PRAWO ADMINISTRACYJNE

dr Jarosław Dobkowski

WYKŁAD I; 24.02.2014

Część szczegółowa prawa administracyjnego:



Instytucje, pojęcie,



Stosunek, interes, obowiązek.

Sytuacja administracyjnoprawna:



Obiektywne działanie prawne,



Subiektywne działanie prawne wyznaczone przez prawo administracyjnego.

Stosunek – stosunek prawny regulowany przez normy prawa administracyjnego.

Rodzaje stosunków:



Potencjalne/realne



Proste/złożone



Zamknięte/otwarte



Jednorazowe/okresowe/trwałe



Organizacyjno prawne/materialno prawne/procesowe



Trwałe/nietrwałe



Sankcjonowane/sankcjonujące

Powstanie stosunku:



Z mocy prawa,



Wydanie aktu administracyjnego,



Dokonanie czynności.

Petycja – pismo zawierające jakąś prośbę, kierowane do władz czy osób na wyższym stanowisku. Petycję składa

się bądź przedstawia. Ma ona większą szansę pozytywnego załatwienia sprawy wówczas, gdy zawarte w niej

argumenty będą sformułowane jasno i przekonująco.

Skarga – odformalizowany środek kontroli w postępowaniu administracyjnym który przysługuje każdemu

podmiotowi. Przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań

przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a

także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.

Wniosek – formalna prośba o podjęcie określonych działań lub wykonanie określonej czynności.

Publiczne prawo podmiotowe:



Publiczne prawa podmiotowe to ogólne prawa podmiotowe właściwe wszystkim ludziom, które są

poręczone prawem publicznym i z tego tytułu przyznają określoną korzyść jednostce,



Określona sytuacja jednostki, w której posiada ona opartą na normie prawnej i możliwość żądania

czegoś od państwa lub innego związku publiczno – prawnego jeśli zachodzą warunki w tej normie

określone,



Prawa podmiotowe w zakresie istnienia są kategorią obiektywną zaś w zakresie ich realizacji zależy

wyłącznie od ich woli nosiciela, obywatel korzystając ze swoich praw może skutecznie żądać czegoś od

państwa lub w sposób niekwestionowany przez państwo coś zdziałać.

Cechy publicznych praw podmiotowych:



źródłem ich są przepisy powszechnie obowiązujące



prawa te stanowią korelat określonego prawnie obowiązku, dla jednego podmiotu będą tą prawa, a

dla innego obowiązki, prawa te dają możliwość żądania od administracji oznaczonego zachowania przy

ustalonym stanie faktycznym



prawa te zostały udzielone obywatelom w interesie publicznym tzn. dla ochrony tych interesów,

których zabezpieczenie leży w interesie ogółu a nie tylko poszczególnych jednostek



prawa te polegają na zindywidualizowanych roszczeniach jednostki, a nie tylko ogólnych interesach

prawnie chronionych



prawa te są kierowane nie wobec państwa jako całości porządku prawnego ale przeciwko określonej

władzy z reguły administracyjnej w celu wyegzekwowania od niej stosowanie się do porządku

prawnego czyli do woli państwa



prawa te nie dotyczą relacji pomiędzy obywatelami ale dotyczą relacji pomiędzy jednostką a

państwem i służą one kontroli działalności władzy



są to obywatele państwa ale i osoby nie będące obywatelami np. prawo zrzeszania się przysługujące

każdemu

Rodzaje publicznych praw podmiotowych:



Publiczne prawa podmiotowe o treści pozytywnej:

o prawo podmiotowe polegające na roszczeniu o wydanie aktu administracyjnego o oznaczonej

treści np. wydanie prawa jazdy, osoba zdała oba egzaminy i ma prawo żądać od organu

administracji przyznania mu prawa prowadzenia pojazdu

o prawo podmiotowe polegające na żądaniu od organu określonego prawem zachowania się

np. prawo żądania wydania decyzji

o prawo podmiotowe polegające na domaganiu się od organu określonych świadczeń

pozytywnych, a nie decyzji lub nie tylko decyzji

o prawo podmiotowe do żądania współdziałania z administracją w rozstrzygnięciach spraw

publicznych np. prawo do występowania strony



Publiczne prawa podmiotowe o treści negatywnej:

Polegają one na roszczeniach do administracji o zachowanie ingerencji w sferę uznanej uprzednio

wolności lub przyznanego stanu prawnego np. zakaz cofania zezwoleń wydanych uprzednio, roszczenie

o zaniechanie ingerencji w sferę przyznanego uprzednio stanu prawnego i łączy się z pojęciem praw

nabytych. Zasada poszanowania praw nabytych jest jedną z fundamentalnych zasad demokratycznego

państwa prawnego.

