1. Omów stosowane obecnie metodyki projektowania nowych wyrobów.

• Metodyka standardowa:

1. wyk. projektu → dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna

↓

2. wyk. prototypu → poprawki → dokumentacja k. i t.

↓ ↑ 

3. wyk. serii próbnej → poprawki → dokumentacja k. i t.

↓ ↑ 

4. produkcja

• Metodyka uwzględniająca wymogi produkcji:

→ 1. wyk. projektu → dokumentacja k. i t.

↓

• 2. symulacje i sprawdzenie technologii

↓

3. wyk. prototypu i serii próbnej

↓

4. produkcja

2. Omów etapy projektowania nowych wyrobów.

• Rozpoznanie patentowe (pieniądze, celowość, schemat, podwykonawcy...)

• Wybór lidera do danego projektu (odpowiedzialny za pracę w zespole, rozdziela pracę, terminy...)

• Technologia (sposób wytwarzania gotowych wyrobów w przemyśle, maszyny, urządzenia i narzędzia do przetwarzania mat. i otrzymania gotowych wyrobów)

• System montażu elementów (wszystko o montażu, zakres temp. ciśnienie)

• Kategoria klimatyczna, przewidziane war. transportu lub składowania

• Wytworzenie wyrobu:

• Prace projektowe (opracowanie założeń konstrukcyjnych i technicznych):

• potrzeba wytworzenia nowego wyrobu

• badanie rynku

• rozeznanie literaturowe, patentowe i ew. uzyskanie certyfikatu

• analiza celowości produkcji

• przygotowanie schematów blokowych i ideowych

• analiza wykonalności projektów

• przygotowanie dokumentacji konstrukcyjnej i technicznej

• Prace konstrukcyjne:

- prototyp; - seria próbna; - poprawki; - dokumentacja k. i t.

• Produkcja na podstawie dokumentacji technicznej

3. Omów co powinna zawierać dok. konstrukcyjna i technologiczna:

• Dokumentacja konstrukcyjna zawiera:

• Opis działania urządzenia; mówi o przeznaczeniu, parametry techniczne

• Instrukcję obsługi, informacje dot. obudowy i zabezpieczeń

• Zestaw schematów ideowych, wykaz elementów z ich parametrami

• Rysunki płytek z połączeniami drukowanymi, rozmieszczenie płytek

• Rysunki obudowy (otwory, wentylatory, zasilacze, uziemienia)

• Dokumentacja technologiczna zawiera instrukcje:

• Jak zmontować płytki (moduły) obudowy; ile będzie kosztować

• Jakie jest zaplecze techniczne własnego zakresu

• Jak mają wyglądać testy urządzenia(temp., wstrząsy, itp.)

• Opis montażu elementów, podzespołów, płytek w obudowie

• Jak wykonać pomiary kontrolne; w jakich pkt.; jaki sprzęt jest potrzebny

Elementy poprawne technicznie

N1-N3 - punkty kontrolne, odrzucanie wybrakowanego elementu (koszty)

4. Wymień i omów czynniki decydujące o konstrukcji

• Przeznaczenie wyrobu (profesjonalny; powszechnego użytku - obudowa, waga, wielkość; stacjonarny, przenośny, przewożny - odporny na wibracje)

• Wielkość produkcji (jednostkowa - dotyczy zespołów badawczych, laboratoriów; seryjna - mało-, średnio- i wielko-; masowa - wykonywanie tych samych urządzeń przez długi czas)

• System montażu (modułowy - stand. obudowy i połączenia płytek drukowanych, prof. sprzęt; niemodułowy - przeznaczony do powszechnego użytku, np. TV, odtwarzacze)

• Sposób montażu (przewlekany - najbardziej popularny, np. lutownica; powierzchniowy - automatyczny, lutowanie owijane, narzędzia do projektowania płytek z połączeniami drukowanymi)

• Zakłócenia zew. i wew. (silne pole EM - potrzebny ekran, produkt jest większy; mechaniczne - drgania, wstrząsy; biotyczne - pleśń, gryzonie; uwzględnienie chłodzenia - miniaturyzacja zwiększa wydzielanie ciepła)

• Warunki cieplne (w zależności od konstrukcji sprzętu)

• Warunki technoklimatyczne (narażenia klimatyczne, dokładnyn wybór mat., szczelność obudowy, amortyzatory, zakres temp. -40÷70°C, wilgotność)

• Serwis (przewidywana organizacja - jak naprawić, pkt. do sprawdzenia, co sprawdzić w zależności od objawów)

• Wymogi miniaturyzacji (przejście z montażu przewlekanego do powierzch.)

