1
Wielomiany. R´
ownania i nier´
owno´
sci wymierne.
Przygotowa la Izabela Wardach
1
WIELOMIANY.
Wielomianem stopnia n jednej zmiennej rzeczywistej x nazywamy funkcj¸
e:
W (x) = a
n
x
n
+ a
n−1
x
n−1
+ ... + a
1
x + a
0
(1)
gdzie n ∈ N∪ {0}, a
0
, a
1
,..., a
n
,∈ R, oraz a
n
6= 0.
Liczby a
0
, a
1
,..., a
n
nazywamy wsp´
o lczynnikami wielomianu ponadto a
0
nazywamy wyrazem
wolnym.
Jednomiany a
n
x
n
, a
n−1
x
n−1
,...,+a
1
x i a
0
s¸
a wyrazami wielomianu.
Funkcj¸
e
W (x) ≡ 0 nazywamy wielomianem zerowym, kt´
ory to nie ma okre´
slonego stopnia.
Pierwiastkiem wielomianu W (x) nazywamy ka˙zd¸
a liczb¸
e a tak¸
a, ˙ze W (a) = 0. Wielomiany
A(x) i B(x) s¸
a r´
owne, gdy dla ka˙zdej liczby a ∈ R mamy A(a) = B(a) ⇔ A(a) ≡ B(a).
Uwaga: dwa wielomiany s¸
a r´
owne ⇔, gdy s¸
a zerowe lub, gdy s¸
a tego samego stopnia i maj¸
a
jednakowe wsp´
o lczynniki przy jednakowych pot¸
egach zmiennej.
Twierdzenie o rozk ladzie wielomianu
Je˙zeli W (x) i P (x) 6= 0 s¸
a wielomianami, to istniej¸
a takie dwa wielomiany Q(x) i R(x), ˙ze:
W (x) = Q(x)P (x) + R(x)
(2)
przy czym R(x) - to reszta dzielenia W (x) przez P (x) i R(x) ≡ 0 albo stopie´
n R(x) jest
mniejszy ni˙z stopie´
n P (x). Q(x) - to iloraz zupe lny, je´
sli R(x) 6= 0.
Twierdzenie B´
ezout
Liczba a jest pierwiastkiem wielomianu W (x) ⇔, gdy wielomian W (x) jest podzielny przez
dwumian x − a.
Twierdzenie o rozk ladzie wielomianu na czynniki
Ka˙zdy wielomian W (x) 6= 0 jest iloczynem czynnik´
ow stopnia co najwy˙zej drugiego.
R´
ownania algebraiczne:
Niech W (x) oznacza wielomianu stopnia n ≥ 0 zmiennej x. R´
ownanie:
W (x) = 0
(3)
nazywamy r´
ownaniem algebraicznym stopnia n lub kr´
otko r´
ownaniem n-tego stponia.
Pierwiastki wielomianu W (x) s¸
a jednoczecznie pierwiastkami r´
ownania.
Twierdzenie o liczbie pierwiastk´
ow
R´
ownanie algebraiczne n-tego stopnia ma co najwy˙zej n r´
o˙znych piewiastk´
ow.
1
na podstawie:
1. W.Leksi´
nski, B.Macukow, W. ˙
Zakowski Matematyka dla maturzyst´
ow - definicje, twierdzenia, wzory,
przyk lady, WNT, Warszawa 1994.
2. W. ˙
Zakowski Matematyka dla kandydat´
ow na wy˙zsze uczelnie - algebra i analiza matematyczna, WNT,
Warszawa 1994.
1
Twierdzenie o postaci iloczynowej wielomianu
Je˙zeli wielomian n-tego stopnia W (x) ma n pierwiastk´
ow: x
1
, x
2
,..., x
n
, to
W (x) = a
n
(x − x
1
) (x − x
2
) ... (x − x
n
)
(4)
gdzie a
x
jest wsp´
o lczynnikem przy x
n
.
Liczb¸
e a nazywamy nazywamy (pierwiastkiem k-krotnym wielomianu W (x), je˙zeli ten wielo-
mian jest podzielny przez (x − a)
k
i nie jest podzielny przez (x − a)
k+1
. Liczb¸
e k nazywamy
krotno´
sci¸
a pierwiastka a.
Twierdzenie o pierwiastkach wymiernych
Je˙zeli liczba wymierna r´
o˙zna od zera p/q (u lamek nieskracalny) jest pierwiastkiem r´
ownania:
a
n
x
n
+ a
n−1
x
n−1
+ ... + a
1
x + a
0
= 0
(5)
o wsp´
o lczynnikach ca lkowitych, przy czym a
0
a
n
6= 0, to p jest podzielnikiem wyrazu wolnego
a
0
, a q podzielnikiem wsp´
o lczynnika a
n
.
Nie´
ownano´
sci algebraiczne:
W (x) > 0,
W (x) ≥ 0,
W (x) < 0,
W (x) ≤ 0
(6)
nazywanynier´
owno´
sciami algebraicznymi stopnia n.
Funkcja wymierna:
Funkcj¸
e postaci:
y =
W (x)
V (x)
x ∈ R − P
(7)
gdzie W (x), V (x) oznaczaj¸
a wielomiany (V (x) 6= 0) zmiennej rzeczywistej, P za´
s zbi´
or pier-
wiastk´
ow wielomianu V (x), nazywamy funkcj¸
a wymiern¸
a.
Wykres funkcji:
f (x) =
s
x
(8)
gdzie s, x 6= 0 jest hiperbola, przy czym je´
sli s > 0, to wykres znajduje si¸
e w I i III ´
cwiartce
uk ladu wsp´
o lrz¸
ednych, a je´
sli s < 0, to wykres znajduje si¸
e w II i IV ´
cwiartce uk ladu
wsp´
o lrz¸
ednych.
Wykresem funkcji
f (x) =
s
x − p
+ q
(9)
gdzie s 6= 0 i x 6= p, jest hiperbola, kt´
or¸
a otrzymamy przesuwaj¸
ac wykres funkcji g(x) =
s
x
o
wektor ~
u = [p, q].
Funkcj¸e postaci
f (x) =
ax + b
cx + d
(10)
gdzie ad − bc 6= 0 ∧ c 6= 0, nazywamy funkcj¸
a homograficzn¸
a. Ka˙zd¸
a tak¸
a funkcj¸
e mo˙zna
zapisa´
c w postaci f (x) =
s
x−p
+ q, gdzie s 6= 0.
2
Rozk lad funkcji wymiernej na u lamki proste:
ulamek prosty: mianownik jest pot¸eg¸
a wielomianu nierozk ladalnego, licznik jest stopnia niszego
niz mianownik
W (x)
(x−x
1
)
k
(x
2
+px+q)
l
=
A
1
x−x
1
+
A
2
(x−x
1
)
2
+ ... +
A
k
(x−x
1
)
k
+
B
1
x+C
1
x
2
+px+q
+
B
2
x+C
2
(x
2
+px+q)
2
+ ... +
B
l
x+C
l
(x
2
+px+q)
l
3