1. Omów stosowane obecnie metodyki projektowania nowych wyrobów.

Wyróżniamy dwie metody projektowania:

• Metodyka projektowania standardowa

1. wykonanie projektu dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna


2. wykonanie prototypu poprawki dokumentacja k. i t.


3. wykonanie serii próbnej poprawki dokumentacja k. i t.


4. produkcja

• Metodyka projektowania uwzględniająca wymogi produkcji

1. wykonanie projektu dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna


2. symulacje i sprawdzenie technologii


3.

wykonanie prototypu i serii probnej

4. produkcja

2. Omów etapy projektowania nowych wyrobów.

Rozpoznanie patentowe, pieniądze, dlaczego coś robimy?, schemat blokowy (co należy zrobić w
zakładzie), podwykonawcy, kooperatorzy.
Do danego projektu wybieramy lidera – osobę odpowiedzialną za pracę w zespole, która
rozdziela prace, terminy i egzekwuje robote.

ZESPÓŁ

LIDER

projekt

Technologia – sposób wytwarzania gotowych wyrobów w przemyśle, maszyny, urządzenia i
narzędzia potrzebne do przetwarzania materiałów i otrzymania gotowych wyrobów.

Zatem technologia narzuca system montażu elementów . Wszystko o obiekcie (warunki
pracy), zakres temperaturowy w jakim mamy mierzyć, w zależności od wysokości musimy
podać też ciśnienie

Bardzo ważna również jest kategoria klimatyczna, musi być podana, a także przewidziane
warunki transportu lub ewentualnego składowania.

3. Omów co powinna zawierać dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna
nowych wyrobów.

•

Dokumentacja konstrukcyjna

-

zawiera opis działania urządzenia

- mówi o przeznaczeniu
- zawiera parametry techniczne
- instrukcje obsługi
- informacje dotyczące obudowy i zabezpieczeń

( schematy blokowe, schematy ideowe np. miernika mocy, filtru ; opisane elementy , opisane
wartości, rysunki płytek z połączeniami, obrysy elementów, szczegółowy wykaz elementów)

• Dokumentacja technologiczna

Zawiera opis montażu elementów, podzespołów, płytek w całej obudowie ( w jaki sposób
wykonać pomiary kontrolne, w jakich punktach, jaki sprzęt jest do tego potrzebny)

N1 – N3 punkty kontrolne, w których to odrzuca się wybrakowany element by nie podrażać
kosztów produkcji.

4. Wymień i krótko omów czynniki decydujące o konstrukcji.

Przeznaczenie wyrobu

sprzęt profesjonalny, sprzęt powszechnego użytku, przenośny, stacjonarny,
przewoźny (odporny na wibracje)

Elementy
poprawne
technicznie

N1

N2

N3

Wielkość produkcji

- produkcja jednostkowa: dotyczy zespołów badawczych, laboratoriów,
wysokie kwalifikacje
- produkcja seryjna: mało-, średnio- i wielko- seryjna
- produkcja masowa: wykonywanie tych samych urządzeń przez długi czas

System montażu

modułowy

niemodułowy : przeznaczony do powszechnego użytku


Montaż

Montaż przewlekany (lutownica), montaż powierzchniowy (automatycznie),
lutowanie owijane, narzędzia do projektowania płytek z połączeniami
drukowanymi

Zakłócenia

Zewnętrzne, wewnętrzne, elementy pasożytnicze, kompatybilność
elektromagnetyczna

Warunki cieplne

W zależności od konstrukcji sprzętu

Warunki technoklimatyczne

Narażenia klimatyczne, dokładny dobór materiałów, szczelność obudowy,

amortyzatory, zakres temp. -40 do 70, wilgotność


Serwis
Przewidywana organizacja – jak naprawić, punkty do sprawdzenia,
co sprawdzić w zależności od objawów


Wymogi miniaturyzacji
Przejście z montażu przewlekanego do powierzchniowego


Warunki ekonomiczne
Opłacalność produkcji, koszty, potrzeby rynku

5. Omów program projektowania mającego na celu uzyskanie wysokiej
jakości wyrobu

.

