Maria Montessori (1870 - 1952), włoska lekarka, pracująca w klinice psychiatrycznej z dziećmi umysłowo chorymi. Opracowała system wychowawczy, który w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku szybko zyskał szeroki rozgłos dzięki licznym publikacjom.
W 1994 powstało polskie Stowarzyszenie Montessori propagujące jej pedagogikę opartą na umożliwieniu swobodnej aktywności dziecku w odpowiednio ukształtowanym
i wyposażonym środowisku, które sprzyja wszechstronnemu kształceniu zmysłów oraz samodzielnej pracy indywidualnej ucznia.

Obserwacje były czynione tylko nad dziećmi w wieku 3 - 6 lat. Chociaż ten system nie jest zupełny tworzy już dobrze zorganizowana całość. Zainteresowała się dziećmi podczas stażu w klinice psychiatrycznej. Wielu lekarzy zalecało metodę medyczno - pedagogiczną
a ona propagowała wychowanie moralne. Nawet minister zlecił jej przeprowadzić kurs wychowania dla nauczycieli.

POWSTANIE CASA DEI BAMBINI:

Pierwsza szkoła pod nazwą dziecięcy dom powstała 6.I.1907 w dzielnicy
św. Wawrzyńca. Miała skupiać dzieci od 3 - 7 r.ż. Druga została otwarta 7.IV.1907 w tej samej dzielnicy. Trzecia 18.,X.1908 w dzielnicy roboczej w Mediolanie.

Casa dei bambmini ma podwójna doniosłość -społeczna przez swoją formę szkoły
w domu i pedagogiczna - z powodu metod wychowawczych

Zastosowała metodę do dzieci normalnych metodę praktykowana wobec upośledzonych. Przeprowadzana w okresie dzieciństwa, pomiędzy tym, kto nie ma siły się rozwijać a tym, kto się nie rozwinął. Dzieci nie nabyły pewności ruchowej, dlatego mają chód niepewny. Nieumiejętność wykonywania najprostszych rzeczy Wiele błędów np. dotyczących wymowy pochodzi z zaniedbania rodziców, kiedy dziecko, pzoostaje bez opieki.

WARUNKI SPOŁECZNE:

Dzielnica św. Wawrzyńca jest głośna, jest dzielnicą biedaków. Względy higieniczne
i społeczne nie kierowały przedsiębiorcami. Szło o zabudowanie jak największej ilości metrów gruntu. Po kryzysie budowlanym domy te przez długi czas stały puste. Mieszkania nie były przygotowane dla warstw ludowych, były za obszerne. Trzeba było przyjmować sublokatorów by żyć. Zarabia na nędzy biednych sąsiadów. Liczna rodzina mieszkająca
w jednym pokoju, chłopcy i dziewczęta obok siebie, a jednocześnie jakaś obca osoba zajmuje jeden kąt. We wnętrzu mieszkania ogarnia gwałtowne uczucie odrazy. Nędza i otchłań mroków. Dla przebywających w tym domu to ulica jest salonem, dlatego dzieci szukają ucieczki.

ZASADY DZIAŁANIA INSTYTUTU BENI STABILI

Program opiera się głównie na nabywaniu domów w mieście ulepszeniu ich
i zarządzaniu nimi po ojcowsku. Zaczęto od dzielnicy Św. Wawrzyńca. Instytut zaczął powoli przerabiać domy wiedząc ze nie można zachować w tym stanie starych domów. Wartość po przerobieniu tych domów podniesie się a zmiana strony higienicznej i moralnej wpłynie
na warunki egzystencji lokatorów. Zamierzał zburzyć wszystkie przybudówki pozbawiające światła i powietrza ich miejsce zająć mają podwórza. Budować nowe schody i wprowadzając lepszy rozkład mieszkań redukując do 3 pokoi z kuchnia. Zmiana wielkich apartamentów
na mniejsze odosabnia każdą rodzinę znosząc sublokatorstwo. Lokator, który okaże się najbardziej dbałym otrzyma nagrodę. Wszyscy będą współzawodniczyć o higienę i piękno. Czynnik estetyczny został powiększony o rośliny w oknach i drzewa w podwórzach.
Każdy dom posiada specjalne pomieszczenia z wanną, zimnym i gorącym prysznicem,
z którego wszyscy lokatorzy mogą kolejno korzystać. Z powodu dzieci, które są za małe by chodzić do szkoły instytut zreformował i stworzył dom dziecięcy. Matki mogły tu posyłać dzieci oszczędzając w ten sposób kłopotów, co do pilnowania. Matki miały przywozić
je czyste i najedzony. Gdyby dziecko sprawiało trudność szkole szkoła oddaje je matce.
Matki wzywane raz na tydzień do dyrektorki w zakresie wychowania moralnego dziecka. Dyrektorka ma mieszkać w tym samym domu, co uczniowi.

