PRZEPISY: ITU - Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna IMO Międzynarodowa Organizacja Morska. ITU agenda ONZ regulacja w telekomunikacji nadążanie za rozwojem i porządkowanie tego dokument: Konwencja Telekomunikacyjna zbiór konkretnych przepisów Regulamin Radiokomunikacyjny i Międzynarodo-wy Regulamin Radiokomunikacyjny. RR składa się z: Tom I - zbiór przepisów, T. II rezolucje i rekomendacje najczęściej przepisy wybiegające w przód, T. III Załączniki- b. Szczegółowe informacje np. przeznaczenie kanałów w zakresie VHF procedury łączności, T. IV łączność satelitarna i osadzenie satelitów. Międzynarodo-wy Regulamin Telekomunikacyjny - dotyczy normalizacji związanych z oferowanymi usługami i standaryzowanie usług. Za przestrzeganie przepisów odpowiedzialna jest administracja danego kraju. W Polsce URTiP i Ministerstwo Infrastruktury, prawo telekomunikacyjne zatwie-rdzone przez sejm zawiera opis podziału kompetencji pomiędzy MI i URTiP. IMO- podstawowa konwencja jest SOLAS istotna jest również STCW- standardy szkolenia. Polska ratyfikowała obie konwencje. W Polsce MI posiada departament odpowiedzialny za gospodarkę morska. Kodeks Morski wydany przez MI ma rangę ustawy, wykonawczo odpowiedzialne są za to Urzędy Morskie. Przepisy ITU kładą większy nacisk na stronę techniczna niż IMO.

RODZAJE ŁĄCZNOŚCI W MORSKIEJ SŁUŻ-BIE RUCHOMEJ.

Zasadniczy podział: 1.łączność w niebezpieczeń-stwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa - dla zapewnienia szeroko pojętego bezpieczeństwa

2.łączność publiczna (ogólna)- każda inna poza powyższą łączność służbowa związana z eksploatacją statku i prywatna. Podział ten wyni-ka z RR

Drugi podział wynika z przydzielonych prioryte-tów: 1. łączność w niebezpieczeństwie 2. łącz-ność poprzedzona sygnałem ponaglenia3. łącz-ność poprzedzona sygnałem ostrzegawczym 4. łączność publiczna

AD1. Może być realizowana w sytuacjach bezpo-średniego zagrożenia życia i mienia statku, środowiska naturalnego. Decyzje podejmuje kapitan lub osoba odpowiedzialna za statek. AD2. Może być inicjowana, gdy istnieje pośrednie zagrożenie życia i mienia statku np. pomoc medyczna, porada medyczna, pomoc techniczna morska, przesunięcie ładunku - kapitan prosi o asystę. AD3. Przekazywane ostrzeżenia dzielą się na: a)nawigacyjne: dotyczą działalności czło-wieka na morzu(błędne oznakowanie) b)mete-reologiczne (sztormy silne wiatry) oczekuje się tych ostrzeżeń od stacji, ale statki też mogą je nadawać. AD4. Służbowa, prywatna.

Gdy łączność w tej samej grupie priorytetowej to nie wolno przeszkadzać łączności, która jest w toku.

PODZIAŁ I OZNACZENIA ZAKRESÓW CZĘS-TOTLIWOŚCI RADIOWYCH.

LF 30-300k kilometrowe, MF 300-3000k hektometrowe, HF 3-30M dekametrowe, VHF 30-300M metrowe. W radiokomunikacji morskiej widmo radiowe dzieli się z rozbiciem na radiotelegrafie i radiotelefonie. RADIOTELEG-RAFIA: S-zakresy stosowane w morskiej służbie ruchomej satelitarnej, W-zakres fal długich 110-150k faksymilografia, X-415-535k fale średnie NAVTEX, Y-1605-3800k telegrafia posrednio-falowa, Z-4-27,5M radiotelegrafia krótkofalowa. RADIOTELEFONIA: S-zakresy częstotliwosci stosowane w morskiej służbie ruchomej sateli-tarnej, T-1605-4000k fale pośrednie, U-4-27,5 fale krótkie, V-156-174M VHF