Biorąc pod uwagę przedmiot materii, której prawa podmiotowe dotyczą, wyróżniamy:



prawo wolnościowe [prawo zrzeszania się zgromadzeń]



prawo polityczne [prawo wyboru prezydenta, sejmu, senatu]



prawo do świadczeń państwa [prawo bezrobotnego do zasiłku i żądanie rejestracji urodzonego

dziecka]

Prawo refleksowe – przysługuje osobie trzeciej, chodzi tu o sytuację w której prawo podmiotowe, wykonane

przez uprawnionego prowadzi do naruszenia interesu osoby trzeciej, musi być norma prawna chroniąca interes

osób trzecich, bo jeśli jej nie ma to wszelki refleks jest prawnie obojętny. W przypadku publicznego prawa

administracyjnego swoboda administracji co do kształtowania skutków prawnych jest wprost przez prawo

wykluczone.

Refleksy praw przedmiotowych – służy ochronie interesów podmiotu uznanych przez prawo i określoną

moralność, przy czym interes ten może nie tylko wynikać z prawa podmiotowego przyznanego w ramach

jakiegoś stosunku prawnego, ale i wtedy gdy normy prawne nakładają powszechne obowiązki na wszystkich

(tzw. refleksy prawne np.: obowiązek powszechnych szczepień ochronnych lub leczenia pewnych chorób

zakaźnych).

Prawa i wolności człowieka:



Absolutne: nie można ich ograniczyć w żadnym wypadku:

o wolność od tortur i innego nieludzkiego albo poniżającego traktowania lub karania,

o wolność od niewolnictwa lub poddaństwa,

o zakaz karania bez podstawy prawnej,

o zakaz ponownego sądzenia lub karania za ten sam czyn.



Ograniczone: prawa człowieka są lub mogą być ograniczone w sytuacji, gdy inne ważniejsze dobro jest

zagrożone. Takie przypadki muszą być jednak konkretnie przewidziane w ustawach.

WYKŁAD II; 10.03.2014

Uprawnienia o charakterze podmiotowym: rygorystyczne, inne np.: wydanie decyzji ewentualnie odwołanie.

Uprawnienia o charakterze wolnościowym (źródło Konstytucja RP) ograniczona działalność administracji w

formie aktów deklaratoryjnych, działa ona z mocy prawa, z mocy czynności prawnych.

Uprawnienia o charakterze ustawowym (szersze pole działania administracji):



uznanie administracyjne, np. w przypadku rozpatrzenia wniosku o pozwolenie na broń;



luzy decyzyjne;



dopuszczalna odwołalność;



działalność z mocy aktów administracyjnych.

Publiczne prawo podmiotowe – immunitety, przywileje, ulgi mają charakter podmiotowy.

Obowiązki to ograniczenie praw i wolności człowieka i obywatela, np. prewencyjny zakaz. W sferze prawa

materialnego obowiązki dotyczą zakazów, nakazów (ciężary publiczne).

Rodzaje obowiązków:



zakazy bezwzględne – nie ma możliwości uchylenia się od nich



zakazy względne – można się uchylić



obowiązki pozytywne – wiążą się z zakazem np. wymaganie zaniechania, znoszenia stanu niekorzystnego



obowiązki negatywne – oznaczają powinność określonego działania

Za złamanie zakazu grożą kary, zaś przy zlekceważeniu nakazu stosuje się sankcje egzekucyjne, które mają na

celu skłonienie do wykonywania powinności, działań.

Nakazy:



samoistne



komplementarne (do uprawnienia dodaje się obowiązek), np. pozwolenie na odprowadzanie ścieków do

rzeki jest jednoznaczne z obowiązkiem zainstalowania urządzeń pomiarowych

Ze względu na zakres podmiotowy obowiązki dzielimy na:



powszechne – dotyczą wszystkich, adresatem jest każdy



szczególne – adresowane do pewnych grup podmiotów, np. właściciel, przedsiębiorca

Pod względem treści obowiązki dzielimy na:



świadczenia pieniężne – podatki, daniny



świadczenia osobiste – polegają na działaniu, wykonaniu pracy, np. obowiązek naprawy wału

przeciwpowodziowego, egzekwowanie czynności faktycznych poprzez wezwanie do stawienia się



