Politechnika Łódzka
Instytut Elektroenergetyki
Instrukcja do laboratorium
opracowanie: dr inż. Tomasz Kotlicki
Pomiary przepływu
Pomiar prędkości płynu sondą Prandtla
Pomiary zwężkowe strumienia przepływu wody i powietrza
Pomiary przepływu wody przepływomierzem magnetycznym
Łódź 2013
2
Spis treści
Obliczenia przepływu dla kryzy z przytarczowym odbiorem ciśnienia ........................ 8
Przykład obliczenia strumienia przepływu dla kryzy z przytarczowym odbiorem
1. WPROWADZENIE (WYBRANE ZAGADNIENIA)
1.1. Pomiary przepływu – podstawy teoretyczne
Pomiary strumieni przepływu płynów: cieczy, pary i gazów lub ciał sypkich, to podstawowe
pomiary w energetyce. Od pomiarów tych zależy poprawne sterowanie procesami
technologicznymi w elektrowni; stanowią one także podstawę do rozliczeń z odbiorcami energii
cieplnej czy strumienia wody.
Strumień przepływu może być wyznaczony w jednostkach objętości (m
3
/s) lub masy (kg/s).
Strumienie te określone są zależnościami:
̇
(1)
̇
(2)
gdzie: ω
A
- prędkość średnia w przekroju poprzecznym rurociągu, m/s;
A - pole przekroju rurociągu (kanału itp.), m
2
;
- gęstość przepływającego płynu, kg/m
3
.
Strumień przepływu można mierzyć:
pośrednio poprzez wyznaczenie prędkości średniej przepływu ω
A
na podstawie pomiaru
profilu prędkości w przekroju poprzecznym rurociągu a następnie wyliczenie strumienia z
w/w wzorów;
metodą bezpośrednią polegająca na wykorzystaniu specjalnych przyrządów -
przepływomierzy - wyskalowanych bezpośrednio w jednostkach przepływu.
W większości przypadków najbardziej miarodajnym i pożądanym jest pomiar strumienia
masy. W praktyce przyrządy do pomiaru strumienia masy, ze względu na konieczność
uwzględniania gęstości płynu, są zbyt skomplikowane oraz kosztowne. Dlatego najbardziej
rozpowszechnione są dość proste i znane metody i przyrządy do pomiaru strumienia objętości.
W przemyśle najczęściej wykorzystuje się obecnie przepływomierze zwężkowe, magnetyczne oraz
ultradźwiękowe.
1.2. Pomiar prędkości przepływu (sonda Prandtla)
Zgodnie z równaniem Bernouliego, dla ustalonego poziomego przepływu bez tarcia,
ciśnienie całkowite płynu nie zmienia się i składa się z ciśnienia statycznego i dynamicznego:
(3)
gdzie:
– ciśnienie statyczne;
– ciśnienie dynamiczne
Ciśnienie dynamiczne, a tym samym i prędkość płynu, mierzy się najczęściej za pomocą tzw. sondy
Prandtla. Jest to specjalnie skonstruowana rurka spiętrzająca, umożliwiająca jednoczesny pomiar
ciśnienia całkowitego i statycznego. Odpowiednie podłączenie manometru różnicowego pozwala
na bezpośredni pomiar różnicy tych wielkości, czyli – zgodnie z równaniem (3) – prędkości
przepływu (rys. 1).
Sonda Prandtla powinna być umieszczona równoległe do osi rurociągu i zwrócona
przeciwnie do przepływu. Na ogół rozkład prędkości w przekroju poprzecznym przepływu nie jest
równomierny – przy przepływach laminarnych rozkład ten zbliżony jest do paraboli, przy
przepływach turbulentnych jest znacznie spłaszczony. Prędkość maksymalna występuje w osi
rurociągu, przy ściankach zmniejsza się. Zatem rurka spiętrzająca mierzy prędkość w danym
punkcie przekroju i, aby wyznaczyć prędkość średnią płynu, należy wykonać serię pomiarów (kilka)
w określonych punktach tego przekroju – w różnych odległościach od osi przepływu.
a)
b)
Rys. 1. Zamontowanie sondy Prandtla w rurociągu (a) oraz zdjęcie typowej sondy.