RODZAJE I OZNACZENIE EMISJI RADIOWY-CH

Emisja - celowe wytwarzanie energii em. Modulacja - uzależnienie przebiegu od informacji - tworzenie sygnału.Niezbędna szerokość pasma - taki zakres częstotliwości, który zapewnia przesłanie informacji z odpowiednio założona jakością i prędkością. Oznaczenie emisji: Pełne oznaczenie emisji składa się z 9 symboli: pierwsze 4 niezbędna szer. Pasma, następne 3 podstawowe oznaczenie emisji, ostatnie 2 oznaczenie dodatkowe. Podstawowe oznaczenie emisji składa się z 3 symboli: pierwszy symbol zawsze literowy oznacza sposób zmodulowania głównej nośnej: A-2 wstęg. mod. amp., H-1 wstęg mod amp z pełną nośną J-1 wstęg mod amp z nośną stłumioną, f. - mod częst, G - mod fazy. Drugi symbol zawsze cyfra określa charakter przebiegu modulującego główną nośną: 1-poj kan. zaw. inf. cyfr bez użycia modulującej podnośnej, 2-poj kan. zaw. inf. cyfr z zastosowaniem modulującej podnośnej, 3-przebieg analogowy, pojedynczy kanał. Trzeci symbol-zawsze litera określa rodzaj nadawanej informacji: B - telefonia do odbioru automaty-cznego, C -faksymilografia, D-transmisja danych, E -telefonia. Oznaczenie dodatkowe: pierwszy symbol-zawsze litera bardziej szczegółowe informacje o przebiegu modulującym, drugi symbol - mowi o sposobie zwielokrotnienia stosowanym w danej transmisji.

ZASADY UŻYCIA CZĘSTOTLIWOŚCI RADIO-WYCH: Regiony radiokomunikacyjne - podział świata na 3 regiony: R. I obejmuje: Europa, Afryka, b. ZSRR, R. II obejmuje obie Ameryki, R. III obejmuje Azję pd - wschodnia, Australie, Oceanie. Poszczególne częstotliwości w regionach mogą się różnić niektóre takie same, jedna częstotliwość może być przypisana kilku służbom(z określeniem priorytetu nadawania). Dodatkowo wprowadza się strefę tropikalna, dlatego ze przy technikach naziemnych są zakresy częstotliwości, których tam nie można wykorzystywać ze względu na stopień nasłone-cznienia (większa jonizacja atmosfery)

SPOSOBY PRACY W KANALE RADIOWYM.

Simplex - nadawanie jest możliwe jedynie na zmianę w każdym kierunku łącza radiowego. Potrzebna jest wiec 1 częstotliwość f1=f2. Odmiana simplexu jest duosimplex, tzn. jedna i druga strona simplexuje, ale mamy 2 często-tliwości. Duplex - sposób pracy, w którym trans-misja może dobywać się jednocześnie w obu kierunkach łącza radiowego musimy mieć 2 częstotliwości f₁/=f₂. Jednocześnie odbieramy i nadajemy. Semiduplex - sposób pracy, w którym na jednym końcu łącza radiowego pracuje się simplexem z drugiej duplexem. Potrzebujemy dwóch częstotliwości f₁/=f₂. Pomiędzy statkami możliwa jest łączność simplexowa. Łączność duplexowa tylko miedzy statkiem a stacja brzegowa. Praca semiduplexowa w zakresie fal średnich i krótkich. Aby nastąpiła taka praca, nasz nadawany sygnał musi być po naszej stro-nie skutecznie tłumiony. Przy falach średnich i krótkich moce stacji są b. małe, dlatego stacje, aby pracować w duplexie maja wbudowane filtry duplexowe. Czasami te filtry nie tłumią skutecz-nie naszego sygnału. Stacje brzegowe nadają z większymi mocami niż statkowe brzegowe mogą pracować kierunkowo i nie ma problemu ze zrealizowaniem duplexu.

