Problem narażenia na
metale ciężkie u dzieci
Źródło metali ciężkich
Różnorodna działalność człowieka stwarza obecnie możliwość
jeszcze większego narażenia środowiska na (toksyczne) metale
śladowe. Źródłami antropogenicznego skażenia środowiska metalami
ciężkimi są:
•
różne gałęzie przemysłu
•
energetyka
•
komunikacja
•
gospodarka komunalna
•
wysypiska odpadów
•
nawozy i odpady stosowane do nawożenia
Metale ciężkie z tych źródeł ulegają rozproszeniu w środowisku i
zanieczyszczają gleby, wody, powietrze i bezpośrednio lub poprzez
rośliny dostają się do organizmu zwierząt i człowieka.
Dzieci łatwiej ulegają zatruciu niż dorośli gdyż:
łapią wszystko do buzi - sposób poznawania świata
mają niekorzystny stosunek powierzchni do masy ciała i np. maści
mogą łatwo powodować zatrucie
mają bardziej przepuszczalną barierę krew-mózg, co powoduje, ze
niektóre leki łatwo docierają do centralnego układu nerwowego
ich białka surowicy słabiej wiążą lek, co powoduje, że więcej leku
niż u dorosłych znajduje się w formie aktywnej - tej, która wywołuje
efekt
przeprowadzek
wyjazdów na wakacje
świątecznego sprzątania w domu
remontów
budowy (środki chemiczne łatwo dostępne dla
dzieci, brak czasu na odpowiedni dozór)
okres lata okres wakacji (mały dozór, narkotyki w
czasie wyjazdów)
Środowisko, a zatrucie
Istotne znaczenie w narażeniu dzieci na
metale toksyczne zanieczyszczające
środowisko ma:
miejsce zamieszkania
lokalizacja przedszkola lub szkoły
lokalizacja i sposób zagospodarowania placu zabaw
(podwórka)
zachowanie małych dzieci (np. wkładanie do ust
brudnych rąk i zabawek), a także brak nawyków
przestrzegania zasad
higieny
Drogi wniknięcia substancji
toksycznych
- przewód pokarmowy
- drogi oddechowe
-
skóra
-
przez błonę śluzową jamy ustnej
i spojówki oka
-
drogą parenteralną
• obniżenia poziomu rozwoju intelektualnego
• obniżenia zdolności koncentracji i zapamiętywania
• pojawienia się trudności w przyswajaniu wiedzy
• wzrostu ryzyka występowania nadpobudliwości
psychoruchowej
• upośledzenia erytropoezy
• osłabienia mięśni poprzecznie prążkowanych
• ciągłego uczucia zmęczenia
• pojawienia się drgawek padaczko-podobnych
• powstawania encefalopatii
• pojawienia się chorób nowotworowych
Działanie ołowiu i kadmu
Ołów i kadm to trucizny środowiskowe, które
zaburzając wiele procesów metabolicznych działają na
cały organizm dziecka, a w szczególności na układy:
krwiotwórczy i nerwowy. Oddziaływanie tych
pierwiastków na organizm dziecka określane jest często
jako podstępne, ponieważ skutki są zwykle odległe i
mogą ujawniać się w postaci zaburzeń rozwoju
umysłowego, rzutujących na stan zdrowia i życie w
przyszłości.
Z tych źródeł może pochodzić
50-70%
ołowiu i kadmu
dostającego się do organizmu dziecka.
Działanie ołowiu na dziecko w łonie
Okres prenatalny jest okresem zwiększonej
wrażliwości na działanie ołowiu
Może upośledzić rozwój dziecka
Spowodować przedwczesny poród
Spowodować mniejszą urodzeniową masę
dziecka
Jakie narządy ulegają
uszkodzeniu?
Układ nerwowy (w tym na nerw słuchowy)
Układ kostny (główne miejsce odkładania)
Krwiotworzenie
Nerki
Układ pokarmowy
Nawet bardzo małe ilości ołowiu mogą zaszkodzić w
ich rozwoju kognitywnym oraz spowodować
pojawienie się zaburzeń uwagi i koncentracji.
Dzieci absorbują od 5 do 10 razy więcej ołowiu niż
dorośli. Ich zwyczaj brania wszystkiego do buzi może
częściowo wyjaśnić to zjawisko.
Duża proporcja metalu wprowadzonego do organizmu
dziecięcego, bo około
25%
,
pozostaje w krążeniu
krwi i wywołuje działanie neurotoksyczne. W
porównaniu, u osoby dorosłej, jedynie od 5% do 10%
tego metalu pozostaje we krwi. Reszta utwierdza się
w kościach albo w zębach.
