Amfetamina - opis substancji, zagrożenia, otrzymywanie

Zebrane z różnych źródeł informacje o amfetaminie, historia powstania związku, działanie na
organizm, szkodliwość.

Beta-fenyloizopropyloamina. Biały krystaliczny proszek o gorzkim smaku, czasem o ostrym zapachu.
Sprzedawany w postaci proszku lub tabletek, kapsulek. Działa silnie pobudzajaco na OUN i kore mózgową,
pobudza dzialalność psycho-ruchową. Zmniejsza łaknienie, zmniejsza zmęczenie fizyczne i psychiczne,
poprawia samopoczucie, w większych dawkach powoduje bezsenność. Dawka śmiertelna to 1 gram, dawka
śmiertelna dla dziecka to 0,1 grama. Częste stosowanie prowadzi do stanów lękowych, apatii a nawet do
paranoi. Dawniej amfetamina stosowana była przy nadwadze, depresjach, stanach wyczerpania i
neurastenii. Odmiany : efedryna, metaamfetamina - znacznie mocniejsza od swojej poprzedniczki, ice -
palna forma amfetaminy. Amfetamina (D,L-2-amino-1-fenylopropan..) Nie występuje w przyrodzie. Jest
związkiem optycznie czynnym, prawoskrętna (Synatan, Dexamphetamine) wykazuje dwukrotnie wyższą
aktywność ośrodkową. Stosowana jest w formie siarczanu (Benzedrine, Psychoton) lub bardzo rzadko
fosforanu (Actemin, Aktedron). W Polsce i w większości krajów amfetamina jest obecnie wycofana całkowicie
z legalnego obrotu. Spowodowane jest to otrzymaniem wielu lepszych farmakologicznie substytutów. Tam,
gdzie jest stosowana, pozostaje pod kontrolą WHO (wykaz II). W recepturze farmaceutycznej stosowany był
siarczan amfetaminy. FPIII podaje ją pod nazwą Psychedrinum, zaś FPIV jako Amphetaminum sulfuricum.
Do FPV nie weszła ze względów wymienianych wcześniej. Czysty siarczan amfetaminy jest białym,
krystalicznym proszkiem, bez zapachu. Powoduje słabe, przemijające znieczulenie języka, połączone z nieco
gorzkim smakiem. Łatwo rozpuszcza się w wodzie, trudno w etanolu, zaś w benzenie, chloroformie i eterze
praktycznie wcale. Roztwór jest nieczynny optycznie. Zanieczyszczeniami mogą być fenole, chlorki, metale
ciężkie. Należy wątpić, czy amfetamina czarnorynkowa przeszłaby pozytywnie którykolwiek test czystości.
Amfetamina pobudza receptory alfa- i beta-adrenergiczne, punkty uchwytu w mózgu znajdują się na
znacznie większym obszarze niż kofeiny. Następuje zniesienie uczucia zmęczenia i poprawa nastroju,
pozorne ułatwienie percepcji i koncentracji, jak również zmniejszenie odczuwania głodu. Poszerzenie
percepcji jest złudzeniem, gdyż zwiększa się obiektywna liczba błędów w różnych testach psychologicznych
przeprowadzanych po jej zażyciu. Przenika do mleka matki (!), w ok. 60% wydalana jest w stanie
pierwotnym drogą moczową. Przy większych dawkach jest w nim wykrywalna po kilku dniach. Po ustąpieniu
działania przychodzi (jak i po kofeinie) dołek, czyli zmęczenie, senność, dyskomfort psychiczny, a u części
osób chęć sięgnięcia po kolejną porcję. Okres półtrwania formy racemicznej wynosi 4-8h. Wśród metabolitów
wykrywa się a -metylotyraminę, która przekształcana jest do a -metylooktopaminy i p-metoksyamfetaminy.
Związki te działają prawdopodobnie czysto halucynogennie na układ nerwowy. Precyzuje dawki zwykle
stosowane: jednorazową 2,5-5 mg, dobową 15 mg. Maksymalna dawka jednorazowa to 15 mg, dobowa 30