CZĘSTOTLIWOSCI DO ŁĄCZNOŚCI W NIEBEZPIECZEŃSTWIE I BEZPIECZEŃSTWIE.

1.Do alarmowania w niebezpieczeństwie i wywołań niebezp. W DSC: 2187,5k; 4207,5k; 6312k; 8414,5k; 12577k; 16804,5k; kanał 70 VHF. 2.Do korespondencji w niebezpieczeństwie za pomocą RTF - J3E: 2182k; 4125k; 6118k; 8291k; 12290; 16420k; kanał 16 VHF; 3.Do korespondencji w niebezpieczeństwie za pomocą NBDP (telegrafia): 2174,5k; 4177,5k; 6268k; 8376,5k; 12520k; 16695k. Częstotliwości do 16 MHz - zasięg lokalny; odpowiednie często-tliwości są skojarzone np. DCS 8414,5k TLF 8291k - NBDP 8376,5kHz. Część częstotliwości została wyróżnionych: DSC - 2187,5k; 8414,5k; kanał 70 VHF; TLF - kanał 16 VHF (ZNAĆ!!!)

4.Do nadawania przez stacje brzegową za pomocą teleksu (NBDP) morskich informacji bezpieczeństwa MSI (Maritime Safety Information): a. W systemie NAVTEX: 518k; 4209,5k; 490k, b. W systemie NAVAREA HF NBDP: 4210k; 6314k; 8416,5k; 12578k; 16806,5k; 19680,5k; 20576k; 26100,5k;

5.Do łączności miedzy stacjami statkowymi i samolotowymi uczestniczącymi w akcji SAR - kanał 6 VHF;

Do łączności międzystatkowej związanej z bezpieczeństwem żeglugi - kanał 13 VHF.

LOTNICZE CZĘSTOTLIWOŚCI DO ŁĄCZ-NOŚCI W NIEBEZPIECZEŃSTWIE I BEZP.

1.łączność miedzy stacjami ruchomymi uczestni-czącymi w akcjach SAR oraz do łączności ze współpracującymi stacjami nadbrzeżnymi wyznaczono częstotliwości: 3023k, 5680k. 2.Do alarmowania w niebezpieczeństwie: 121,5M. 3.Jako częstotliwość pomocnicza do 121,5M w akcjach SAR wyznaczono częst 123,1M. Na wszystkich częst lotniczych wykorzystana jest A3E. Poza pasmem morskim leży 1 wiec nie jest do wykorzystania przez nas tak jak 2 i 3. Aby pracować na ich czest musimy mieć UKF-ki lotnicze. Wymagane jest to na pasażerach i tankowcach.

CZĘSTOTLIWOŚCI DO ŁĄCZNOŚCI W NIE-BEZPIECZEŃSTWIE I BEZP. W SYST. GMDSS

System GMDSS obowiązuje wszystkie jednostki konwencjonalne podlegające konwencji SOLAS, oprócz tych jednostek pływają małe jednostki niekonwencjonalne np. b. małe jednostki hand-lowe. Z powodu niemożliwości wyegzekwowania używania GMDSS na statkach małych przed-łużono pozwolenie na stosowanie starego syst-emu: 16 VHF, 2182K tej częstotliwości przepisy nie przedłużają, ale starają się o to, aby utrzymywany był na niej nasłuch(do 01.02.2005).

OCHRONA CZĘSTOTLIWOŚCI DO ŁĄCZN-OŚCI W NIEBEZP. I BEZPIECZEŃSTWIE

1.Mogą być wykorzystywane tylko zgodnie z przeznaczeniem; 2.Nie można przeprowadzić testów urządzeń na tych częstot. 3.Można testy urządzenia DSC przeprowadzać na tych czestot., ale powinno się tego unikać (zabroniona na VHF 70); 4.Dla starych częstot. (przed GMDSS) występują pasma ochronne: 2182k +/- 8,5k; 16 VHF, 75; 76 VHF.