• Projekt najbardziej popularny:

Produkcja masowa:

∑

=

=

N

i

n

xi

N

1

1

µ

R=100 Ω N- liczba elementów

Odchylenie średniokwadratowe

∑

=

−

−

=

N

i

n

xi

N

1

2

)

(

)

1

(

1

µ

σ

Oszacować na podstawie standardowej definicji lub M-R
(wykres)









2 σ – 68,27 %
6 σ – 99,73 %

Jeżeli przyjmiemy +-1σ= +-3 Ω to mamy 68,27 % wyrobu spełnia wymogi
Jeżeli +-1 σ = 1 σ ( +- 3 σ = +- 3 σ ) to 99,73 % wyrobów spełnia wymogi

6. Scharakteryzuj urządzenia wirtualne realizowane w środowisku
LabVIEW

Urządzenie wirtualne – jest to urządzenie istniejące w świecie wirtualnym w postaci programu
( kodu wykonywalnego) realizującego zadania rzeczywistego urządzenia.

Elementy urządzenia wirtualnego:
- interfejs użytkownika – odpowiednik płyty czołowej urządzenia wirtualnego
- program realizujący funkcje urządzenia wirtualnego
- elementy wejściowe i wyjściowe do przekazywania danych , do innych urządzeń wirtualnych ,
do złącza rzeczywistego.

Zalety urządzeń wirtualnych :
- łatwość realizacji – komputer , program
- możliwość dostosowania się do różnorodnych zadań – modułowa budowa , łatwość
przeprogramowania.
-automatyczne przetwarzanie
-możliwość rejestracji i przechowywania danych

Wady urządzeń wirtualnych:
-ograniczona szybkość działania w porównaniu z urządzeniami rzeczywistymi
- ograniczenia sprzętowe – program , komputer, karty pomiarowe.

7. Dane stosowane w programie LabView ,rodzaje końcówek urządzeń
wirtualnych, przewody urządzeń wirtualnych.

Wstęp: program w języku G odbywa się przez graficzne przedstawianie bloków wykonujących
zadane operacje i powiązanie ich za pomocą przewodów.

Dane stosowane w programie LABVIEW:
Dane na wejściu : controls - umożliwiają wprowadzanie danych do programu
Indicators - umożliwiają wizualizację
danych i wyników przetwarzania danych

Przekazywanie danych -

1. Dane na wejściu
2. Ikona (SubVi) wykonuje przypisane jej działanie, wyniki na wyjściu
3. przekazywanie danych do następnej ikony zgodnie ze schematem
4. Ikona (SubVi) wykonuje przypisane jej działanie, wyniki na wyjściu

5. I tak, aż do terminalu wyjściowego kończącego etap
6. przetwarzania danych - następuje ekspozycja wyniku

Końcówki –wejście i wyjście urządzeń wirtualnych. -- TERMINALE

Końcówki wejściowe i wyjściowe = obiekty wejściowe i wyjściowe – TERMINALE

Przewody – służą do konstrukcji połączeń pomiędzy elementami diagramu ( gdzie węzły są
obiektami na diagramie)

8. Wymień i omów elementy panelu sterowania:

Panel sterowania = płyta czołowa urządzenia
Projektowanie w języku G przebiega następująco:

1. projekt panelu sterowania urządzenia wirtualnego – wykonywane jest w oknie panelu.

Jest to pluta czołowa. Elementy konstrukcyjne pojawiają się w oknie diagramu.

2. Rzeczy w diagramie , daja nam schemat blokowy.

Nasz panel sterowania zawiera:

• szare tło
• Przyciski: start , pętla , zatrzymaj , pauza

Obiekty wyjściowe płyty czołowej urządzenia:

• Numeri – przełączniki wyświetlacze numeryczne
• Boolean – przełączniki , wyświetlacze dwustanowe
• list and ring – tekstowo –numeryczne obiekty wyboru
• array and luster – obiekty do konstruowania tablic i klastrów
• path and refnum – obiekty do wpisywania ścieżki dostępu
• activeX – obiekty do transportu danych
• decorations – elementy dekoracyjne
• string and table – bikety z polani do wpisywania i odczytu tekstów oraz tabel
• graph- wyświetlacze graficzne
• dialog- obiekty dialogowe
• user controls – obiekty wejściowe i wyjściowe użytkownika

