Łzy czasu Na barwnych skrzydłach motyla, Co wplątał się w moje włosy, Spostrzegłam dwa diamenty, Dwa duże diamenty rosy. Spostrzegłam je - niczym w kartach - ukryte czyjeś losy, Błyszczały jak brzaskiem słońce… Lecz, czy była to rosa z rosy? Czy czyjeś – dwie – łzy gorące. A jeśli tak, to czyje? Ja wiem… To czas zapłakał ukradkiem, Że jest on naprawdę niczym… A cały świat – przypadkiem -… Że mknie – be celu – przed siebie, A z nim każda, każda chwila… I spadły - niechcący – na skrzydła, Małego owada – motyla – . I. Iwańska Warszawa 2016-02-13