ZASADY WYKORZYSTANIA ZAKRESÓW RADIOTELEFONICZNYCH (DLA ŁĄCZNOŚCI ZWYKŁEJ)

Zakres S-z punktu widzenia operatora on nie ma wpływu jak te zakresy są wykorzystywane, tak jak INMARSAT. My nie musimy wiedzieć, jakie są zasady.

ZAKRES T - fale pośrednie 1605kHz -4Mhz - częstotliwośą charakterystyczną o specjalnym przeznaczeniu jest 21,82kHz. w starym systemie była 1 z 2 podstawowych, w systemie GMDSS jest przeznaczona do korespondencji w niebez-pieczeństwie i nie ma obowiązku utrzymywania nasłuchu na tej czestot. ale jest zalecana. W tym zakresie wyznacza się czestot. do pracy ze stacja brzegowa oraz do pracy ze stacjami statkowymi. W regionie 1 dla stacji brzegowej przydzielane są kanały duplexowe.

Stosowane emisje: dla f=21,82kHz - J3E, H3E, A3E, dla pozostałych - J3E

Wywoływanie stacji brzegowych:

na czestot. roboczej stacji brzegowej

na czestot. wywoławczych DSC

na czestot. 21,82 kHz (jeżeli stacja prowadzi nasłuch)

Wywołanie innego statku:

można wywołać inny statek na czestot. DSC 2177kHz

ZAKRES U - zakres krótkofalowy od 4MHz do 27,5MHz (nie cały przyznany jest do komunikacji morskiej). Przyznane pasma 4, 6, 8, 12, 16, 18, 22, 25. W każdym z tych pasm wyznaczono kanały duplexowe, przeznaczone do łączności z brzegiem i kanały simplexowe do łączności międzystatkowej i brzegowej.

Częstot. charakterystyczna tego zakresu:

czestot. do korespondencji w bezpieczeństwie i niebezpieczeństwie w GMDSS w paśmie do 16 MHz 4125kHz - łączność koordynacyjna z samolotem 6215kHz - częstot. do GMDSS, rezerwowa dla 2182kHz

Emisje w całym zakresie J3E

Wywołanie stacji brzegowej:

na czestot. roboczych stacji brzegowych

na czestot. wywoławczych DSC

Wywołanie stacji statkowej - nie ma możliwości (moc stacji statkowych nie powinna przekroczyć 1,5kW)

ZAKRES V

Duplexowe stacje tylko brzegowe simplexowe kanały między statkiem i brzegiem

Kanały charakterystyczne:

kanał 6 - przeznaczony do łączności SAR z samolotami oraz między stacjami uczestni-czącymi w konwojach, kanał 13 (mostek -mostek) - bezpieczeństwo żeglugi

kanał 16 - najistotniejszy kanał, do korespondencji w bezpieczeństwie i niebezpie-czeństwie kanały 75,76 - kanały alarmowe - nie wolno na nich pracować

kanały 15-17do łączności wewnątrz statkowej z mocą nie przekraczającą 1W, kanał 70 praca wyłącznie DSC

ZAKRESY TELEGRAFII DALEKOPISOWEJ.

NBDP-Narrow Band Direct Printing - wąskopasmowa telegrafia o druku bezpośrednim. Wykorzystane jest w zakresach: Y- MF, z- KF. Y- nie ma sztywnych kanałów częstotliwości, RR określa zakres częstotliwości dla stacji statkowych i nadbrzeżnych administracje wyznaczają pary częstotliwości. Częstotliwości ch-czne 2174,5 - częstotliwości do realizacji łączności w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa. Moc 400W. Emisja F1B bo de facto jest to transmisja z wykorzystaniem podnośnej a sygnał wychodzący z nadajnika jest SSB, F1B jest poprawne, jeżeli patrzymy na sama przystawkę a nie na sygnał wyjściowy. Sposoby pracy FEC - rozgłoszeniowy, ARQ - pomiędzy dwoma stacjami. Zakres Z: częstotliwości: w każdym paśmie morskim jest jedna częstotliwość do łączności w niebezpieczeństwie i dla bezpieczeństwa(do 16M). Moc 1,5kW. Emisja F1B. Na KF: do łączności ze stacjami brzegowymi kanały duplexowe, do łączności miedzy statkowej simplexowe. Sposoby pracy FEC, ARQ. Dla F1B niezbędna szer. pasma 304Hz przyjmuje się ze dla teleksu odstęp między częstotliwościami wynosi 500Hz. Przystawki mogą pracować na 1,7k i 1,5k praktycznie. Częstotliwość przydzielona - częstotliwość środkowa widma. Nadajnik SSB ustawia się na wartość częstotliwości nośnej. f. podnośna - różnica: f. przydzielona - f. nośna. Obecnie telex jest wykorzystywany tylko do łączności w niebezpieczeństwie i dla bezpieczeństwa.

