„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Anna Matyga

Wykonywanie pomiarów krawieckich 743[01].Z2.01

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr inż. Ewa Jachym
mgr Wiesława Paciorek



Opracowanie redakcyjne:
mgr Anna Matyga



Konsultacja:
mgr Ewa Figura

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 743[01].Z2.01

„Wykonywanie pomiarów krawieckich”, zawartego w modułowym programie nauczania
dla zawodu krawiec.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

3

2. Wymagania wstępne

6

3. Cele kształcenia

7

4. Przykładowe scenariusze zajęć

8

5. Ćwiczenia

12

5.1. Proporcje ciała człowieka w różnych fazach rozwoju

12

5.1.1. Ćwiczenia

12

5.2. Pomiary antropometryczne dla potrzeb konstrukcji odzieży

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

5.3. Pomiary krawieckie

19

5.3.1. Ćwiczenia

19

5.4. Podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania odzieży

23

5.4.1. Ćwiczenia

23

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

26

7. Literatura

38

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie krawiec.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania–
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy

organizacyjne

pracy

uczniów

mogą

być

zróżnicowane,

począwszy

od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały,

które zawierają podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym
jest zwrócenie uwagi na następujące elementy:

−

materiał nauczania – w miarę możliwości uczniowie powinni przeanalizować

samodzielnie. Obserwuje się niedocenianie przez nauczycieli niezwykle ważnej
umiejętności, jaką uczniowie powinni bezwzględnie posiadać – czytanie tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest

przygotowany do wykonania ćwiczeń. W zależności od tematu można zalecić uczniom
samodzielne odpowiedzenie na pytania lub wspólne z całą grupą uczniów, w formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania. Druga forma jest korzystniejsza, ponieważ
nauczyciel sterując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz w trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają

ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę
teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Prowadzący może również zrealizować
ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie

odpowiedzi na pytania w nim zawarte. Uczeń powinien samodzielnie czytając
zamieszczone w nim stwierdzenia potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego
zakresu materiału. Jeżeli wystąpią zaprzeczenia, nauczyciel powinien do tych zagadnień
wrócić, sprawdzając czy braki w opanowaniu materiału są wynikiem niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.
W tym miejscu jest szczególnie ważna rola nauczyciela, gdyż od postawy nauczyciela,
sposobu prowadzenia zajęć zależy między innymi zainteresowanie ucznia. Uczeń nie
zainteresowany materiałem nauczania, wykonywaniem ćwiczeń nie nabędzie w pełni
umiejętności założonych w jednostce modułowej. Należy rozbudzić wśród uczniów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

tak zwaną „ciekawość wiedzy”. Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału
nauczania rozdziału może stanowić podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy
i umiejętności ucznia z tego zakresu. Nauczyciel realizując jednostkę modułową powinien
zwracać uwagę na predyspozycje ucznia, ocenić, czy uczeń ma większe uzdolnienia
manualne, czy może lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy zamieszczone w rozdziale Ewaluacja osiągnięć ucznia zawierają zadania z zakresu

całej jednostki modułowej i należy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez uczniów powinny stanowić podstawę do oceny pracy własnej nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. Każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
możliwych do uzyskania punktów (0 lub 1 punkt). Ocena końcowa uzależniona jest
od ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel może zastosować test według własnego
projektu oraz zaproponować własną skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić
proces oceniania ucznia, aby umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich
umiejętności.
Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

przewodniego tekstu,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

Schemat układu jednostek modułowych

743[01].Z2

Formy odzieży

743[01].Z2.04

Modelowanie form odzieży dla figur

nietypowych

743[01].Z2.03

Modelowanie form odzieży zgodnie

z projektem plastycznym

743[01].Z2.02

Konstruowanie i modelowanie form

podstawowych wyrobów odzieżowych

743[01].Z2.01

Wykonywanie pomiarów krawieckich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

organizować stanowisko do wykonywania pomiarów krawieckich zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,

−

określać cechy proporcjonalnej budowy figur,

−

określać proporcje sylwetki damskiej i męskiej,

−

określać proporcje sylwetki dziecka,

−

charakteryzować typy figur.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, uczeń powinien umieć:

−

posłużyć się terminologią z zakresu wykonywania form odzieży,

−

scharakteryzować proporcje sylwetki: dziecięcej, kobiecej i męskiej,

−

wskazać różnice w budowie sylwetki: dziecięcej, kobiecej i męskiej,

−

scharakteryzować zasady wykonywania pomiarów antropometrycznych dla potrzeb
konstrukcji odzieży,

−

określić położenie podstawowych punktów figury człowieka niezbędnych do wykonania
pomiarów,