mg. Przekroczenie tych dawek w czasach przed wycofaniem wymagało wyraźnego potwierdzenia przez
lekarza. Większe dawki stosowano wyłącznie w zatruciu barbituranami (20-50 mg dożylnie, potem co
godzinę 50-100 mg). Takie ilości były szkodliwe, jednak chodziło o uratowanie życia zatrutej osobie.
Charakterystyczny jest rozwój tolerancji czyli konieczność powiększania dawki amfetaminy wywołującej dane
objawy, jednocześnie zmniejsza się działanie na układ krążenia. Opisano przypadki rozwoju tolerancji do
kilkuset mg dawki dobowej. Obecnie amfetamina sprzedawana w Polsce jest produkowana nieoficjalnie.
Synteza tego związku jest stosunkowo prosta, trudne w przypadku niektórych metod jest zaś wyodrębnienie
go z mieszaniny poreakcyjnej. Do tego konieczne jest zastosowanie chromatografu cieczowego
preparatywnego (koszt ok. 100 tys. PLN). Z tego też względu aparatura do wytwarzania tyle kosztuje, ile
słychać w mediach. W przypadku stosowania odpowiednich substratów (trudnych do zdobycia) amfetamina
może być produkowana ze stosunkowo dobrą czystością produktu. Amfetamina czarnorynkowa ma
całkowicie niepewną zawartość oraz czystość. Nie wiadomo, jaką ilość (nawet jeśli zważymy) tak naprawdę
przyjmujemy, jak również jakie związki (często toksyczne) jej towarzyszą. Amfetaminę niesłychanie łatwo
przedawkować, co rodzi dużo negatywnych konsekwencji. Zatrucie Objaw zatrucia ostrego może wystąpić po
różnych dawkach, w zależności od wytworzenia stopnia tolerancji. Towarzyszy mu gonitwa myśli,
bezsenność, dziwny niepokój, drżenia mięśni. Notowano również skłonność do brutalnych reakcji i tendencje
samobójcze. Ciśnienie krwi podnosi się znacznie, skóra staje się blada, serce bije niemiarowo. Odczuwalna
jest suchość w ustach, a organizm odwadnia się wymiotami i biegunką. Zejście po przyjęciu dawki
śmiertelnej następuje poprzez ostrą niewydolność serca. W zatruciu ostrym stosuje się płukanie żołądka,
oraz przy dużym podnieceniu anksjolityki (np. benzodiazepiny) i neuroleptyki (np. chloropromazynę). Celem
obniżenia niebezpiecznie wysokiego ciśnienia stosuje się nitroglicerynę i sześcioazotan mannitu. Przewlekłe
zatrucie prowadzi do wielu zaburzeń, może skończyć się śmiercią. Notuje się znaczne wychudzenie,
częściowo związane ze zniesieniem głodu, oraz objawy odwrotne do zatrucia ostrego bardzo niskie ciśnienie,
zaparcia. Oczywiście dalej występują drgawki, gonitwy myśli i brak skupienia. W zaawansowanym
przewlekłym zatruciu nagłe odstawienie może być bardzo groźne. Przyjmowanie jakichkolwiek dawek
amfetaminy może mieć bardzo negatywne konsekwencje przy chorobach układu krążenia, nadczynności
tarczycy, jaskrze, stanach lękowych (!), zażywaniu innych środków i alkoholu. Również przyjmowanie
trójcyklidów, inhibitorów MAO, amantadyny i guanetydyny wywołuje groźne interakcje. Metamfetamina N-
metyloamfetamina. Związek ten działa znacznie szybciej i silniej od amfetaminy. Dlatego też w slangu
otrzymał nazwę speed. Metamfetamina jest środkiem niechętnie stosowanym nawet przez wytrawnych

narkomanów, przestrzegają oni przed nią w swych podziemnych opracowaniach. Przeciwwskazania,
interakcje i mechanizm działania są analogiczne do czystej amfetaminy.