świadczenia rzeczowe – polegają na udostępnieniu rzeczy ruchomej, np. sprzętu ciężkiego w celu

roztorowania drogi

Rzeczy publiczne – rzeczy, którymi posługuje się państwo:



majątek skarbowy, np.: lasy państwowe, nadzór przepisy prawa ustrojowego



majątek administracyjny, do wykonywania zdań publicznych, np. budynki urzędów, zakłady, szkoły,

szpitale, podległość wewnętrzna i na zasadach ogólnych prawa cywilnego



dobra publiczne do powszechnego użytku, np. wody publiczne, przestrzeń powietrzna, place, niektóre

obiekty użyteczności publicznej

Obiekt użyteczności publicznej to przykładowo dworzec.

Rodzaje użytkowania:



zwykłe – określone granice użytkowania przez wszystkich



powszechne – dostępne dla wszystkich



specjalne – dotyczy określonych osób, konieczne jest zezwolenie/pozwolenie ze względu na trwały

charakter

I i II ma charakter incydentalny, niereglamentacyjny.

Obszar specjalny – np.: strefa graniczna, nadgraniczna, gospodarcza; odstępstwo od powszechnych przepisów

administracyjnych, stosowanie przepisów szczególnych, potrzebne jest uzyskanie zgody.

Stosowanie prawa – przepisy dają organom podstawę do stosowania prawa poprzez przekształcenie normy

generalnej w abstrakcyjną; przepisy kompetencyjne, prawnomaterialne.

Typy stosowania prawa:



sądowy – występują dwie strony o przeciwnych interesach, wyrok



kierowniczy – organ wydaje decyzje, jest to organ konkretyzujący, dotyczy czynności jednostronnych

Stosunek administracyjny:



przepis pośrednio kształtuje sytuację prawną jednostki



organ administracyjny wobec stron



przedmiotem stosowania prawa jest sprawa indywidualna



strona – czynny udział przy stosowaniu prawa

Etapy stosowania prawa:

I. Ustalenie stanu faktycznego – na podstawie określonych materiałów dowodowych, przy zastosowaniu reguł

dowodowych.

II. Ustalenie stanu prawnego – źródło przepis, dalej dokonanie interpretacji.

III. Subsumpcja.

IV. Określenie konkluzji następstwa prawnego.

Cechy stosowania prawa:



proces ustanawiania na podstawie ogólnej normy indywidualnych i konkretnych uprawnień, bądź

obowiązków stron;



skutek nie następuje z mocy prawa, ale przez wydanie decyzji;



organami stosującymi prawo są organy administracji publicznej;



adresat normy nie jest podporządkowany organizacyjnie lub służbowo podległy organowi stosującemu

prawo;



prawną relacją miedzy organem a stroną jest stosunek proceduralny;



organ jest ,,zainteresowany’’ skutkami swojej decyzji;



osiąganie skutków należy do zakresu jego działania;



organ jest ściśle związany prawem;



organ działa na podstawie kompetencji szczegółowej;



organ stosując prawo załatwia sprawy administracyjne;



do załatwiania sprawy dochodzi z urzędu lub na wniosek stron;



stosowanie prawa polega na przyznaniu uprawnienia bądź nałożeniu obowiązku;



proces podejmowania decyzji jest sformalizowany przez przepisy proceduralne, które regulują tryb

stosowania prawa materialnego;



decyzja podejmowana jest w sytuacji niespornej tzn. pomiędzy organem a adresatem decyzji nie zachodzi

spór o prawa;



decyzje stosowania prawa są poddane sądowej kontroli legalności.

Przestrzegania prawa administracyjnego:

Normy muszą istnieć w świadomości, w naszej wyobraźni, adresowane do nas jako podmiotów; przepisy

kierowane indywidualnie do nas; kontrola przestrzegania prawa administracyjnego.

Etapy kontroli przestrzegania prawa administracyjnego:

I. Zbadanie istniejącego stanu rzeczy.

II. Porównanie stanu istniejącego ze stanem normatywnym, badamy warunki korzystania z uprawnień.

III. Ustalenie charakteru obiektywnego.

IV. Sformułowanie wniosków, przy stwierdzeniu rozbieżności.

Organ kontrolujący działa na podstawie ogólnych norm kompetencyjnych.

Tryb kontroli nie ma charakteru sformalizowanego.

Akt kontroli – ustne ogłoszenie wyniku kontroli, np. protokół pokontrolny, certyfikaty.