1.3. Przepływomierze zwężkowe
Na rys. 2. pokazano ogólny podział zwężek. Do pomiarów przepływu wody lub pary stosuje
się najczęściej kryzy, natomiast do gazów (np. spalin lub powietrza) – dysze lub zwężki Venturiego.
Rys. 2. Rodzaje zwężek pomiarowych
Zasada pomiaru ZWĘŻKOWEGO wynika z równania Bernouliego (3):
strata ciśnienia płynu na pewnym odcinku rurociągu (w szczególności na przewężeniu) jest w
przybliżeniu zależna od kwadratu prędkości średniej płynu.
Zatem – zgodnie z (3) – strumień przepływu jest proporcjonalny do pierwiastka kwadratowego z
różnicy ciśnień:
̇ √
(4)
Na rys. 3. przedstawiono schemat takiego przepływu oraz rozkład ciśnienia wzdłuż rurociągu, w
którym zamontowano przewężenie w postaci kryzy pomiarowej.
Rys. 3. Przepływ płynu przez zwężkę (a) i zmiana ciśnienia w rurociągu (b).
Na rysunku 3. zaznaczono charakterystyczne wymiary: średnicę wewnętrzną rurociągu D oraz
średnicę przewężenia d. Ponadto z rysunku wynika, że różnica ciśnień na przewężeniu zależy od
miejsca pomiaru – na rys. 3.b pokazano maksymalne ∆p, które występuje w pewnej odległości za
przewężeniem. Na rys. 4 pokazano typową kryzę zamontowaną w rurociągu oraz podstawowe
szczegóły jej wykonania.
( )
( )
Rys. 4. Sposób zamontowania i szczegóły konstrukcji typowej kryzy pomiarowej.
1.3.1. Norma zwężkowa
Pomiary zwężkowe są opisane w normie:
PN-EN ISO 5167 Pomiary strumienia płynu za pomocą zwężek pomiarowych wbudowanych w
całkowicie wypełnione rurociągi o przekroju kołowym.
Norma ta składa się z 4. części:
Część 1: Zasady i wymagania ogólne (ISO 5167-1),
Część 2: Kryzy (ISO 5167-2),
Część 3: Dysze ISA 1923, dysze o dużym promieniu, dysze Venturiego (ISO 5167-3),
Część 4: Klasyczne zwężki Venturiego (ISO 5167-4).
Norma określa ogólny wzór do obliczania strumienia przepływu płynu (dla dowolnego typu
zwężki):
̇
√
√
[
]
(5)
̇
̇
[
]
(6)
gdzie:
C – współczynnik przepływu [-],
- współczynnik (liczba) ekspansji [-],
β = d/D – przewężenie [-],
d – średnica przewężenia [m],
∆p – strata ciśnienia na zwężce (ciśnienie różnicowe)[Pa],
ρ
1
– gęstość płynu przed zwężką [kg/m
3
].
Współczynnik przepływu C oraz liczba ekspansji
zależą, zarówno od rodzaju zwężki, jak i
parametrów termodynamicznych płynu i rodzaju przepływu w zwężce.
Liczba ekspansji dla cieczy wynosi jeden, natomiast dla gazów i par jest mniejsza od jedności i
zależy od wielu czynników:
{
( )
Współczynnik przepływu natomiast, zależy między innymi od liczby Reynoldsa, czyli
pośrednio od prędkości przepływu. Oznacza to, że posługiwanie się wzorami (5) lub (6) wymaga
przeprowadzenia obliczeń iteracyjnych.
Zagadnienia związane z pomiarami zwężkowymi i objęte cytowaną Normą, dotyczą:
A. obliczenia strumienia przepływu płynu dla zmierzonego ciśnienia różnicowego ∆p wraz z
niepewnością pomiarową,
B. obliczenia zakresu zmian ciśnienia różnicowego dla założonego zakresu zmian przepływu i
wymiarów przewężenia,
C. obliczenia średnicy przewężenia dla założonego zakresu zmian ciśnienia różnicowego i
przepływu (dobór zwężki).
