SPRAWOZDANIE

Temat: Chromatografia Cienkowarstwowa (TLC)

Prowadzący: mgr inż.

Data wykonania ćwiczenia:

Sprawozdanie oddane

CZĘŚĆ I - Wpływ polarności fazy ruchomej na wartość R_f

Przygotowano trzy płytki o rozmiarach 8 x 1,5 cm. Na każdej zaznaczono punkt startowy, ok. 1cm od dolnej, węższej krawędzi, na który następnie naniesiono kapilarą kilka µl roztworu aminy aromatycznej. Po wyschnięciu, umieszczono płytki w trzech różnych komorach chromatograficznych z różnymi roztworami rozwijającymi:

A - heksan : octan etylu (1:1)

B - metanol : chloroform (1:4)

C - metanol : chloroform : r-r amoniaku (1:1:0.03)

Po osiągnięciu przez czoło rozpuszczalnika odległości ok. 0.5 cm od górnej krawędzi płytek, płytki wyjęto z komór, zaznaczono czoło fali, wysuszono i umieszczono w komorze jodowej w celu wybarwienia. Powstałe (brązowe) plamki obrysowano.

Odwzorowanie płytek TLC i obliczenia współczynnika retencji

c	Współczynnik retencji			Sposób wizualizacji
		Eluent
		Układ A	Układ B	Układ C
AMINA	0.4923	0.7385	0.8	Ściemnienie całej powierzchni płytek, wybarwienie się plamek w kolorach: A - ciemny żółty B - pomarańczowy C - jasny brązowy

Wnioski:

Roztwór rozwijający „C” ma najwyższy współczynnik retencji, najsilniej więc spośród wszystkich roztworów oddziałuje z powierzchnią płytki, ułatwiając cząsteczką przemieszczanie się. Jest więc najbardziej polarny.

Roztwór „B” w składzie jest podobny do roztworu „C”. Ma więc niewiele mniejszy współczynnik retencji. Również jest bardzo polarny.

Roztwór „A” składa się z rozpuszczalników o małym parametrze e⁰ w porównaniu do np. metanolu (składnika roztworu B, C). Parametr ten opisuje siłę rozpuszczalnika, im mniejsza tym słabiej oddziałuje on z powierzchnią adsorbenta. Jest to powód trudniejszej migracji cząstek badanej substancji , więc i mniejszego współczynnika retencji. Dlatego roztwór „A” ma najmniejszy współczynnik R_f oraz jest najmniej polarny.

CZĘŚĆ II - Analiza jakościowa-reakcje barwne

Analiza substancji nr 6.

Przygotowano dwie płytki 2 x 1,5 cm. Na każdej zaznaczono 2 punkty startowe na które naniesiono:

1 - aminokwas oraz substancję nr 6

2 - monosacharyd oraz substancję nr 6

Po wyschnięciu, płytkę nr 1 wybarwiano spryskaniem roztworem ninhydryny oraz wygrzewaniem.

Aminokwas wybarwił się na fioletowo, substancja nr 6 również wybarwiła się na fioletowo.

Płytkę nr 2 wybarwiono przez spryskanie roztworem kwasu siarkowego i wygrzaniem.

Monosacharyd wybarwił się na czarno, substancja nr 6 nie wybarwiła się.

Wnioski:

Analiza udowodniła, że substancja nr 6 jest aminokwasem. Potwierdziła to również prowadząca.

Aminokwasy nie ulegają wybarwieniu (spaleniu) przez r-r kwasu siarkowego i wyższą temperaturę, w przeciwieństwie do monosacharydów.

CZĘŚĆ III - Analiza jakościowa - właściwa analiza TLC

Przygotowano płytkę o rozmiarach 4 x 3 cm. Zaznaczono cztery punkty startowe, w odległości ok. 0.5 cm od siebie.

Na punkt nr 1 naniesiono aminokwas

2 - monosacharyd

3 - aminę aromatyczną

4 - substancję nr 6

Po wyschnięciu płytkę umieszczono w komorze z roztworem „C” (metanol : chloroform : r-r amoniaku). Po rozwinięciu i osuszeniu, wybarwiano ją w jodzie. Ukazała się jedna plamka, nad punktem startowym nr 3, czyli wybarwiła się amina aromatyczna.

Następnie wygrzewano płytkę - desublimowano jod. Po spryskaniu płytki roztworem ninhydryny, wygrzaniu jej, wybarwiły się dwie plamki nad punktami 1 i 4, był to aminokwas i substancja nr 6, również aminokwas.

Na koniec spryskano płytkę roztworem kwasu siarkowego. Wygrzano. Wybarwiła się jedna plamka nad punktem nr 2, czyli monosacharyd.

Odwzorowanie płytki TLC i obliczenie współczynników retencji

Związek	Współczynnik retencji	Sposób wizualizacji
			Układ C
Aminokwas	0,56	Roztwór ninhydryny, wygrzanie. Plamka fioletowa.
Monosacharyd	0,52	Kwas siarkowy, wygrzanie. Plamka ciemnozielona.
Amina aromatyczna	0,6	Rozpuszczalnik, komora jodowa. Plamka brązowa.
Badana próbka	0,48	Roztwór ninhydryny, wygrzanie. Plamka fioletowa.

Wnioski:

Analiza wykazała, że badana próbka jest aminokwasem. Pozostałe substancje wybarwiły się w określony dla nich sposób.

Współczynnik retencji aminy w roztworze „C” w ćwiczeniu 3 jest niewiele niższy niż w ćwiczeniu 1. Może to być spowodowane zanieczyszczeniem roztworu, częściowym wyparowaniem niektórych jego składników.

Początkowo substancje w ćwiczeniu 1 i 2 nie chciały się wybarwiać, było to spowodowane naniesieniem zbyt małej ich ilości na płytkę.

3

---