ZAKRESY CYFROWEGO SELEKTYWNEGO WYWOŁANIA.

DSC jest wykorzystywane w zakresach Y, Z i VHF - kanal 70. W zakresach Y, Z są wyznaczone częstotliwości do alarmowania w niebezpieczeństwie i wywołań bezpieczeństwa a także odrębne częstotliwości do wywołań publicznych. Wyróżnia się następujące grupy f. do wywołań publicznych: 1.f międzynarodowe - do wywołania miedzy stacjami o innej przynależności narodowej, 2.f. krajowe - często-tliwości wyznaczone z zakresów określonych w RR przez administracje poszczególnych państw do wywołania pomiędzy, 3.f do wywołań miedzy statkowych jest to 2177k. W zakresie VHF można realizować każdy rodzaj wywołania.

IDENTYFIKACJA STACJI RADIOWYCH.

Sposoby identyfikacji w radiokomunikacji:

1.dla stacji statkowych:

-sygnał wywoławczy

-tożsamość

-nazwa stacji

-numer selektywnego wywołania

-numer identyfikacyjny

2.dla stacji nadbrzeżnych

-sygnał wywoławczy

-tożsamość

-nazwa(położenie) stacji

-numer identyfikacyjny selektywnego wywołania

-kod identyfikacyjny

Sygnały wywoławcze: Przydziela się je z tzw. serii międzynarodowej sygnałów wywoławczych. Oznacza się często C.S. (Call Sign). Polska uzyskała nast. Serie: HFA-HFZ, SNA-SNZ, 3ZA-3ZZ. Stacja statkowa: 4 symbole - sygn. podstawowy, dodatkowo mogą być 2 cyfry dodane. Stacje nadbrzeżne: 3 symbole - sygn. podstawowy, dodatkowo 1 lub 2 cyfry.

Tożsamość - identyfikacja stosowana w DSC, jest to identyfikacja 9-cio cyfrowa, często określa się ja skrótem MMSI Maritime Mobile Service Identyty, jej nieodłączny element stanowi MID polska ma MID 216. Wyróżnia się następujące rodzaje MMSI: dla stacji statkowych MIDXXXXXX, dla wywołań grupowych stacji statkowych 0MIDXXXXX, dla stacji nadbrzeżnych 00MIDXXXX, dla wywołań grupowych stacji nadbrzeżnych 00MIDX'X'X'X'. Numer selektywn-ego cyfrowego wywołania - identyfikacja cyfrowa składająca się dla statków z 5 cyfr 43000-43490, dla stacji brzegowych z 4 cyfr 2930-2949. Numer identyfik. oraz kod identyfikacyjny są to identyfikacje stosowane w systemie INMARSAT. Statki maja numery identyfikacyjne IMN Inmarsat Mobile Number, stacje brzegowe maja kody identyfikacyjne CES ID. Inmarsat A stacje CES x₁x₂, SES 1MIDx₁x₂x₃, Inmarsat B CES xx₁x₂, SES 3MIDx₁x₂x₃z₁z₂, Inmarsat C CES Ax₁x₂, SES 4MIDx₁x₂x₃z₁z₂. Inmarsat A dany kod identyfikacji nie wyróżnia się dla obszaru. 1-Inmarsat A zawsze w SES, 3-Inmarsat B dla każdego obszaru CES taka sama, Z₁Z₂-identyfikacja rodzaju łączności, X₁X₂X₃-identyfikacja terminalu. Inmarsat C-X₁X₂-unkiatowa identyfikacja danej stacji brzegowej.

