Produkcja Entropii
Sprzężenia procesów
Patrycja Bęben 152026
Politechnika Wrocławska Wydział Chemiczny
Funkcja stanu – zależy od wartości zmiennych stanu, a nie od
przebiegu procesu, S ≥ 0
zdefiniowana w 1852 przez R. Clausiusa
związana z rozpraszaniem energii w postaci ciepła
dla elementarnego procesu odwracalnego
δQ - ciepło elementarne wymienione między układem a
otoczeniem
dS - zmiana entropii układu
T - temperatura układu
dS może mieć dowolny znak
C – pojemność cieplna układu = dQ/dT
Entropia
dS = δQ/T [J/K]
w elementarnym procesie nieodwracalnym
przyrost entropii jest
większy niż różniczka δQ/T
całkowity przyrost entropii jest taki
jak dla procesu odwracalnego,
ale wymieniona zostaje inna (mniejsza) ilość ciepła
przykład: rozprężanie 1000 mola gazu doskonałego
od 1dm
3
do 10dm
3
w temp. 298K
1.
quasi-statycznie (~odwracalnie)
ΔS
odwr
= Q/T = -W/T = nRT·ln(V
2
/V
1
)/T
ΔS
odwr
= 1000·8,314·ln10 =
19150
J/K
2.
tłok pod ciśnieniem 100 kPa (nieodwracalnie)
ΔS
nieodwr
=
19150
J/K (funkcja stanu!)
Q/T = -W/T = p(V
2
-V
1
)/T
Q/T = 900000/298 J/K =
3020
J/K
Entropia
dS > δQ/T
Produkcja Entropii
d
i
S = dS - δQ/T
całkowity przyrost entropii układu –
dS
transport entropii -
d
e
S = δQ/T
zmiana entropii wynikająca z wymiany ciepła między układem
a otoczeniem (exchange/external)
produkcja entropii -
d
i
S
różnica między całkowitym przyrostem entropii a transportem
entropii; wynika ze zmian wewnątrz układu (inside/internal)
d
i
S i δQ/T zależą od przebiegu procesu, ale nie ich suma (dS)
def
równanie Prigogine’a
dS = d
i
S + d
e
S
Produkcja Entropii
d
i
S ≥ 0
w procesach odwracalnych (nierealnych)
d
i
S = 0
w procesach nieodwracalnych
d
i
S > 0
wszystke procesy zachodzące w przyrodzie są nieodwracalne
(II zasada termodynamiki)
Jeśli ΔS = Q/T to proces nie przebiegnie (ani odwrotny do
niego) – układ jest w stanie równowagi względem danego
procesu
dS ≥ δQ/T
nierówność Clausiusa
Produkcja entropii
w reakcji chemicznej
Produkcja entropii w układzie związana z zachodzącą
w nim reakcją chemiczną jest proporcjonalna do
zmiany liczby postępu reakcji (reguła de Dondera)
A – powinowactwo chemiczne reakcji (chwilowe!)
jest funkcją T, p i stężeń składników (ξ)
Td
i
S = Adξ ≥ 0
T(d
i
S/dt) = A(dξ/dt) ≥ 0
A > 0 → dξ ≥ 0
A < 0 → dξ ≤ 0
A = 0 → dξ = 0
A = -ΔG
Entropia układu izolowanego
dla układów nie wymieniających
ciepła z otoczeniem
(izolowanych, adiabatycznie izolowanych)
δQ/T = 0
w układzie izolowanym mogą przebiegać samorzutnie tylko
procesy zwiększające jego entropię
wszechświat = układ izolowany
dS ≥ 0
dS = d
i
S
dS
s
= ΣdS
k
←
ogólne kryterium
samorzutności procesów
w procesach odwracalnych
w procesach nieodwracalnych
W układzie nieizolowanym mogą przebiegać samorzutnie
procesy zmniejszające jego entropię, jednak tylko jeśli
jednocześnie rośnie (bardziej!) entropia otoczenia
w procesie sprzężonym
Entropia – układ i otoczenie
dS
u+o
= 0
dS
u+o
> 0
dS
układu
+ dS
otoczenia
≥ 0
dS
układu
≥ - dS
otoczenia
dS
otoczenia
≥ - dS
układu
dS
u
+ dS
o
= diS
u
+ δQ/T
u
+ diS
o
- δQ/T
o
więzy
(const)
potencjał
termodynamiczny
samorzutnoś
ć
T, V
T, P
S, V
S, P
F = U - TS
G = H - TS
U
H
dF < 0
dG < 0
dU < 0
dH < 0
Samorzutność procesów
potencjał termodynamiczny – funkcja, której wartość w wyniku
spontanicznej przemiany maleje przy narzuconych więzach i w
stanie równowagi osiąga kres dolny
Entalpia Entropia
Samorzutność
Sprzyjają
samorzutności
∆
Н < 0
∆
Н < 0
∆
Н > 0
∆
Н > 0
∆
S > 0
∆
S < 0
∆
S > 0
∆
S < 0
+
+
+
+
, jeśli |T
∆
S| < |
∆
Н|
+
+
, jeśli T
∆
S >
∆
Н
-
-
(
∆
G > 0)
każde warunki
niska T
wysoka T
żadne warunki
Samorzutność procesów
ΔG = ΔH - TdS
ΔG < 0
←
kryterium samorzutności
T, p = const
najpowszechniejsze procesy produkujące entropię
→
przepływ ciepła
→
przepływ masy (dyfuzyjny)
→
reakcja chemiczna
Procesy produkujące entropię
←
źródło entropii
du = Tds – pdv +∑u
i
dn
i
+ ∑u
i
ν
i
dξ
ds = du/T – ∑u
i
