Pożegnanie od lata

„ – Odchodzę już , żegnajcie…

Zabieram z sobą moje kwiaty,

Kwiaty barwne, pachnące,

Zabieram blady błękit,

I słońca uśmiechy gorące,

Zabieram trawy, motyle,

Jaskółki śmigające,

Zabieram dni wydłużone,

I skrócone noce.

Zabieram gwiazdy pochylone nisko,

A spod nich – wam – zabieram,

Muzykę…, śpiew…, ognisko…,

I lasów ruchome cienie,

I z łąk szmaragdowe morze,

I z gór zabieram spływające – czasem -

Szaro-fioletowa zorze,

Zabieram barwną tęczę,

Kończącą taniec burzy,

Ze srebrzystym deszczem….

I błyskawice – co w was budzą lęki,

Oprawione dreszczem…

Żegnam - was – skrzydłem bociana,

Co odlatuje ze mną,

Gdyż dałam mu znak na to.

Więc – raz jeszcze – żegnam was,

Ale z tym co zabieram…

Wrócę… - do was …

Macie me słowo.

Lato.”

I. Iwańska

Warszawa 2015-10-05