Źródło:

http://www.ariadna.pl/narkotyki/

Historia amfetaminy i opis jej działania

Synteza amfetaminy zostala przeprowadzona w roku 1887. Siarczan amfetaminy sprzedawany byl
poczatkowo (od 1932 roku) jako srodek zmniejszajacy przekrwienie sluzówki nosa, znalazl takze
zastosowanie w leczeniu astmy, otylosci, patologicznej sennosci (narkopleksji), a wkrótce potem depresji.
Szybko odkryto niepozadane efekty bezsennosci po amfetaminie, mimo to lista schorzen, w których zalecano
stosowanie srodka, wciaz sie wydluzala. Znalazla sie na niej choroba Parkinsona, migreny, uzaleznienia,
choroba morska, róznego rodzaju manie, schizofrenia, impotencja i apatia w starszym wieku. Pierwszym
niemedycznym zastosowaniem amfetaminy bylo zwalczanie zmeczenia wsród zolnierzy walczacych w
hiszpanskiej wojnie domowej. W czasie II wojny swiatowej zwyczaj ten rozpowszechnil sie niemalze we
wszystkich armiach. Pierwszy odnotowany przypadek "spolecznej" konsumpcji amfetaminy zdarzyl sie w
Japonii bezposrednio po zakonczeniu wojny, kiedy ogromne zapasy przeznaczone dla wojska znalazly sie na
rynku cywilnym. Do lat piecdziesiatych tabletki amfetaminy staly sie w USA do tego stopnia popularne, ze
zasluzyly sobie na osobna, sloganowa nazwe speed freak. Dziwnym zbiegiem okolicznosci nie pohamowana
zostala ekspansja legalnego stosowania amfetaminy, przez co powszechne stalo sie uzywanie jej, jako
srodka stawiajacego na nogi. Dopiero w 1956 roku wprowadzono w Wielkiej Brytanii pierwsze restrykcje,
które jednak w niewielkim stopniu byly zdolne ograniczyc popyt na amfetamine. W 1964 roku wydano w tym
kraju niemal cztery miliony recept na narkotyk, co stanowilo 2% wszystkich recept wypisanych w tym roku,
co spowodowalo wprowadzenie restrykcji i stopniowe wycofywanie z rynku legalnych zapasów. Mimo to
produkcja nielegalnych wytwórni byla na tyle wydajna, iz przyczynila sie do zdobycia przez amfetamine
pozycji najpopularniejszego narkotyku po marihuanie w Zjednoczonym Królestwie. Siarczan amfetaminy i
deksamfetaminy sa latwo przyswajalne, kiedy sie je polyka lub wciaga przez nos. Kulminacja dzialania po
przyjeciu doustnym nastepuje po uplywie 1-2 godzin, a w ciagu nastepnych dwunastu aktywnosc spada o
polowe. Jego dzialanie jest zatem o wiele dluzsze niz kokainy (najbardziej zblizonego pod wzgledem
dzialania narkotyku), a jednoczesnie amfetamina jest mniej podatna na neutralizacje podczas pierwszego
przejecia przez watrobe. Zastosowanie medyczne leków o dzialaniu podobnym do siarczanu amfetaminy jest
obecnie znacznie ograniczone, a stosowane jeszcze m.in. w leczeniu dzieci z zespolem nadpobudliwosci
psychoruchowej, u których daje ona efekt uspokajajacy (!), oraz w zwalczaniu narkopleksji (patologicznej
sennosci); maksymalne dawki stosowane w takich przypadkach wynosza odpowiednio 40 i 60 mg.