A - zależność od obszaru: 0 Atlantyk Zachodni,

1 Atlantyk Wschodni, 2 Pacyfik, 3 Indyjski. Z₁Z₂-w zasadzie tylko praca teleksowa. Oprócz identyfikacji omówionych stosuje się numery identyfikacyjne dla radiopław awaryjnych EPIRB (9 cyfrowe).

DOKUMENTY I PUBLIKACJE SŁUŻBOWE:

1.Licencja,

2.Certyfikat bezpieczeństwa.

3.Świadectwa operatorów.

4.Dziennik radiowy.

AD1. Zezwolenie na stację statkową, wydawane na 5 lat, wydaje PAR danego kraju, musi się znajdować w pobliżu radiostacji., wymagane przez regulamin radiokomunikacyjny.

AD2. wymagane przez SOLAS , wydawany na 1 rok, przez podmiot mający zezwolenie IMO, wydanie certyf. Jest poprzedzone inspekcją —sprawdzane jest czy statek posiada urządzenia wymagane przez GMDSS. Są 2: a) certyfikat bezpieczeństwa statku towarowego b) certyfikat statku pasażerskiego.

AD.3. Świadectwa: 1.radioelektronik I klasy

2.radioelektronik II klasy,

3.ogólne świadectwo operatora GOC: znajomość przepisów, działania urządzeń, zasad GMDSS i obsługa.

4.ROC (restricted operator certificate) - Świadectwo ograniczone operatora dotyczy tylko zakresu VHF,

Dla jednostek nie objętych SOLASEM:- świadectwo łączności dalekiego zasięgu(LRC), -- świadectwo łączności bliskiego zasięgu: SRC(VHF).

AD 4. Zawiera: kto jest operatorem, identyfikacja stacji statkowych, dane statku, przebieg służby radiowej, alarmy w niebezpieczeństwie, informacje ważne bezpieczeństwa, testy urządzeń, awarie urządzeń, 1 pozycja statku w dniu, korespondencje publiczną, podpis kapitana.

PUBLIKACJE: pomagają w sprawnym przeprowadzeniu korespondencji:

1.„Alfabetyczny spis sygnałów wywoławczych oraz cyfrowych kodów identyfikacyjnych morskiej służby ruchomej i morskiej satelitarnej służby ruchomej” — wydawane przez ITU, mają swoją ważność, termin ważności jest podany.

2.Spis stacji brzegowych uczestniczących w systemie GMDSS oraz realizujących korespondencję publiczną zawierają:

a)„Spis stacji brzegowych”—ITU, szczegóły pracy stacji publicznych i GMDSS.

b)„Spis stacji radiookreślania i służb specjalnych” - ITU, dotyczy stacji nadających morskie informacje bezpieczeństwa.

c)„Admirality List of Radio Signals”:

Tom I: szczegóły pracy stacji publicznych,Tom III :szczegóły Stacji MSI(morskie inf. Bezp. )

Tom 5: dotyczy GMDSS.

d)„Spis radiostacji nautycznych” dotyczy Bałtyku i cieśnin duńskich - wydawany przez Biuro Hydrograficzne MW 3.„Spis stacji statkowych” : ITU, szczegóły pracy wszystkich stacji statkowych

4.„Podręcznik do użycia w morskiej służbie ruchomej i morskiej Służbie ruchom. Satelitarnej„: ITU, bezterminowo, zbiór wybranych międzyna-rodowych przepisów dotyczących radioko-munikacji morskiej.

Gdy statek pływa tylko np. w A1 administracja danego kraju może go zwolnić z określonych dokumentów, wskazując zastępcze.