Zatrucie ołowiem
Objawy
Następujące szkody, jeśli są, generalnie ujawnią się w wieku szkolnym:
zmęczenie i drażliwość
zaburzenia uwagi
trudności z uczeniem się
agresywne zachowania
W przypadku większej ekspozycji, następujące objawy również mogą się
pojawić:
bladość spowodowana anemią
problemy ze słuchem
problemy z mową i wysławianiem się
problemy z koordynacją motoryczną
bóle brzucha
utrata apetytu i wagi
Kto jest najbardziej
narażony ?
dzieci nieregularnie odżywiane, nie
spożywające porannych posiłków w domu
z niedoborami wagowymi
spożywające owoce i warzywa z działek
znajdujących się w pobliżu ruchliwych ulic,
fabryk
narażone na bierne (lub coraz częściej
czynne) palenie tytoniu
Kadm
KADM
znajduje się wszędzie
jest łatwo absorbowany przez warzywa, które spożywają dzieci
Najwięcej kadmu dostaje się do organizmu wraz z żywnością, ale
tylko jego mała część jest absorbowana w jelitach
głównym źródłem skażenia organizmu jest kadm pochodzący z
atmosfery
Objawy spożycia kadmu:
zaburzenie czynności nerek
Zaburzenie metabolizmu wapnia (deformacja szkieletu)
Nikiel
Alergia na nikiel stosunkowo często występuje u osób
młodych. Nikiel uczula dzieci, nawet już 5-letnie. W badaniu
duńskim uczulenie na nikiel stwierdzono
u 17,1% osób w wieku 17-22 lata oraz 3,9% w wieku 10-14 lat. W
badaniu amerykańskim przeprowadzonym wśród dzieci w wieku od
6miesięcy do 5 lat alergię na nikiel potwierdzono u 12,9%
badanych.
Z punktu widzenia epidemiologii, największe znaczenie ma alergia
na nikiel. Uczulenie na ten metal stwierdza się
8%
dzieci.
W Polsce od 2007 roku do przełomu lat 2008/2009 zarejestrowano wzrost
uczulenia na nikiel wśród siedmiolatków z wypryskiem z
30% do 35,9%.
Nikiel występuje w bardzo wielu ozdobach metalowych ( kolczyki,
klipsy, bransoletki).
Glin
Dzieci narażone są na kontakt z tym metalem gdy:
1.
Spożywają warzywa pochodzące z gleb
zakwaszonych
2. Piją napoje z puszek aluminiowych
3. Spożywają pokarmy pieczone w folii aluminiowej
Arsen
Dzieci narażone są na zatrucie arsenem gdy:
1.
Stają się biernymi palaczami ( dym tytoniowy
zawiera 0,2 mg tej trucizny)
2. Przebywają w miejscach w których
wykorzystywany był arsen ( spryskiwanie
trawników, stosowanie środków do impregnacji
drewna)
3. Mają kontakt z trutkami na gryzonie i owady
Aluminium - środowisko
w lekarstwach (leki osłaniające błonę
śluzową, żołądek i jelita, a zobojętniające
kwasy żołądkowe)
woda, do której dodano środki
zapobiegające tworzeniu się zawiesin,
zawiera aluminium
warzywa i mięso zawierają aluminium
pochodzące z zanieczyszczonej gleby
do niektórych środków spożywczych
dodawane jest aluminium ze względu na jego
wybielające i emulgujące właściwości
Aluminium - pożywienie
E 173: środek barwiący na kolor srebrny cukierki
i dekoracje stosowane na wypiekach
E 541: środek emulgujący, dodawany do
pieczywa i ciasta, gum do żucia
E 554: środek przeciwzbrylający, stosowany w
soli, cukrze, gumach do żucia
Stosowany podczas produkcji sera topionego i w
niektórych metodach konserwowania (np.
suchych kiełbas, czy warzyw w occie)
biała mąka zawdzięcza swoją biel procesowi
wybielania, w którym stosuje się związki
aluminium i potasu
Szkodliwe działanie
Zaburzenie gospodarki wpaniowej –
odwapnienie kości
Obniżenie zawartości fosforanów we krwi
– osłabienie mięśni
Aluminium może gromadzić się w
organizmie i po latach mieć wpływ na
powastawanie chorób Alzheimera i
Parkinsona
Eliminacja aluminium
aminokwasy: cysteina i metionina
(czosnek, cebula, szczypiorek, czerwona
papryka, żółtko jaja i szparagi zawierają
duże ilości aminokwasów), cynk, wapń,
magnez
sauna (ogólnie powoduje wydalanie
toksyn i metali ciężkich z organizmu)
Rtęć - źródła
termometry,
atrament,
środki bakteriobójcze i owadobójcze
baterie, przyrządy elektryczne,
futra,
w produkcji papieru i biżuterii
PRODUKTY ELIMINUJĄCE RTĘĆ:
selen, witamina E, cynk, wapń
Rtęć – wpływ na organizm
deformacje u noworodków
osłabienie systemu immunologicznego – niszczenie
LiT
zakłócenie mowy
porażenia oraz trudności z koordynacją motoryczną
w lekkim zatruciu może wystąpić zwiększona
produkcja śliny, zapalenie błony śluzowej, jamy
ustnej lub biegunka.