Metylfenidat (Ritalin) dostepny jest jedynie na imienne recepty (m.in. w Wielkiej Brytanii), naleza one
jednak do rzadkosci; czesciej natomiast pojawiaja sie np. w USA. Sposób dzialania tego narkotyku jest
podobny do siarczanu deksamfetaminy, ale proces neutralizacji przez organizm jest tutaj szybszy. Tak jak w
przypadku kokainy, czeste zazywanie równiez powoduje gwaltowne oslabienie. Przypadki smierci z powodu
przedawkowania notowane sa rzadko. U stalych uzytkowników amfetamina moze stac sie przyczyna
wysokiego cisnienia krwi i uszkodzenia malych naczyn krwionosnych w oku. Prawdopodobnie powoduje takze
czeste wysypki, a ci którzy siegaja po nia bardzo czesto, stwierdzaja u siebie próchnice zebów z powodu
utraty zebiny. Amfetamina pozostaje w bliskim zwiazku strukturalnym z dwoma podstawowymi
przekaznikami chemicznymi mózgu: noradrenalina i dopamina. Efekty farmakologiczne sa bardzo podobne
do tych, jakie wywoluje kokaina. Jedyna wazna róznica w sensie praktycznym, jest jej znacznie dluzszy czas
dzialania. Zgodnie z przeprowadzonymi badaniami, jesli zostanie podana amfetamina, a potem kokaina,
uczestnicy doswiadczenia nie potrafia powiedziec, który narkotyk byl wczesniejszy, a który byl pózniejszy.
Niebezpieczne interakcje moga powstawac w przypadku równoczesnego zazywania amfetaminy i innych
narkotyków lub leków, zwlaszcza znieczulajacych (nieregularna praca serca), przeciwdepresyjnych
(niemiarowosc serca, podwyzszone cisnienie krwi), tabletek obnizajacych cisnienie krwi (amfetamina
niweluje ich dzialanie) i leków blokujacych ß- receptory (podwyzsza cisnienie krwi). Amfetamina zazywana
podczas ciazy zagraza rozwojowi serca i ukladu zólciowego plodu, przypuszczalnie powoduje powstanie
rozszczepienia podniebienia, opóznia wzrost dzieci. Wiarygodnych informacji na ten temat jest jednak
niewiele, a opisane w kontekscie amfetaminy przypadki sa prawdopodobnie bardzo rzadkie. Po
przedawkowaniu eliminacja amfetaminy przez organizm jest tym gwaltowniejsza, im bardziej kwasny ma
odczyn mocz. W szpitalach taki efekt uzyskuje sie przez podanie chlorku amonowego; jezeli pomoc
medyczna jest niedostepna, ten sam rezultat mozna osiagnac, podajac duze ilosci witaminy C. W USA
amfetamina nie cieszy sie obecnie duzym zainteresowaniem mediów i literatury naukowej, mimo ze wlasnie
na USA przypada 80% swiatowej konsumpcji tego srodka. Po zakonczeniu hossy kokainowej
zainteresowanie amfetamina prawdopodobnie znowu wzrosnie. Deksedryna (deksamfetamina) sprzedawana
jest w postaci malych bialych tabletek, podczas gdy nielegalnie produkowany bialy proszek siarczanu
amfetaminy sprzedawany jest zwykle w torebkach lub paczuszkach. Szczególnie czysta partia deksedryny
zostala kiedys zabarwiona na rózowo, zeby w ten sposób zaznaczyc jej wysoka jakosc; obecnie rózne kolory
tego narkotyku to tylko handlowa manipulacja. Metamfetamina, która nadaje sie do palenia (ice), dostepna