ŁĄCZNOŚĆ W NIEBEZPIECZEŃSTWIE I DLA ZACHOWANIA BEZPIECZEŃSTWA W GMDSS.

Aby spełniać wymagania jednostka musi:

1.Być wyposażona w odpowiednie urządzenia

2.Operator musi mieć odpowiednie świadectwa

SCHEMAT BLOKOWY SYSTEMU GMDSS.

SES - Ship Earth Station (MES Mobile Earth Station)

SATEPIRB - radiopława satelitarna Emergency Position Indicating Radio Beacon. SATEPIRB: Inmarsat B do 70-80°, COSPAS/SARSAT- satelity biegunowe. NBDP Narrow Band Direct Printing pracuje w zakresach HF, MF, DSC - Digital Selective Calling, RTF radiotelefonia, systemy nawigacyjne najczęściej GPS, SARTs Search and Rescue Transponders, NAVTEX, DMC - Distress Message Control jednostka sterująca informacją w niebezpieczeństwie; interfejs łączy system nawigacyjny z systemami odpowiedzialnymi za alarmowanie w niebezpieczeństwie. CES - Coast Earth Station, Lut - Local User Terminal, RCC - Rescue Coordination Centre, SAR - Search And Rescue, system nadawczo - odbiorczy składający się z: NBDP, DSC, RTF - stacje brzegowe VHF, MF, HF, NAVTEX - stacje nadawcze.

PODSTAWOWE FUNKCJE SYSTEMU GMDSS.

1.Nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie

2.Odbior alarmowania w niebezpieczeństwie

3.Dwukierunkowa łączność SAR

4.Nadawanie sygnału naprowadzania i lokalizacji

5.Odbioru MSI

6.Dwukierunkowa łączność mostek-mostek oraz ogólna.

CZĘSTOTLIWOŚCI DO ŁĄCZNOŚCI W NIEBEZPIECZEŃSTWIE I BEZPIECZEŃSTWIE

1.Częstotliwości do alarmowania w niebezp. i wywołań bezpieczeństwa za pomocą DSC w każdym paśmie 1 częstotliwość: 2182,5; 4207,5; 6312; 8414,5; 12577; 16804,5 oraz 70VHF

2.Częstotliwosci do korespondencji w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwie za pomocą radiotelefonii z J3E: 2182; 4125; 6215; 8291; 12290; 16420 okaz kanał 16 VHF z emisją F3E

3.Czestotliwosci do korespondencji w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwie za pomocą radioteleksu (NBDP): 2174,5; 4177,5; 6268; 8376,5; 12520; 16695k.

4.Czestotliwosci do nadawania przez stacje nadbrzeżne za pomocą NBDP morskich informacji bezpieczeństwa) do nadawania MSI w systemie NAVTEX - 518k, 490k-powinna być wykorzystana do nadawania w językach narodowych, 4209,5k dedykowana dla obszarów równikowych. b) do nadawania MSI w systemie NAVAREA HF, NBDP - obszary nawigacyjne, KF, NBDP - podział świata na mniejsze obszary do przekazywania ostrzeżeń. W każdym paśmie morskim na KF jest taka częstotliwość wyznaczona.

5.Do łączności z samolotami uczestniczącymi w akcjach SAR wyznaczono kanał 6 VHF również czest. 4125k w starym systemie.

6.Do łączności miedzy stacjami statkowymi tzw. łączność mostek-mostek związanej z bezpieczeństwem żeglugi wyznaczono kanał 13VHF

NASŁUCH W GMDSS. Powinien być prowa-dzony ciągły. Nasłuch jest utrzymywany przez:

1.Naziemne stacje brzegowe

2.Stacje brzegowe

3.Stacje statkowe

Naziemna stacja brzegowa: CES - Psary na kanałach nasłuchowych można obustronnie realizować łączność w dowolnej chwili telefoniczną i teleksową, nadane są priorytety niebezpieczeństwa i bezpieczeństwa.

