Struktury rynkowe: konkurencja monopolistyczna

Konkurencja monopolistyczna jest strukturą rynkowa, w której mamy do czynienia z bardzo dużo ilością
przedsiębiorstw oraz bardzo małymi barierami wejścia. Jednak co odróżnia tę strukturę od konkurencji
monopolistycznej to fakt, iż produkty oferowane przez poszczególne firmy nie są doskonałymi
substytutami. W takiej sytuacji każda z firm dysponuje pewną siłą monopolową. Tego konsekwencją jest
fakt, iż przedsiębiorstwa przestają byd ceno biorcami – każde indywidualne przedsiębiorstwo na danym
rynku nie natrafia już na doskonale elastyczną krzywą popytu. Pomimo tego krzywa popytu na jaką
natrafiają przedsiębiorstwa jest wciąż bardzo elastyczna. Co należy zauważyd, krzywa popytu
indywidualnego przedsiębiorstwa jest bardziej elastyczna od krzywej rynkowej. Jest tak dlatego, że
krzywa popytu rynkowego reprezentuję pewna gamę produktów – rynek reprezentuje gamę produktów
nie posiadających bliskich substytutów (np. rynek restauracji). Natomiast dane przedsiębiorstwo chcąc
podnieśd cenę musi się liczyd z utrata części konsumentów na rzecz konkurencji, oferującej bliskie
substytuty (np. konkurencja pomiędzy poszczególnymi restauratorami).

Z tego względu przedsiębiorstwo działające w warunkach konkurencji monopolistycznej, w krótkim
okresie może byd opisane tak, jak na poniższym wykresie.

Przedsiębiorstwo działające w warunkach konkurencji monopolistycznej maksymalizuje zysk w punkcie
przecięcia kosztu kraocowego z utargiem kraocowym (ponownie jak w innych omawianych przypadkach).
W krótkim okresie przedsiębiorstwo działa podobnie jak monopol i maksymalizuje zyski przy wielkości

produkcji q

0

oraz cenie p

0

. Oznacza to, że przedsiębiorstwo w krótki okresie osiąga zyski ekonomiczne.

Zyski ekonomiczne jednak przyciągają do branży nowe przedsiębiorstwa, a ze względu na małe bariery
wejścia nie maja one problemu z zaistnieniem w niej. Podobnie, jak w przypadku konkurencji doskonałej
wejście nowych przedsiębiorstw prowadzi do równoległego przesunięcia w dół krzywej popytu. Na
rysunku poniżej reprezentuje to przejście od czarnej krzywej popytu D

0

=AR

0

(i odpowiadającej jej krzywej

MR

0

) do czerwonej krzywej D

1

=AR

1

(i odpowiadającej jej krzywej MR

1

).

P

Kiedy do branży wejdzie dostatecznie dużo firm krzywa popytu na produkty przedsiębiorstwa staje się
styczna do krzywej kosztu przeciętnego w punkcie, w którym przedsiębiorstwo maksymalizuje zysk.
Oznacza to, że przychód przeciętny jest równy kosztowi przeciętnemu – przedsiębiorstwo nie osiąga w
tym punkcie zysków ekonomicznych, a więc inne przedsiębiorstwa nie maja motywacji by wejśd do
branży. Na rynku nastaje równowaga długookresowa.

Teraz powstaje pytanie, jaka jest główna różnica między długookresową równowagą w konkurencji
doskonałej oraz konkurencji monopolistycznej – na odpowiedzi czekam na forum. Dodatkowo by
rozwiązad poniższe zadanie muszą paostwo znaleźd w Internecie coś co nazywa się „Index Lernera”.

Zadania

1. Dana jest następująca funkcja popytu na produkty przedsiębiorstwa

P = 10 - 0.1Q, natomiast

jego funkcja kosztu kraocowego jest dana przez MC = -10 + 0,1Q

2

.

a.

Oblicz wielkośd produkcji maksymalizującą zysk oraz odpowiadającą jej cenę.

b.

Oblicz oraz zinterpretuje Indeks Lernera dla tego przedsiębiorstwa.

c.

Jaka będzie wielkośd zysku ekonomicznego tego przedsiębiorstwa w długim
okresie.