jest m. in. w niektórych regionach Wielkiej Brytanii, ale jej silne skutki uboczne odstraszaja potencjalnych
amatorów. Jesli jednak handlarzom uda sie rozpowszechnic ja tak skutecznie, jak uczynili to z crackiem,
spowoduje to szczególne zagrozenie w Europie, gdzie juz istnieje ogromna populacja uzytkowników
amfetaminy. Amfetamina przy wciaganiu przez nos piecze, jakby bylo to tluczone szklo. W ciagu kilku minut
wystepuja efekty, skadinad takie same jak przy zazywaniu kokainy; dobre samopoczucie, ozywienie i
optymizm, zwiekszona energia i pewnosc siebie, wyostrzona percepcja i koncentracja, zmniejszony apetyt
na jedzenie i znacznie oslabiona potrzeba snu. Glówna róznica to dluzszy czas dzialania amfetaminy oraz
wieksze natezenie efektów ubocznych. Oslabienie wrazliwosci na euforyczne efekty nastepuje dosc szybko.
W przypadku wstrzykniecia amfetaminy odczucia, czy tez przeplyw doznan pojawiaja sie w ciagu kilku
sekund, i sa one o wiele silniejsze. Intensywnosc skutków dzialania ograniczaja zanieczyszczenia, których
jest zwykle znacznie wiecej niz w kokainie. Ta róznica moze byc przyczyna mylnego wrazenia, ze kokaina
jest narkotykiem silniejszym niz amfetamina. U niektórych osób moga przewazac negatywne doznania, takie
jak drazliwosc, podejrzliwosc, zwiekszona agresja i nerwowosc. W celu ich zlagodzenia niektórzy siegaja po
alkohol, srodki uspokajajace lub opiaty, w ten sposób reagujac na gwaltowne zmiany nastroju, natlok mysli i
"oryginalnych" pomyslów, wyrazne napiecie fizyczne polaczone z nerwowoscia. Natomiast kiedy narkotyk
przestaje dzialac, uzytkownik odczuwa silne przygnebienie lub zmeczenie. Schemat powstawania
natychmiastowego i dlugotrwalego uzaleznienia jest bardzo podobny do tego, z jakim mamy do czynienia w
przypadku kokainy - oprócz tego, ze z powodu róznic w stopniu neutralizacji obu narkotyków czas potrzebny
do zwiekszenia dawek skraca sie w miare umacniania sie nalogu. Po seansach narkotycznych nastepuje
krótki okres wyczerpania i snu, po czym uzytkownik wchodzi w faze letargu i inercji, którym czesto
towarzysza leki lub depresja. Pokusa ponownego uzycia jest na tym etapie ogromna - ale jesli zostanie
szczesliwie pokonana, to mozna liczyc na stopniowy powrót nastroju. Czeste zazywanie utrzymuje stany
depresyjne przez miesiace a nawet lata. Pierwszy opis psychozy amfetaminowej, sporzadzony przez Conella
w 1958 roku, stal sie klasyczna pozycja literatury psychiatrycznej.Ów alarmujacy stan zdarza sie zwykle u
osób, które przez dlugi czas braly wysokie dawki, ale moze i on nastapic po pojedynczym zazyciu. Pojawia
sie jeden lub dwa dni po wzieciu narkotyku i polega na halucynacjach (doznaniach wzrokowych, sluchowych,
dotykowych lub ich kombinacji wystepujacych przy braku realnych bodzców mogacych je wywolac),
rozkojarzeniu oraz maniach przesladowczych. Osoby dotkniete tym stanem powtarzaja jakies bezsensowne
czynnosci, szczypia sie i drapia. Tego rodzaju objawy zanikaja stopniowo po tygodniu abstynencji
amfetaminowej. Rzadko utrzymuja sie dluzej, i wtedy wywolana przez nie psychoze trudno odróznic od
schizofrenii. Tolerancja, a wlasciwie oslabienie wrazliwosci na narkotyk, powoduje, ze wielu narkomanów
zwieksza swoje dawki do kilku gramów dziennie. U tych osób stwierdza sie czesto zmieniajace sie nastroje,
slaba koncentracje, bezsennosc, podlegajaca wahaniom podejrzliwosc oraz manie przesladowcza, co
powoduje, ze osoby walczace z nalogiem stosuja najczesciej dla podbudowania nastroju duze ilosc alkoholu,
benzodiazepin lub opiatów. Fizyczny zespól odstawienia nie jest zbyt powszechny po odstawieniu
amfetaminy, ale bardzo czeste sa depresje, zmeczenie, brak optymizmu i zadowolenia z zycia, skrajny glód
narkotykowy oraz zaklócenia snu. Stan taki moze trwac kilka tygodni lub miesiecy.

