Zakłady odzieżowe

„Bytom” S.A.

A. OGÓLNA POZYCJA BRANŻY

A. OGÓLNA POZYCJA BRANŻY

1. Struktura branży

Przełom gospodarczy z początku lat 90-tych nie miał dla

producentów odzieży tak dramatycznego przebiegu, jaki obserwowaliśmy

w przypadku przemysłu ciężkiego czy budownictwa. Co nie oznacza, że

firmy przeżyły go całkowicie bezboleśnie. Pojawiły się znaczne trudności ze

zbytem w związku z upadkiem rynku wschodniego (dotychczas

największego odbiorcy zagranicznego) oraz spadkiem dochodów ludności,

co doprowadziło szereg zakładów na skraj przepaści. Na początku lat

90-tych nastąpił wyraźny spadek wynagrodzenia, co dokładnie odczuł

właśnie przemysł lekki, który jest wyczulony na zmiany w wartości i

strukturze popytu. Konsekwencją tego było znaczne zubożenie

społeczeństwa - nastąpiła zmiana w preferencjach nabywczych

konsumentów. Bardzo duże znaczenie odgrywała cena, jakość natomiast

była traktowana drugoplanowo. Dlatego właśnie krajowi producenci

ubiorów ze znakami jakości systematycznie przegrywali z konkurencją ze

wschodu. Utratę rynku wschodniego firmy zrekompensowały sobie

ekspansją na zachód. Tyle, że eksport ma tu charakter przerobowy, co

znacznie obniża koszty wchodzenia na nowy rynek.

Jeszcze nie tak dawno temu producenci zalewali rynek seriami

bliźniaczo podobnych ubiorów, słusznie przewidując, że problemów ze

sprzedażą nie będzie. Istniał, bowiem chłonny rynek wschodni, gotowy

przyjąć każdą partię towarów. Przełom gospodarczy spowodował znaczne

zmiany w tym zakresie. Po pierwsze, załamał się handel ze wschodem, a

na rynku krajowym rozpoczęła się walka o przetrwanie, w której naprzeciw

wystąpiła konkurencja małych firm, potrafiących szybko reagować na

zmiany popytu. Duże firmy musiały przystosować się do nowych realiów.

Obecnie każdy szanujący się producent posiada, co najmniej kilka

kolekcji, przeznaczonych dla różnych grup nabywców. Tak np. Wólczanka

oferuje m. in. programy City, Party, Weekend, Man of 2001 czy New Line.

Zakłady Odzieżowe „Bytom” S.A. proponują kolekcje "a touch of class"

(najwyższy standard), "new classic" (stroje klasyczne) i "top fashion" (dla

młodszych odbiorców). Dywersyfikacja produktu nieobca jest także Vistuli

(kolekcje Goodwill, Club House, Sportive, Metropolitan czy BCC) i

Próchnikowi (szczególnie ciekawa jest kolekcja Cotton Square,

przeznaczona dla młodzieży).

W drugiej połowie lat 90-tych w strukturze popytu zaszły zasadnicze

zmiany. Pojawiły się mianowicie grupy społeczne, poszukujące dobrych

jakościowo wyrobów, oferowanych po konkurencyjnych cenach w stosunku

do produktów renomowanych firm światowych. Stanowiły ją osoby,

pragnące poprzez swój ubiór podkreślić wyższy status społeczny i stan

majątkowy. Tym samym odżyły nadzieje producentów odzieży na poprawę

koniunktury.

Na polskim rynku odzieżowym najwyższy segment zajęli producenci

markowej odzieży zza granicy - tacy, jak Pierre Cardin czy Deni Cler. Ich

oferta jest przeznaczona dla osób wymagających i zamożnych. W ten

segment rynku próbują się też dostać krajowi producenci, oferujący

podobne jakościowo produkty po zdecydowanie konkurencyjnych cenach.

Dominują tu krótkie serie, podążające za światowymi trendami mody,

uszyte z najwyższej jakości materiałów i starannie wykończone. Dużą rolę

odgrywa tu także samo miejsce sprzedaży - są one oferowane wyłącznie w

sklepach firmowych.

Drugi segment to ubiory klasyczne, szyte z dobrych jakościowo

tkanin, oferowane po "ekonomicznych" cenach. Stanowią one trzon

produkcji krajowych przedsiębiorstw oraz spółek giełdowych.

Trzeci segment to wyroby najtańsze - zarówno produkcja mniejszych

firm z kraju, jak i importowane ze wschodu. Znajdują one nabywców na

bazarach czy w tańszych sklepach - butikach.

Obecnie przemysł lekki obejmuje trzy podstawowe sektory:

•

włókienniczy,

•

odzieżowy,

•

wyrobów skórzanych.

Udział sektora w sprzedaży przemysłu w eksporcie przemysłu w ostatnich

latach:

http://notatek.pl/analiza-strategiczna-zaklady-odziezowe?notatka