ZESPÓŁ HORNERA

1. R. Mazur „Podstawy kliniczne neurologii”

ETIOLOGIA :

• zespół Wallenberga

• jamistosć rdzenia

• guzy rdzenia

• uszkodzenia pnia mózgu

• uszkodzenie pnia współczulnego przez :

• guzy szczytu płuc (zespół Pancoasta)

• nowotwory szyi (węzły chłonne)

• żebro szyjne

• powiększenie gruczołu tarczowego

• powięszenie węzłow chłonnych szyi

• patologie przestrzeni pozagardłowej (towarzyszy mu porażenie nerwów opuszki)

PATOGENEZA:

• unerwienie wspólczulne mm. oka :

• ośrodek rzęskowo - rdzeniowy znajduje się na wysokości C₈ - Th₂

• włókna przezwojowe biegną w korzonku brzusznym

• włókna przedzwojowe przełaczane są w zwoju szyjnym górnym na zazwojowe, które dołączają do splotu szyjno - tętniczego wraz z tętnicą wnikają do czaszki, a następnie do oczodołu

• unerwiają m.dilator pupillae, m. tarczkowy (część m. dźwigacza powieki górnej) i m. oczodołowy

• uszkodzeniu może ulec :

• ośrodek rzęskowo - rdzeniowy

• włokna biegnące do ośrodka :

• z podwzgórza przez pień mózgu i rdzeń szyjny

• włokna wychodzące z ośrodka

OBRAZ KLINICZNY:

• triada objawów :

• zapadnięcie gałki ocznej

• opadnięcie powieki

• zwężenie źrenicy

• objawy niestałe :

• rozszerzenie naczyń na twarzy po stronie uszkodzenia

• brak pocenia tjw.

2

---