Skutki negatywne nieprzestrzegania prawa, np.: podjęcie środków o charakterze decyzyjnym, następstwo

stwierdzenia nieprzestrzegania – stosunek sankcjonujący:



Środki egzekucyjne – przy niewykonaniu nakazu, przymuszenie do wykonania obowiązków,



Środki organizacyjno prawne – odpowiedzialność służbowa, dyscyplinarna;



Środki spoza prawa administracyjnego – sankcjonowanie obowiązków ze sfery poza prawem

administracyjnym – prawo wykroczeń;



Odpowiedzialność cywilnoprawna za szkody wyrządzone w środowisku.

Cechy kontroli:



organ kontrolujący przestrzeganie prawa nie pozostaje w zależności organizacyjnej lub służbowej z

adresatem normy prawnej;



organ ten jest ,,zainteresowany’’ efektami kontroli, należy to do zakresu jego działania;



działa na podstawie normy, kompetencji ogólnej;



organy kontroli przestrzegania prawa są związane prawem i wytycznymi kierowanymi przez organ

wyższego stopnia;



kontrola przestrzegania prawa podejmowana jest w sytuacji niespornej;



z zakresu uruchamiana jest z urzędu;



przebieg kontroli jest stosunkowo nikle sformalizowany, brak jest procedury odpowiadającej procedurze

stosowania prawa;



w celu doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem organ kontrolujący ma obowiązek uruchamiania

adekwatnych środków, zarówno administracyjnoprawnych, jak i spoza prawa administracyjnego.

WYKŁAD III; 07.04.2014

Stosowanie prawa w drodze decyzji administracyjnej:



czynności faktyczne – zgodne z normą zmierzającą do przekształcenia rzeczywistości, skutki powstają

pośrednio,



czynności prawne – czyli w celu osiągnięcia skutków konstytutywnych bądź deklaratoryjnych na podstawie

oświadczenia woli organu.

Kryterium istnienie władztwa administracyjnego:



czynności władcze,



czynności niewładcze.

Kryterium związania administracji prawem:



działania wykonawcze – wymóg normy kompetencyjnej,



działania organizatorskie,



działania złożone – np. proces inwestycyjny, tylko jedno działanie, ale wieloprzedmiotowe.

Prawna forma działania administracji – pytanie o charakter konkretnej czynności, od której trzeba odróżnić

metodę działania (gdy mamy możliwość wyboru kilku alternatyw); przy działaniach organizatorskich na ogół

zależy od uznania administracyjnego.

J. Starościak dzieli prawne formy działania administracji na:



akty normatywne,



akty administracyjne,



ugodę administracyjną,



przyrzeczenie administracyjne,



czynności cywilnoprawne,



czynności materialno–techniczne,



działalność społeczno–organizatorską,



poświadczenia.

Akty normatywne – rozporządzenia, zarządzenia, uchwały zawierające przepisy prawa, charakter powszechny

albo wewnętrzny , musi mieć odpowiedni tytuł prawny – służą organizacji pracy.

Akty administracyjne – na ogół akt stosowania prawa materialnego bądź stwierdzającego istnienie określonych

obowiązków:



generalne – rozstrzygnięcie konkretne, odnoszące się do każdego np.: znak stop, także w prawie

wewnętrznym,



indywidualne – oświadczenia woli organów skierowane do konkretnego podmiotu i konkretnej sytuacji

(dotyczące spraw indywidualnych jednostek np.: licencja, decyzja procesowa bądź dotyczące środków

organizacji wewnętrznego porządku pracy np.: polecenia służbowe),



wewnętrzne – brak procedury stanowienia, niezaskarżalne, na ogół przybierają formę ustną, ale też

dekretacji – jeżeli jest na piśmie nie można odmówić wykonania chyba że prowadzi do popełnienia

wykroczenia lub przestępstwa.



zewnętrzne – sformalizowana na ogół pisemne, jeżeli ustne to protokołowane, zaskarżalne

(dwuinstancyjność, prawo do sądu) w drodze egzekucji administracyjnej.

Kryteria przenoszalności:



osobowe – dotyczące praw i obowiązków osobistych (niedziedziczne) w wypadku śmierci umorzenie,



rzeczowe – dotyczące praw i obowiązków rzeczowych (przenoszalnych, w postępowaniu w wypadku

śmierci zawieszenie); wywołujące skutki albo w sferze prawa cywilnego albo ich brak.

Rodzaje decyzji administracyjnych:



deklaratoryjne – trwałe, z mocą wsteczną, „ex tunc”,



konstytutywne – źródłem jest przepis prawa, działają do przodu, „ex nunc”.