• select a control – polecenie otwarcia okna dialogu

Tło okna projektowana Diagram – projekt urządzenia – białe

• structures – struktury programistyczne
• Numeric – obiekty udostępniające operacje logiczne
• boolean – obiekty udostępniające operacje logiczne
• string- obiekty udostępniające operacje z łańcuchami znaków
• array - obiekty udostępniające operacje na tablicach
• cluster - obiekty udostępniające operacje na klastrach
• comparison- obiekty udostępniające operacje porównania
• time and dialog – obiekty do takowania i wprowadzania opóźnień
• file I/0- obiekty do zapisu i odczytu plików
• communication – obiekty do komunikacji komputera z otoczeniem
• application control – obiekty służące obsłudze aplikacji
• advanced – obiekty z zaawansowanymi operacjami
• raport generation – obiekty służące do przygotowywania raportów
• user libraries – bibliotek użytkownika
• selekt a VI – polecenie otwarcia okna dialogu

Menu TOOLS;

• Operate Value - do obsługi panelu sterowania
• Position/Size/Select - do zaznaczania obiektów w celu ich przesunięcia, zmiany

rozmiarów

• Edit Text - umieszczanie i edycja tekstów
• Connect Wire - wykonywanie połączeń między ikonami i obiektami wejściowymi oraz

wyjściowymi podczas tworzenia diagramu

• Object Pop-up - rozwijanie podręcznego menu,do danego obiektu, zmiana jego

parametrów

• Scroll Window - szybkie przewijanie dowolnego okna
• Set/Clear Breakpoint -zatrzymanie programu w miejscu zaznaczonym, wskaźnik

przerwań

• Probe Data - szybkie udostępnianie danych w dowolnym miejscu testowanego programu
• Get color - wskaźnik kolorów
• Set Color - wskaźnik kolorów

9. Wymień i krótko opisz rodzaje struktur stosowanych w języku G.

- struktura sekwencyjna sequence – stosuje się w przypadku, gdy istotna jest kolejność
wykonywanych operacji, a jej uzyskanie za pomocą odpowiednich połączeń jest niemożliwe
lub utrudnione. Operacje wewnątrz struktury są wykonywane w kolejności wyznaczonej przez
narastające numery porządkowe.

- struktura wyboru case - stosuje się w przypadku, gdy ten sam zestaw danych może być
przetwarzany na kilka sposobów. Struktura ta umożliwia alternatywne wykonywanie bloków
kodu objętych ramką. Przesyłanie sygnałów odpowiada instrukcji if… then… else lub switch.
Domyślnie struktura Case pozwala na wybór jednego z dwóch przypadków, oznaczonych
wartościami False i True

- pętla for – stosuje się w celu cyklicznego wykonywania odpowiedniej procedury; liczba
powtórzeń jest znana.

- pętla while – stosuje się w celu cyklicznego wykonywania określonej procedury; liczba
powtórzeń nie jest znana, zależy od określonego w procedurze warunku.

- struktura Formula Node – służy do wprowadzania wzorów matematycznych „własnych”,
jeżeli nie korzystamy z operatorów matematycznych.

10. Wymień i omów konstrukcje pętli programowych stosowanych w języku.

- pętla For Loop – po wstawieniu do programu wymaga zadeklarowania liczby iteracji na

wejściu ikony

. Numery kolejno wykonywanych iteracji, poczynając od 0 do N-1 będą

pokazywane na wyjściu ikony

i są umieszczane automatycznie w polu pętli w czasie jej

wstawiania do programu. Sprawdzenie warunku kontynuacji pętli (i < N) wykonywane jest na
początku każdego obiegu. Terminal N – liczby całkowite I32 (32-bitowa liczba całkowita ze
znakiem) – inne – błąd. Dane można przekazywać przez tunel.

- pętla while - Na zacisk

, nazywany wejściem warunku, podaje się daną typu logicznego.

Fragment programu objęty pętlą będzie wykonywany tak długo, jak długo wartość tej danej
będzie równa True. Sprawdzenie odbywa się na końcu obiegu, przez co zawartość pętli zostanie

zawsze wykonana co najmniej raz. Zacisk wyjściowy

udostępnia numery kolejnych obiegów,

począwszy od 0.

11. Omów konstrukcję struktury wyboru case w języku G.

Struktura wyboru case posiada do wyboru co najmniej dwie ramki. Każda ramka zawiera blok
programowy realizujący określone operacje oraz deklaracje wyboru wartości umożliwiających
wybór. Po wstawieniu do programu wymaga określenia:
- typu danych wejścia selekcyjnego
- typu danych wprowadzanych do tuneli wejściowych i wyjściowego
Domyślnie struktura Case pozwala na wybór jednego z dwóch przypadków, oznaczonych
wartościami False i True, zatem wyboru dokonuje się na podstawie wartości danej typu
logicznego; wskazuje na to także zielony kolor węzła-selektora warunku.

