Opracowanie z prawa finansowego, Prawo finansowe - prof


Prawo finansowe - prof. Ofiarski - sem. III - IV, rok II - Administracja MSU - Uniwersytet Szczeciński - 2001/2002

FORMY ORGANIZACYJNE PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI BUDŻETOWEJ

I PARABUDŻETOWEJ

Działalność budżetowa i parabudżetowa w sektorze finansów publicznych może być prowadzona jedynie w formie:

  1. jednostki budżetowej - jest to forma podstawowa,

  2. 0x08 graphic
    0x08 graphic
    zakładu budżetowego,

  3. gospodarstwa pomocniczego,

  4. środka specjalnego,

  5. funduszu celowego.

JEDNOSTKA BUDŻETOWA - ART. 17 - 18 UST. O FINANSACH PUBL.

Jej istota polega na tym, że pokrywa ona swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek bankowy budżetu - jest to tzw. zasada budżetowania brutto.

Jednostki budżetowe mogą być tworzone jako państwowe i komunalne jednostki budżetowe rozliczające się z właściwym budżetem.

Na mocy ustawy o fin. publ. można stwierdzić, że wyróżnia się dwie kategorie jednostek budżetowych:

  1. utworzone i funkcjonujące na podstawie odrębnych ustaw - np. państwowe szkoły wyższe - ust. o szkolnictwie wyższym; regionalne izby obrachunkowe - ust. o rio,

  2. tworzone i funkcjonujące na podstawie ustawy o fin. publ.

TWORZENIE, ŁĄCZENIE I LIKWIDACJA

Jeśli jest to państwowa jednostka budżetowa - to dokonuje tego właściwy minister, kierownik urzędu centralnego, wojewoda.

Jeśli jest to samorządowa jednostka budżetowa - dokonuje tego organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.

Tworzenie takich jednostek łączy się z obowiązkiem wyposażenia ich w środki obrotowe i trwałe; dokonuje się to z zasobów Skarbu Państwa, z zasobów gminnych. W obrocie prawnym działają jako jednostki organizacyjne Skarbu Państwa lub jednostki organizacyjne jednostek samorządu terytorialnego.

PLAN FINANSOWY

Jednostka budżetowa prowadzi działalność w oparciu o roczny plan finansowy, obejmujący plan dochodów i wydatków. Nie sporządzenie takiego planu jest rażącym naruszeniem dyscypliny budżetowej.

Roczność planu finansowego oznacza, że zaplanowane wydatki niezrealizowane w danym roku wygasają z końcem roku budżetowego, za wyjątkiem tych, które zostały określone, przez odpowiedni organ, jako niewygasające.

Zasada jednoroczności budżetowania ma tę zaletę, że wprowadza dyscyplinę przy gromadzeniu dochodów i wykonywaniu wydatków. Wadą jest zaś to, że fakt ten może prowadzić do wydatkowania środków „na siłę”.

Usługi świadczone przez jednostkę budżetową są nieodpłatne, a jeśli określa się odpłatność to nie może ona w całości pokrywać kosztów działalności w tym zakresie. Nie można określić pełnej odpłatności, gdyż nie można wszystkiego skomercjalizować.

W formie jednostek budżetowych prowadzone są zwłaszcza jednostki organów sądownictwa (sądy, zakłady karne, prokuratury), jednostki kultury i sztuki, muzea, teatry, jednostki edukacji, policji, wojska, służby zdrowia, pomocy społecznej.

Jednostki budżetowe nie występują już raczej w czystej postaci. Bardzo często tworzy się przy nich środki specjalne lub gospodarstwa pomocnicze.

Za pełną realizację planu finansowego jednostki budżetowej odpowiada jej kierownik.

Wykorzystywanie środków publicznych oznacza, że przy ich wydatkowaniu konieczna jest realizacja przepisów dotyczących zamówień publicznych (dotyczy to również pozostałych form organizacyjnych).

ZAKŁAD BUDŻETOWY - ART. 19 USTAWY O FIN. PUBL.

Zakład budżetowy jest jednostką organizacyjną, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania i generalnie pokrywa koszty swojej działalności z przychodów własnych, zaś z budżetem rozlicza się na zasadzie budżetowania netto, czyli zyskiem.

