background image

 

KOLOKWIUM 

PEDAGOGIKA MONTESSORI 

 

1.  ŻYCIE MARII MONTESSORI (1870-1952) 

a)  Dzieciństwo  

 

Urodzona 31 lipca 1870r. w Chiaravalle (Ankana) 

 

W 1833r. przeprowadziła się do Rzymu  

 

Edukacja: średnia szkoła techniczna, potem Regio Institute Tecnica Leonardo da 
Vinci  
 

b)  Lata nauki 

  1890-1896r – studia medyczne na Uniwersytecie w Rzymie 
  1890r  –  udział  w  pracach  i  kierowanie  instytutem  medyczno  –  pedagogicznym 

kształcenia nauczycieli dla opieki wychowania dzieci umysłowo upośledzonych  

  1896-1900r – asystentura w klinice psychiatrycznej Uniwersytetu rzymskiego 
  1898r – kierowanie Souda Ostafenica wraz z dr Giuseppe Montessano  

 
„przystosowanie otoczenie jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania” 
(Giuseppe Montessano jest ojcem jej dziecka) 
 

c)  Studiowała 

 

Medycyne 

 

Filozofię 

 

Antropologię 

 

Psychologię  
 
(wygłaszała ona wykłady na temat swoich doświadczeń w pracy z dziećmi) 
 

d)  Casa dei Bambini  

6  stycznia  1907r  powstał  pierwszy  dom  dziecięcy  w  San  Lorenzo,  wówczas  Maria 
Montessori miała możliwość pracy z grupą zdrowych dzieci ( w tym domu przebywało ok. 
60 dzieci w wieku od 3 do 7 lat). Miała jedynie wymagania by dzieci przychodziły do niej 
na  zajęcia  czyste.  Odkryła  wówczas  polaryzację  uwagi,  długość  koncentracji, 
przygotowanie  otoczenia,  wolnego  wyboru.  Pracowała  z  dziećmi  zaledwie  2  lata. 
Przygotowała dla tych dzieci różne pomoce dydaktyczne była również poproszona przez 
rodziców tychże dzieci o to by nauczyła je ona alfabetu (czytania i pisania). 
 
W 1909r. odbył się pierwszy kurs w Rzymie dla 100 nauczycieli oraz wydanie „II metodo 
…”, zmiana nastawienia wobec własnych odkryć 

 

e)  Propagowanie idei na świecie  

  1913r – I Międzynarodowy kurs szkoleniowy we Włoszech i wizyta w USA 
  1915r  –  II  wizyta  w  USA  z  synem  Mario  oraz  II  Międzynarodowy  kurs  poza 

granicami Włoch 

  1916r – przeprowadzka do Barcelony 
  1920r  –  Amsterdam  –  przedstawienie  koncepcji  edukacji  na  poziomie  szkoły 

średniej  

  Od końca II wojny światowej co roku organizuje kurs dla nauczycieli w różnych 

miejscach w europie  
 
„metoda Montessori to nic innego jak obserwacja dziecka” 

background image

 

f)  Lata 30-te i II wojna światowa  

  1924r – próby włączenia pedagogiki Montessori w tryb ideologii 
  1926r – przemówienie na forum Ligii Narodów „Edukacja i pokój” 
  1929r – Powstanie AMI (Berlin – do 1935r.) 
  1934r – zamknięcie wszystkich placówek we Włoszech 
  1936r – przeprowadzka do Amsterdamu  
  1939r – wyjazd na wykłady do Indii  

 

g)  Lata powojenne  

 

1946r – powrót do europy i odbudowa centrów i placówek montessoriańskich  

 

1949r – pierwsza nominacja do pokojowej nagrody nobla (1950, 1951) 

 

1951r – ostatni kurs prowadzony przez Marię Montessori (Austria) 

 

6 maj 1952r – śmierć w Noordwijk aau Zee  
 

2.  ŹRÓDŁA PEDAGOGIKII MARII MONTESSORI  

a)  Platon (427-347p.n.e) 

Sokrates/Platon:    wiedza  jest  w  nas  –  rodzimy  się  z  nią,  potem  odkrywamy  ją 
doświadczają 
 

b)  Arystoteles (384-322p.n.e) 

Prawda i wiedza pochodzą z zewnątrz (z doświadczenia) 
 

c)  Jean Jacques Rousseau (1712-1778) 

Jednostka  jest  ważniejsza  niż  państwo  i  przywódcy. Dziecko  jest  z  natury  dobre.  Dzieci 
uczą się najlepiej w pełnej interakcji w swoim środowisku 
 

d)  Johann Heinrich Pestalozzi (1746-1827) 

Praktyk – prowadził kilka „szkół” 
Obserwacja – metoda poznania dziecka 
Działanie – metoda uczenia się dziecka  
 

e)  Friedrich Froebel (1772-1852) 