12. Omów metody sterowania przepływem danych w środowisku LabVIEW.

Zasady przepływu danych:

- Węzeł(element, ikona, blok) rozpoczyna działanie po otrzymaniu wszystkich danych

wejściowych

początek: dane przekazywane z wejść panelu sterowania do programu graficznego-diagramu
(Control Terminals)

- Dane na wyjściach węzła ( węzeł może mieć kilka wyjść) pojawiają się jednocześnie po

wykonaniu operacji zgodnie z zaprojektowanym przebiegiem sygnału (Nodes Terminals)

- Uzyskane dane wyjściowe są jednocześnie dostarczane do wejścia węzłów odbierających

( wejść następnych elementów)

- Jeżeli jest kilka wejść to kolejność działań zależy od numeru wejścia

Dane z wyjść programu graficznego są przekazywane do panelu sterowania.

Sterowanie przepływem danych, a wiec kolejność działań w określonej sekwencji jest potrzebna,
aby uzyskać:

- żądaną sekwencję operacji w warunkach, gdy nie daje się jej zrealizować przepływem

danych

- pętle wykonujące wielokrotne powtarzanie operacji przez określone fragmenty projektu
- warunkową realizację określonych fragmentów projektu

13. Omów konstrukcję struktury sekwencyjnej sequence w języku G.

Struktura sekwencyjna sequence składa się z ramek, z jednej ramki lub kilku ramek o numerze 0
do ramki 1,nastepnie do ramki 2 itd.
Tunele wejść i wyjść ramki oraz porty tworzą się automatycznie podczas prowadzenia połączeń.
Dane wejściowe struktury sekwencyjnej są dostępne dla wszystkich ramek.
Wyjścia danych ze struktury musza mieć tylko jedno źródło informacji, czyli każde z wyjść
struktury jest związane z jedna z ramek, ale tunele wyjść są widoczne we wszystkich ramkach.

Przekazywanie danych z ramki do ramki:
-porty umieszczone na krawędzi ramki
-przez tunel

14. Omów składowe systemu modułowego w zastosowaniu do sprzętu

profesjonalnego.

System modułowy- układ profesjonalny

Moduł- obwód zmontowany na płytce drukowanej w miare możliwości zawinięty węzeł
funkcjonalny . Wszystkie moduły wykonane są przy pomocy jednej technologii; wymiary
modułów sa takie same, łączone są miedzy sobą za pomocą specjalnych złączy. Moduł:

- podstawa montażowa
- przełączniki
- płyta prostopadła (czołowa) – pozwala się kontaktować zewnętrznie
- złącze ( bezpośrednie- z polami lutowniczymi; pośrednie)
- ekran

Szafa

- ochrona przed woda i nasłonecznieniem
- zabezpieczenie przed zakłóceniami elektromagnetycznymi
- odpowiednie warunki chłodzenia
- zamiera odpowiednie amortyzatory

15. Definicja, budowa i rodzaje modułów stosowanych w sprzęcie
profesjonalnym.

Moduł – obwód zmontowany na płytce drukowanej, w miarę możliwości zamknięty węzeł
funkcjonalny, wszystkie moduły wykonane są przy pomocy jednej technologii, wymiary
modułów są takie same, łącza się miedzy sobą odpowiednimi złączeniami.

Moduł składa się z:
-podstawy montażowej
-złącza, które łączy moduł z innymi modułami
-elementów wspornych (płyta czołowa)
-ekranów.