Chrom - źródła
drożdże piekarskie
kolby kukurydzy i jabłka
gotowana wołowina
chleb gruboziarnisty
płatki zbożowe
kasze
żółty pigment (m.in. do malowania
szkolnych autobusów w Stanach)
ochrona przed korozją
Chrom
niezbędny do życia
mikroelement
glukoza z krwi do komórek
zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę
przeciwtrądzikowy
obniża stężenie cholesterolu
zapobiega miażdżycy
Federacja Konsumentów przeprowadziła
porównawczy test konsumencki pieluszek
jednorazowych
Pieluszki większości firm dostępnych na polskim rynku zostały
przebadane pod trzema aspektami: zgodnością wymagań
bezpieczeństwa dla zdrowia noworodków i dzieci stawianych
wyrobom higienicznym, czystością mikrobiologicznej
włókniny przylegającej do ciała i superabsorbenta oraz
zawartości metali szkodliwych dla zdrowia. O ile w dwóch
pierwszych kwestiach wszyscy producenci wypadli bardzo
dobrze, ostatnia wykazała poważne nieprawidłowości.
Okazało się bowiem, że pieluszki zawierają metale
ciężkie: ołów, nikiel, kadm, chrom i arsen.
`
Tabela 2. Częstość występowania alergii na poszczególne alergeny w różnych grupach dzieci.
Autorzy
Kraj, rok
Opis grupy
Wiek
Najczęstsze alergeny
Kuiters i wsp. (13)
Holandia, 1989
67 dzieci z wypryskiem
do 16 r. ż.
nikiel (18%)
balsam peruwiański
(6%)
Carba mix (6%)
kalafonia (6%)
substancje zapachowe
(6%)
Rademaker i Forsyth
(21)
Szkocja, 1989
125 dzieci z wypryskiem
do 12 r. ż.
metale (28%)
substancje zapachowe
(19,2%)
składniki gumy (8,8%)
Dotterud i Falk (8)
Norwegia, 1995
424 dzieci z wypryskiem
rąk
7-12 r. ż.
nikiel (14,9%)
kobalt (5,7%)
katon CG (5,2%)
lanolina (1,7%)
neomycyna (1,4%)
Wilkowska i wsp. (29)
Polska, 1996
100 dzieci z różnymi
chorobami skóry
5-15 r. ż.
chrom (21%)
kobalt (11%)
neomycyna (10%)
Stables i wsp. (27)
Wielka Brytania, 1996
92 dzieci z wypryskiem
3-14,75 r. ż.
metale (19,6%)
substancje zapachowe
(12%)
składniki gumy (6,5%)
Brasch i Geier (3)
Niemcy, 1997
170 dzieci z dodatnimi
wynikami testów
płatkowych
6-15 r. ż.
nikiel (15,9%)
tiomersal (11,3%)
Giordano-Labadie (9)
Francja, 1999
137 dzieci z wypryskiem
atopowym
poniżej 16 r. ż.
metale (19,3%)
substancje zapachowe
(4,4%)
lanolina (4,4%)
balsam peruwiański
(2,6%)
neomycyna (2,6%)
emolienty (2,6%)
Bruckner i wsp. (4)
USA, 2000
95 zdrowych dzieci
6 m. ż. - 5 r. ż.
nikiel (12,9%)
tiomersal (9,4%)
katon CG (2,4%)
neomycyna (1,2%)
Działanie ochronne
Działania profilaktyczne i naprawcze, zmierzające do
ograniczenia dostępności metali znajdujących się w
poszczególnych mediach środowiska (w glebie, kurzu i
żywności) przez:
poprawę warunków sanitarno-higienicznych w mieszkaniach
i przedszkolach
wyeliminowanie pylenia wtórnego przez odpowiednie
zagospodarowanie miejsc, w których dzieci przebywają
najczęściej (place zabaw)
propagacja oświaty zdrowia i ekologii wśród dzieci, rodziców i
opiekunów