1.3.2. Obliczenia przepływu dla kryzy z przytarczowym odbiorem ciśnienia
Przepływ masowy lub objętościowy należy wyznaczać ze wzorów ogólnych (4) lub (5).
1.3.2.1 Warunki stosowalności Normy
Część 2 Normy określa m.in. szczegółowe zasady obliczania przepływu na podstawie
pomiaru ciśnienia różnicowego. Wzory (4) i (5) oraz zależności zestawione w podpunktach 1.3.2.2.
– 1.3.2.5. można stosować, jeżeli spełnione są następujące warunki:
na odcinku pomiarowym utrzymywany jest przepływ poddźwiękowy;
płyn jest jednofazowy (nie zmienia stanu skupienia) i nie pulsuje;
średnica przewężenia powinna spełniać nierówność:
;
(7)
średnica rurociągu powinna się zawierać w przedziale:
;
(8)
przewężenie powinno się zawierać w granicach:
;
(9)
liczba Reynoldsa dla przepływu w rurociągu powinna być większa od pewnych wartości:
{
;
(10)
płyn wypełnia całkowicie rurociąg,
kryza spełnia wymagania konstrukcyjne ściśle określone w odpowiednich podpunktach
Normy
1
.
1.3.2.2 Obliczenie współczynnika przepływu C
Współczynnik przepływu C należy obliczać w zależności od przewężenia
, liczby Reynoldsa
Re
D
, ze wzoru:
(
)
( )
(
)
(11)
gdzie:
(
)
(12)
{
( ) (
)
(13)
D – średnica wewnętrzna rurociągu w [mm]
Re
D
– liczba Reynoldsa dla przepływu przez rurociąg dopływowy (dla średnicy D)
1
Warunki te są opisane w punktach 5.1 i 5.2 części 2. Normy.
1.3.2.3 Obliczenie liczby ekspansji
Dla płynów nieściśliwych (cieczy) liczba ekspansji jest równa 1. Natomiast dla gazów należy
ją wyznaczać w zależności od przewężenia, ciśnień płynu przed i za zwężką oraz od wykładnika
adiabaty, ze wzoru:
(
) [ (
)
]
(14)
gdzie:
- wykładnik adiabaty płynu (np. dla powietrza
=1,4),
p
1
, p
2
– ciśnienie płynu przed i za zwężką, [Pa];
1.3.2.4 Obliczenie liczby Reynoldsa Re
D
Liczbę Reynoldsa dla średnicy wewnętrznej rurociągu należy wyznaczać w oparciu o znane
wzory. Ponieważ liczba ta zależy od prędkości przepływu, obliczenia (iteracyjne) najlepiej wykonać
w oparciu o wzór:
̇
(15)
gdzie:
– lepkość dynamiczna płynu [Pa s]
̇ – mierzony strumień masy [kg/s];
D – średnica rurociągu [m].
1.3.2.5 Obliczenie niepewność względnej pomiaru strumienia masy płynu
Obliczenia niepewności należy dokonać zgodnie z ogólnym prawem propagacji błędów przy
pomiarach złożonych. Praktyczny wzór do określania ogólnej niepewności ma postać:
̇
̇
√(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
( )
)
(
)
(16)
gdzie:
– niepewność względna określenia współczynnika przepływu:
(
) {
( ) ( )
( )
( ) ( )
(17)
{
( ) (
)
– niepewność względna określenia liczby ekspansji:
(
)
(18)
,
– względne niepewności pomiaru średnicy rurociągu i średnicy przewężenia;
Norma zaleca oszacowanie tych niepewności, podając jednocześnie maksymalne ich
wartości: 0,4% dla
i 0,1% dla
;
( )
,
– względne niepewności pomiaru ciśnienia różnicowego oraz gęstości płynu;
Norma zaleca samodzielne oszacowanie tych niepewności na podstawie metodyki ich
pomiarów (w tym niepewności przyrządów pomiarowych).