Warunki ekonomiczne (opłacalność produkcji, koszty, potrzeby rynku)

6. Scharakteryzuj urządzenia wirtualne realizowane w środ. LabVIEW

• Urządzenie wirtualne VI - urządzenie istniejące w świecie wirtualnym w postaci programu (kodu wykonywalnego) realizującego zadanie rzeczyw. urządzenia

• Elementy urządzenia wirtualnego:

• Interfejs użytkownika (odpowiednik płyty czołowej urządz. wirtualnego)

• Program realizujący funkcje urządzenia wirtualnego

• Elementy wej. i wyj. do przekazywania danych do innych urządzeń wirt.

• Zalety urządzeń wirtualnych:

• Łatwość realizacji (komputer, program) i przeprogramowania

• Możliwość dostosowania się do różnych zadań (modułowa budowa)

• Automatyczne przetwarzanie, możl. rejestracji i przechowywania danych

• Wady urządzeń wirtualnych:

• Ograniczona szybkość działania w porównaniu z urządzeniami rzeczyw.

• Ograniczenia sprzętowe (program, komputer, karty pomiarowe)

7. Dane stosowane w LabVIEW, rodzaje końcówek i przewody u. wirtual.

• Dane stosowane na wejściu: controls (umożliwiają wprowadzanie danych)

• Dane stosowane na wyjściu: indicators (umożliwiają wizualizację danych i wyników przetwarzania danych)

• Przekazywanie danych:

• Dane podawane są na wejście

• Ikona (SubVi) wykonuje przypisane jaj działanie (wynik na wyjściu)

• Przekazanie danych do następnej ikony

• Ikona (SubVi) wykonuje przypisane jaj działanie (wynik na wyjściu)

• Tak, aż do terminalu wyjściowego, kończącego etap przetwarzania danych (ekspozycja wniku)

• Końcówki (in. terminale; wejście i wyjście urządzeń wirtualnych)

• Końcówki wejściowe i wyjściowe (in. terminale; obiekty wej. i wyj.)

• Przewody (służą do konstrukcji poł. między elementami diagramu)

8. Wymień i omów elementy panelu sterowania

nastawcze (regulatory)

kontrolne (diodki)

graficzne (wykr,rys.)

• Panel starowania = płyta czołowa urządzenia:

• Szare tło; przyciski (satrt, pętla, zatrzymaj, pauza)

• Projektowanie w jęz. G:

• Projekt panelu sterowania urządzenia wirtualnego (wyk. w oknie panelu). Elementy konstrukcyjne pojawiają się w oknie diagramu

• Obiekty w diagramie dają nam schemat blokowy

• Obiekty wyjściowe płyty czołowej urządzenia:

• Numeri - przełączniki wyświetlacze numeryczne

• Boolean - przełączniki wyświetlacze dwustanowe

• list and ring - tekstowo-numeryczne obiekty wyboru

• array and luster - biekty do konstruowania tablic i klastrów

• path and refnum - obiekty do wpisywania ścieżki dostępu

• activeX - obiekty do transportu danych

• decorations - elementy dekoracyjne

• string & table - obiekty z polami do wpisywania i odczytu tekstów i tabel

• graph - wyswietlacze graficzne

• dialog - obiekty dialogowe

• user controls - obiektywejściowe i wyjściowe użytkownika

• select a control - polecenie otwarcia okna dialogu

• Tło okna projektowania Diagram:

• structures - struktury programistyczne

• Numeric/boolean - obiekty udostępniaące operacje logiczne

• string - obiekty udostępniające operacje z łańcuchami znaków

• array - obiekty udostępniacjące operacje na tablicach

• cluster - obiekty udostępniacjące operacje na klastrach

• comparsion - obiekty udostępniacjące operacje porównania

• time and dialog - obiekty do taktowania i wprowadzania opóźnień

• file I/0 - obiekty do zapisu i odczytu plików

• communication - obiekty do komunikacji komputera z otoczeniem

• advanced - obiekty z zaawansowanymi operacjami

• raport generation - obiekty służące do przygotowywania raportów

• user libraries - biblioteki użytkownika

• selekt a VI - polecenie otwarcia okna dialogu

• Menu TOOLS:

• Operate Value - do obsługi panelu sterowania

• Position/Size/Select - zaznaczanie ob. w celu ich przesunięcia, zm. rozm.

