Łzy czasu

Na barwnych skrzydłach motyla,

Co wplątał się w moje włosy,

Spostrzegłam dwa diamenty,

Dwa duże diamenty rosy.

Spostrzegłam je - niczym w kartach - ukryte czyjeś losy,

Błyszczały jak brzaskiem słońce…

Lecz, czy była to rosa z rosy?

Czy czyjeś – dwie – łzy gorące.

A jeśli tak, to czyje? Ja wiem…

To czas zapłakał ukradkiem,

Że jest on naprawdę niczym…

A cały świat – przypadkiem -…

Że mknie – be celu – przed siebie,

A z nim każda, każda chwila…

I spadły - niechcący – na skrzydła,

Małego owada – motyla – .

I. Iwańska

Warszawa 2016-02-13