W zasadzie zakład budżetowy powinien być samowystarczalny, chociaż może być tak, iż będzie deficytowy, gdyż może on otrzymywać dotację z budżetu. Dotacje te mają zazwyczaj charakter dotacji przedmiotowych - tzn. przyznawanych na jednostkę produktów lub usług wytwarzanych przez zakład, i są one głównie stosowane w tych zakładach, w których ze względu na przesłanki społeczne, celowe jest ograniczanie wysokości opłat wnoszonych przez podmioty korzystające z usług tegoż zakładu.

Ponadto zakład budżetowy może otrzymywać:

  1. dotacje podmiotową - dotację konkretnie adresowaną do imiennie określonego zakładu budżetowego.

  2. dotację celową - na dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,

  3. dotację na pierwsze wyposażenie w środki obrotowe - ale tylko nowo utworzonemu zakładowi budżetowemu.

W każdym przypadku dotacja ma charakter fakultatywny. Mogą być to środki przekazane w różnych wysokościach nawet jeśli dotacja dotyczy zakładów o tej samej działalności.

Zgodnie z art. 19 ust. 10 ust. o fin. publ. łącznie dotacje nie mogą przekraczać 50% wydatków tegoż zakładu (nie wlicza się tu jednak dotacji na dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji).

TWORZENIE, ŁĄCZENIE I LIKWIDACJA ZAKŁADU BUDŻETOWEGO

  1. Państwowe zakłady budżetowe - dokonują tego ministrowie, kierownicy urzędów centralnych lub wojewodowie bądź inne organy działające na podstawie odrębnych przepisów.

  2. Zakłady budżetowe jednostek samorządu terytorialnego - dokonują tego organy stanowiące jednostek samorządu (gminne, powiatowe, wojewódzkie).

Zakład budżetowy prowadzi gospodarkę na podstawie rocznego planu finansowego, który obejmuje:

    1. przychody i wydatki, stanowiące koszty działalności,

    2. stan środków obrotowych na początek i koniec roku budżetowego,

    3. rozliczenia z budżetem.

W rocznym planie finansowym zakładu budżetowego ujmuje się z wyszczególnieniem:

  1. przychody własne,

  2. dotacje z budżetu państwa lub z budżetu jednostki samorządu terytorialnego,

  3. wydatki na wynagrodzenia i składniki naliczane od wynagrodzeń.

  4. wydatki inwestycyjne.

Rozliczenia z budżetem.

Dokonują tego tylko zakłady wypracowujące zysk.

Wpłaty przekazywane są kwartalnie, zaś ostatecznego rozliczenia zakład dokonuje po przyjęciu rocznego sprawozdania finansowego (w ciągu 5 dni).

Zakład budżetowy wykonuje swoje usługi odpłatnie, choć nie zawsze w pełni pokrywa to koszty jego działalności.

W ramach zakładu budżetowego może być prowadzona działalność instytucji użyteczności publicznej (zarządy gospodarki komunalnej, izby wytrzeźwień, przedszkola, żłobki, ośrodki sportu i rekreacji, oczyszczanie miasta, zieleń miejska).

GOSPODARSTWO POMOCNICZE - ART. 20 UST. O FIN. PUBL.

Jest to wyodrębniona z jednostki budżetowej część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna, wyodrębniona organizacyjnie i finansowo.

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

Jeśli zatem w jednostce budżetowej działają komórki organizacyjne prowadzące jej część podstawowej działalności lub działalność uboczną, pokrywając jednocześnie koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych to są to przesłanki do wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, i tym samym do utworzenia gospodarstwa pomocniczego.

Takich gospodarstw pomocniczych w jednostce budżetowej może działać więcej niż jedno, jednak nie może być prowadzony ten sam rodzaj działalności w więcej niż jednym gospodarstwie, np. bufet, stołówka itd.

Na czele tej struktury stoi kierownik podległy kierownikowi jednostki budżetowej. Podstawą gospodarki finansowej jest odrębny plan finansowy, zatwierdzony przez kierownika jednostki budżetowej, rachunek bankowy jest odrębny.

Plan finansowy obejmuje: przychody własne, dotacje z budżetu, wydatki na wynagrodzenia i składniki naliczane od wynagrodzeń oraz rozliczenia z budżetem.