−

posłużyć się symboliką pomiarów figury człowieka,

−

dobrać przyrządy pomiarowe do wykonywania pomiarów krawieckich,

−

scharakteryzować zasady wykonywania pomiarów krawieckich,

−

wykonać pomiary krawieckie dla podstawowych wyrobów odzieżowych,

−

porównać wyniki pomiarów krawieckich z tabelami pomiarów antropometrycznych,

−

ustalić wielkość wyrobu odzieżowego,

−

wyjaśnić pojęcia: konstrukcja odzieży, siatka konstrukcyjna, dodatek konstrukcyjny,
forma konstrukcyjna, szablon odzieżowy,

−

rozróżnić rodzaje modelowania form odzieży.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Formy odzieży 743[01].Z2

Jednostka modułowa:

Wykonywanie pomiarów krawieckich 743[01].Z2.01

Temat: Wykonywanie pomiarów krawieckich dla potrzeb konstrukcji podstawowych

wyrobów odzieżowych.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności wykonywania podstawowych i szczegółowych

pomiarów krawieckich.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

określić położenie podstawowych punktów pomiarowych ciała ludzkiego,

−

posłużyć się przyrządami pomiarowymi,

−

wykonać pomiary krawieckie,

−

zapisać pomiary krawieckie,

−

porównać wyniki pomiarów krawieckich (z tabelami pomiarów antropometrycznych),

−

wykonać pomiary niezbędne do wykonania konstrukcji i modelowania podstawowych

form odzieży,

−

współpracować w grupie.

Metody nauczania–uczenia się:

−

metoda przewodniego tekstu

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

indywidualna,

−

podział na grupy 2-osobowe.

Czas: 90 min

Środki dydaktyczne:

−

przyrządy pomiarowe, ilustracje podstawowych wyrobów odzieżowych na górną

lub dolną część ciała, kartka, długopis,

−

foliogramy podstawowej siatki konstrukcyjnej na górną i dolną część figury,

−

film dydaktyczny z zakresu: wykonywania miar, modelowania form odzieży,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Przebieg zajęć
Zadanie dla ucznia:
Przedmiotem zadania jest wykonanie pomiarów krawieckich dla konstrukcji podstawowych
wyrobów odzieżowych. Przed przystąpieniem do wykonania zadania każda grupa losuje
ilustrację określonego wyrobu odzieżowego.

Faza wstępna
Czynności organizacyjno-porządkowe, podanie tematu lekcji, zaznajomienie uczniów z pracą
metodą przewodniego tekstu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Faza właściwa
Informacje:

−

Co to są linie ciała?

−

Jak powstają punkty pomiarowe?

−

Jakimi przyrządami pomiarowymi posługujemy się przy wykonywaniu pomiarów
krawieckich?

−

Jak przygotować osobę do mierzenia?

−

Jak wykonuje się pomiary krawieckie poszczególnych części ciała?

−

Jak zapisuje się pomiary krawieckie?

−

Co to są i co zawierają tabele pomiarów antropometrycznych?

Planowanie
1. Ustal rodzaj pomiarów dla konstrukcji określonego asortymentu odzieży.
2. Ustal kolejność wykonywania pomiarów.
3. Zaplanuj formę realizacji ćwiczenia (sposób przedstawienia pracy).
Uzgodnienie
1. Omów wszystkie punkty fazy planowania z nauczycielem.
2. Odnieś się do uwag i propozycji nauczyciela.
Wykonanie
1. Przygotuj koleżankę do wykonania na niej pomiarów.
2. Ustal rodzaj i kolejność wykonania pomiarów.
3. Wykonaj pomiary krawieckie na figurze koleżanki

−

zapisz wyniki pomiarów używając odpowiednich symboli antropometrycznych,

−

porównaj wyniki pomiarów z tabelami pomiarów antropometrycznych,

−

określ typ figury koleżanki.

4. Zamień się rolą z koleżanką, która powinna wykonać pomiary krawieckie na Twojej

sylwetce.

5. Przygotuj się do zaprezentowania swojej pracy.
Sprawdzenie
1. Czy prawidłowo zostały przygotowane osoby do mierzenia?
2. Czy trafnie dobrane zostały rodzaje pomiarów do asortymentów dzieży?
3. Czy wykonane pomiary krawieckie zostały przeprowadzone prawidłowo?
4. Czy trafnie określono typ figury każdego ucznia na podstawie tabel antropometrycznych?
5. Czy ćwiczenie zostało wykonane starannie?
6. Czy dobrze zostały zaprezentowane efekty pracy?
Analiza
Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy ćwiczenia sprawiły im najwięcej
trudności.
Faza końcowa

Zakończenie zajęć
Nauczyciel podsumowuje całe ćwiczenie, wskazuje jakie nowe umiejętności zostały
wykształcone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać w przyszłości.

Praca domowa
Sprawdź różnicę między wymiarami obt i opx i napisz, do jakiego typu budowy zaliczysz
swoją sylwetkę i dlaczego?