Wzór (16) daje ostateczny wynik niepewności przy założeniu, że spełnione są również wymagania
instalacyjne co do kryzy
2
. W szczególności dotyczy to odcinków prostoliniowych rurociągu przed
i za miejscem zamontowania kryzy.
W tabeli 1. zestawiono wymagane odcinki prostoliniowe dla najczęściej spotykanych sytuacji
instalacyjnych (obecność łuków, zaworów itp.). Jeżeli dla danej sytuacji i dla danego przewężenia,
długości odcinków prostych są nie mniejsze niż podane w kolumnie A, to nie ma potrzeby
uwzględniania dodatkowej niepewności we wzorze (16).
Jeżeli długości odcinków prostych zawierają się pomiędzy wartościami określonymi w kolumnach A
i B, to do obliczonej niepewności należy dodać 0,5%.
1.3.2.6 Obliczenie straty ciśnienia na kryzie
Płyn przepływając przez przewężenie traci w sposób trwały ciśnienie. Strata ciśnienia ∆p
s
jest ściśle związana z ciśnieniem różnicowym ∆p mierzonym na kryzie. Dobrym przybliżeniem tej
straty jest zależność:
√
(
)
√
(
)
(19)
Do zgrubnego oszacowania straty ciśnienia można posłużyć się zależnością:
(
)
(20)
2
Szczegółowo opisane zostały w rozdziale 6. części 2. Normy.
Tabela 1. Wymagane długości prostych odcinków między kryzami a elementami instalacji bez prostownic strumienia (wyrażone jako wielokrotności średnicy rurociągu D) [1]
1.3.3. Przykład obliczenia strumienia przepływu dla kryzy z przytarczowym
odbiorem ciśnienia
Dane konstrukcyjne kryzy i rurociągu:
- rurociąg stalowy transportujący wodę sieciową o temperaturze ok. 50°C i ciśnieniu ok.
0,5 MPa,
- średnica wewnętrzna rurociągu:
- średnica przewężenia kryzy:
- schemat zamontowania kryzy:
wyniki pomiarów:
- ciśnienie różnicowe na kryzie ,
- ciśnienie wody w rurociągu
,
- temperatura wody
,
wyniki obliczeń:
- gęstość wody (z kalkulatora termodynamicznego dla p
1
i t
1
):
;
- lepkość dynamiczna wody (z kalkulatora termodynamicznego dla p
1
i t
1
):
- przewężenie:
spełnia warunek: ( )
- liczba ekspansji (z założenia dla cieczy):
- współczynnik przepływu (wynik obliczeń iteracyjnych w Excelu):
kryza
kolano 90
°
kolano 90
°
kolano 90
°
500 mm
2000 mm
2000 mm
- liczba Reynoldsa (wynik obliczeń iteracyjnych w Excelu):
- strumień przepływu masowego (wynik obliczeń iteracyjnych w Excelu):
̇
- prędkość wody w rurociągu:
̇
(
)
- fragment arkusza w Excelu obliczający przepływ (wykorzystano wzajemne odwołania w
komórkach C13, C14, C16 i C17 przy włączonej opcji obliczeń iteracyjnych):
B
C
3
D=
70
4
d=
50
5
p1=
0,5
6
t=
50
7
Dp=
10
8
9
10 r1=
=1/if97_v(C5;C6)
11 m1=
=IF97_mi(C5;C6)
12 b=
=C4/C3
13 C=
=0,5961+0,0261*C12^2-0,216*C12^8+0,000521*(1000000*C12/(C16+0,000001)
)^0,7+(0,0188+0,0063*C14)*C12^3,5*(1000000/(C16+0,000001))^0,3+C15
14 A=
=(19000*C12/(C16+0,000001))^0,8
15 B=
=JEŻELI(C3>71,12;0;0,011*(0,75-C12)*(2,8-C3/25,4))
16 ReD=
=(4*C17)/(PI()*C11*C3/1000)