Stacje brzegowe: Witowo - przede wszystkim nasłuch przez DSC ze względu na zmianę systemów prowadzi się nasłuch na 16VHF do 01.02.2005 ze względu na jednostki nie konwencyjne.

Stacje statkowe: Wymagane jest, gdy są w morzu utrzymywanie nasłuchu realizowanego za pomocą: 1.urzadzen DSC na częstotliwościach, na które ma się certyfikaty (A1,A2,A3) 2.za pomocą naziemnych stacji statkowych SES (MES) w Inmarsat prowadzimy nasłuch tylko wywołań z ładu 3.za pomocą radiotelefonii na kanale 16VHF i na 2182k do 01.02.2005, na kanale 13VHF 4.za pomocą telegrafii dalekopi-sowej NBDP, (NAVTEX)

STACJE RATUNKOWE WYPOSAŻENIE: transponder, UKF-ka, radiopława.

ŁĄCZNOŚĆ W AKCJACH POSZUKIWANIA I RATOWANIA

Wszystkie obszary są podzielone na obszary poszukiwania i ratowania. Za przygotowanie służb SAR i kontrole akcji odpowiedzialny jest Ratowniczy Ośrodek Koordynacyjny - RCC.

Pomiędzy statkami łączność na częstotliwościach z punktów 2 i 3 zalecana jest fonia.

Łączność SAR z samolotami realizuje się:

1.Czestotliwosci „morskie” 6 VHF, 4125k, kanał 16 VHF, 2182k

2.Częstotliwosci lotnicze 121,5M, 123,1M, 3023k, 5680k

Na wszystkich czest. lotniczych stosuje się A3E (2-wstegowa AM) technicznie trudne do realizacji bo mamy „morskie ” nadajniki. UKF-ki lotnicze mają pasażery i spirytusowce.

Regulamin wyróżnia w ramach łączności w niebezpieczeństwie łączność na miejscu akcji ratowniczej oraz łączność SAR koordynacyjna:

1.łączność koordynacyjna SAR - realizowana przy poszukiwaniu rozbitków, 2.łączność na miejscu akcji - gdy rozbitkowie są znalezieni i ratowani.

Fale pośrednie oraz VHF - realizacja łączności kanał 16, 2182. 2174,.5 zarezerwowany do łączności koordynacyjnej SAR oraz na miejscu akcji.

ZASADY PROWADZENIA ŁĄCZNOŚCI W NIEBEZPIECZEŃSTWIE.

Na łączność w niebezpieczeństwie składa się:

1.alarmowanie w niebezpieczeństwie -nadane w miarę automatycznie, krótkiej informacji, ze dana jednostka jest zagrożona za pomocą: terminali satelitarnych SES, radiopław satelitarnych EPIRB, DSC

2.potwierdzenie odbioru alarmu niebezpie-czeństwa - realizacja może być zrealizowana przy użyciu: radiotelefonii, NBDP,DSC, systemu Inmarsat

3.korespondencja w niebezpieczeństwie -wymiana jakichkolwiek informacji dotyczących zagrożonej jednostki.

Pośrednie alarmowanie w niebezpieczeń-stwie: nadawane przez statek, który sam nie jest w niebezpieczeństwie. Można nadać pośrednie alarmowanie, gdy: 1.zagrożona jednostka sama nie jest w stanie nadać alarmowania, 2.Kapitan jednostki nie zagrożonej uzna że dalsza pomoc jest niezbędna.

POSTĘPOWANIE OPERATORA NA STACJI STATKOWEJ PO ODEBRANIU ALARMOWANIA: 1.przerwanie łączności publicznej (nawet, gdy pracowaliśmy w innym paśmie czy częstotliwości żeby nie zakłócać) 2.przejść na obserwację korespondencji w niebezpieczeństwie.

Jeżeli nie jesteśmy zaangażowani w akcję powinniśmy śledzić korespondencję dopóki akcja nie zostanie ustabilizowana. Jeżeli jesteśmy blisko to powiadomić kapitana obowiązek ratowania życia na morzu.

---