Zysk gospodarstwa pomocniczego podlega podziałowi:

  1. 50% wpłaca się do budżetu jednostki budżetowej,

  2. 50% przeznacza się na potrzeby gospodarstwa pomocniczego.

Można go podzielić inaczej - zależnie od decyzji kierownika jednostki budżetowej uzgodnionej z odpowiednim organem (minister, zarząd jst.)

Dopuszcza się też dotowanie gospodarstw pomocniczych:

  1. dotację przedmiotową,

  2. dotację na pierwsze wyposażenie w środki obrotowe.

Jednakże gosp. pomocnicze winno być nakierowane na samofinansowanie się.

Jeśli gospodarstwo pomocnicze świadczy usługi:

  1. na rzecz macierzystej jednostki budżetowej - to sprzedaż dokonywana jest wg kosztów własnych,

  2. na rzecz organów zewnętrznych - po cenach ustalonych wg obowiązujących na rynku zasad.

Gospodarstwo pomocnicze jest podatnikiem podatku od osób prawnych.

Jeśli gospodarstwo pomocnicze nie jest w stanie wypracować zysku to wówczas winno być ono zlikwidowane i działalność winna być ponownie włączona w działalność jednostki budżetowej.

TWORZENIE, ŁĄCZENIE I LIKWIDACJA

  1. państwowe gospodarstwa pomocnicze - dokonuje tego kierownik jednostki budżetowej za zgodą właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody,

  2. samorządowe gospodarstwa pomocnicze - dokonuje tego kierownik jednostki budżetowej za zgodą właściwego zarządu jednostki samorządu terytorialnego.

ŚRODKI SPECJALNE - ART. 21 UST. O FIN. PUBL.

Tworzone są w jednostkach budżetowych - wyodrębnione jedynie pod względem finansowym.

Posiadają one ograniczenia, gdyż ustawa ściśle określa źródła i cele.

Źródła:

Środki specjalne tworzone są:

1) na podstawie odrębnych ustaw oraz uchwał organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego,

2) z tytułu spadków, zapisów i darowizn w postaci pieniężnej na rzecz jednostki budżetowej,

3) z tytułu odszkodowań i wpłat za utracone lub uszkodzone mienie oddane jednostce budżetowej w zarząd bądź w użytkowanie,

4) z tytułu sprzedaży zapasów środków materiałowych przechowywanych w celach mobilizacyjnych.

Podział ten stosuje się ze względów kontroli.

Środki specjalne przeznacza się na cele wskazane w ustawie lub uchwale, na podstawie której utworzono te środki, na cele wskazane przez darczyńcę lub spadkodawcę oraz na remont lub odtworzenie mienia o którym mowa w punkcie c i d.

Roczny plan finansowy - przychodów i wydatków - sporządza się dla środków, o których mowa w punktach a i d, zaś dla wskazanych w punkcie b i c - sporządza się na okres, w którym środki te będą wydatkowane.

W planie finansowym wyszczególnia się:

  1. wynagrodzenia i składniki naliczane od wynagrodzeń,

  2. wydatki inwestycyjne.

FUNDUSZ CELOWY - ART. 22 UST. O FIN. PUBL.

Jest to fundusz ustawowo powołany przed dniem wejścia w życie ustawy o fin. publ., którego przychody pochodzą z dochodów publ. a wydatki przeznaczone są na realizację wyodrębnionych zadań.

Fundusz celowy może działać jako osoba prawna lub stanowić wyodrębniony rachunek bankowy, którym operuje organ wskazany w ustawie tworzącej fundusz.

Nie wolno zmieniać przeznaczenia środków funduszu - jest to rażące naruszenie dyscypliny fin. publ.

Państwowych funduszy celowych jest obecnie 16, m. in.:

  1. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - ustawa o PFRON określa źródła dochodów i cele ich przeznaczenia,

  2. Państwowy Fundusz Kombatantów - zastosowanie ma tu ustawa o kombatantach,

  3. Fundusz Pracy - ustawa o zatrudnianiu i przeciwdziałaniu bezrobociu,

  4. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,

  5. Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,

  6. Fundusz Promocji Twórczości,

Przy funduszach nie funkcjonuje zasada jednoroczności wydatków - mogą one być kumulowane przez dłuższy okres, nawet kilku lat.