17 m=
=C13/PIERWIASTEK(1-
C12^4)*1*PI()/4*(C4/1000)^2*PIERWIASTEK(2*C7*1000*C10)
18 w=
=(4*C17)/(PI()*C10*(C3/1000)^2)
- strata ciśnienia na kryzie (oszacowanie):
(
) (
)
obliczenie niepewności:
- założenia:
o dokładność określenia D:
o dokładność określenia d:
o dokładność pomiaru ciśnienia różnicowego (przetwornik ciśnienia):
( )
o dokładność określenia gęstości (uwzględnienie dokładności pomiaru temperatury
1°C i ciśnienia
0,01MPa oraz zanieczyszczenia wody):
- obliczenie niepewności współczynnika przepływu:
( ) ( ) (
)
( ) ( ) (
)
- obliczenie niepewności dla strumienia przepływu:
̇
̇
√(
)
(
)
(
)
(
)
(
)
(
( )
)
(
)
√
(
)
(
)
wpływ odcinków prostoliniowych na niepewność:
- długości odcinków (jako wielokrotności D)
o przed kryzą:
o za kryzą:
o pomiędzy dwoma kolanami w jednej płaszczyźnie:
- wymagane odległości przed kryzą zgodnie z tabelą 1, dla przewężenia ( )
i dla przypadku określonego w kolumnie 4:
o dla przypadku A: 44,
o dla przypadku B: 22,
- wymagane odległości za kryzą zgodnie z tabelą 1 (kolumna 14):
o dla przypadku A: 8,
o dla przypadku B: 4.
Zgodnie z zaleceniami Normy należy zatem dodać do obliczonej niepewności wartość 0,5%:
̇
̇
Ostateczny wynik obliczenia przepływu masowego:
- niepewność bezwzględna (zaokrąglenie w górę do dwóch cyfr znaczących):
̇
- wynik pomiaru (zaokrąglony do ostatniej cyfry znaczącej niepewności bezwzględnej):
̇
lub
̇ 〈 〉
2. WYKONANIE ĆWICZENIA
2.1. Cel i zakres ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest nabycie umiejętności wyznaczania strumienia przepływu płynów za
pomocą typowych metod i przyrządów pomiarowych. W szczególności, odrabiający ćwiczenie będą
wyznaczali przepływy wody i powietrza za pomocą zwężek pomiarowych, z wykorzystaniem
algorytmów określonych w odpowiednich normach technicznych.
2.2. Opis stanowiska laboratoryjnego
Stanowisko laboratoryjne do wyznaczania przepływów obejmuje część stanowiska do
badania pomp oraz część stanowiska do badania wentylatora. Szczegółowe opisy tych stanowisk
znajdują się w odpowiednich instrukcjach laboratoryjnych. Poniżej przedstawiono sposób
wykorzystania obydwu stanowisk w niniejszym ćwiczeniu.
2.2.1. Stanowisko do badania pomp
Na stanowisku zainstalowane są dwie jednakowe pompy wirowe odśrodkowe sprzęgnięte z
silnikami indukcyjnymi klatkowymi. W ćwiczeniu wykorzystywana jest tylko jedna pompa, której
zadaniem jest przepompowywanie wody ze zbiornika dolnego do górnego – w obiegu zamkniętym.
Silnik tej pompy jest zasilany poprzez przetwornicę częstotliwości, dzięki czemu jest możliwa
płynna regulacja wydajności.
Na rurociągu tłocznym pompy zainstalowano zawór regulacyjny, dwa zawory kulowe
przelotowe oraz kryzę mierniczą i przepływomierz magnetyczny. Instalacja hydrauliczna wykonana
jest z rur 1-calowych o średnicy wewnętrznej ok. 28 mm.