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
– anonimowe ankiety od uczniów dotyczące: sposobu prowadzenia zajęć, trudności podczas
realizacji ćwiczenia, zdobytych wiadomości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Krawiec 743[01]

Moduł:

Formy odzieży 743[01].Z2

Jednostka modułowa:

Wykonywanie pomiarów krawieckich 743[01].Z2.01

Temat: Określanie wielkości wyrobów odzieżowych.

Cel ogólny: kształtowanie umiejętności ustalania wielkości wyrobu odzieżowego

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

określić rodzaje wymiarów wiodących potrzebnych do ustalenia wielkości odzieży,

−

posłużyć się tabelami wymiarów antropometrycznych,

−

określić zasady doboru luzu odzieżowego w zależności od asortymentu odzieży,

−

zapisać wielkość wyrobu odzieżowego,

−

współpracować w grupie.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

indywidualna,

−

podział na grupy 2-osobowe.

Czas: 45 min

Środki dydaktyczne:

−

modele wyrobów odzieżowych,

−

formy podstawowych wyrobów odzieżowych w naturalnej wielkości,

−

zestaw karteczek z nazwami wyrobów odzieżowych,

−

przykładowe wielkości dk dla różnych asortymentów odzieży,

−

taśma centymetrowa, kartka, długopis,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Przebieg zajęć:
1. Sprawy organizacyjne.
2. Nawiązanie do tematu, omówienie celów zajęć.
3. Nauczyciel określa hasło do dyskusji: Jak ustala się wielkość wyrobu odzieżowego?
4. Uczniowie udzielają swobodnych wypowiedzi i zapisują je na tablicy.
5. Nauczyciel dokonuje selekcji poprawnych odpowiedzi i podsumowuje dyskusję.
6. Wraz z uczniami prowadzący ustala kolejność czynności podczas wykonywania

ćwiczenia.

7. Nauczyciel dzieli uczniów na 2 – osobowe grupy.
8. Przedstawiciele 2 – osobowych grup losują po 3 kartki z nazwami wyrobów odzieżowych.
9. Każda grupa przystępuje do wykonania pomiarów wyrobu, określa wielkość dodatku

odzieżowego, ustala typ budowy osobnika na podstawie tabel wymiarów
antropometrycznych oraz wielkość wyrobu.

10. Po zakończeniu ćwiczeń poszczególne pary prezentują efekty swojej pracy.
11. Nauczyciel ocenia poprawność zrozumienia zagadnienia tematycznego oraz kultury

interpersonalnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

Zakończenie zajęć
Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy ćwiczenia sprawiły im najwięcej
trudności. Nauczyciel podsumowuje całe ćwiczenie, wskazuje jakie nowe umiejętności
zostały wykształcone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać w przyszłości.

Praca domowa
Wykonaj pomiary sylwetki siostry (lub brata) i ustal, na podstawie jej wymiarów
podstawowych, grupę modelową i wielkość odzieży.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:
– anonimowe ankiety od uczniów dotyczące: sposobu prowadzenia zajęć, trudności podczas
realizacji ćwiczenia, zdobytych wiadomości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

5. ĆWICZENIA

5.1. Proporcje ciała człowieka w różnych fazach rozwoju

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ proporcje ciała u dziecka i reprezentanta młodzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać dwóch reprezentantów dzieci lub młodzieży z własnego otoczenia,
2) przeprowadzić pomiary wysokości głowy i wzrostu reprezentantów,
3) na podstawie dokonanych pomiarów określić proporcje ciała,
4) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

taśma centymetrowa, ekierka,

−

kalkulator,

−

ołówek, długopis, kartka,

−

foliogramy przedstawiające sylwetki: dziecięcą, młodzieżową, kobiecą i męską.

Ćwiczenie 2

Określ proporcje ciała i wskaż różnice w budowie sylwetki: kobiety, mężczyzny,

nastolatka i dziecka.

Wskazówki do realizacji:
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące proporcji ciała i charakterystyki

budowy sylwetki kobiety, mężczyzny, nastolatka i dziecka,

2) określić proporcje ciała człowieka w różnych przedziałach wiekowych na podstawie

foliogramów przedstawiających sylwetki: dziecięcą, młodzieżową, kobiecą i męską,

3) wskazać różnice w budowie sylwetki kobiecej, męskiej, młodzieżowej i dziecięcej,
4) zaprezentować efekty swojej pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

foliogramy przedstawiające sylwetki: dziecięcą, młodzieżową, damską i męską,

−

grafoskop,

−

literatura zgodna z pkt.7 poradnika,

−

zeszyt przedmiotowy, ołówek, długopis,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2. Pomiary antropometryczne dla potrzeb konstrukcji odzieży

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Nazwij główne płaszczyzny ciała i określ na jakie części dzielą ciało ludzkie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące położenia umownych

płaszczyzn dzielących ciało człowieka,

2) nazwać główne płaszczyzny ciała,
3) określić na jakie części dzieli ciało ludzkie każda z nich,
4) przedstawić wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

foliogram przedstawiający główne płaszczyzny ciała,

−

karty z ilustracjami sylwetki podzielonej płaszczyznami, ołówek, długopis, gumka.