CECHY CASA DEI BAMBINI:

Jest szkoła przesiąknięta zasadami racjonalnymi pedagogiki naukowej matki mogą być przeświadczone ze dziecko przebywające w tej placówce ma takie same prawa jak inne i są na równej stopie. Dawniej tylko bogate damy mogły pozwolić na zostawienie dziecka pod opieka innej. Teraz również kobiety ludowe mogą zostawić opiece wychowawcy. Ewolucja społeczna wymusza opuszczenie ogniska w celu zdobywania chleba dla dzieci i to staje się powodem do zaniedbania obowiązków.

REGULAMIN SASE DEI BAMBINI:

Główny cel polega na bezpłatnym dostarczeniu opieki opieki nad dziećmi, które jej potrzebują ze względu na to, że rodzice są zmuszenie opuszczać dom. Zajmuje się wychowaniem, higiena rozwojem fizycznym i moralnym dzieci, które jej potrzebują,
za pomocą książek i ćwiczeń. Przydzieleni są lekarz dyrektorka i dozorczyni. Rodzice musza na czas oddawać dzieci czyste. Okazywać szacunek względem dyrektorki pogadać w pracy dyrektorce. Raz w tygodniu spotykać się z nią, aby dostarczyć wiadomości o dzieciach
i otrzymywać wskazówki i rady wychowawcze. Jeśli dzieci przyjdą brudne i nieposłuszne
i rodzice nie okazywali szacunku dyrektorce będą wydalani.

OTOCZENIE I MEBLE SZKOLNE:

Największą zmianą zaprowadzona w umeblowaniu jest usunięcie dużych i ciężkich ławek. Zrobiła małe sofy z nogami mocno osadzonymi, aby się nie wywracały, ale lekkie żeby mogły je dzieci przenosić. Są duże. Małe krzesełka z lekkiego drewna także foteliki drewniane i trzcinowe.

Wprowadzono lekkie stoliki przeznaczone na jedno dziecko i krzesła drewniane. Niska umywalnia. Szafki są niskie i długie z małymi przegródkami, których każda zamykana na zamek. Na szafce akwarium wzdłuż ścian tablice cyfrowe i skrzynki z ołówkami oraz ścierki do wycierania. Stoły krzesła i lekkie przenośne fotele pozwolą dziecku obrać wygadaną pozycję i usadowić się i siedzieć wygodnie.

SAMODZIELNOŚĆ:

Należy pomagać im, aby chodziły biegały wchodziły i schodziły ze schodów podnosiły przedmioty, które upadły i ubierały się wyrażały swoje zadania za pomocą słow. Matka, która daje dziecku a nie uczy go jak trzymać łyżkę tylko wszystko za niego robi sama - nie wskazując dziecku jak się to robi jest złą matką.

Kary były. Stawiały mały stolik w rogu sali i odosobniały dziecko dając jemu rzeczy, jakie chciał. Takie odosobnienie uspokajało buntownika. Powoli zaczął rozumieć wyższość przebywania w towarzystwie.

TRYB ZYCIA W CASE DEI BAMBINI:

Plan powinien być długi i wypełniać cały dzien. W zimie od godziny 9 - 5 a w lecie od 8 - 6. Długi program jest konieczny, jeśli chce mieć się wpływ na rozwój dziecka.
Dla młodych godzinna przerwa w łóżku.

PLAN ZAJEC W CASE DEI BAMBIMI:

Dziecko rano przychodziło do szkoły. Były oględziny pod względem czystości. Uczono rozbierania i nakładania fartuchów. Przegląd w sali. Opowiadanie o tym, co się robiło. Ćwiczenia umysłowe. Gimnastyka. Chodzenie na spacer. Posiłki. Wolny czas.
Gry pod okiem nauczyciela. Starsi zamiatanie i sprzątanie roboty plastyczne

---