Na rys. 5. pokazano tę część stanowiska, która będzie wykorzystana w ćwiczeniu. Przed
przystąpieniem do wykonywania ćwiczenia należy:
podłączyć ramiona manometru cieczowego do badanej kryzy za pomocą elastycznych rurek
impulsowych (przedtem odłączając mosiężne rurki impulsowe łączące kryzę z przetwornikiem
ciśnienia);
połączyć na krótko dolne końce ramion manometru cieczowego za pomocą elastycznego węża
(odciąć szklany zbiorniczek dolny);
otworzyć zawory kulowe Z1 i Z6;
otworzyć zawór kulowy Z5 na rurze łączącej zbiorniki;
zamknąć zawory Z2, Z7 i Z11 łączące z układem drugiej pompy;
zamknąć zawór odcinający ZO1;
otworzyć całkowicie zawór regulacyjny ZR1;
uzupełnić ramiona U-rurki wodą (mniej więcej do połowy) oraz, ewentualnie, usunąć
pęcherzyki powietrza z rurek za pomocą zaworów odpowietrzających ZOD1 i ZOD2 (zawory te
następnie zamknąć);
uzupełnić wodę w zbiorniku dolnym do poziomu ok 10 centymetrów poniżej górnej jego
krawędzi.
Rys. 5. Fragment stanowiska do badania pomp wykorzystywany w ćwiczeniu.
2.2.2. Stanowisko do badania wentylatora
Na stanowisku zainstalowany jest wentylator promieniowy napędzany silnikiem
indukcyjnym klatkowym zasilanym poprzez przetwornicę częstotliwości. Zmieniając prędkość
obrotową wirnika wentylatora można płynnie zmieniać jego wydajność. Na rys. 6 pokazano
schemat stanowiska, na którym zaznaczono elementy wykorzystywane w ćwiczeniu.
Rys. 6. Schemat stanowiska do badania wentylatora
W ćwiczeniu wykorzystuje się kryzę pomiarową zainstalowaną na rurociągu tłocznym za
wentylatorem. Pomiędzy kryzą a wylotem wentylatora zainstalowano znormalizowaną
prostownicę strumienia – tak aby zapewnione były zgodne z Normą warunki przepływu powietrza
w kanale. Przed przystąpieniem do ćwiczenia należy:
ustawić w pozycji wykręconej stożek dławiący na końcu rurociągu;
ustawić w pozycji 90° łopatki kierownicze na wlocie do wentylatora;
sprawdzić poziom wody w manometrze cieczowym wielorurkowym (w razie potrzeby
należy uzupełnić wodę);
ustawić sondę Prandtla w osi rurociągu – przeciwnie do przepływu powietrza.
2.3. Program ćwiczenia
Wykonanie ćwiczenia polega na pomiarach przepływu czynnika za pomocą:
kryzy pomiarowej oraz przepływomierza magnetycznego zamontowanych na rurociągu
tłocznym pompy wodnej;
kryzy pomiarowej oraz sondy Prandtla zamontowanych na kanale tłocznym za
wentylatorem promieniowym.
W przedstawionych układach pomiarowych można zrealizować następujące zadania:
1. Pomiar ciśnienia różnicowego na kryzie za pomocą manometru cieczowego typu U-
rurka na stanowisku do badania pomp. Obliczenie przepływu masowego wody oraz
niepewności wg algorytmu przedstawionego w części teoretycznej instrukcji
(zgodnego z Normą). Porównanie otrzymanych wyników z pomiarami
przepływomierzem magnetycznym.
2. Pomiar ciśnienia różnicowego na kryzie za pomocą U-rurki na stanowisku do
badania wentylatora. Obliczenie przepływu objętościowego powietrza wg
algorytmu przedstawionego w części teoretycznej instrukcji.
3. Pomiar ciśnienia dynamicznego za pomocą sondy Prandtla zamontowanej w kanale
tłocznym za wentylatorem. Obliczenie prędkości oraz strumienia objętościowego
powietrza w kanale. Pomiary sondą należy wykonywać przynajmniej w dwóch
różnych punktach na średnicy kanału (w osi i poza nią).
Przy pomiarach za pomocą kryz należy dodatkowo pomierzyć ciśnienia statyczne oraz
temperatury płynów w miejscu zainstalowania zwężek.
Ponadto należy dokonać niezbędnych pomiarów odległości (odcinków prostoliniowych) na
obydwu stanowiskach.