Rys. do ćwiczenia 1. Płaszczyzny ciała [3, s. 9]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Ćwiczenie 2

Nazwij literami pionowe i poziome linie ciała oznaczone na sylwetce.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące położenia linii ciała,
2) nazwać oznaczone na sylwetce pionowe i poziome linie ciała,
3) wyjaśnić sposób powstawania linii na ciele człowieka,
4) przedstawić wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

karty z ilustracjami sylwetki z oznaczonymi liniami ciała,

−

ołówek, długopis, gumka.

Rys. do ćwiczenia 2. Linie ciała [3, s. 11]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

Ćwiczenie 3

Nazwij oznaczone na sylwetce punkty antropometryczne.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące położenia punktów

antropometrycznych,

2) nazwać oznaczone na sylwetkach punkty,
3) wyjaśnić sposób tworzenia symboli punktów pomiarowych,
4) przedstawić wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania - uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

karty z ilustracjami sylwetki z oznaczonymi punktami antropometrycznymi,

−

ołówek, gumka.

Rys. do ćwiczenia 3. Punkty pomiarowe [3, s. 13]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

Ćwiczenie 4

Wykonaj pomiary figury koleżanki i określ, do jakiej grupy modelowej można

ją przyporządkować.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące wykonywania podstawowych

pomiarów antropometrycznych,

2) zorganizować stanowisko pracy do wykonywania pomiarów,
3) przeprowadzić pomiary na figurze koleżanki i zapisać je,
4) porównać wyniki pomiarów z zawartością tabel wymiarów dziewcząt i przyporządkować

do odpowiedniej grupy modelowej

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

osoba na której uczeń dokona pomiarów,

−

przyrządy pomiarowe,

−

tabele pomiarów antropometrycznych,

−

kartka, długopis.

Ćwiczenie 5

Na podstawie tabel wymiarów kobiet dla typów budowy A, B, C, D określ o jakie

wartości wzrastają lub maleją wymiary wiodące.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące budowy tabel wymiarów

dla kobiet,

2) dokonać analizy zmian wartości wymiarów wiodących (ZWo, opx, obt) w tabelach

dla poszczególnych typów budowy,

3) zapisać o ile centymetrów wzrastają lub maleją wymiary wiodące,
4) przedstawić wyniki swojej pracy

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

tabele wymiarów dla wszystkich grup typologicznych kobiet,

−

zeszyt przedmiotowy, kartka, długopis.

Ćwiczenie 6

Wykonaj pomiary figury koleżanki i określ wielkość odzieży odpowiedniej dla jej

sylwetki.

Wskazówki do realizacji:
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące ustalania wielkości wyrobów

odzieżowych,

2) nazwać wymiary ciała niezbędne do określenia wielkości odzieży,
3) przeprowadzić wybrane pomiary na figurze koleżanki,
4) porównać wyniki pomiarów z zawartością tabel wymiarów dziewcząt i przyporządkować

do odpowiedniej grupy modelowej,

5) ustalić wielkość odzieży odpowiedniej dla sylwetki koleżanki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

osoba, na której uczeń dokona pomiarów,

−

przyrządy pomiarowe,

−

tabele pomiarów antropometrycznych,

−

kartka, długopis.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

5.3. Pomiary krawieckie

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj pomiary obwodów na sylwetce. Porównaj wyniki pomiarów krawieckich

z tabelami pomiarów antropometrycznych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z symboliką i sposobem wykonywania pomiarów krawieckich,
2) dokonać pomiarów obwodów na sylwetce i zapisać je zgodnie z symboliką,
3) porównać wyniki przeprowadzonych pomiarów krawieckich z tabelami pomiarów

antropometrycznych; wskazać podobieństwa i różnice,

4) zaprezentować sposób przeprowadzenia wybranych pomiarów obwodów na sylwetce.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

osoba, na której uczeń dokona pomiarów,

−

taśma centymetrowa,

−

zestaw karteczek samoprzylepnych z symbolami punktów antropometrycznych,

−

tabele pomiarów antropometrycznych,

−

kartka, długopis,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

Ćwiczenie 2

Wykonaj pomiary podstawowe i szczegółowe potrzebne do wykonania form spódnicy

damskiej i zapisz je symbolami antropometrycznymi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować osobę mierzoną do przeprowadzenia pomiarów,
2) przygotować przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,
3) określić rodzaj pomiarów do konstrukcji spódnicy,
4) dokonać pomiarów podstawowych i szczegółowych potrzebnych do modelowania

konstrukcyjnego spódnicy,

5) zapisać wartości pomiarów,
6) omówić sposób przeprowadzenia pomiarów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