Oświadczenie wiedzy organu o stanie prawnym nie działa do przodu ani z mocą wsteczną:



w pełni związane prawem,



względnie związane według uznania administracyjnego.

Uznanie administracyjne – ostatni etap stosowania prawa, ma granice określone prawem, polega na

kierowaniu się celowością, słusznością, wyważenie pod względem interesów.

Swobodna, legalna ocena dowodów nie jest uznaniem administracyjnym.

Kontrola – badanie pod względem uzasadnienia.

Sądy administracyjne kontrolują legalność decyzji administracyjnych, uznanie kontroluje się poprzez

lokalizację:



jednostronne,



dwustronne (zależne).

Przesłanki konieczne do występowania decyzji:



pozytywnej:

fakty

|

podstawa faktyczna

|

podstawa prawna



negatywnej (odmowa):

fakty

|

podstawa faktyczna

|

podstawa prawna



negatywnej (umorzenie):

fakty

|

podstawa faktyczna

|

podstawa prawna

 sformalizowane – dokument kwalifikowany pod względem formy,

 rozstrzygnięcia bezpośrednie – przyjmują formę ustną, nie są dokmentem, w razie potrzeby sporządza się

notatkę.

Decyzja administracyjna – ma przypominać orzeczenie sądowe.

Elementy decyzji – art. 107 K.P.A.:



oznaczenie organu,



oznaczenie strony,



rozstrzygnięcie,



podpis.

Moc obowiązująca aktu administracyjnego:

Akt prawidłowy ma pełną moc obowiązującą, akty wadliwe – uchybienie, co do formy i treści.

Gradacja wad – wady nieistotne nie wpływają na moc obowiązującą aktu.

REKTYFIKACJA (OCZYSZCZANIE)

1) Uzupełnienie decyzji, np.: co do rozstrzygnięcia, odwołanie dopiero po uzupełnieniu decyzji o

rozstrzygnięciu.

2) Sprostowanie: dotyczy pouczenia; z powodu błędów rachunkowych i pisarskich; komparycje i uzasadnienie

można prostować; osnowa decyzji nie podlega sprostowaniu.

3) Wyjaśnienie: jeżeli występują wątpliwości co do treści.

WYKŁAD IV; 05.05.2014

Moc obowiązująca aktu administracyjnego:



akt prawidłowy - pełna moc prawna, zgodność materialna, procesowa i ustrojowa,



akt wadliwy:

o wady nieistotne (powodują rektyfikację aktu) - żądanie wyjaśnienia, uzupełnienia, sprostowania ,

np. brak daty; mimo wady jest on wykonalny, nie wpływa na moc obowiązującą,

o wady istotne - wykonanie ulega zawieszeniu, wady wpływają na moc obowiązującą.

Skutki wad:



uchylenie aktu (wzruszenie aktu),



nieważność aktu (wady kwalifikowane).

Uchylenie aktu - wznowienie postępowania (art. 145§1 k.p.a.) np. w wypadku fałszywości dowodów, na

podstawie których wydano akt, wydanie aktu na podstawie przestępstwa, strona bez własnej winy nie bierze

udziału w postępowaniu, decyzja wydana bez zgody organu.

Nieważność aktu (art. 156§1 k.p.a.) – wydanie decyzji z naruszeniem właściwości, akt wydany bez podstawy

prawnej, wydanie z rażącym naruszeniem prawa (res iudicata), skierowanie do osoby nie będącej strona

postępowania, nie egzekwowanie decyzji.

Nieakty - rozstrzygnięcia faktyczne bez skutków prawnych. Nie istnieją w sferze prawnym, w wypadku

zaskarżenia- brak przedmiotu ,uchylenie nieważności aktu, np. rozporządzenia wojewody, charakter

konstytutywny.

Domniemanie prawidłowości aktu administracyjnego jeżeli jest wydany. Domniemanie wzruszalne, gdy

przeprowadzi się postępowanie.

Ostateczność a prawomocność:



Ostateczność - dotyczy toku instancji, nie może być zaskarżony zwykłymi środkami, brak odwołania i

wniosek o ponowne rozpatrzenie bądź zażalenie.



Prawomocność - do kontroli sądowej, upływ bezskutecznie terminu na złożenie powództwa sprzeciwu do

sądu powszechnego, bądź gdy oddalił.

Decyzja administracyjna = akt prawny:



Art. 154 k.p.a.– decyzja, na podstawie której strona nabyła prawo, nie może być uchylona/zmieniona bez

zgody strony.