Wymiary poprzeczne rurociągów oraz parametry konstrukcyjne kryz są podane na stanowiskach.
Zakres pomiarów i obliczeń ustala prowadzący ćwiczenie. Częścią ćwiczenia wykonywaną w
laboratorium komputerowym, może być również obliczenie przepływów – w tym wykorzystanie
arkusza kalkulacyjnego do obliczeń iteracyjnych.
2.4. Wykonanie sprawozdania
W sprawozdaniu należy zamieścić:
1. Opis wykonanych pomiarów, w tym ich cel i algorytm pomiarowy.
2. Krótki opis przyrządów pomiarowych (wymiary kryz, zakresy manometrów cieczowych i
przepływomierza magnetycznego oraz ich niepewności).
3. Tabele pomiarowe z wynikami pomiarów wykonywanych podczas odrabiania ćwiczenia
uzupełnione o niezbędne wyniki przeliczeń ciśnienia.
4. Obliczenia (wzory teoretyczne i liczbowe) strumieni przepływów – zgodnie z opisem
przedstawionym w części teoretycznej Normy (przykład obliczeniowy). Niezbędne jest
również obliczenie niepewności pomiarowych oraz strat ciśnienia na kryzach.
5. W przypadku pomiarów zwężkowych należy określić, czy spełnione zostały warunki
pomiarowe i konstrukcyjne (zakres przewężeń, liczby Reynoldsa, wymagane odcinki
prostoliniowe itp.).
6. Jeżeli były przeprowadzone jednoczesne pomiary przepływu wody kryzą i
przepływomierzem magnetycznym, należy dokonać ich ilościowego porównania. Pomiary
przepływomierzem magnetycznym należy traktować jako dokładne – celem porównania
jest odpowiedź na pytanie, czy za pomocą kryzy można uzyskać wiarygodne pomiary
przepływu (ewentualnie – w jakim zakresie).
7. Uwagi i wnioski, w szczególności na temat: poprawności uzyskanych wyników pomiarów i
obliczeń, dokładności pomiarów i obliczeń, porównania różnych metod pomiaru przepływu.
Obliczenia iteracyjne – niezbędne do wyznaczenia strumienia przepływu – należy w miarę
możliwości wykonywać z wykorzystaniem narzędzi dostępnych w arkuszu kalkulacyjnym (np.
Excel).
Potrzebne do obliczeń parametry czynników (gęstości, lepkości itp.) należy wyznaczać na
podstawie pomierzonych rzeczywistych temperatur i ciśnień – z tablic lub programów typu
kalkulator termodynamiczny.
3. LITERATURA
1. PN-EN ISO 5167 Pomiary strumienia płynu za pomocą zwężek pomiarowych wbudowanych w
całkowicie wypełnione rurociągi o przekroju kołowym.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
pomiar przepływu cieczy
pomiar przeplywu
BADANIE URODYNAMICZNE Z POMIAREM PRZEPLYWU MOCZU, BADANIE URODYNAMICZNE Z POMIAREM PRZEPŁYWU MOCZU
09 pomiar przeplywu
pomiary przeplywu id 374530 Nieznany
Pomiary przeplywu różne
Pomiar przeplywu cieczy, Księgozbiór, Studia, Elektronika i Elektrotechnika, Miernictwo
Ćw 1 Pomiar przepływu
Lab. mech. płynów-Pomiar przepływu powietrza zwężką Venturiego, Mechanika Płynów pollub(Sprawozdania
lab t 14, t14 tabela pomiarowa, Przepływ współprądowy
Sprawozdanie? KALORYMETRYCZNY POMIAR PRZEPŁYWU KRWI
pomiary przepływu
POMIAR NATĘŻENIA PRZEPŁYWU W PRZEWODZIE POD CIŚNIENIEM I KORYCIE OTWARTYM
Pomiar natężenia przepływu cieczy roboczej w układach hydrauliki siłowej - sprawko, Uczelnia, Hydrau
Metody pomiaru charakterystyk przepływu ciepła
więcej podobnych podstron