Zależności agregatowe w ekonomii. Teoria klasyczna i keynesowska

- ćwiczenia

I. Każdemu z pojęć oznaczonych literami przyporządkuj odpowiednie określenie oznaczone liczbą:

..... (a) popyt inwestycyjny

..... (b) nastroje inwestorów

..... (c) konsumpcja autonomiczna

..... (d) produkcja potencjalna

..... (e) poziom produkcji zapewniający

równowagę krótkookresową

..... (f) krańcowa skłonność do

oszczędzania

..... (g) prosta o nachyleniu 45 stopni

..... (h) funkcja konsumpcji

..... (i) funkcja oszczędności

..... (j) funkcja (krzywa) popytu

globalnego

..... (k) produkcja faktyczna

..... (l) krańcowa skłonność do

konsumpcji

..... (m) paradoks zapobiegliwości

..... (n) nie planowane zmiany zapasów

..... (o) dochody rozporządzalne

..... (p) mnożnik

1. Część wydatków konsumpcyjnych, która nie jest zależna od poziomu dochodów.
2. Nakłady na zwiększenie majątku trwałego przedsiębiorstw oraz zapasów.
3. Nieprzewidziany wzrost lub nieprzewidziany spadek poziomu zapasów

utrzymywanych przez przedsiębiorstwa.

4. Funkcja pokazująca poziom zamierzonych oszczędności przy każdym poziomie

rozporządzalnych dochodów ludności.

5. Dochody, którymi dysponują gospodarstwa domowe na wydatki i oszczędności.
6. Funkcja pokazująca ogólną wielkość planowanych wydatków przedsiębiorstw i

gospodarstw domowych na dobra i usługi.

7. Wielkość produkcji, którą gospodarka wytworzyłaby, gdyby wszystkie czynniki

produkcji były w pełni wykorzystane.

8. Relacja zmiany wielkości produkcji zapewniającej równowagę do zmiany wydatków

autonomicznych, powodującej zmianę globalnego popytu i produkcji.

9. Sytuacja, w której zmiana krańcowej stopy oszczędności prowadzi do zmiany poziomu

dochodu narodowego zapewniającego równowagę, lecz nie zmienia poziomu
oszczędności, które nadal muszą być równe planowanym inwestycjom.

10. Prosta ma wykresie przedstawiającym związek między dochodem a wydatkami,

łącząca wszystkie punkty, w których dochód jest równy wydatkom.

11. Część przyrostu rozporządzalnych dochodów, która gospodarstwa domowe pragną

przeznaczyć na oszczędności.

12. Wielkość produkcji wytwarzanej w gospodarce w danym okresie.
13. Część przyrostu DDL, którą konsumenci chcą przeznaczyć na zwiększenie

konsumpcji.

14. Poziom produkcji w gospodarce odpowiadający wielkości popytu globalnego.
15. Pesymistyczne lub optymistyczne nastroje przedsiębiorców związane z oceną

przyszłego popytu i zysków.

16. Funkcja pokazująca wielkość zamierzonej konsumpcji przy różnych poziomach

dochodów rozporządzalnych.

II. Prawda czy fałsz?

1) Wzrost inwestycji o 1 mld złotych zawsze powoduje wzrost PKB równy 1 mld złotych.
2) Jeżeli krańcowa skłonność do konsumpcji wynosi 0.8, a dochód rozporządzalny 200 złotych, wydatki na konsumpcję

są równe 160 zł.

3) Konsumowana część globalnego dochodu musi być zawsze równa KSK
4) Rodziny o wysokich dochodach zwykle wydają na konsumpcję więcej niż rodziny o niskich dochodach
5) KSO jest równa nachyleniu funkcji konsumpcji.
6) Funkcja oszczędności to zależność między całkowitymi oszczędnościami a dochodem rozporządzalnym.
7) Jeżeli ludzie nie przeznaczają swego rozporządzalnego dochodu na prywatne wydatki konsumpcyjne, mogą go

zaoszczędzić.

8) Gdy PKB jest w stanie równowagi, planowany poziom wydatków jest równy PKB.
9) Jeżeli planowane wydatki są mniejsze niż PKB, firmy zwiększą produkcję.
10) Jeżeli planowane wydatki są większe niż dochód narodowy, firmy zmniejszą produkcję.
11) Mnożnik inwestycyjny równa się 1/KSO.
12) Autonomiczny wzrost wydatków wynika ze zmiany dochodu.
13) Indukowany wzrost wydatków nie wynika ze zmiany dochodu.
14) Monetarystyczna hipoteza przyspieszenia mówi, że stymulowanie popytu przynosi długotrwałe pozytywne efekty

dla gospodarki

15) Według Keynesa polityka rządu prowadzić może do wzrostu produkcji.
16) Jedną z teorii ekonomii klasycznej jest twierdzenie, że gospodarka funkcjonuje przy pełnym wykorzystaniu

możliwości produkcyjnych.

17) Prawo Keynesa to odwrotność prawa Saya.
18) W ujęciu klasycznym, pomimo zrównoważenia rynku pracy istnieje bezrobocie zwane naturalnym.
19) Podstawą ekonomii neoklasycznej są doskonale sztywne ceny i płace.
20) Nazwy „ekonomia klasyczna” i „ekonomia neoklasyczna” często stosowane są zamiennie.
21) Dochód rozporządzalny to to samo co dochód dyspozycyjny ludności.
22) Suma zamierzonych wydatków w gospodarce to popyt globalny.
23) Suma KSK i KSO jest zawsze większa od jedności.
24) Gdyby ludzie byli skłonni więcej oszczędzać, to wzrosłyby inwestycje i w gospodarce nastąpiłoby ożywienie.
25) Nie planowane zmiany zapasów w przedsiębiorstwach są sygnałem braku równowagi.