dn
i
/T + ∑u
i
ν
i
dξ/T
σ
d
i
s
dt
0
Procesy produkujące entropię
operator wektorowy - nabla
Procesy produkujące entropię
Procesy sprzężone
J
i
= J(X
1
, X
2
,...,X
i
,...,X
n
)
J
i
= L
i1
X
1
+ L
i2
X
2
+ ...+ L
ii
X
i
+ ... + L
in
X
n
równanie fenomenologiczne
po jednym dla każdego przepływu
przepływ zależy nie tylko
od skoniugowanej z nim
siły termodynamicznej,
ale i od pozostałych, które
mogą go wywołać jako
przepływ sprzężony
L
ik
= L
ki
relacja wzajemności Onsagera
symetria związków między siłami a przepływami
Procesy sprzężone
T dS
i
/ dt = ∑ X
i
L
i
źródło entropii jest
funkcją wszystkich
bodźców
T dS
i
/ dt > 0
przepływy skoniugowane przep
→
ływy sprzężone
L
ik
– miara sprzęgania procesów,
opisują efekty krzyżowe
σ
i
j
L
ij
X
i
X
j
L
ii
≥ 0
L
ii
L
jj
≥
L
ij
L
ji
zasada Curie
Termodyfuzja
gradient temperatury
wymiana ciep
→
ła (zwiększanie entropii)
powstaje gradient stężeń (zmniejszanie entropii) =
→
termodyfuzja
zwyk
→
ła dyfuzja
nieodwracalny przepływ energii wymuszony przez
gradient temperatury produkuje entropię, ale
kosztem zaniku jej części odbywa się wymuszony
proces termodyfuzji
wciąż σ > 0
przepływ skoniugowany generuje przepływ sprzężony,
który hamuje proces pierwotny
Procesy sprzężone
ciąg wzajemnie sprzęgających się i wzajemnie
hamujących się procesów, które doprowadzą układ
do wyzerowania bodźców i do stanu równowagi,
kiedy wszystkie przepływy znikną
jeśli przynajmniej jeden bodziec termodynamiczny
nie zniknie (utrzymywany na stałym poziomie) to
wzajemny wpływ przepływu skoniugowanego i
sprzężonego sprawi, że nastąpi ustalenie
przepływów i układ osiągnie stan stacjonarny
procesy sprzężone obniżające entropię są regułą,
nie wyjątkiem!
Ultrafiltracja
Δp powoduje przepływ rozpuszczalnika Jr
sprzężony przepływ substancji Js
opóźnienie powoduje powstanie
różnicy stężeń c1 > c2
Jr zmniejsza Δp (wzrost entropii)
Js → powstawanie nowych bodźców
(zmniejsza entropię)
Δπ = π1 – π2
różnica ciśnień osmotycznych
Jr’ w kierunku odwrotnym
(podtrzymuje Δp)
gdyby utrzymać Δp na stałym poziomie,
układ znalazłby się w stanie stacjonarnym
Tworzenie ATP
reakcje redoks zwiększają entropię
fosforylacja ATP zmniejsza entropię
bodziec termodynamiczny
różnica potencjału redoks
wtórny bodziec
termodynamiczny
potencjał chemiczny ATP
(fosforylacji)
skoniugowany przepływ
reakcja redoks
sprzężony przepływ
fosforylacja ATP
Biosynteza
hydroliza ATP zwiększa entropię
reakcje biosyntezy zmniejszają entropię
bodziec termodynamiczny
potencjał chemiczny ATP
(fosforylacji)
wtórny bodziec
termodynamiczny
potencjał chemiczny
makrocząsteczek
skoniugowany przepływ
hydroliza ATP
sprzężony przepływ
biosynteza
makrocząsteczek
Transport jonów
hydroliza ATP zwiększa entropię
transport jonów wbrew gradientowi stężeń
zmniejsza entropię
bodziec termodynamiczny
potencjał chemiczny ATP
(fosforylacji)
wtórny bodziec
termodynamiczny
gradient stężeń
skoniugowany przepływ
hydroliza ATP
sprzężony przepływ
transport jonów
Metabolizm
metabolizm organizmów polega na sprzężonych procesach
zwiększających entropię oraz lokalnie ją obniżających
zwiększenie S w procesach katabolicznych znacznie przewyższa
lokalne jej zmniejszenia
organizm otrzymuje od otoczenia entropię dS’ > 0
organizm oddaje do otoczenia entropię dS’’ < 0
|dS’’| > |dS’|
dS = |dS’’| - |dS’| < 0
dSi > 0
w organiźmie nie zmieniającym swej biomasy
dSi/dt = |dSe’’/dt|
dS/dt = 0, S = const.
stan stacjonarny
w organiźmie rosnącym – szybsza produkcja entropii, szybsze
jej wydalanie, wciąż dSi/dt = |dSe’’/dt|
dSi/dt maleje aż do minimum i stanu stacjonarnego
Bibliografia
Podstawy biofizyki, A. Pilawski, 1985, PZWL
Chemia fizyczna, K. Pigoń, Z. Ruziewicz, 1980
Chemia fizyczna, P. W. Atkins, 2007
Wykłady z termodynamiki technicznej i chemicznej, T. Hofman
Positive and negative entropy production in thermodynamic
systems, J. I. Belandria
Chemia Fizyczna, S. Bursa
wikipedia.org