Otrzymywanie

PRODUKCJA

AMFETAMINY

Z

FENYLOALANINY

Nieprawdopodobnie prosta jest synteza AMFETAMINY z aminokwasu zwanego FENYLOALANINA. Jest
on latwo dostepny, bo stosowany przez kulturystów. FENYLOALANINA to kwas 2-amino-3-
fenylopropanowy. Róznica pomiedzy AMFETAMINA a FENYLOALANINA jest taka, ze grupa COOH (z
FENYLOALANINY) zostala zastapiona grupa CH3. CHLOREK TIONYLU zastapi OH przez podstawienie
atomu Cl, który rozpadnie sie i zostanie podstawiony przez atom H, gdy dodamy LiAlH4, SODIUM
BOROHYDRIDE(borowodorek sodu), albo WODÓR (H2) z NIKLOWYM albo PLATYNOWYM
katalizatorem. Jezeli uzyjemy WODÓR i metal dla tego kroku, to zredukujemy grupe karbonylowa z
jednym z wodorów. Dlatego jest to najlepsza metoda, bo oszczedza czas i wysilek redukujac
podwójnie za jednym razem. Gdy grupa karbonylowa jest zredukowana, otrzymujemy AMFETAMINE.

PRODUKCJA

METYLOAMFETAMINY

Z

EFEDRYNY

Zrobienie METYLOAMFETAMINY z EFEDRYNY jest mozliwe. Roznica pomiedzy METYLOAMFETAMINY a
EFEDRYNY jest taka, ze w EFEDRYNIE występuje grupa alfa-hydroksylowa. Niech EFEDRYNA reaguje
z CHLORKIEM TIONYLU, co spowoduje zastapienie OH z Cl, aby wyprodukowac N-METYLO-ALFA-
CHLOROAMFETAMINE. Uwodornienie tego produktu jest latwe: uzyj LiAlH4, SODIUM BOROHYDRIDE,
albo nawet WODÓR z NIKLOWYM lub PLATYNOWYM metalem jako katalizatorem. Produktami tego
kroku sa: N-METYLOAMFETAMINA i KWAS SOLNY. Odparuj wode i masz chlorowodorek
METYLOAMFETAMINY.

PRODUKCJA

METYLOAMFETAMINY

Z

AMFETAMINY

Jednym z najprostszych sposobow na wykonanie METYLOAMFETAMINY, jest produkcja z
AMFETAMINY. Róznica pomiedzy AMFETAMINA a METYLOAMFETAMINA to dodanie pojedynczej grupy

metylowej (CH3) do grupy aminowej (NH2) w AMFETAMINIE. Nalezy zamienic w pare AMFETAMINE z
wiazanka CHLOROMETANU (CH3Cl) i gazowa PIRYDYNA. Wówczas grupa aminowa z AMFETAMINY
pobiera od CHLOROMETANU grupe metylowa i odlacza wodor. Wodór przylacza sie do uwolnionego
chloru (chlor z CHLOROMETANU) i w rezultacie KWAS SOLNY przereaguje z PIRYDYNA. PIRYDYNA
jest opcjonalna. Jej dodanie kontroluje reakcje, laczac nadmiar KWASU SOLNEGO z równania, ale nie
jest konieczna.

PRODUKCJA

AMFETAMINY

Z

FENYLOACETONU

Z FENYLOACETONU AMFETAMINE mozna otrzymac na trzy sposoby: 1) FENYLOACETON +
HYDROKSYAMINA daje OKSYM, ktory po redukcji WODOREM w obecnosci NIKLU daje AMFETAMINE.
2) Redukcja krystalicznego FENYLOACETONU WODOREM w obecnosci NIKLU przy jednoczesnym
dzialaniu AMONIAKIEM. 3)Kondensacja FENYLOACETONU z HYDRAZYNA i redukcja powstalego
HYDRAZONU WODOREM w obecnosci NIKLU.

Tekst pochodzi ze stron

http://www.amfetamina.prv.pl