• Edit Text - umieszczanie i edycja tekstów

• Connect Wire - wykonywanie połączenia między ikonami i obiektami wejściowymi oraz wyjściowymi podczas tworzenia diagramu

• Object Pop-up - rozwijanie podręcznego menu do danego obieku

• Scroll Window - szybkie pzewijanie dowolnego okna

• Set/Clear Breakpoint - zatrzymanie programu w miejscu zaznacznym

• Probe Data - szybkie udostępnianie danych w dow. miejscu programu

• Get Color/Set Color - wskaźniki kolorów

9. Wymień i opisz rodzaje struktur stosowanych w języku G

• sequence (str. sekwencyjna; stosuje się ją gdy istotna jest kolejność wykonywanych operacji, a jej uzyskanie za pomocą odpowiednich połączeń jest niemożliwe; operacje wew. struktury są wykonywane w kolejności wyznaczonej przez narastające numery porządkowe)

• case (str. wyboru; stosue się gdy tensam zestaw danych może być przetwarzany na kilka sposobów; umożliwia alternatywne wykonywanie bloków kodu objętych ramką; domyślnie pozwala na wybór jednego z dwóch przypadków, oznaczonych wartościami False i True)

• pętla for (stosuje się w celu cyklicznego wykonania odpowiedniej procedury, liczba powtórzeń znana)

• pętla while (stosuje się w celu cyklicznego wykonywania określonej procedury, liczba powtórzeń nie znana - zależy od określonego warunku)

• Formula Node (służy do wprowadzania wzorów matematycznych „włąsnych”, jeżeli nie korzystamy z operatorów matematycznych)

10.Wymień i omów konstrukcję pętli programowanych w języku G

• For Loop: po wstawieniu do programu wymaga zadeklarowania liczby iteracji na wejściu ikony N; numery kolejno wykonywanych iteracji (od 0 do N-1) będą pokazywane na wyjściu ikony i i są umieszczane automatycznie w polu pętli w czasie jej wstawiania do programu; sprawdzenie warunku kontynuacji pętli (i<N) wykonywane jest na pocz. każdego obiegu; dane można przekazywać przez tunel

• while: na zacisku , nazywanym wejściem warunku, podaje się daną typu logicznego; fragment programu objęty pętlą będzie wykonywany tak długo, jak długo wartość tej danej będzie równa True; sprawdzenie odbywa się na końcu obiegu, przez co zawartość pętli zostanie zawsze wykonana co najmniej raz; zacisk wyjść. i udostępnia numery kolejnych obiegów (od 0)

11. Omów konstrukcję struktury wyboru case w języku G

Struktura wyboru case posiada do wyboru co najmniej 2 ramki. Każda ramka zawiera blok programowy realizujący określone operacje oraz deklaracje wyboru wartości umożliwiających wybór. Po wstawieniu do programu wymaga określenia: typu danych wejścia selekcyjnego i typu danych wprowadzanych do tuneli wejściowych i wyjściowego. Domyślnie struktura pozwala na wybór 1 z 2 przypadków, oznaczonych wartościami True i False, zatem wyboru dokonuje się na podstawie wartości danej typu logicznego; wskazuje na to także zielony kolor węzła - selektora warunku.

12. Omów metody sterowania przepływem danych w środ. LabVEIW

• Zasady przepływu danych:

• Węzeł (element, ikona, blok) rozpoczyna działanie po otrzymaniu wszystkich danych wejściowych

• Początek: dane przekazywane z wejść panelu starowania do programu graficznego - diagramu (Control Terminals)

• Dane na wyjściach węzła pojawiają się jednocześnie po wykonaniu operacji zgodnie z zaprojektowanym przebiegiem sygnału (Nodes Term.)

• Uzyskane dane wyjściowe są jednocześnie dostarczane do wejścia węzłów odbierających (wejść następnych węzłów)

• Dane z wyjść programu graficznego są przekazywane do panelu ster.

• Starowanie przepływem danych jest potrzebne, aby uzyskać:

• Żądaną sekwencję operacji w warunkach, gdy nie daje się jej zrealizować przepływem danych

• Pętle wykonujące wielokrotne powtarzanie operacji przez określone fragmenty projektu

• Warunkową realizację określonych fragmentów projektu

13. Omów konstrukcję struktury sekwencyjnej sequence w języku

Struktura sequence składa się z ramek (jednej lub kilku o numerze 0 do ramki 1, następnie do ramki 2, itd.). Tunele wejść i wyjść ramki oraz porty tworzą się automatycznie podczas prowadzenia połączeń. Dane wejściowe struktury sekwencyjnej są dostępne dla wszystkich ramek. Wyjścia danych ze struktury muszą mieć tylko jedno źródło informacji, czyli każde z wyjść struktury jest związane z jedną z ramek, ale tunele wyjść są widoczne we wszystkich ramkach. Przekazywanie danych z ramki do ramki:

• porty umieszczone na krawędzi ramki

• przez tunel

14. Omów skł. systemu modułowego w zastosowaniu do sprzętu prof.

• Moduł (obwód zmontowany na płytce drukowanej w miarę możliwości zawinięty węzeł funkcjonalny; wszystkie moduły wykonane są przy pomocy jednej technologii; wymiary modułów są takie same, łączone za pomocą specjalnych złączy):

• Podstawa montażowa, przełączniki

• Płyta prostopadła (czołowa - pozwala kontaktować się zewnętrznie)