−

arkusz papieru do zapisania pomiarów,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

Ćwiczenie 3

Wykonaj pomiary podstawowe i szczegółowe potrzebne do wykonania form spodni

damskich i zapisz je symbolami antropometrycznymi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować osobę mierzoną do przeprowadzenia pomiarów,
2) przygotować przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,
3) określić rodzaj pomiarów do konstrukcji spodni damskich,
4) dokonać pomiarów podstawowych i szczegółowych potrzebnych do modelowania

konstrukcyjnego spodni damskich,

5) zapisać wartości pomiarów,
6) omówić sposób przeprowadzenia pomiarów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

−

arkusz papieru do zapisania pomiarów,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

Ćwiczenie 4

Wykonaj pomiary podstawowe i szczegółowe potrzebne do sporządzenia formy bluzki

i zapisz je symbolami antropometrycznymi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować osobę mierzoną do przeprowadzenia pomiarów,
2) przygotować przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

3) określić rodzaj pomiarów do konstrukcji bluzki,
4) dokonać pomiarów podstawowych i szczegółowych potrzebnych do modelowania

konstrukcyjnego bluzki damskiej,

5) zapisać wartości pomiarów posługując się symboliką pomiarów ciała,
6) omówić sposób przeprowadzenia pomiarów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

−

arkusz papieru do zapisania pomiarów,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

Ćwiczenie 5

Wykonaj pomiary podstawowe i szczegółowe potrzebne do wykonania form koszuli

męskiej i zapisz je symbolami antropometrycznymi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować osobę mierzoną do przeprowadzenia pomiarów,
2) przygotować przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,
3) określić rodzaj pomiarów do konstrukcji koszuli męskiej,
4) dokonać pomiarów podstawowych i szczegółowych potrzebnych do modelowania

konstrukcyjnego form koszuli męskiej,

5) zapisać wartości pomiarów,
6) omówić sposób przeprowadzenia pomiarów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

−

arkusz papieru do zapisania pomiarów,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

Ćwiczenie 6

Wykonaj pomiary podstawowe i szczegółowe potrzebne do wykonania form spodni

męskich i zapisz je symbolami antropometrycznymi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować osobę mierzoną do przeprowadzenia pomiarów,
2) przygotować przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,
3) określić rodzaj pomiarów do konstrukcji spodni męskich,
4) dokonać pomiarów podstawowych i szczegółowych potrzebnych do modelowania

konstrukcyjnego form spodni męskich,

5) zapisać wartości pomiarów,
6) omówić sposób przeprowadzenia pomiarów.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z instruktażem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

przybory potrzebne do zdejmowania pomiarów,

−

arkusz papieru do zapisania pomiarów,

−

plansze przedstawiające sposób dokonywania pomiarów podstawowych i kontrolnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

5.4. Podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania

odzieży

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ od czego zależy wartość dodatków konstrukcyjnych (dk) w analizowanych

asortymentach odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wylosować trzy ilustracje z asortymentem odzieży,
2) dobrać do wybranych asortymentów wartości luzu odzieżowego,
3) dobrać próbki tkanin do wybranych asortymentów odzieży,
4) określić od czego zależy wartość dodatków konstrukcyjnych w wybranych asortymentach

odzieży,

5) zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

metoda plakatu,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

ilustracje różnych asortymentów odzieży,

−

karteczki z wartościami liczbowymi luzu odzieżowego,

−

próbki tkanin,

−

arkusze papieru formatu A3.

Ćwiczenie 2

Scharakteryzuj podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania form.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyjaśnić podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania form odzieży,
2) dobrać nazwy do treści pojęcia,
3) nakleić nazwę przy odpowiedniej treści pojęcia,
4) zaprezentować efekty swojej pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

samoprzylepne kartki z wydrukowanymi nazwami definicji,

−

samoprzylepne kartki z treścią pojęć,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 3

Ustal wielkość podstawowej spódnicy damskiej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące ustalania wielkości wyrobów

odzieżowych,

2) dokonać pomiarów wyrobu według wymiarów wiodących,
3) określić orientacyjną wielkość luzu odzieżowego w spódnicy,
4) porównać wartości pomiarów z tabelami antropometrycznymi,
5) określić wielkość odzieży i typ figury,
6) przedstawić wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

tabele wymiarów dla wszystkich grup typologicznych kobiet, mężczyzn i dzieci,

−

model spódnicy podstawowej,

−

przyrządy pomiarowe,

−

zeszyt przedmiotowy, kartka, długopis.