PAŃSTWOWE FUNDUSZE CELOWE

Plany finansowe funduszy celowych są dołączane do projektu ustawy budżetowej. Przechodzą taką samą drogę legislacyjną, jak projekt budżetu państwa. Są one na bieżąco poddawane kontroli, w trakcie uchwalania projektu budżetu, budżetu, zatwierdzania sprawozdania z wykonania budżetu państwa.

KOMUNALNE FUNDUSZE CELOWE

Mogą być tworzone jako gminne, powiatowe, wojewódzkie - w formie odrębnych rachunków bankowych.

Środki funduszy celowych są środkami publ. - obejmują je zasady ustawy o zamówieniach publ., podlegają kontroli przez RIO, NIK

Z zawartej w ustawie definicji funduszy celowych wynikają następujące wnioski:

  1. powstawanie funduszy celowych oznacza niekiedy wyodrębnienie organizacyjne (państwowe fundusze celowe) i finansowe części pieniężnych środków publicznych z ogółu tych środków; z tym wyodrębnieniem wiąże się przekazanie do dyspozycji gestorów funduszu celowego pewnej części dochodów publ., np. z podatków, obowiązujących składek z różnych tytułów i innych obowiązujących wpłat.

Skutkiem wyodrębnienia środków w postaci funduszu celowego jest zapewnienie źródeł finansowania dla wybranej dziedziny działalności;

  1. wraz z utworzeniem funduszu następuje związanie części środków publ. z wyznaczonymi zadaniami. Powoduje to ograniczenie swobody alokacji środków publ., które są dostępne dla władz publ. w danym czasie;

  2. wydzielenie pewnych dochodów i powiązanie ich z określonymi zadaniami prowadzi do podniesienia rangi tych zadań wśród wszystkich obowiązków władz publ.;

  3. cele finansowe funduszy celowych mają zapewnioną ciągłość finansowania, gdyż nie podlegają procedurze planowania budżetowego; brak zasady jednoroczności umożliwia kumulację niewykorzystanych w danym roku środków budżetowych.

Dla wykorzystania środków publ. nie wolno Skarbowi państwa tworzyć fundacji - art. 23 ust. o fin. publ. Zakaz ten nie dotyczy jednostek samorządu terytorialnego.

FINANSOWANIE POTRZEB POŻYCZKOWYCH PAŃSTWA

Następuje to w postaci: zaciągania zobowiązań finansowych w imieniu Skarbu Państwa w drodze emisji papierów wartościowych oraz zaciągania pożyczek i kredytów na rynku krajowym i zagranicznym.

Limit emisji papierów wartościowych i limity zadłużenia określa się w ustawie budżetowej. Ponadto określa się też stopę oprocentowania i termin wykupu - decyduje o tym Minister Finansów.

Bony skarbowe - w ustawie budżetowej określa się wielkość zadłużenia z tego tytułu na koniec roku budżetowego w ciągu roku może ono być wyższe od ustalonego).

Różnica między bonem a obligacją:

Bony skarbowe mają okres wykupu do 364 dni (liczony w tygodniach), zaś obligacja co najmniej 1 roku.

Wpłaty z tytułu ich zakupu przeznaczane są na finansowanie deficytu budżetowego i wykup poprzednich papierów wartościowych.

Emisja papierów wartościowych przez Skarb Państwa jest uważana za lokatę bezpieczną.

KREDYTY I POŻYCZKI

Budżet państwa nie może być bezpośrednio kredytowany przez bank centralny NBP.

W imieniu Skarbu Państwa występuje:

  1. jeśli to pożyczka lub kredyt „krajowy” - Minister Finansów,

  2. jeśli „zagraniczna” - Minister Finansów za upoważnieniem Rady Ministrów.

PROCEDURY OSTROŻNOŚCIOWE

Przyjęto trzy progi - relacje stosowania procedur ostrożnościowych.

Gdy wartość relacji łącznej kwoty państwowego długu publ. powiększonej o kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji do produktu krajowego brutto:

  1. jest w przedziale 50 - 55%

to należy rozpocząć już procedury naprawcze.

Wówczas w budżetach: państwowym i jst. deficyt nie może przewyższać relacji deficytu budżetu państwa do dochodów budżetu państwa w roku poprzednim.

