Kwiaciarka

Str.-8 -9

Kto piękna kwiatów nie podziwia

Lub barwa, kształt ich nie roztkliwia

I słodki zapach nie upaja.

Czyich on uczuć nie rozmaja?

Taką namiętną miłośniczką

Której kwiat barwi czule liczko

Która nie zdepcze nawet ostu

Nacia-nazywa się po prostu.

Jak Ona kwiaty pielęgnuje

Dziwny sentyment do nich czuje

Stale podlewa, listki pieści

A kwiaty szepcą: cześć Ci, cześć Ci.

Więc chodzi pyszna , zadufana.

Ogląda kwiaty już od rana.

I maca pędy, nowe liście

Lub pełne pąków młode kiście.

Dzisiaj wprowadza nową modę

Poprawić nawet chce przyrodę .

Magiczną więc przyjęła postać

Bo Myczurynem pragnie zostać.

Więc nóż do ręki szybko wzięła

I, chlast! Korzonki mu obcięła.

By się zasługi jej stał wiarą.

Tak padł rododendron jej ofiarą.

Lecz jeszcze mało tego było

Coś zdradzieckiego w niej się kryło.

Jakby krwi żądnym była katem

Zaczęła znęcać się nad kwiatem.

Korzeni ściętych świeże rany

Jęła przypalać zapałkami.

I spójrzcie- Nacia jest szczęśliwa

Tak serce kobiet złudne bywa.

A ja myślałem, ja wierzyłem

A ja Jej uczuć pewny byłem

Dziś zmora zwątpień mnie pożera

Szlag trafia, bierze mnie cholera.

Bo proszę tylko zważcie sami

Jeśli czaruje mnie i mami

Czy też nie będzie dla mnie katem

Nie zrobi ze mną tak, jak z kwiatem .

- 9

6.02.1972