Ćwiczenie 4

Na podstawie ilustracji rozróżnij rodzaj modelowania form odzieży.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i sposób wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w materiałach dydaktycznych treści dotyczące rodzajów modelowania form

odzieży,

2) rozróżnić rodzaje modelowania form odzieży przedstawione na planszach,
3) dokonać krótkiej charakterystyki każdej z metod modelowania form i podać

zastosowanie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika,

−

plansze przedstawiające rodzaje modelowania form odzieży,

−

zeszyt przedmiotowy, kartka, długopis.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie pomiarów
krawieckich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 3, 4, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są poziomu podstawowego,

−

zadania 1, 2, 8, 9 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. c, 3. a, 4. b, 5. a, 6. c, 7. d, 8. b, 9. a, 10. c, 11. a,
12. b, 13. b, 14. c, 15. c, 16. b, 17. c, 18. b, 19. d, 20. b

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna
odpowiedź

1

Określić proporcje sylwetki dziecka w wieku
niemowlęcym

C

PP

a

2

Określić przedział wieku w rozwoju dziecka,
w którym przyrost maleje dwukrotnie a doskonalą
się zdolności ruchowe

C

PP

c

3

Zidentyfikować położenie płaszczyzny czołowej-
środkowej

A

P

a

4

Określić położenie płaszczyzny bioder

C

P

b

5

Określić położenie linii R

C

P

a

6

Określić położenie linii y

C

P

c

7

Określić położenie linii X

C

P

d

8

Określić typ sylwetki mężczyzny

C

PP

b

9

Określić wielkość stanowiącą o typie sylwetki
kobiety

C

PP

a

10 Określić położenie punktu Sy

C

P

c

11 Zidentyfikować położenie punktu leżącego na

skrzyżowaniu linii szyi i linii bocznej

A

P

a

12 Zidentyfikować położenie punktu Tv

A

P

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

13 Nazwać pomiary dokonywane wzdłuż linii

przylegających dookoła ciała

A

P

b

14 Rozpoznać sposób przeprowadzenia pomiaru

o symbolu ZUo

A

P

c

15 Rozpoznać sposób przeprowadzania pomiaru

długości przodu przez piersi

A

P

c

16 Rozpoznać sposób przeprowadzania pomiaru

szerokości pachy

A

P

b

17 Wyjaśnić nazwę symbolu RvNv

B

P

c

18 Wyjaśnić pojęcie: forma konstrukcyjna

B

P

b

19 Wyjaśnić pojęcie: luz odzieżowy

B

P

d

20 Wyjaśnić pojęcie: modelowanie przestrzenne

B

P

b

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Głowa dziecka w wieku niemowlęcym stanowi

a) 1/4 wzrostu.
b) 1/6 wzrostu.
c) 1/8 wzrostu.
d) 1/5 wzrostu.

2. Okres rozwoju dziecka, w którym przyrost wzrostu maleje dwukrotnie a doskonalą

się zdolności ruchowe trwa
a) do 1 roku życia.
b) 3÷6 lat.
c) 1÷3 lat.
d) 6÷12 lat.

3. Płaszczyzna czołowa – środkowa vv przechodzi

a) pionowo przez oś podłużną ciała, dzieląc sylwetkę na część przednią i tylną.
b) pionowo przez wyrostki kolczyste kręgosłupa, dzieląc sylwetkę na część lewą

i prawą.

c) równolegle do płaszczyzny poprzecznej na wysokości uda.
d) równolegle do płaszczyzny poprzecznej na wysokości kolan.

4. Pochodną płaszczyzny poprzecznej T jest płaszczyzna

a) pachowa tylna – c.
b) bioder – B.
c) pachowa przednia – l.
d) czołowa – vv.

5. Linia R przechodzi

a) poziomo, przez górne krawędzie główek kości ramieniowych.
b) poziomo w największym przewężeniu tułowia.
c) pionowo przez wcięcie pachowe z przodu.
d) pionowo przez punkty najdalej położone na ciele.

6. Symbolem y oznaczana jest linia

a) nadgarstka.
b) kolana.
c) środkowa tylna.
d) pachowa tylna.

7. Linia X przebiega

a) pionowo przez wcięcie pachy.
b) pionowo przez brodawki piersiowe.
c) poziomo pod pachami.
d) poziomo przez brodawki piersiowe.

8. Sylwetka mężczyzny o wymiarach 170/100/90 według tabeli należy do

a) typu A.
b) typu B.
c) typu C.
d) typu D.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

9. Typ sylwetki kobiety określa

a) różnica między obwodem klatki piersiowej a obwodem bioder z uwzględnieniem

wypukłości brzucha.

b) różnica między obwodami: talii, bioder i klatki piersiowej.
c) różnica między obwodem klatki piersiowej a obwodem talii.
d) różnica między obwodem bioder a obwodem talii.