Wymiary zew modułu zależą głównie od:
-liczby mikroukładów wchodzących w skład modułu
-technologii łączenia i elementów przewodzących
-konstrukcji szkieletów modułow

Duża liczba mikroukładów w module jest korzystna ze względu na:
-niezawodność modułu (połączenia znajdują się wew)
-możliwość skonstruowania węzła funkcjonalnego mającego małą liczbę punktów połączonych z
innymi modułami (małą liczbę wyjść na złączu)

Duża liczba mikroukładów w module jest niekorzystna ze względu na:
-duże trudności z lokalizacją i usunięciem uszkodzenia w module
-niepowtarzanie się w urządzeniu modułu zbudowanego z dużej liczby mikroukładów

Przy konstrukcji modułu należy uwzględni następujące czynniki:
-elektryczne
-mechaniczno-klimatyczne
-eksploatacyjne
projektowo-ekonomiczne

16. Wymień i omów rodzaje obiektów dostępnych w programie AutoCAD.

Podstawowe elementy rysunku:

Odcinek

- LINE

[LINIA]

Punkt

- POINT

[PUNKT]

Okrąg

- CIRCLE

[OKRAG]

Łuk

- ARC

[ŁUK]

Obszar

- SOLID

[OBSZAR]

Polilinia

- PLINE

[PLINIA]

Elipsa

- ELLIPSE

[ELIPSA]

Prostokąt

- RECTANG [PROST]

Wielobok

- POLYGON [WIELOBOK]

Pierścień

- DONUT

[PIERŚCIEŃ]

Podwójna linia

- DLINE

Szeroka linia

- TRACE

[TRASA]

Szkic

- SKETCH

[SZKICUJ]

Podwójna linia – przydatne gdy chcemy narysować rzut kondygnacji (dużo ścian składających
się z dwóch kresek). Komenda nie tylko rysuje dwie równoległe kreski, ale również dołącza je do
już istniejących.

Rodzaje punktów charakterystycznych:
CENtrum – znajduje środek łuku albo okręgu.
KONiec – znajduje koniec odcinka albo łuku.
BAZa – znajduje punkt wstawienia bloku lub napisu.
PPRzecięcia – znajduje punkt przecięcia dwóch obiektów.
SYMetria – znajduje punkt w środku odcinka lub łuku.
BLIski – znajduje punkt należący do obiektu, znajdujący się najbliżej kursora.
PUNkt – znajduje punkt typu punkt.
PROstopadły – znajduje punkt w którym prosta prostopadła przecina obiekt.
KWAdrant – znajduje najbliższy punkt „ćwiartkowy” okręgu lub łuku.
STYczny – znajduje punkt łuku albo okręgu przez który przechodzi styczna.

17. Rodzaje układów współrzędnych dostępnych w programie AutoCAD
i ich zastosowanie w praktyce

Współrzędne prostokątne (kartezjańskie).

W autoCADzie zdefiniowany jest standardowo jeden układ współrzędnych prostokątnych X,Y,Z,
oraz istnieje możliwość definicji dowolnej ilości lokalnych układów użytkownika. Współrzędne
bezwzględne mierzone są w odniesieniu do bieżącego ukl. Wspol. Współrzędne względne
mierzone są względem ostatnio wskazanego punktu.
Nie jest konieczne podawanie 3 wspol. – wystarcza X i Y, wtedy autoCAD automatycznie
przyjmuje Z= bieżący poziom. Dla rysunków płaskich można przyjąć Z=0.

Współrzędne biegunowe

Współrzędne biegunowe określają położenie punktu na płaszczyźnie w biegunowym układzie
współrzędnych przez podanie promienia i kata odchylenia. Wspol. Bieg. Mogą być względne i
bezwzględne. Wspol. Bieg. Względne określają położenie względem ostatnio wprowadzonego
punktu. Wspol. Bieg. Poprzedzone znakiem mnożenia * określają położenie względem
globalnego układu współrzędnych.

Współrzędne sferyczne

Wspol. Sferyczne określają położenie punktu w przestrzeni w sferycznym układzie
współrzędnych przez podanie promienia oraz dwóch kątów odchylenia. Wspol. Sfer. Mogą być
bezwzględne lub względne. Wspol. Sfer. Względne określają położenie względem ostatnio
wprowadzonego punktu. Współrzędne sfer. Poprzedzone znakiem mnożenia * określają
położenie względem globalnego ukl. Wspol.

Współrzędne walcowe

Wspol. Walc. Określają położenie punktu w przestrzeni w walcowym układzie wspol. Przez
podanie promienia, kata odchylenia i wysokości. Wspol. Walc. Mogą być względne lub
bezwzględne. Wspol. walc. względne określają położenie względem ostatnio wprowadzonego
punktu. Wspol. Walc. Poprzedzone znakiem mnożenia * określają położenie względem
globalnego układu współrzędnych.