Zreformował w Prusach system edukacji najmłodszych. Dziecko uczy się przez używanie 
przedmiotów a nie mówienie 
 

f)  Johan Dewey (1859-1952) 

Dziecko uczy się bardzo trudnych rzeczy jeśli ubierzemy je w konkret. Doświadczenie jako 
istota prawdy i źródło wiedzy 
 

g)  Jean Marc Gasppard Hord (1774-1838) 

Prowadził badania nad dzikim dzieckiem w oparciu o które odkrył fazy wrażliwe (język)  
 

h)  Edward Sequin (1812-1881) 

Poświęcił  się  w  pracy  zawodowej  dzieciom  upośledzonym.  Dowiódł,  że  ćwiczenia  oraz 
poznanie (doświadczenie sensoryczne) bardzo pomagają w rozwoju dzieci upośledzonych 

 
 
 
 
 
 

background image

 

3.  PODSTAWOWE POJECIA FILOZOFII MARII MONTESSORI  

 

Etapy rozwoju 

 

Chłonny umysł 

 

Fazy wrażliwe 

 

Duchowy embrion 

 

Ludzkie dążenia i skłonności  
 

4.  ETAPY ROZWOJU 

 
 
 

a)  Od 0 do 6 lat (rozwija się) 

 

NIEZALEŻNOŚĆ 

 
 

SAMODYSCYPLINA  

 

 

 

 

 

 

KOORDYNACJA 

 
 

KONCENTRACJA  

 

 

Od 0 do 3 lat – okres nieświadomego i absorbującego umysłu, nieświadomość, tzw. 
Chłonna ręka  

 

Od 3 do 6 lat – świadomy umysł myśli się w oparciu o percepcje 
 

b)  Od 6 do 12 lat (rozwija się) 

 

ZAANGAŻOWANIE SPOŁECZNE 

 
 

MORALNOŚĆ    

 

 

 

 

 

 

WYOBRAŹNIA  

 

c)  Od 12 do 18 lat (rozwija się) 

  Potrzeba wyrażania siebie 
  Mowa  
  Samoświadomość : gotowość do odpowiedzialności, dawanie i dotrzymywanie słowa 
  Zaufanie 
  Zaangażowanie seksualność  

 

5.  CZYM CHARAKTERYZUJĄ SIĘ FAZY 

a)  Są etapowe 
b)  Są potrzebami/dążeniami  

6.  RODZAJE FAZ WRAŻLIWYCH 

 

Ruch (duża i mała motoryka) 

 

Język 

 

Porządek (od zawsze) 

 

Grzeczność i wdzięk (2,5 – 6 rok życia) – wiąże się z ładem i porządkiem oraz przyjęcie 
pewnych schematów rozwiązań 

 

Matematyka i stosunki przestrzenne (4 – 6 rok życia) – rozwija kompetencje na 
konstruowanie  

 

Muzyka (wiąże się z matematyką od 2 roku życia) 

background image

 

 

7.  POLARYZACJA UWAGI 

Skoncentrowanie się na jednej rzeczy (ta koncentracja jest bardziej skupiona). Współcześnie 
zaobserwowano, że nawet w pracach grupowych może nastąpić polaryzacja 
 

8.  ARANŻACJA PRZESTRZENI EDUKACYJNEJ W SYSTEMIE MONTESSORI  

Szkoły  i  przedszkola  Montessori  na  całym  świecie  mieszczą  się  w  „starych”  budynkach 
konwencjonalnych  szkół  lecz  zdarza  się  również  że  są  projektowane  dla  tychże  placówek 
nowe budynki. Niemniej we wszystkich przypadkach stosuje się inne organizacje przestrzeni 
w projektowanych szkołach i przedszkolach. Można to ująć tak: 
 

Odejście od tradycyjnego układu klasy i całej przestrzeni (klasa ma być urządzona tak aby pozwolić 
dzieciom na wykonywanie różnych czynności). Zwrócenie uwagi na otwarcie przestrzeni poprzez: 

 

Pozbycie się ścian i przeszklenie pomieszczeń 

 

Wprowadzenie rozsuwanych lub przesuwanych drzwi 

 

Wyprowadzenie poza sale materiału i „zabawek” 

 

Budynek to mikrokosmos – muszą się znajdować tu rzeczy z otoczenia zewnętrznego  

 

„Rewitalizacja” korytarzy  

 

Schody  służą  nie  tylko  do  przejścia  na  koleją  kondygnację  ale  także  do  ćwiczeń, 
zabaw i spotkań  

 

Ważniejsze jest otoczenie wewnątrz niż na zewnątrz 

 

Budynek musi być tak pomyślany aby mógł się rozrastać wraz z rozwojem placówki