10. Punkt Sy leży na skrzyżowaniu

a) linii szyi z linią środkową przednią.
b) linii szyi z linią boczną.
c) linii szyi z linią środkową tylną.
d) linii szyi z linią pachową tylną.

11. Na skrzyżowaniu linii szyi i linii bocznej leży punkt

a) Sv.
b) Sx.
c) Sy.
d) TV.

12. Punkt Tv leży na skrzyżowaniu

a) linii talii z linią środkową przednią.
b) linii talii z linią boczną.
c) linii talii z linią środkową tylną.
d) linii talii z linią pachową przednią.

13. Pomiary dokonywane wzdłuż linii przylegających dookoła mierzonych części ciała to

a) łuki.
b) obwody.
c) głębokości.
d) długości.

14. Pomiar ZUo na rysunku wyznacza linia oznaczona literą

a) a
b) b
c) c
d) d

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

15. Na rysunku przedstawiono zdejmowanie pomiaru

a) Syty.
b) PcPl.
c) SySvXpTp.
d) SySvXp.

16. Na rysunku przedstawiono zdejmowanie pomiaru

a) łuku szerokości przodu przez piersi.
b) szerokości pachy.
c) łuku szerokości tyłu na wysokości

piersi.

d) obwodu klatki piersiowej.

17. Na podstawie pomiarów sylwetki klientki symbolem RvNv należy oznaczyć

a) łuk długości pleców.
b) wysokość talii.
c) łuk długości kończyny górnej.
d) wysokość krocza.

18. Kształt części powierzchni wyrobu odzieżowego na górną i dolną część ciała,

ograniczony liniami prostymi, łamanymi i krzywymi to
a) szablon odzieżowy.
b) forma konstrukcyjna.
c) szablon przemysłowy.
d) szablon pomocniczy.

19. Różnica między wymiarami odzieży a wymiarami ciała to

a) odcinek konstrukcyjny.
b) wielkość odzieży.
c) wymiar kontrolny.
d) luz odzieżowy.

20. Kształtowanie form przez upinanie i wycinanie materiału odzieżowego na manekinie to

a) modelowanie na płaszczyźnie.
b) modelowanie przestrzenne.
c) modelowanie za pomocą siatki konstrukcyjnej.
d) modelowanie wtórne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie

pomiarów krawieckich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

Test 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie pomiarów
krawieckich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 2, 3, 4, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 13, 15, 16, 17, 18, 19, 20 są poziomu podstawowego,

−

zadania 1, 8, 9, 14 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. b, 3. c, 4. a, 5. c, 6. c, 7. a, 8. d, 9. c, 10. d, 11. c,
12. c, 13. a, 14. b, 15. d, 16. a, 17. b, 18. d, 19. c, 20. b

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna
odpowiedź

1

Określić proporcje sylwetki dziecka w wieku
6÷8 lat

C

PP

c

2

Rozpoznać sylwetkę kobiety

B

P

b

3

Zidentyfikować położenie płaszczyzny poprzecznej

A

P

c

4

Zidentyfikować położenie płaszczyzny pachowej
tylnej

A

P

a

5

Zidentyfikować położenie linii l

A

P

c

6

Zidentyfikować położenie linii K

A

P

c

7

Zidentyfikować położenie linii B

A

P

a

8

Określić typ sylwetki kobiety

C

PP

d

9

Określić wielkość stanowiącą o typie sylwetki
mężczyzny

C

PP

c

10 Zidentyfikować położenie punktu Pc

A

P

d

11 Zidentyfikować położenie punktu leżącego na

skrzyżowaniu linii talii i linii bocznej

A

P

c

12 Zidentyfikować położenie punktu Xp

A

P

c

13 Nazwać pomiary dokonywane w dowolnym

kierunku szerokości lub długości po liniach
krzywych

A

P

a

14 Określić sposób przeprowadzenia pomiaru

o symbolu ZTv

C

PP

b

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

15 Rozpoznać sposób przeprowadzania pomiaru

długości przodu do piersi

A

P

d

16 Rozpoznać sposób przeprowadzania pomiaru łuku

szerokości przodu przez piersi

A

P

a

17 Wyjaśnić nazwę symbolu obt

A

P

b

18 Rozróżnić wygląd formy

B

P

d

19 Wyjaśnić pojęcie: odcinek konstrukcyjny

B

P

c

20 Wyjaśnić pojęcie: standard konstrukcji odzieży

B

P

b

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki błędną odpowiedź zaznacz kółkiem, a następnie ponownie
zakreśl odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 30 min.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Głowa dziecka w wieku 6÷8 lat stanowi

a) 1/8 wzrostu.
b) 1/2 wzrostu.
c) 1/6 wzrostu.
d) 1/5 wzrostu.

2. Duże zwężenie na linii talii, szerokie biodra, wąskie barki – to cechy

a) mężczyzny.
b) kobiety.
c) dziecka.
d) nastolatka.

