopola, wywodzi się z anafory „dwunastu Apostołów”
Część V - chrześcijaństwo w latach 396 - 500
*Anafora Cyryla Aleksandryjskiego
- eucharystia konieczna dla dusz ciał i duchów
- w imie Trójcy świętej
- podczas eucharystii należy patrzeć na wschód
- w kielichu woda i wino
*Anafora Apostołów Dadaja i Mariego V w. - misjonarze Wschodu , czczeni w Mezopotamii. Wieczerza mistyczna celebrowana w Kościele syromalabarskim.
* Sobór w Efezie 431
- ciało pańskie jest źródłem życia, jest ciałem Chrystusa