  1. jest w przedziale 55 - 60%

to w projekcie budżetu państwa planuje się, że relacja długu Skarbu Państwa do produktu krajowego brutto (PKB) nie może być wyższa niż relacja państwowego długu publicznego(PDP) do PKB.

W jst. relacja deficytu do dochodów samorządu zostaje pomniejszona przez pomnożenie przez współczynnik R wg wzoru:

R = (0,6 - PDP/PKB) : 0,05

Rada Ministrów przedstawia Sejmowi program naprawczy.

  1. jest powyżej 60%

najpóźniej w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia tej relacji następuje bezwzględny zakaz udzielania poręczeń i gwarancji. W ciągu 1 miesiąca Rada Ministrów przedstawia Sejmowi program naprawczy, którego celem jest obniżenie tego wskaźnika.

We wszystkich budżetach na rok następny nie może być ustalony deficyt - chyba że zostanie całkowicie pokryty nadwyżką, oraz obowiązuje w roku następnym zakaz udzielania nowych poręczeń i gwarancji.

ZACIĄGANIE ZOBOWIĄZAŃ PRZEZ JEDNOSTKI SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO

Jednostki samorządu terytorialnego mogą zaciągać kredyty i pożyczki oraz emitować papiery wartościowe na:

  1. pokrycie występującego w ciągu roku niedoboru budżetowego - tzw. krótkoterminowego,

  2. finansowanie wydatków nie znajdujących pokrycia w planowanych dochodach jst. - nie wyznaczono maksymalnego terminu na jaki mogą być zaciągane.

Na obsługę zadłużenia, poręczenia i gwarancje nie można zaplanować więcej niż 15% planowanych dochodów.

Suma zaciągniętych kredytów i pożyczek oraz zobowiązań z wyemitowanych papierów wartościowych nie może przekroczyć kwoty określonej w budżecie jst.

Ustawa o fin. publ. nakazuje, aby jednostka samorządu terytorialnego zgłosiła zamiar zaciągnięcia kredytu, pożyczki, emisji papierów wartościowych do właściwej regionalnej izby obrachunkowej, która w tym zakresie wydaje swoją opinię. Opinia ta jest ogłaszana, gdyż jst. przekazuje tę opinię podmiotowi, który udziela kredytu, pożyczkę i podmiotów, do których kierowana jest oferta nabycia papierów wartościowych.

Koszty związane z obsługą zadłużenia muszą być ponoszone co najmniej raz do roku (tj. wypłata, wykup), przy czym:

  1. dyskonto od emitowanych papierów wartościowych nie może przekraczać 5% ich wartości nominalnej,

  2. kapitalizacja odsetek jest niedopuszczalna.

W momencie emisji musi być znana maksymalna nominalna wartość długu.

Skarb Państwa i jst. odpowiada za zobowiązania z powyższych tytułów całym swoim majątkiem.

ZASADY GOSPODARKI FINANSOWEJ PODMIOTÓW SEKTORA FINANSÓW PUBL.

Zasady budżetu - to postulaty nauki pod adresem ustawodawstwa i praktyki dotyczące prawidłowej organizacji i funkcjonowania gospodarki budżetowej w celu optymalnej realizacji jej zadań.

ZASADA RÓWNEGO DOSTĘPU DO REALIZACJI ZADAŃ FINANSOWANYCH ZE ŚRODKÓW PUBLICZNYCH.

Art. 25. 1. Prawo realizacji zadań finansowanych ze środków publicznych przysługuje ogółowi podmiotów, chyba że ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z tą zasadą każdy podmiot funkcjonujący na rynku może wnioskować o przyznanie środków publ. na realizację zadania publicznego przedkładając ofertę jego wykonania zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, gwarantującej wykonanie zadania w sposób efektywny, oszczędny i terminowy. A zatem mogą to być podmioty prywatne, spółdzielnie, spółki itd.

Zasada ta pozwala na wybranie najlepszej oferty cenowej przy przetargach; na wprowadzenie konkurencji

0x08 graphic

W budżecie inne znaczenie maja kwoty planowanych dochodów i wydatków.

Art. 26. 1. Ujęte w budżetach jednostek sektora finansów publicznych:

1) dochody - stanowią prognozy ich wielkości,

2) wydatki i rozchody - stanowią nieprzekraczalny limit.