3. Płaszczyzna poprzeczna T dzieli ciało na część

a) przednią i tylną.
b) lewą i prawą.
c) górną i dolną.
d) środkową i boczną.

4. Pochodną płaszczyzny czołowej vv jest płaszczyzna

a) pachowa tylna – c.
b) bioder – B.
c) uda – U.
d) pachy – P.

5. Linia l przechodzi

a) pionowo przez środek mostka.
b) pionowo w tyle wzdłuż kręgosłupa.
c) pionowo przez wcięcie pachowe z przodu.
d) pionowo przez punkty najdalej położone na ciele.

6. Symbolem K oznaczana jest linia

a) barków.
b) pachy.
c) kolana.
d) kostki podudzia.

7. Linia B przebiega

a) poziomo w miejscu największej wypukłości pośladków.
b) poziomo naokoło uda.
c) poziomo pod pachami.
d) poziomo przez największą wypukłość kostki przyśrodkowej.

8. Sylwetka kobiety o wymiarach 164/92/96 według tabeli należy do:

a) typu A.
b) typu B.
c) typu C.
d) typu D.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

9. Typ sylwetki mężczyzny określa

a) różnica między obwodem szyi a obwodem klatki piersiowej.
b) różnica między obwodem bioder a obwodem uda.
c) różnica między obwodem klatki piersiowej a obwodem talii.
d) różnica między obwodem talii a obwodem uda.

10. Punkt Pc leży na

a) wcięciu pachy z przodu.
b) przecięciu linii klatki piersiowej z linią pachową przednią.
c) przecięciu linii klatki piersiowej z linią pachową tylną.
d) wcięciu pachy z tyłu.

11. Na skrzyżowaniu linii talii i linii bocznej leży punkt

a) Tx.
b) Ty.
c) Tv.
d) Tp.

12. Punkt Xp leży na

a) najwyższym miejscu krocza.
b) wierzchołku głowy.
c) brodawce piersiowej.
d) linii kolana od strony przyśrodkowej.

13. Pomiary dokonywane w dowolnym kierunku szerokości lub długości po liniach

krzywych to
a) łuki.
b) obwody.
c) głębokości.
d) długości.

14. Pomiar ZTv na rysunku wyznacza linia oznaczona literą

a) a
b) b
c) c
d) d

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

15. Na rysunku przedstawiono zdejmowanie pomiaru

a) Syty.
b) PcPl.
c) SySvXpTp.
d) SySvXp.

16. Na rysunku przedstawiono zdejmowanie pomiaru

a) łuku szerokości przodu przez piersi.
b) szerokości pachy.
c) łuku szerokości tyłu na wysokości

piersi.

d) obwodu klatki piersiowej.

17. Na podstawie pomiarów sylwetki klientki symbolem obt należy oznaczyć

a) obwód szyi.
b) obwód bioder z uwzględnieniem wypukłości brzucha.
c) obwód klatki piersiowej.
d) obwód kolana.

18. Na rysunku przedstawiono

a) szablon odzieżowy.
b) formę konstrukcyjną.
c) szablon przemysłowy.
d) szablon pomocniczy.

19. Odległość zawarta między dwoma punktami na linii konstrukcyjnej to

a) linia konstrukcyjna.
b) dodatek konstrukcyjny.
c) odcinek konstrukcyjny.
d) siatka konstrukcyjna.

20. Metodę jednolitej konstrukcji odzieży dla jednej lub kilku grup typologicznych określa

a) równowaga konstrukcyjna.
b) standard konstrukcji odzieży.
c) tolerancja pasowania.
d) układalność odzieży.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie

pomiarów krawieckich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

7. LITERATURA

1. Bily – Czopowa M., Mierowska K.: Konstrukcja i modelowanie odzieży damskiej

lekkiej. WSiP, Warszawa 1990.

2. Bily – Czopowa M., Mierowska K.: Krój i modelowanie odzieży lekkiej. Krawiectwo

miarowo – usługowe. WSiP, Warszawa 1995

3. Lewandowska – Stark E.: Modelowanie form odzieży na dolną część ciała. Zeszyt

ćwiczeń. SOP, Toruń 1993

4. Lewandowska – Stark E.: Modelowanie form odzieży na górną część ciała. Zeszyt

ćwiczeń. SOP, Toruń 1994

5. Parafianowicz Z., Piskorska M.: Konstrukcja i modelowanie odzieży ciężkiej. WSiP,

Warszawa 1997

6. Parafianowicz Z.: Słownik odzieżowy, WSiP, Warszawa 1999
7. Piskorska M.: Konstrukcja i modelowanie form bielizny. WSiP, Warszawa 1995
8. Stark E., Tymolewska B.: Modelowanie form odzieży damskiej. SOP. Toruń 2007