Art. 155 k.p.a. - gdy strona nabyła prawo, to zmiana bez zgody strony z urzędu.

Gdy decyzja nadaje uprawnienie, ogranicza się obowiązek.

Odwołalność subsydiarna (art. 162§2 k.p.a.).

Utrata mocy obowiązującej:



upływ terminu,



zasadnicza zamiana okoliczności,



adresat zrzeka się uprawnienia.

Wniesienie sprzeciwu do sądu powszechnego (art. 162 i następne k.p.a.):



decyzja bezprzedmiotowa,



gdy strona miała dopełnić warunek i tego nie zrobiła.

Ugoda administracyjna:

Instytucja k.p.a. muszą występować co najmniej 2 strony o sprzecznych interesach, o charakterze

cywilnoprawnym, musi być zatwierdzona by wywarła skutki prawne.

Porozumienie administracyjne:

Czynność wewnątrzadministracyjna, forma dobrowolna polegająca na przekazaniu kompetencji, zadań do

wykonania.

Umowy cywilnoprawne:

Organ działa w imieniu Skarbu Państwa bądź j.s.t. umowy adhezyjne.

Przyrzeczenie administracyjne:

Organ zobowiązuje się do określonego działania po upływie pewnego czasu- prom messa.

WYKŁAD V; 19.05.2014

KONTROLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

1. Kontrola a nadzór, inspekcja, lustracja, rewizja, wizytacja:



Kontrola: sprawozdanie, analiza przyczyn, prawo oceny



Nadzór: możliwość wpływania władczego na działalność podmiotu kontrolowanego



Inspekcja: bezpośrednia obserwacja zachowania podmiotu, porównanie go z obowiązującymi

standardami, wzorcami



Lustracja: skierowana nie na zachowanie podmiotu, lecz na przedmiot, kontekst spraw



Rewizja: polega na porównaniu stanu faktycznego środków finansowych z określoną

dokumentacją



Wizytacja: ma na celu analizę terminowości załatwiania spraw, polega na przeprowadzeniu

wglądu w całokształt działań podmiotu

2. Przedmiot i zakres kontroli:



Przedmiotem kontroli jest działalność, stan organizacyjny jednostki



Zakres kontroli:

o kontrola zupełna, nieograniczona - obejmuje całość

o kontrola fragmentaryczna – problemowa

3. Możemy także wyróżnić kontrolę wstępną, bieżącą i następczą:



kontrola wstępna - ujęcie pod realizację kontrolowanego działania



kontrola następcza - ex tunc, dotyczy wykonywania przedsięwzięć

4. Kontrola wewnętrzna i zewnętrzna w obrębie administracji publicznej:



kontrola wewnętrzna: samokontrola, audyt, kontrola zarządcza; kontrola jednego podmiotu nad

drugim; wyspecjalizowana względem organu

o kontrola międzyresortowa - pełny zakres działania, np. Urząd Skarbowy

o kontrola o graniczonym zakresie, dotyczącym pewnych spraw, np. Inspekcja Sanitarna

Kontrola doraźna- na skutek sygnalizacji, interwencji danego organu

Kontrola planowa- założona na cały rok



kontrola zewnętrzna:

o państwowa, np. NIK, Sejm, Prezydent, TK, TS, PIP, kontrola sądowa

o społeczna

5. Kontrola sądowa:

Sprawowana przez sądy wyspecjalizowane oraz sądy powszechne. Sine qua non- organy administracji przy

stosowaniu norm, jednostka zarzuca niezgodność aktu administracyjnego z przepisami.

Dwie funkcje:



Ochrona praw i interesów jednostki,



Kontrola administracji.

Podmiot czynny: - legitymacja skargowa przysługuje każdemu, kto ma interes prawny.

1) Przedmiot kontroli – zakres zaskarżenia (akt, czynność);

2) Przedmiot rozpoznania - osoba dokonuje zaskarżenia, a sąd rozpoznaje sprawę;

3) Przedmiot orzekania, wyrokowania - w Polsce przede wszystkim decyzje administracyjne, decyzja

ostateczna; w granicach sprawy; możliwe warianty: oddalenie skargi, uchylenie zaskarżonego aktu lub

czynności, stwierdzenie nieważności; nie przysługuje prawo remonstracji; ostatecznie można wnieść

wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy;

4) Postanowienia administracyjne:

Spór o właściwość a kompetencyjny:



Spór o właściwość- miedzy organami z tego samego pionu administracji



Spór kompetencyjny- między organami z różnych pionów administracji