• Złącze (bezpośrednie - z polami lutowniczymi; pośrednie)

• Ekran

• Szafa:

• Ochrona przed wodą i nasłonecznieniem

• Zabezpieczenie przed zakłóceniami elektromagnetycznymi

• Odpowiednie warunki chłodzenia, zawiera odpowiednie amortyzatory

15. Definicja, budowa i rodzaje modułów stosowanych w sprzęcie prof.

• Czynniki wyboru obudowy:

• Koszt, kompatybilność elektromagnetyczna

• Zabezpieczenie elektroniki przed czynnikami zew. i mechanicznymi

• Estetyka, ekranowanie przed zakłóceniami elektromagnetycznymi

• Zapewnienie warunków chłodzenia

• Moduł składa się z: podstawy montażowej, złacza (łaczy moduły), elementów wspornych (do mocowania i osłony np. płyta główna), ekranów (do osłony przed zakłóceniami)

• Podział obudów: uniwersalne (konstrukcja w sposób dowolny przystosowana do wprowadzania innych podzespołów) i specyficzne (wykonana dla konkretnego przeznaczenia z minimalna potrzebną ilością otworów wejściowych), otwarte (tylko płytka drukowana, przedni panel i złącze) i ekranowane (płytka obudowana ekranem)

• Moduł funkcjonalny: ukł.elektroniczny realizowany w jednakowym rozwiazaniu konstrukcyjnym, o jednakowych wymiarach, połączeny elektronicznie z innymi modułami za pomocą identycznych złącz jednakowo obsadzonych w konstrukcjach nośnych

16. Wmień i omów rodzaje obiektów dostępnych w programie AutoCAD

• Podstawowe elemenyt rysunku:

• Odcinek - LINE [LINIA] Prostokąt - RECTANG [~]

• Punkt - POINT [~] Wielobok - POLYGON [~]

• Okrąg - CIRCLE [~] Pierścień - DONUT [~]

• Łuk - ARC [~] Podwójna linia - DLINE

• Obszar - SOLID [~] Szeroka linia - TRACE [TRASA]

• Elipsa - ELLIPSE [~] Szkic - SKETCH [~UJ]

• Polilinia - PLINE [PLINIA]

• Rodzaje punktów charakterystycznych:

• CENtrum - znajduje środek łuku albo okręgu

• KONiec - znajduje koniec odcinka albo łuku

• BAZa - znajduje punkt wstawienia bloku lub napisu

• PPRzecięcia - znajduje punkt przecięcia dwóch obiektów

• SYMetria - znajduje punkt w środku odcinka lub łuku

• BLIski - znajduje pkt. należący do obiektu, znajdujący się najbliżej kursora

• PUNkt - znajduje punkt typu punkt

• PROstopadły - znajduje punkt, w którym prosta prostopadła przecina obiekt

• KWAdrant - znajduje najbliższy punkt „ćwiartkowy” okręgu lub łuku

• STYczny - znajduje punkt łuku albo okręgu, przez który przechodzi styczna

17. Rodzaje układów współrzędnych Dostępnych w programie AutoCAD

• Współrzędne prostokątne (kartezjańskie):

W AutoCAD zdefiniowany jest jeden ukł. współrzędnych prostokątnych X.Y.Z oraz istnieje możliwość definicji dowolnej ilości lokalnych ukł. użytkownika. Współ. bezwzględne mierzone są w odniesieniu do bieżącego ukł. współ. Współ. względne mierzone są względem ostatnio wskazanego punktu. Nie jest konieczne podawanie 3 współ., wystarcza X i Y, wtedy AutoCAD automatycznie przyjmuje Z=”bieżący poziom” (dla rys. płaskich Z=0)

• Współrzędne biegunowe:

Określają położenie punktu na płaszczyźnie w biegunowym układzie współrzędnych przez podanie promienia i kąta odchylenia. Współrzędne bieg. względne określają położenie względem ostatnio wprowadzonego pkt. Współrzędne bieg. poprzedzone znakiem * określają położenie względem golbalnego układu współrzędnych

• Współrzędne sferyczne:

Określają położenie pkt. w przestrzeni w sferycznym układzie współrzędnych przez podanie promienia i 2 kątów odchylenia. Współ. sfer. względne określają położenie względem ostatnio wprowadzonego pkt. Współ. sfer. poprzedzone znakiem * określają położenie wzgl. globalnego ukł. współ.

• Współrzędne walcowe:

Określają poł. pkt. w przestrzeni w walcowym ukł. współ. przez podanie promienia, kąta odchylenia i wys. Współ. walc. względne określają położenie względem ostatnio wprowadzonego pkt. Współ. walc. poprzedzone znakiem * określają położenie wzgl. globalnego ukł. współ.

---