Oznacza to, że dochody planowane są na poziomie minimalnym, zaś kwoty wydatków to limity górnych pułapów. Bez podjęcia szczególnych procedur nie można przekroczyć limitu wydatków, tj. bez wskazania źródeł ich pokrycia.

Strona dochodowa ma mniejszą moc wiążącą od strony wydatkowej.

(w USA - deficyt budżetowy pokrywany jest poprzez druk pieniędzy).

0x08 graphic

DOCHODZENIE ROSZCZEŃ

Art. 27. 1. Zamieszczenie w budżecie państwa dochodów z określonych źródeł lub wydatków na określone cele nie stanowi podstawy roszczeń bądź zobowiązań państwa wobec osób trzecich ani roszczeń tych osób wobec państwa.

Jedyny wyjątek uczyniono w zakresie budżetu państwa dotyczącego subwencji dla jednostek samorządu terytorialnego - może być ona podstawą dochodzenia roszczeń. W art. 167 ust. 1 Konstytucji RP wyraźnie określono, że dochodami jst. są dochody własne a także dochody z tytułu subwencji i dotacji celowych z budżetu państwa. Zatem nie można tego uprawnienia zmienić aktem w formie ustawy.

Nie można, zgodnie z tą zasadą, dochodzić roszczeń w jedną i w drugą stronę. Jednak jeśli jest to zagwarantowane w innej ustawie - to wówczas taka sytuacja jest możliwa - np. ustawa o waloryzacji wynagrodzeń - w powołaniu się właśnie na tę ustawę (roszczenie opiera się o przepis prawa materialnego).

Reguła ta (bez wyjątku) odnosi się też do budżetów samorządowych.

0x08 graphic

LIMIT WYDATKÓW

Art. 28. 1. Wydatki publiczne mogą być ponoszone na cele i w wysokości ustalonych w ustawie budżetowej, uchwale budżetowej jednostki samorządu terytorialnego i w planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych.

Limit wydatków daje tylko prawo wydatkowania, ale nie jest to obowiązek!

Wydatkowanie winno być dokonywane celowo, oszczędnie, efektywnie, w sposób umożliwiający terminowość realizacji zadań. Ponadto wydatki mają być wykonywane w wysokości i terminach zaciągniętych zobowiązań i na zasadach określonych w przepisach ustawy o zamówieniach publicznych.

Środki pochodzące z bezzwrotnej pomocy zagranicznej mogą być przeznaczone jedynie na cele określone w umowie międzynarodowej lub deklaracji dawcy.

0x08 graphic

PROCEDURA BUDŻETOWA PAŃSTWA

Procedura budżetowa obejmuje:

  1. projektowanie budżetu,

  2. uchwalanie budżetu,

  3. wykonywanie budżetu,

  4. kontrolę wykonania budżetu.

Definicja budżetu w świetle Konstytucji i ust. o fin. publ.

BUDŻET PAŃSTWA

to plan będący podstawą prowadzenia gospodarki finansowej państwa, obejmujący szczegółowe zestawienie dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów władz i organów oraz administracji rządowej, który musi być corocznie uchwalany przez Sejm w formie ustawy budżetowej.

USTAWA BUDŻETOWA

to pojęcie szersze; budżet państwa zawarty jest w ustawie, zaś ustawa zawiera jeszcze plany finansowe funduszy celowych, planowane wpływy z prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, wykaz dotacji podmiotowych i przedmiotowych.

Załącznik do ustawy budżetowej jest integralną częścią ustawy i ma taka samą moc wiążącą.

Może ona zawierać tylko to, co wynika z ustawy o fin. publ. - nie wolno w niej zawierać zmian do innych ustaw.

Budżet państwa - to plan roczny (z wyjątkiem wieloletnich planów inwestycyjnych) - oznacza to, że niewykorzystane wydatki gasną z końcem roku.

Strona dochodowa to norma planistyczna, zaś wydatkowa - to norma maksymalna.

Źródła dochodów budżetu państwa to m. in. :

Wydatki zaś przeznacza się na:

Wydatki budżetu można podzielić wg kryterium:

  1. ze względu na cel, przeznaczenie na: