„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Autorzy:
mgr in
ż
. Kazimierz Olszewski
mgr in
ż
. Barbara Jackowska
mgr in
ż
. Stanisław Szyma
ń
ski
Recenzenci:
mgr Urszula Ciosk-Rawluk
mgr Zbigniew Piotr Rawluk
Opracowanie redakcyjne:
mgr in
ż
. Kazimierz Olszewski
Korekta merytoryczna:
mgr in
ż
. Halina Bielecka
mgr in
ż
. Barbara Arciszewska
Korekta techniczna:
mgr Magdalena Mrozkowiak
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
Spis tre
ś
ci
Wprowadzenie
3
I . Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie
5
1. Opis pracy w zawodzie
5
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
-wychowawczego
6
II. Plan nauczania
12
III. Moduły kształcenia w zawodzie
13
1. Podstawy zawodu
13
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
16
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami fizykochemicznymi
20
Analizowanie przemian zachodz
ą
cych podczas reakcji
chemicznych
25
2. Badania laboratoryjne
29
Wykonywanie podstawowych
czynno
ś
ci laboratoryjnych
33
Wykonywanie podstawowych analiz jako
ś
ciowych
38
Wykonywanie podstawowych analiz ilo
ś
ciowych
42
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych substancji
47
Charakteryzowanie podstawowych procesów fizycznych
51
Charakteryzowanie podstawowych procesów chemicznych
55
3. Maszyny
i
urz
ą
dzenia
stosowane
w
przemy
ś
le
chemicznym
60
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
63
Wykonywanie pomiarów parametrów procesowych
67
Stosowanie maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
71
Eksploatacja maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
76
Stosowanie układów automatyki i sterowania
80
4. Technologie wytwarzania półproduktów i produktów
przemysłu chemicznego
84
Stosowanie zasad prowadzenia procesów produkcyjnych
87
Wytwarzanie podstawowych półproduktów i produktów
nieorganicznych
92
Wytwarzanie podstawowych półproduktów i produktów
organicznych
97
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
Wprowadzenie
Celem
kształcenia w zawodzie operator urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego jest przygotowanie absolwenta do skutecznego wykonywania
zada
ń
zawodowych w warunkach gospodarki rynkowej. Wymaga to
zarówno dobrego przygotowania ogólnego jak i opanowania podstawowej
wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci oraz prezentowania wła
ś
ciwych postaw zawodowych.
Absolwent
szkoły
powinien
charakteryzowa
ć
si
ę
otwarto
ś
ci
ą
,
komunikatywno
ś
ci
ą
, wyobra
ź
ni
ą
, zdolno
ś
ci
ą
do ci
ą
głego uczenia si
ę
i podnoszenia kwalifikacji, a tak
ż
e umiej
ę
tno
ś
ci
ą
oceny swoich mo
ż
liwo
ś
ci.
Kształcenie zawodowe z wykorzystaniem podej
ś
cia modułowego,
poprzez powi
ą
zanie celów i materiału nauczania z procesem pracy
i zadaniami zawodowymi umo
ż
liwia:
−
przygotowanie uczniów do wykonywania zada
ń
zawodowych, głównie
przez realizacj
ę
zada
ń
zbli
ż
onych do tych, które s
ą
wykonywane
na stanowisku pracy,
−
integracj
ę
tre
ś
ci nauczania z ró
ż
nych dyscyplin wiedzy,
−
stymulowanie
aktywno
ś
ci
intelektualnej
i
motorycznej uczniów,
pozwalaj
ą
cej na indywidualizacj
ę
procesu nauczania.
Kształcenie modułowe charakteryzuje si
ę
tym,
ż
e:
−
preferowane s
ą
aktywizuj
ą
ce metody nauczania, które wyzwalaj
ą
aktywno
ść
, kreatywno
ść
i zdolno
ść
do samooceny ucz
ą
cego si
ę
oraz
zmieniaj
ą
rol
ę
nauczyciela w kierunku doradcy, partnera, projektanta,
organizatora i ewaluatora procesu dydaktycznego,
–
proces nauczania-uczenia si
ę
ukierunkowany jest na osi
ą
ganie
umiej
ę
tno
ś
ci
intelektualnych
i
praktycznych,
które
umo
ż
liwiaj
ą
wykonywanie okre
ś
lonego zakresu pracy w zawodzie,
–
wykorzystuje si
ę
w szerokim zakresie zasad
ę
transferu wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci,
–
program nauczania posiada elastyczn
ą
struktur
ę
, a znajduj
ą
ce si
ę
w nim moduły i jednostki modułowe mo
ż
na aktualizowa
ć
, modyfikowa
ć
,
uzupełnia
ć
i wymienia
ć
, w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych.
Modułowy program nauczania dla zawodu składa si
ę
z modułów
kształcenia w zawodzie i odpowiadaj
ą
cych im jednostek modułowych,
wyodr
ę
bnionych na podstawie okre
ś
lonych kryteriów, umo
ż
liwiaj
ą
cych
zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci i postaw wła
ś
ciwych
dla zawodu.
W strukturze programu wyró
ż
nia si
ę
:
−
zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,
−
plan nauczania,
−
programy modułów i jednostek modułowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
Program modułu kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia,
wykaz jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych
i literatur
ę
.
Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,
materiał nauczania,
ć
wiczenia,
ś
rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne
do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod sprawdzania
i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna mapa programu nauczania, zamieszczona w zało
ż
eniach
programowo-organizacyjnych
kształcenia
w
zawodzie,
przedstawia
schemat powi
ą
za
ń
(korelacji) mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi,
który okre
ś
la kolejno
ść
ich realizacji. Ma ona ułatwi
ć
dyrekcji szkół
i nauczycielom planowanie i organizowanie procesu dydaktycznego.
W programie przyj
ę
to system kodowania modułów i jednostek
modułowych, który zawiera nast
ę
puj
ą
ce elementy:
−
symbol cyfrowy zawodu zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
klasyfikacj
ą
zawodów
szkolnictwa zawodowego,
−
symbol literowy, oznaczaj
ą
cy grup
ę
modułów:
O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
−
cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej wyodr
ę
bnionej
w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
815[01].O1
815[01]. – symbol cyfrowy dla zawodu: Operator urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Podstawy zawodu
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
815[01].Z1.01
815[01] – symbol cyfrowy dla zawodu: Operator urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego,
Z1 – pierwszy moduł zawodowy: maszyny i urz
ą
dzenia stosowane
w przemy
ś
le chemicznym
01 – pierwsza jednostka modułowa wyodr
ę
bniona w module Z1:
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
I. Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie operator urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego mo
ż
e by
ć
zatrudniony w:
−
zakładach wytwórstwa i przetwórstwa chemicznego: przemysł syntez
organicznych,
przemysł
nieorganiczny,
rafinerie
ropy
naftowej
i wytwórnie
olefin,
przetwórstwo
tworzyw
sztucznych,
przemysł
papierniczy, przemysł farmaceutyczny, przemysł farb i lakierów,
przemysł gumowy, stacje uzdatniania wody i oczyszczalnie
ś
cieków,
−
instytutach badawczych,
−
laboratoriach chemicznych.
Zadania zawodowe
Kształcenie w zawodzie operator urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego jest
ś
ci
ś
le zwi
ą
zane z potrzebami nowoczesnej gospodarki. Absolwent szkoły
powinien by
ć
przygotowany do wykonywania nast
ę
puj
ą
cych zada
ń
zawodowych:
−
obsługa maszyn, urz
ą
dze
ń
i sprz
ę
tu do przetwarzania surowców
i wytwarzania substancji chemicznych,
−
wytwarzanie produktów i półproduktów chemicznych przetwarzanych
w dalszych etapach procesu produkcji,
−
prowadzenie konserwacji maszyn, urz
ą
dze
ń
, aparatury i sprz
ę
tu do
produkcji i przetwórstwa chemicznego.
Umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
posługiwa
ć
si
ę
terminologi
ą
zawodow
ą
,
−
pobiera
ć
i przygotowywa
ć
próbki do bada
ń
substancji stałych, ciekłych
i gazowych,
−
odczytywa
ć
oraz wykonywa
ć
proste rysunki techniczne i schematy
technologiczne,
−
posługiwa
ć
si
ę
instrukcjami obsługi aparatów, maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
ocenia
ć
poprawno
ść
pracy aparatów, maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz aparatury
pomiarowej,
−
u
ż
ytkowa
ć
aparatur
ę
pomiarow
ą
i urz
ą
dzenia przemysłu chemicznego,
−
dokonywa
ć
konserwacji aparatury podstawowej, urz
ą
dze
ń
pomocniczych
oraz aparatury pomiarowej,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
−
ocenia
ć
dokładno
ść
dozowania surowców i czynników energetycznych,
−
ocenia
ć
hermetyczno
ść
aparatury i dro
ż
no
ść
odpowietrzenia,
−
wykonywa
ć
czynno
ś
ci
zwi
ą
zane
z
prowadzeniem
procesów
technologicznych,
−
pakowa
ć
, oznakowywa
ć
i przechowywa
ć
surowce oraz produkty,
−
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
−
komunikowa
ć
si
ę
z uczestnikami procesu pracy,
−
przestrzega
ć
przepisów kodeksu pracy dotycz
ą
cych praw i obowi
ą
zków
pracownika i pracodawcy,
−
przestrzega
ć
przepisów prawa dotycz
ą
cych wykonywanych zada
ń
zawodowych,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
-wychowawczego
Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla
zawodu operator urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego mo
ż
e by
ć
realizowany
w dwuletniej szkole zawodowej.
Program nauczania obejmuje kształcenie ogólnozawodowe i zawodowe.
Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia orientacj
ę
w zawodzie, umo
ż
liwia
opanowanie podstawowych umiej
ę
tno
ś
ci z zakresu działalno
ś
ci zawodowej
oraz ułatwia ewentualn
ą
zmian
ę
zawodu. Kształcenie zawodowe ma na
celu przygotowanie absolwenta szkoły do realizacji zada
ń
na typowych dla
zawodu stanowiskach pracy.
W kształceniu operatora urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego szczególnie
wa
ż
ne jest skorelowanie tre
ś
ci kształcenia zawodowego z zagadnieniami
z zakresu: chemii, fizyki, matematyki, a tak
ż
e ochrony i kształtowania
ś
rodowiska. Dlatego przy projektowaniu organizacji procesu nauczania-
uczenia
si
ę
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
korelacje
mi
ę
dzy
tre
ś
ciami
ogólnokształc
ą
cymi, a tre
ś
ciami zawodowymi.
Du
ż
a ilo
ść
surowców i produktów przemysłu chemicznego oraz
ró
ż
norodno
ść
ich
wła
ś
ciwo
ś
ci,
odmienne
metody
wytwarzania
i przetwarzania, a tak
ż
e bardzo zró
ż
nicowana aparatura uzasadniaj
ą
konieczno
ść
szerokoprofilowego kształcenia operatora urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego.
Tre
ś
ci programowe modułów i jednostek modułowych wyodr
ę
bnionych
w poszczególnych modułach opracowano zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
metodologi
ą
konstruowania modułowych programów nauczania. Moduły s
ą
podzielone na jednostki modułowe. Ka
ż
da jednostka modułowa zawiera
tre
ś
ci stanowi
ą
ce wyodr
ę
bnion
ą
logicznie cało
ść
. Realizacja celów
kształcenia modułów i jednostek modułowych umo
ż
liwia opanowanie
umiej
ę
tno
ś
ci pozwalaj
ą
cych na wykonywanie okre
ś
lonego zakresu pracy.
Czynnikiem sprzyjaj
ą
cym nabywaniu umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych jest
realizacja
ć
wicze
ń
zaproponowanych w poszczególnych jednostkach
modułowych.
Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj
ą
z podstawy
programowej kształcenia w zawodzie.
Tre
ś
ci programowe zostały podzielone na cztery moduły:
Moduł 815[01].O1
−
Podstawy zawodu - składa si
ę
z trzech jednostek
modułowych zawieraj
ą
cych tre
ś
ci dotycz
ą
ce: stosowania przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej, ochrony
ś
rodowiska, posługiwania si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami fizykochemicznymi
oraz analizowania przemian zachodz
ą
cych podczas reakcji chemicznych.
Moduł 815[01].O2
−
Badania laboratoryjne
−
zawiera sze
ść
jednostek
modułowych i obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce wykonywania podstawowych
czynno
ś
ci laboratoryjnych, analiz chemicznych ilo
ś
ciowych i jako
ś
ciowych
oraz badania wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych substancji.
Moduł 815[01].Z1
−
Maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w przemy
ś
le
chemicznym
−
zawiera pi
ęć
jednostek modułowych i obejmuje tre
ś
ci
z zakresu: posługiwania si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
, wykonywania
pomiarów parametrów procesowych, stosowania i eksploatacji maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego oraz stosowania układów
automatyki i sterowania.
Moduł 815[01].Z2
−
Technologie wytwarzania półproduktów i produktów
przemysłu chemicznego
−
składa si
ę
z trzech jednostek modułowych
zawieraj
ą
cych tre
ś
ci z zakresu prowadzenia procesów produkcyjnych
i wytwarzania podstawowych półproduktów i produktów.
Zwi
ą
zki oraz zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi
przedstawiono w wykazie modułów i jednostek modułowych oraz
dydaktycznej mapie programu.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów
i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
Moduł 815[01].O1
Podstawy zawodu
216
815[01].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
36
815[01].O1.02
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
fizykochemicznymi
108
815[01].O1.03
Analizowanie przemian zachodz
ą
cych podczas reakcji
chemicznych
72
Moduł 815[01].O2
Badania laboratoryjne
432
815[01].O2.01 Wykonywanie podstawowych
czynno
ś
ci laboratoryjnych
72
815[01].O2.02 Wykonywanie podstawowych analiz jako
ś
ciowych
72
815[01].O2.03 Wykonywanie podstawowych analiz ilo
ś
ciowych
72
815[01].O2.04 Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych substancji
72
815[01].O2.05 Charakteryzowanie podstawowych procesów fizycznych
72
815[01].O2.06
Charakteryzowanie podstawowych procesów
chemicznych
72
Moduł 815[01].Z1
Maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w przemy
ś
le chemicznym
360
815[01].Z1.01 Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
72
815[01].Z1.02 Wykonywanie pomiarów parametrów procesowych
72
815[01].Z1.03
Stosowanie maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
72
815[01].Z1.04
Eksploatacja maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
72
815[01].Z1.05 Stosowanie układów automatyki i sterowania
72
Moduł 815[01].Z2
Technologie wytwarzania półproduktów i produktów przemysłu
chemicznego
216
815[01].Z2.01
Stosowanie
zasad
prowadzenia
procesów
produkcyjnych
54
815[01].Z2.02
Wytwarzanie podstawowych półproduktów i produktów
nieorganicznych
72
815[01].Z2.03
Wytwarzanie podstawowych półproduktów i produktów
organicznych
90
Razem
1224
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
Dydaktyczna mapa programu
Dydaktyczna mapa programu nauczania przedstawia schemat powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la kolejno
ść
ich
realizacji. Stanowi podstaw
ę
do planowania procesu dydaktycznego.
Ewentualna zmiana kolejno
ś
ci realizacji programu modułów lub jednostek
modułowych powinna by
ć
poprzedzona szczegółow
ą
analiz
ą
dydaktycznej
mapy programu nauczania, przy zachowaniu korelacji tre
ś
ci kształcenia.
Modułowy program nauczania wymaga przygotowania nauczyciela
w zakresie kształcenia modułowego, aktywizuj
ą
cych metod nauczania,
815[01].O1.01
815[01].O2.01
815[01].O1
815[01].O2
815[01].Z1
815[01].Z2
815[01].O1.03
815[01].O2.05
815[01].O2.03
815[01].O2.04
815[01].O2.02
815[01].Z1.03
815[01].Z1.01
815[01].O1.02
815[01].Z1.02
815[01].Z1.05
815[01].Z2.01
815[01].Z1.04
815[01].Z2.02
815[01].Z2.03
815[01].O2.06
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
pomiaru dydaktycznego oraz projektowania i opracowywania pakietów
edukacyjnych.
Nauczyciel powinien uczestniczy
ć
w organizowaniu bazy techniczno-
dydaktycznej
oraz
ewaluacji
programów
nauczania,
szczególnie
w okresie dynamicznych zmian w technologii i technice. Powinien równie
ż
udziela
ć
pomocy w rozwi
ą
zywaniu problemów, kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowe, uwzgl
ę
dniaj
ą
c indywidualne predyspozycje oraz mo
ż
liwo
ś
ci
i do
ś
wiadczenia uczniów. Ponadto, powinien rozwija
ć
zainteresowanie
zawodem, wskazywa
ć
na mo
ż
liwo
ś
ci dalszego kształcenia i zdobywania
nowych umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych. Jego zadaniem jest tak
ż
e kształtowa
ć
takie cechy osobowe, jak: dokładno
ść
, systematyczno
ść
, rzetelno
ść
i odpowiedzialno
ść
za prac
ę
, sprawne komunikowanie si
ę
, porz
ą
dek
na stanowisku pracy, dbało
ść
o racjonalne stosowanie materiałów oraz
współdziałanie w grupie.
Wskazane jest, aby realizacja zaj
ęć
edukacyjnych przebiegała
z wykorzystaniem aktywizuj
ą
cych metod nauczania, takich jak: metoda
tekstu przewodniego, metoda projektów, pokazu z instrukta
ż
em, pokazu
z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Stosowanie tych metod zapewnia dominacj
ę
procesu uczenia si
ę
nad
procesem nauczania, co w naturalny sposób aktywizuje uczniów do pracy
i przygotowuje do planowania działa
ń
oraz dokonywania samokontroli
i samooceny.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
materiały dydaktyczne, takie jak:
teksty
przewodnie,
instrukcje
do
metody
projektów,
instrukcje
do wykonywania
ć
wicze
ń
oraz instrukcje stanowiskowe.
Wskazane jest równie
ż
stosowanie filmów dydaktycznych oraz
organizowanie wycieczek dydaktycznych do nowoczesnych zakładów
przemysłowych w celu poznania nowoczesnych maszyn, urz
ą
dze
ń
i sprz
ę
tu
do przetwarzania surowców i wytwarzania substancji chemicznych.
Wa
ż
ne jest, aby w trakcie realizacji programu zwraca
ć
uwag
ę
na samokształcenie i pozyskiwanie informacji z ró
ż
nych
ź
ródeł: literatury
zawodowej, podr
ę
czników, poradników, przepisów prawa, norm PN i ISO,
instrukcji, Internetu.
Istotnym
elementem
organizacji
procesu
dydaktycznego
jest
sprawdzanie i ocenianie edukacyjnych osi
ą
gni
ęć
ucznia. W tym celu nale
ż
y
prowadzi
ć
badania diagnostyczne, kształtuj
ą
ce i sumuj
ą
ce.
Badania diagnostyczne maj
ą
oceni
ć
poziom wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci
uczniów w pocz
ą
tkowej fazie kształcenia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
Badania kształtuj
ą
ce, prowadzone w trakcie realizacji programu, maj
ą
na
celu dostarczanie informacji o efektywno
ś
ci procesu nauczania – uczenia
si
ę
.
Badania sumuj
ą
ce powinny by
ć
prowadzone po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostek modułowych.
Informacje uzyskane w wyniku bada
ń
pozwalaj
ą
na dokonywanie
ewaluacji procesu nauczania.
Ocenianie ma u
ś
wiadamia
ć
uczniowi poziom jego osi
ą
gni
ęć
w stosunku
do
wymaga
ń
edukacyjnych,
wdra
ż
a
ć
do
systematycznej
pracy,
samokontroli i samooceny. Do sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów
zaleca si
ę
stosowa
ć
sprawdziany ustne, pisemne i praktyczne oraz testy
osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Podana w tabelach wykazu jednostek modułowych orientacyjna liczba
godzin przewidziana na realizacj
ę
programu mo
ż
e ulec zmianie,
w zale
ż
no
ś
ci od stosowanych przez nauczyciela metod i
ś
rodków
dydaktycznych.
W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału na
zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne. Formy organizacyjne pracy uczniów
powinny by
ć
dostosowane do tre
ś
ci i metod kształcenia.
Zaleca si
ę
, aby zaj
ę
cia prowadzone były w grupach do 15 uczniów
podzielonych na zespoły 2-3 osobowe, a w uzasadnionych przypadkach
proponuje si
ę
prac
ę
indywidualn
ą
.
Szkoła podejmuj
ą
ca kształcenie systemem modułowym powinna
posiada
ć
nast
ę
puj
ą
ce pomieszczenia dydaktyczne: pracowni
ę
rysunku
technicznego, pracowni
ę
chemiczn
ą
, pracowni
ę
techniki laboratoryjnej,
pracowni
ę
kontroli procesów technologicznych, hal
ę
technologiczn
ą
,
warsztaty szkolne.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych powinno odbywa
ć
si
ę
na
odpowiednio wyposa
ż
onych stanowiskach w pracowniach
ć
wicze
ń
praktycznych, warsztatach, Centrach Kształcenia Praktycznego oraz
w zakładach przemysłowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
II. Plan nauczania
PLAN NAUCZANIA
Zasadnicza szkoła zawodowa
Zawód: operator urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego 815[01]
Podbudowa programowa: gimnazjum
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
*
Liczba godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
w dwuletnim
okresie
nauczania
Semestry I–IV
Lp. Moduły kształcenia w zawodzie
Klasy I–II
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1.
Podstawy zawodu
6
4
83
2.
Badania laboratoryjne
12
9
165
3.
Maszyny i urz
ą
dzenia stosowane
w przemy
ś
le chemicznym
10
8
137
4.
Technologie wytwarzania
półproduktów i produktów
przemysłu chemicznego
6
5
83
Razem
34
26
468
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
III. MODUŁY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE
Moduł 815[01].O1
Podstawy zawodu
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozpoznawa
ć
i przewidywa
ć
zagro
ż
enia bezpiecze
ń
stwa człowieka
w
ś
rodowisku pracy oraz wskazywa
ć
sposoby ich usuni
ę
cia,
−
przestrzega
ć
przepisów dotycz
ą
cych praw i obowi
ą
zków pracownika
i pracodawcy w zakresie bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej,
−
dobiera
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej,
−
opisywa
ć
struktur
ę
materii w układzie mikro- i makroskopowym,
−
charakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci chemiczne pierwiastków oraz zwi
ą
zków
chemicznych nieorganicznych i organicznych,
−
charakteryzowa
ć
podstawowe metody otrzymywania głównych grup
zwi
ą
zków chemicznych nieorganicznych i organicznych,
−
wykonywa
ć
podstawowe obliczenia stechiometryczne oraz wyznacza
ć
efekty energetyczne przemian chemicznych,
−
okre
ś
la
ć
praktyczne zastosowanie pierwiastków i zwi
ą
zków chemicznych
w gospodarce, technice i
ż
yciu codziennym,
−
charakteryzowa
ć
podstawowe
reakcje
chemiczne
zachodz
ą
ce
w procesach wytwarzania substancji organicznych i nieorganicznych,
−
okre
ś
la
ć
warunki przebiegu reakcji chemicznych w procesach
wytwarzania substancji organicznych i nieorganicznych,
−
okre
ś
la
ć
wpływ zmian parametrów na szybko
ść
reakcji chemicznej i stan
równowagi chemicznej,
−
wyja
ś
nia
ć
podstawowe poj
ę
cia z zakresu elektrochemii,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji zawodowej,
−
rozpoznawa
ć
i ocenia
ć
zagro
ż
enia wynikaj
ą
ce ze stosowania substancji
palnych, wybuchowych, toksycznych i szkodliwych dla zdrowia,
−
stosowa
ć
przepisy
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania
do
ś
wiadcze
ń
chemicznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
815[01]. O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
36
815[01]. O1.02
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
fizykochemicznymi
108
815[01]. O1.03
Analizowanie przemian zachodz
ą
cych podczas
reakcji chemicznych
72
Razem
216
3. Schemat układu jednostek modułowych
815[01].O1
Podstawy zawodu
815[01].O1.02
Posługiwanie si
ę
podstawowymi
poj
ę
ciami fizykochemicznymi
815[01].O1.03
Analizowanie przemian zachodz
ą
cych
podczas reakcji chemicznych
815[01].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
4. Literatura
Cox P., A.: Chemia nieorganiczna. PWN, Warszawa 2004
Czapnik
E.,
Wojciechowska-Piskorska
H.:
BHP
w
laboratoriach
chemicznych. ODDK, Gda
ń
sk 2001
Detmer J.: Chemia w pigułce. Zestaw
ć
wicze
ń
. Wydawca Benkowski,
Białystok 2005
Głowacki Z.: Chemia
ć
wiczenia, cz
ęść
1 i 2. Wydawnictwo Tutor, Toru
ń
2003
Kału
ż
a B., Kami
ń
ska F.: Chemia zakres podstawowy, cz
ęść
1, Chemia
ogólna i nieorganiczna. Wydawnictwo
ś
ak, Warszawa 2002
Kału
ż
a B., Kami
ń
ska F.: Chemia zakres podstawowy, cz
ęść
2, Chemia
organiczna. Wydawnictwo
ś
ak, Warszawa 2003
Koszmider M.: Chemia. Podr
ę
cznik szkoły ponadgimnazjalne. PWN,
Warszawa 2004
Koszmider A., Miszewska-Pawlak H.: Chemia. Przewodnik metodyczny
szkoły ponadgimnazjalne. PWN, Warszawa 2003
Molenda J.: Chemia w przemy
ś
le: surowce – procesy – produkty. WSiP,
Warszawa 1996
Pazdro K., M.: Zbiór zada
ń
z chemii dla szkół ponadgimnazjalnych.
OEK. Pazdro, Warszawa 2003
Praca zbiorowa: Encyklopedia dla wszystkich. Chemia. WNT, Warszawa
2001
R
ą
czkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Gda
ń
sk 1999
Ryng M.: Bezpiecze
ń
stwo techniczne w przemy
ś
le chemicznym. WNT,
Warszawa 1993
Ś
liwa W., Zelichowicz N.: Nowe nazewnictwo w chemii – zwi
ą
zków
nieorganicznych i organicznych. WSiP, Warszawa 1994
Tonon J.: Substancje i preparaty chemiczne – identyfikacja i ocena
zagro
ż
e
ń
. CIOP, Warszawa 2002
Ufnalski
W.:
Podstawy
oblicze
ń
chemicznych
z
programami
komputerowymi. WNT, Warszawa 1999
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
Jednostka modułowa 815[01].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
okre
ś
li
ć
prawa i obowi
ą
zki pracownika oraz pracodawcy dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpo
ż
arowej,
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie wymaganiami ergonomii,
−
zidentyfikowa
ć
zagro
ż
enia dla
ż
ycia i zdrowia człowieka zwi
ą
zane
z wykonywan
ą
prac
ą
oraz okre
ś
li
ć
sposoby ich ograniczenia lub
eliminacji,
−
przewidzie
ć
konsekwencje naruszenia przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy podczas wykonywania bada
ń
chemicznych,
−
zastosowa
ć
podr
ę
czny sprz
ę
t oraz
ś
rodki ga
ś
nicze, zgodnie z zasadami
ochrony przeciwpo
ż
arowej,
−
oceni
ć
stan ska
ż
enia powietrza spowodowany stosowaniem
ś
rodków
i preparatów chemicznych,
−
scharakteryzowa
ć
wpływ ró
ż
nych czynników
ś
rodowiska w miejscu pracy
na zdrowie człowieka,
−
zastosowa
ć
przepisy prawa dotycz
ą
ce preparatów i substancji
chemicznych,
−
sklasyfikowa
ć
substancje i preparaty niebezpieczne,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
kartami charakterystyk substancji niebezpiecznych do
oceny zagro
ż
e
ń
i okre
ś
lenia sposobów post
ę
powania na wypadek
awarii,
−
rozpozna
ć
barwy i znaki bezpiecze
ń
stwa stosowane w przemy
ś
le
chemicznym,
−
dobra
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej i zbiorowej do rodzaju
wykonywanych prac,
−
udzieli
ć
pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach przy
pracy.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Ś
rodowisko, miejsce, stanowisko pracy.
Zagro
ż
enia wyst
ę
puj
ą
ce w
ś
rodowisku pracy: pora
ż
enia pr
ą
dem
elektrycznym, zagro
ż
enia po
ż
arowe i wybuchowe, wydzielanie si
ę
truj
ą
cych
i szkodliwych gazów oraz ruchome elementy maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Ska
ż
enia powietrza w
ś
rodowisku pracy.
Ochrona człowieka w miejscu pracy.
Przepisy prawa dotycz
ą
ce substancji i preparatów chemicznych.
Klasyfikacja substancji i preparatów niebezpiecznych.
Barwy i znaki bezpiecze
ń
stwa.
Ś
rodki ochrony indywidualnej i zbiorowej, ich dobór i stosowanie.
Zasady udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie podstawowych praw i obowi
ą
zków pracownika w zakresie
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy na podstawie Kodeksu pracy.
•
Analizowanie instrukcji stanowiskowych i procedur post
ę
powania na
typowych stanowiskach pracy w przemy
ś
le chemicznym.
•
Rozpoznawanie zagro
ż
e
ń
dla
ż
ycia i zdrowia człowieka wyst
ę
puj
ą
cych
na stanowiskach pracy w przemy
ś
le chemicznym.
•
Prezentowanie sposobów zachowania si
ę
w przypadku wyst
ą
pienia
zagro
ż
enia w miejscu pracy - symulacja.
•
Dobieranie sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju
po
ż
aru.
•
Rozpoznawanie
barw
i
znaków
bezpiecze
ń
stwa
stosowanych
w
ś
rodowisku pracy przemysłu chemicznego.
•
Dobieranie
ś
rodków ochrony indywidualnej i zbiorowej.
•
Udzielanie pierwszej pomocy osobie poszkodowanej, w warunkach
symulowanych.
•
Wykonywanie sztucznego oddychania na fantomie.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Apteczka pierwszej pomocy.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce ochrony
ś
rodowiska, procedury udzielania
pierwszej pomocy w sytuacji zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia, ochrony
ś
rodowiska na stanowiskach pracy oraz zasad zachowania si
ę
w przypadku wyst
ą
pienia po
ż
aru.
Filmy dydaktyczne obrazuj
ą
ce wpływ zakładów chemicznych na
ś
rodowisko
naturalne oraz stosowane
ś
rodki jego ochrony.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
Foliogramy i przezrocza obrazuj
ą
ce typowy sprz
ę
t przeciwpo
ż
arowy.
Kodeks pracy – wybrane rozdziały.
Ilustracje, fotografie obrazuj
ą
ce
zagro
ż
enia na stanowiskach pracy.
Karty charakterystyk substancji niebezpiecznych.
Polskie Normy i przepisy prawa dotycz
ą
ce ergonomii, bezpiecze
ń
stwa
i ochrony pracy.
Podstawowy sprz
ę
t do nauki udzielania pierwszej pomocy - fantom,
ś
rodki
medyczne.
Przepisy prawa dotycz
ą
ce substancji i preparatów chemicznych.
Przepisy
dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
Przykładowe regulaminy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej.
Ś
rodki ochrony indywidualnej: sprz
ę
t i odzie
ż
ochronna.
Typowy sprz
ę
t ga
ś
niczy, ga
ś
nice.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas wykonywania okre
ś
lonych
zada
ń
zawodowych, kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków
pracy, bezpiecze
ń
stwa na stanowisku pracy oraz udzielania pierwszej
pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy.
W
procesie
dydaktycznym
bardzo
wa
ż
ne
jest
kształtowanie
prawidłowych postaw i nawyków oraz u
ś
wiadomienie uczniom,
ż
e ochrona
ż
ycia i zdrowia człowieka w
ś
rodowisku pracy jest nadrz
ę
dnym celem.
Istotne jest równie
ż
zwrócenie uwagi na czynniki niebezpieczne i szkodliwe
wyst
ę
puj
ą
ce
podczas
wykonywania
pracy
z
zastosowaniem
niebezpiecznych substancji chemicznych.
Zaleca si
ę
, aby w procesie kształcenia stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce metody
nauczania, takie jak: metoda tekstu przewodniego, metoda inscenizacji,
metoda sytuacyjna, metoda przypadków, pokazu z instrukta
ż
em, pokazu
z obja
ś
nieniem, gier symulacyjnych z zastosowaniem
ś
rodków ochrony
indywidualnej i sprz
ę
tu ga
ś
niczego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Podczas
ć
wicze
ń
ucze
ń
powinien opanowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci posługiwania
si
ę
sprz
ę
tem i
ś
rodkami do gaszenia po
ż
arów, stosowania zasad
organizowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy oraz
wykonywania czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z udzielaniem pierwszej pomocy
osobom, które uległy wypadkowi.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
Zaj
ę
cia
dydaktyczne
powinny
odbywa
ć
si
ę
w
odpowiednio
przygotowanym pomieszczeniu dydaktycznym w grupie do 15 uczniów,
z podziałem na zespoły 2–3 osobowe.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia. Nauczyciel powinien opracowa
ć
wymagania edukacyjne na poszczególne stopnie szkolne.
Oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y dokona
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia podczas
ć
wicze
ń
.
Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c
oceny pracy, nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
okre
ś
lanie zagro
ż
e
ń
wyst
ę
puj
ą
cych na stanowisku pracy,
−
dobieranie
ś
rodków ochrony indywidualnej,
−
stosowanie sprz
ę
tu przeciwpo
ż
arowego oraz
ś
rodków ga
ś
niczych,
−
wykonywanie reanimacji na fantomie,
−
udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania poziomu nabytych wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci oraz poziom
wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
Jednostka modułowa 815[01].O1.02
Posługiwanie si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami
fizykochemicznymi
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
poj
ę
ciami: substancja prosta, substancja zło
ż
ona,
cz
ą
steczka, pierwiastek, zwi
ą
zek chemiczny,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
atomu,
−
dokona
ć
klasyfikacji pierwiastków,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
układem okresowym pierwiastków, wykresami, tabelami
i tablicami chemicznymi,
−
okre
ś
li
ć
poło
ż
enie pierwiastków w układzie okresowym,
−
wyja
ś
ni
ć
podobie
ń
stwa i ró
ż
nice mi
ę
dzy pierwiastkami grup głównych
układu okresowego pierwiastków,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia chemiczne: reagent, substrat, produkt, reakcja
chemiczna, liczba atomowa, liczba masowa, elektron walencyjny, okres,
grupa, prawo okresowo
ś
ci, elektroujemno
ść
, wi
ą
zanie chemiczne,
roztwór, rozpuszczalnik, substancja rozpuszczona, rozpuszczalno
ść
,
−
zinterpretowa
ć
prawo zachowania masy i prawo stało
ś
ci składu,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: mol, masa molowa, obj
ę
to
ść
molowa,
−
przeliczy
ć
jednostki miar najcz
ęś
ciej stosowanych wielko
ś
ci: masy,
obj
ę
to
ś
ci, g
ę
sto
ś
ci,
−
sklasyfikowa
ć
mieszaniny,
−
okre
ś
li
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na szybko
ść
rozpuszczania substancji,
−
obliczy
ć
mas
ę
molow
ą
i st
ęż
enie procentowe roztworu,
−
wykona
ć
pomiar odczynu roztworu wodnego,
−
zastosowa
ć
zasady nazewnictwa zwi
ą
zków nieorganicznych,
−
scharakteryzowa
ć
podstawowe grupy zwi
ą
zków nieorganicznych,
−
zapisa
ć
wzory zwi
ą
zków chemicznych nieorganicznych,
−
zapisa
ć
proste
równania
reakcji
chemicznych
zachodz
ą
cych
z udziałem zwi
ą
zków nieorganicznych,
−
scharakteryzowa
ć
najwa
ż
niejsze wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne i chemiczne
wybranych pierwiastków i ich zwi
ą
zków,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie
pierwiastków
i
zwi
ą
zków
chemicznych
w gospodarce, technice i
ż
yciu codziennym,
−
scharakteryzowa
ć
wi
ą
zania chemiczne wyst
ę
puj
ą
ce w ró
ż
nych
zwi
ą
zkach chemicznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu chemii organicznej,
−
zapisa
ć
wzory zwi
ą
zków chemicznych organicznych,
−
zapisa
ć
proste
równania
reakcji
chemicznych
zachodz
ą
cych
z udziałem zwi
ą
zków organicznych,
−
wykona
ć
podstawowe obliczenia stechiometryczne,
−
przedstawi
ć
za pomoc
ą
wzorów półstrukturalnych i strukturalnych
budow
ę
zwi
ą
zków organicznych,
−
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci
podstawowych
w
ę
glowodorów
alifatycznych i aromatycznych,
−
rozró
ż
ni
ć
grupy funkcyjne w zwi
ą
zkach chemicznych organicznych,
−
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci alkoholi, ketonów, aldehydów, kwasów
organicznych i amin,
−
scharakteryzowa
ć
zwi
ą
zki wielkocz
ą
steczkowe i wielofunkcyjne,
−
scharakteryzowa
ć
naturalne zwi
ą
zki organiczne.
2. Materiał nauczania
Budowa materii: stany skupienia materii, substancje proste i zło
ż
one, atom,
składniki atomów, pierwiastek, cz
ą
steczka, zwi
ą
zek chemiczny.
Budowa atomu.
Klasyfikacja pierwiastków.
Układ okresowy pierwiastków, prawo okresowo
ś
ci. Wła
ś
ciwo
ś
ci chemiczne
pierwiastków a ich poło
ż
enie w układzie okresowym.
Przemiany fizyczne i chemiczne. Równanie reakcji chemicznej, reagent,
substrat, produkt.
Podstawowe prawa chemiczne: prawo zachowania masy, prawo stało
ś
ci
składu.
Podstawy oblicze
ń
chemicznych: masa atomowa i cz
ą
steczkowa,
zawarto
ść
procentowa pierwiastków w zwi
ą
zkach chemicznych, mol, masa
molowa, obj
ę
to
ść
molowa w warunkach normalnych.
Mieszaniny, klasyfikacja mieszanin.
Roztwory wodne: rozpuszczanie substancji, czynniki wpływaj
ą
ce na
szybko
ść
rozpuszczania substancji. Sposoby wyra
ż
ania koncentracji
roztworów. St
ęż
enie procentowe i molowe.
Chemia roztworów wodnych: dysocjacja, elektrolity słabe i mocne,
hydroliza.
Odczyn roztworów wodnych, skala pH.
Podstawy systematyki zwi
ą
zków nieorganicznych: tlenki, wodorotlenki,
kwasy, sole.
Zasady nazewnictwa zwi
ą
zków nieorganicznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Charakterystyka pierwiastków i ich zwi
ą
zków nieorganicznych: wodór, sód
i potas, magnez i wap
ń
, w
ę
giel, krzem, azot, fosfor, tlen, siarka, chlor.
Zwi
ą
zki w
ę
gla z wodorem: w
ę
glowodory alifatyczne i aromatyczne.
Zasady nazewnictwa zwi
ą
zków organicznych.
Reakcje charakterystyczne w
ę
glowodorów alifatycznych i aromatycznych.
Jednofunkcyjne zwi
ą
zki organiczne.
Charakterystyka zwi
ą
zków organicznych: metan, etan, propan, butan, eten,
etyn, propen, benzen, metylobenzen, naftalen, metanol, etanol, benzenol,
metanal, etanal, propanon, kwas metanowy, kwas etanowy, kwas
propanowy, kwas butanowy, kwas stearynowy, kwas oleinowy, kwas
benzenokarboksylowy, fenyloamina.
Zwi
ą
zki wielkocz
ą
steczkowe. Tworzywa polimeryzacyjne.
Zwi
ą
zki wielofunkcyjne. Naturalne zwi
ą
zki organiczne.
3.
Ć
wiczenia
•
Spalanie wst
ąż
ki magnezu w tlenie.
•
Rozdzielanie mieszanin jednorodnych i niejednorodnych ró
ż
nymi
metodami.
•
Badanie oddziaływania
wody i roztworów kwasów na wybrane tlenki
metali i niemetali.
•
Otrzymywanie soli ró
ż
nymi metodami w warunkach laboratoryjnych.
•
Badanie rozpuszczalno
ś
ci ró
ż
nych substancji.
•
Sporz
ą
dzanie roztworów o okre
ś
lonych st
ęż
eniach procentowych
i molowych.
•
Przeliczanie st
ęż
enia molowego na procentowe oraz st
ęż
enia
procentowego na molowe.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci sodu i wapnia oraz ich zwi
ą
zków.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci kwasu azotowego (V), kwasu siarkowego (VI).
•
Otrzymywanie tlenu, amoniaku, chloru metodami laboratoryjnymi.
•
Otrzymywanie metanu z octanu sodu w warunkach laboratoryjnych.
•
Otrzymywanie etenu z polietylenu i etynu z karbidu.
•
Badanie zachowania si
ę
etenu i etynu wobec wody bromowej.
•
Badanie reakcji etanolu z sodem.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci redukuj
ą
cych aldehydów.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci kwasów karboksylowych.
•
Identyfikowanie tworzyw sztucznych metod
ą
płomieniow
ą
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych, tablice pogl
ą
dowe.
Układ okresowy pierwiastków chemicznych.
Sprz
ę
t laboratoryjny.
Odczynniki chemiczne.
Model atomu oraz modele cz
ą
steczek.
Zestawy foliogramów, fazogramów obrazuj
ą
ce podstawowe reakcje
zwi
ą
zków chemicznych.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce zastosowanie zwi
ą
zków chemicznych.
Teksty przewodnie.
Instrukcje do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci posługiwania si
ę
symbolami pierwiastków i wzorami
chemicznymi, zapisu równa
ń
reakcji chemicznych oraz wykonywania
oblicze
ń
stechiometrycznych.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce metody nauczania, w szczególno
ś
ci: metod
ę
przypadków,
metod
ę
przewodniego
tekstu,
pokazu
z
instrukta
ż
em,
pokazu
z obja
ś
nieniem i
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonania
ć
wicze
ń
praktycznych, nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy na
stanowisku pracy oraz regulaminem pracowni chemicznej.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na zasady
u
ż
ytkowania
sprz
ę
tu
laboratoryjnego,
ostro
ż
ne
obchodzenie
si
ę
z odczynnikami chemicznymi oraz wykonywanie
ć
wicze
ń
zgodnie
z instrukcj
ą
.
Stanowiska
ć
wiczeniowe powinny by
ć
wyposa
ż
one w niezb
ę
dne
materiały i pomoce dydaktyczne.
Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
uczniów, korygował popełnione bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok
pracy.
Podczas realizacji programu nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do
samodzielnej pracy, studiowania czasopism i literatury zawodowej oraz
korzystania z zasobów Internetu.
Proces nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y wspomaga
ć
filmami
dydaktycznymi i prezentacjami komputerowymi.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia nale
ż
y traktowa
ć
jako propozycje,
nauczyciel mo
ż
e zaplanowa
ć
szereg innych
ć
wicze
ń
o zró
ż
nicowanym
stopniu trudno
ś
ci, dostosowanych do mo
ż
liwo
ś
ci ucznia i wyposa
ż
enia
pracowni chemicznej.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni chemicznej w grupach do 15
osób, a
ć
wiczenia w zespołach 2-3 osobowych lub indywidualnie.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej,
na podstawie okre
ś
lonych kryteriów. Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
powinno
dostarczy
ć
informacji nauczycielowi i uczniowi o zakresie i poziomie
opanowania umiej
ę
tno
ś
ci okre
ś
lonych w celach kształcenia.
Sprawdzanie poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów ma na celu kontrol
ę
, ocen
ę
i diagnoz
ę
zało
ż
onych w programie celów kształcenia.
Sprawdzanie bie
żą
ce mo
ż
e polega
ć
na:
−
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
do
ś
wiadcze
ń
chemicznych,
−
ocenie prac pisemnych,
−
ocenie testów pisemnych.
Badaniem sumuj
ą
cym, przeprowadzonym na zako
ń
czenie realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y obj
ąć
:
−
okre
ś
lanie
wła
ś
ciwo
ś
ci
fizycznych
i
chemicznych
pierwiastków
i zwi
ą
zków chemicznych,
−
zapisywanie wzorów zwi
ą
zków chemicznych,
−
interpretacj
ę
ilo
ś
ciow
ą
symboli i wzorów chemicznych substancji,
−
zapisywanie równa
ń
reakcji chemicznych,
−
wykonywanie do
ś
wiadcze
ń
chemicznych.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania stosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Jednostka modułowa 815[01].O1.03
Analizowanie przemian zachodz
ą
cych podczas reakcji
chemicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
typy reakcji chemicznych,
−
okre
ś
li
ć
warunki prowadzenia reakcji chemicznych w procesach
wytwarzania produktów organicznych i nieorganicznych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
nazwami systematycznymi i potocznymi produktów
przemysłu chemicznego,
−
wykona
ć
obliczenia
stechiometryczne
podstawowych
przemian
chemicznych zachodz
ą
cych w warunkach rzeczywistych,
−
obliczy
ć
efekty energetyczne przemian chemicznych,
−
okre
ś
li
ć
rodzaje reakcji egzotermicznych i endotermicznych,
−
wyja
ś
ni
ć
podstawowe poj
ę
cia z elektrochemii,
−
okre
ś
li
ć
wpływ zmiany temperatury, ci
ś
nienia i st
ęż
enia roztworu na stan
równowagi oraz szybko
ść
reakcji chemicznej,
−
okre
ś
li
ć
wpływ katalizatora na szybko
ść
reakcji chemicznej,
−
uzasadni
ć
konieczno
ść
stosowania katalizatorów i inhibitorów,
−
zapisa
ć
reakcje utleniania i redukcji z zastosowaniem bilansu
elektronowego,
−
wyja
ś
ni
ć
proces korozji elektrochemicznej metali,
−
scharakteryzowa
ć
ogniwa galwaniczne,
−
scharakteryzowa
ć
przemiany zachodz
ą
ce w elektrolicie pod wpływem
przepływaj
ą
cego pr
ą
du elektrycznego,
−
zapisa
ć
równania reakcji zachodz
ą
cych w procesie elektrolizy,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
.
2. Materiał nauczania
Typy reakcji chemicznych.
Stechiometryczny opis rzeczywistych przemian chemicznych, wydajno
ść
reakcji chemicznej.
Efekty energetyczne towarzysz
ą
ce reakcjom chemicznym.
Reakcje egzotermiczne i endotermiczne.
Reakcje nieodwracalne i odwracalne.
Stan równowagi chemicznej, prawo działania mas.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
Reguła La Chateliera i Brauna. Wpływ zmian st
ęż
enia, ci
ś
nienia
i temperatury na stan równowagi chemicznej.
Szybko
ść
reakcji chemicznej.
Wpływ zmian st
ęż
enia i temperatury na szybko
ść
reakcji chemicznych.
Kataliza, autokataliza, katalizator ujemny i dodatni.
Kataliza w układzie jednorodnym i niejednorodnym.
Procesy zachodz
ą
ce podczas wymiany elektronów.
Praktyczne zastosowanie procesów utleniania i redukcji.
Szereg elektrochemiczny metali. Korozja elektrochemiczna metali.
Ogniwa galwaniczne jako
ź
ródła pr
ą
du.
Przemiany zachodz
ą
ce w elektrolicie pod wpływem przepływaj
ą
cego pr
ą
du
elektrycznego.
Praktyczne zastosowanie procesu elektrolizy.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie składu mieszanin gazowych w procentach masowych
i obj
ę
to
ś
ciowych.
•
Wyznaczanie efektu energetycznego reakcji chemicznej.
•
Badanie wpływu zmian temperatury na szybko
ść
reakcji chemicznej.
•
Okre
ś
lanie wpływu katalizatora na szybko
ść
reakcji chemicznej.
•
Badanie katalitycznego rozkładu nadtlenku wodoru.
•
Badanie
wła
ś
ciwo
ś
ci
utleniaj
ą
cych
roztworu
manganianu
(VII)
w
ś
rodowisku kwasowym.
•
Badanie reakcji wypierania z roztworów wodnych jonów metali, przez
atomy innych metali.
•
Badanie wpływu ró
ż
nych czynników na szybko
ść
korozji.
•
Wykonywanie
oblicze
ń
stechiometrycznych
z
uwzgl
ę
dnieniem
wydajno
ś
ci reakcji i czysto
ś
ci reagentów.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce typy reakcji chemicznych.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
zastosowania
reakcji
chemicznych
w procesach przemysłowych.
Sprz
ę
t laboratoryjny i podstawowe odczynniki chemiczne.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawowe tre
ś
ci kształcenia
dotycz
ą
ce
reakcji
chemicznych
wykorzystywanych
w procesach
przemysłowych.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiedzy
uczniów z zakresu statyki i kinetyki chemicznej, okre
ś
lania rzeczywistych
warunków prowadzenia reakcji chemicznych oraz zwróci
ć
uwag
ę
na
metody wyznaczania efektów energetycznych przemian chemicznych.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce metody nauczania, w szczególno
ś
ci: metod
ę
tekstu
przewodniego, metod
ę
projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych, w tym
obliczeniowych.
Tematyka projektów mo
ż
e dotyczy
ć
badania wpływu zmian temperatury,
ci
ś
nienia i st
ęż
enia roztworu na szybko
ść
reakcji chemicznych. Podczas
opracowywania
projektów
nale
ż
y
umo
ż
liwi
ć
uczniom
korzystanie
z zasobów Internetu oraz materiałów
ź
ródłowych.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycje
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony
w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły. Nauczyciel
powinien przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonania
ć
wicze
ń
:
przewodnie teksty, zestawy i przyrz
ą
dy
ć
wiczeniowe.
Wskazane jest równie
ż
prezentowanie filmów dydaktycznych na temat
wykorzystania reakcji chemicznych w procesach przemysłowych.
Zaj
ę
cia nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni chemicznej w grupach do 15
uczniów, podzielonych na zespoły 2–3 osobowe. Projekty uczniowie
powinni wykonywa
ć
indywidualnie lub w 2-osobowych zespołach.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych i poprawno
ść
wnioskowania.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y sprawdzianem
pisemnym
potwierdzi
ć
znajomo
ść
przez
uczniów
przepisów
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy
oraz
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
obowi
ą
zuj
ą
cych podczas wykonywania do
ś
wiadcze
ń
chemicznych.
Proces oceniania powinien obejmowa
ć
:
−
diagnoz
ę
stanu wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z uwzgl
ę
dnieniem
zało
ż
onych celów kształcenia,
−
sprawdzenie wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci ucznia po zrealizowaniu programu
nauczania jednostki modułowej.
Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy, według
arkusza oceny post
ę
pów. Wskazane jest stosowanie testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
stosowanie nazewnictwa systematycznego i potocznego produktów
przemysłu chemicznego,
−
zapisywanie wzorów zwi
ą
zków chemicznych,
−
zapisywanie równa
ń
reakcji chemicznych,
−
wykonywanie do
ś
wiadcze
ń
chemicznych,
−
interpretacj
ę
ilo
ś
ciow
ą
przemiany chemicznej,
−
okre
ś
lanie wła
ś
ciwo
ś
ci zwi
ą
zków chemicznych,
−
wykonywanie oblicze
ń
stechiometrycznych.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania stosowanych przez nauczyciela oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
Moduł 815[01].O2
Badania laboratoryjne
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
organizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
posługiwa
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu normalizacji,
−
wykonywa
ć
czynno
ś
ci laboratoryjne zgodnie z wymaganiami zawartymi
w instrukcjach i normach,
−
bada
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne substancji,
−
wykonywa
ć
czynno
ś
ci laboratoryjne prowadz
ą
ce do identyfikacji
i okre
ś
lenia zawarto
ś
ci substancji w badanej próbce,
−
sporz
ą
dza
ć
dokumentacj
ę
laboratoryjn
ą
,
−
analizowa
ć
i interpretowa
ć
wyniki pomiarów laboratoryjnych,
−
wyja
ś
nia
ć
przyczyny powstawania bł
ę
dów w pomiarach laboratoryjnych
oraz okre
ś
la
ć
dokładno
ść
pomiarów,
−
charakteryzowa
ć
sposoby otrzymywania ró
ż
nych zwi
ą
zków chemicznych
za pomoc
ą
równa
ń
reakcji chemicznych i schematów reakcji
chemicznych,
−
okre
ś
la
ć
warunki prowadzenia reakcji chemicznych,
−
stosowa
ć
zasady konserwacji i przechowywania sprz
ę
tu i aparatury
laboratoryjnej,
−
prowadzi
ć
racjonaln
ą
gospodark
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
oraz substancjami i czynnikami energetycznymi,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
komunikowa
ć
si
ę
, współpracowa
ć
w zespole,
−
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
815[01].O2.01
Wykonywanie podstawowych
czynno
ś
ci
laboratoryjnych
72
815[01].O2.02
Wykonywanie podstawowych analiz jako
ś
ciowych
72
815[01].O2.03
Wykonywanie podstawowych analiz ilo
ś
ciowych
72
815[01].O2.04
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych substancji
72
815[01].O2.05
Charakteryzowanie podstawowych procesów
fizycznych
72
815[01].O2.06
Charakteryzowanie podstawowych procesów
chemicznych
72
Razem
432
3. Schemat układu jednostek modułowych
815[01].O2
Badania laboratoryjne
815[01].O2.01
Wykonywanie podstawowych
czynno
ś
ci
laboratoryjnych
815[01].O2.05
Charakteryzowanie
podstawowych procesów
fizycznych
815[01].O2.06
Charakteryzowanie
podstawowych procesów
chemicznych
815[01].O2.02
Wykonywanie podstawowych
analiz jako
ś
ciowych
815[01].O2.03
Wykonywanie podstawowych
analiz ilo
ś
ciowych
815[01].O2.04
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci
fizycznych substancji
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
4. Literatura
Atkins P., W.: Chemia fizyczna. PWN, Warszawa 2002
Bareła R., Sporzy
ń
ski A., Ufnalski W.: Chemia fizyczna.
Ć
wiczenia
laboratoryjne. WPW, Warszawa 1987
Buchnowski H., Ufnalski W.: Podstawy termodynamiki. WNT, Warszawa
1994
Buchnowski H., Ufnalski W.: Gazy, ciecze, płyny. WNT, Warszawa 1994
Buchnowski H., Ufnalski W.: Roztwory. WNT, Warszawa 1995
Cyga
ń
ski A.: Chemiczne metody analizy ilo
ś
ciowej. WNT, 1992
Jarosz M., Malinowska E.: Pracownia chemiczna. Analiza instrumentalna.
WSiP, Warszawa 1995
Kabzi
ń
ska K.: Chemia organiczna dla techników chemicznych. WSiP,
Warszawa 1994
Karpi
ń
ski W.: Chemia fizyczna dla techników. WSiP, Warszawa 1994
Klepaczko-Filipiak B., Jakubiak Z., Wulkiewicz U.: Badania chemiczne.
Technika pracy laboratoryjnej. WSiP, Warszawa 1993
Klepaczko-Filipiak B., Jakubiak Z., Wulkiewicz U.: Badania chemiczne.
Klepaczko-Filipiak B., Łoin J.: Pracownia chemiczna. Analiza techniczna.
WSiP, Warszawa 1992
Kupryszewski G.: Podstawowe zasady bezpiecznej pracy w laboratorium
chemicznym. Wydawnictwo Gda
ń
skie, Gda
ń
sk 1999
Lipkowska-Grabowska K., Lewandowska E.: Pracownia chemiczna. Analiza
wody i
ś
cieków. WSiP, Warszawa 1992
Łada Z., Ró
ż
ycki C.: Pracownia chemii analitycznej. Analiza techniczna
i instrumentalna. WSiP, Warszawa 1990
Modzelewski
M.,
Woli
ń
ski
J.:
Pracownia
chemiczna.
Technika
laboratoryjna. WSiP, Warszawa 1999
N
ę
dzy
ń
ski L.:
Ć
wiczenia z chemii fizycznej dla techników chemicznych.
WSiP, Warszawa 1990
Patrick G.: Chemia organiczna. PWN, Warszawa 2002
Praca zbiorowa: Aparatura i urz
ą
dzenia laboratoryjne. WSiP, Warszawa 1992
Praca zbiorowa: Encyklopedia techniki. Chemia. WNT, Warszawa 1993
Praca zbiorowa pod red. P. Kowalskiego: Laboratorium chemii organicznej.
Techniki pracy i przepisy bhp. WNT, Warszawa 2004
R
ą
czkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Gda
ń
sk 1999
Rosołowski S.: Pracownia chemiczna. Analiza jako
ś
ciowa. WSiP, Warszawa
1999
Rubel S.: Pracownia chemiczna. Analiza ilo
ś
ciowa. WSiP, Warszawa 1999
Sołoniewcz R.: Zasady nowego słownictwa zwi
ą
zków nieorganicznych.
WNT, Warszawa 1993
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
Szyszko E.: Instrumentalne metody analityczne. PZWL, Warszawa 1985
Ś
liwa W., Zelichowicz N.: Nowe nazewnictwo w chemii – zwi
ą
zków
nieorganicznych i organicznych. WSiP, Warszawa 1994
Ufnalski
W.:
Podstawy
oblicze
ń
chemicznych
z
programami
komputerowymi. WNT, Warszawa 1999
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
Jednostka modułowa 815[01].O2.01
Wykonywanie podstawowych czynno
ś
ci
laboratoryjnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
scharakteryzowa
ć
instalacje
gazow
ą
,
elektryczn
ą
,
wodno
–
kanalizacyjn
ą
,
−
zidentyfikowa
ć
zagro
ż
enia
dla
zdrowia
i
ż
ycia
zwi
ą
zane
z nieprawidłowym działaniem instalacji gazowej, elektrycznej, wodno –
kanalizacyjnej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ę
laboratoryjn
ą
,
−
umy
ć
i wysuszy
ć
naczynia laboratoryjne,
−
zamontowa
ć
zestawy szklarskie na szlif i za pomoc
ą
korków,
−
zwa
ż
y
ć
substancje stałe na wagach technicznych i analitycznych,
−
odmierzy
ć
substancje ciekłe,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
kartami charakterystyk substancji niebezpiecznych
stosowanych w pracy laboratoryjnej,
−
zidentyfikowa
ć
zagro
ż
enia wynikaj
ą
ce ze stosowania substancji
niebezpiecznych,
−
dobra
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej i zbiorowej do pracy w laboratorium
chemicznym,
−
prowadzi
ć
racjonaln
ą
gospodark
ę
substancjami
i
czynnikami
energetycznymi,
−
oznakowa
ć
opakowania zawieraj
ą
ce odczynniki chemiczne,
−
przechowa
ć
substancje chemiczne,
−
scharakteryzowa
ć
laboratoryjne metody ogrzewania, suszenia, pra
ż
enia
i chłodzenia,
−
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z konserwacj
ą
sprz
ę
tu laboratoryjnego,
−
sporz
ą
dzi
ć
roztwory wodne o okre
ś
lonym st
ęż
eniu,
−
oczy
ś
ci
ć
substancje nieorganiczne i organiczne,
−
przeprowadzi
ć
regeneracj
ę
rozpuszczalników,
−
zinterpretowa
ć
wyniki pomiarów laboratoryjnych,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
laboratoryjn
ą
,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
2. Materiał nauczania
Zasady pracy w laboratorium chemicznym.
Instalacja gazowa, elektryczna,
wodno – kanalizacyjna.
Zagro
ż
enia wynikaj
ą
ce z niewła
ś
ciwej eksploatacji instalacji gazowej,
elektrycznej i wodno – kanalizacyjnej.
Aparatura i sprz
ę
t laboratoryjny.
Mycie i suszenie naczy
ń
laboratoryjnych.
Zasady montowania zestawów szklanych ł
ą
czonych na szlif i za pomoc
ą
korków.
Technika wa
ż
enia na wagach technicznych i analitycznych.
Technika odmierzania obj
ę
to
ś
ci cieczy.
Substancje stosowane w laboratorium chemicznym.
Zagro
ż
enia wynikaj
ą
ce ze stosowania substancji niebezpiecznych.
Zasady oznakowywania opakowa
ń
zawieraj
ą
cych odczynniki chemiczne.
Zasady
przechowywania
substancji
stosowanych
w
laboratorium
chemicznym.
Laboratoryjne metody ogrzewania, suszenia i pra
ż
enia.
Laboratoryjne metody chłodzenia.
Przygotowywanie roztworów wodnych o okre
ś
lonych st
ęż
eniach.
Rozdzielanie mieszanin niejednorodnych: dekantacja, s
ą
czenie, wirowanie.
Rozdzielanie mieszanin jednorodnych: krystalizacja, destylacja prosta,
sublimacja, ekstrakcja.
Dokumentacja laboratoryjna.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie znaków i symboli ostrzegawczych na opakowaniach
substancji niebezpiecznych stosowanych w laboratorium chemicznym.
•
Oznakowywanie opakowa
ń
substancji niebezpiecznych planowanych do
wykorzystania podczas wykonywania do
ś
wiadcze
ń
.
•
Mycie i suszenie naczy
ń
szklanych w suszarce elektrycznej
i eksykatorze.
•
Monta
ż
zestawów szklanych ł
ą
czonych na szlif i za pomoc
ą
korków.
•
Wa
ż
enie
substancji stałych i cieczy
na wagach o ró
ż
nej dokładno
ś
ci.
•
Otrzymywanie wody destylowanej i redestylowanej.
•
Sporz
ą
dzanie roztworów o okre
ś
lonym st
ęż
eniu procentowym i molowym.
•
Ogrzewanie
roztworu z zastosowaniem płytki izolacyjnej i ła
ź
ni wodnej.
•
Chłodzenie roztworu w mieszaninie ozi
ę
biaj
ą
cej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
•
Regenerowanie rozpuszczalników metod
ą
destylacji.
•
Oczyszczanie substancji chemicznych przez krystalizacj
ę
z roztworów
wodnych i rozpuszczalników palnych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy tabel fizykochemicznych.
Tablice
pogl
ą
dowe
obrazuj
ą
ce
prawidłowe
wykonanie
czynno
ś
ci
laboratoryjnych.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
Zestawy przyrz
ą
dów
ć
wiczeniowych.
Teksty przewodnie.
Karty charakterystyk substancji niebezpiecznych.
Instrukcje bezpiecznej obsługi urz
ą
dze
ń
stosowanych w laboratorium.
Instrukcje udzielania pierwszej pomocy osobom poszkodowanym.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci posługiwania si
ę
aparatur
ą
i sprz
ę
tem laboratoryjnym.
Do realizacji programu jednostki modułowej zaleca si
ę
stosowanie
nast
ę
puj
ą
cych
metod
nauczania:
tekstu
przewodniego,
pokazu
z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z:
−
wyposa
ż
eniem pracowni techniki laboratoryjnej,
−
zasadami obsługi instalacji laboratoryjnej,
−
zagro
ż
eniami wynikaj
ą
cymi z nieprawidłowej eksploatacji instalacji
gazowej, elektrycznej, wodno - kanalizacyjnej,
−
zasadami
bezpiecznego
stosowania
podstawowych
substancji
chemicznych,
−
zasadami bezpiecznego posługiwania si
ę
sprz
ę
tem laboratoryjnym.
Podczas realizacji programu nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do
samodzielnej pracy, studiowania czasopism i literatury zawodowej oraz
korzystania z zasobów Internetu.
Wskazane jest równie
ż
kształtowanie cech niezb
ę
dnych w zawodzie,
takich jak: uczciwo
ść
, odpowiedzialno
ść
za wyniki pomiarów i poprawno
ść
ich
dokumentowania,
dbało
ść
o
wysok
ą
jako
ść
wykonywanych
do
ś
wiadcze
ń
oraz umiej
ę
tno
ść
pracy w zespole.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
W procesie dydaktycznym szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci w zakresie rozpoznawania znaków i symboli
ostrzegawczych
na
opakowaniach
substancji
niebezpiecznych
stosowanych w laboratorium chemicznym.
Zaj
ę
cia edukacyjne nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni techniki laboratoryjnej
w grupach do 15 osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2- 3
osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych i poprawno
ść
wnioskowania.
Ocena osi
ą
gni
ęć
szkolnych powinna aktywizowa
ć
i mobilizowa
ć
do
pracy zarówno ucznia i nauczyciela. Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych.
Proces oceniania obejmuje:
−
diagnoz
ę
stanu wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z uwzgl
ę
dnieniem
zało
ż
onych celów kształcenia,
−
identyfikowanie post
ę
pów ucz
ą
cych si
ę
w toku realizacji tre
ś
ci
kształcenia oraz rozpoznawanie trudno
ś
ci w osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych
celów,
−
sprawdzenie wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci ucznia po zrealizowaniu programu
nauczania jednostki modułowej.
Oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y dokona
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
na podstawie obserwacji
czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
dobieranie
ś
rodków ochrony indywidualnej,
−
dobieranie metody oczyszczania substancji chemicznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
−
oczyszczanie substancji chemicznych przez krystalizacj
ę
z roztworów
wodnych i rozpuszczalników palnych
−
stosowanie
ró
ż
nych
metod
rozdzielania
układów
hetero-
i homogenicznych,
−
sporz
ą
dzanie dokumentacji laboratoryjnej,
−
organizowanie stanowiska pracy.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania stosowanych przez nauczyciela oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
Jednostka modułowa 815[01].O2.02
Wykonywanie podstawowych analiz jako
ś
ciowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
okre
ś
li
ć
znaczenie
analizy
jako
ś
ciowej
w
kontroli
surowców,
półproduktów i produktów chemicznych,
−
scharakteryzowa
ć
techniki makroanalizy jako
ś
ciowej,
−
scharakteryzowa
ć
techniki półmikroanalizy jako
ś
ciowej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
,
−
okre
ś
li
ć
rozpuszczalno
ść
substancji w wodzie,
−
przeprowadzi
ć
reakcj
ę
hydrolizy,
−
przeprowadzi
ć
proces wytr
ą
cania, rozpuszczania i roztwarzania osadów,
−
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
podziału kationów i anionów na grupy analityczne,
−
scharakteryzowa
ć
grupy analityczne kationów,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
odczynnikami grupowymi do wykrywania kationów,
−
przeprowadzi
ć
reakcje selektywne i specyficzne kationów,
−
zidentyfikowa
ć
kationy w badanych próbkach,
−
zapisa
ć
równania reakcji zachodz
ą
cych w czasie wykonywania analiz
jako
ś
ciowych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
odczynnikami grupowymi do wykrywania anionów,
−
przeprowadzi
ć
reakcje charakterystyczne, selektywne i specyficzne
anionów,
−
zidentyfikowa
ć
aniony w badanych próbkach,
−
zidentyfikowa
ć
sole rozpuszczalne w wodzie w badanych próbkach,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
laboratoryjn
ą
,
−
zinterpretowa
ć
wyniki przeprowadzonych analiz,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania
analiz jako
ś
ciowych.
2. Materiał nauczania
Zasady pracy w laboratorium analiz jako
ś
ciowych.
Znaczenie analizy jako
ś
ciowej w kontroli surowców, półproduktów
i produktów chemicznych.
Techniki półmikroanalizy jako
ś
ciowej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
Rozpuszczalno
ść
substancji w wodzie. Reakcje hydrolizy.
Proces wytr
ą
cania, rozpuszczania i roztwarzania osadów.
Grupy analityczne kationów, odczynniki grupowe.
Reakcje charakterystyczne, selektywne i specyficzne kationów.
Grupy analityczne anionów, odczynniki grupowe.
Reakcje charakterystyczne, selektywne i specyficzne anionów.
Sole rozpuszczalne w wodzie.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania analiz jako
ś
ciowych.
3.
Ć
wiczenia
•
Przygotowywanie odczynników chemicznych do analizy jako
ś
ciowej.
•
Dozowanie odczynników analitycznych.
•
Przeprowadzanie reakcji kroplowych na płytce porcelanowej.
•
Badanie kolejno
ś
ci wytr
ą
cania osadów.
•
Roztwarzanie osadów w kwasach mineralnych.
•
Roztwarzanie osadów z zastosowaniem zwi
ą
zków kompleksowych.
•
Identyfikacja wybranych kationów w próbkach roztworów chemicznych.
•
Identyfikacja wybranych anionów
w próbkach
roztworów chemicznych.
•
Wykrywanie
w
wodach
powierzchniowych
jonów
ż
elaza
(III)
i ortofosforanowych (V).
•
Identyfikacja prostych soli rozpuszczalnych w wodzie.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy tabel fizykochemicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce podział kationów na grupy analityczne.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce podział anionów na grupy analityczne.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce rozpuszczalno
ść
zwi
ą
zków nieorganicznych.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie
ucznia do samodzielnego planowania i wykonywania podstawowych analiz
jako
ś
ciowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z:
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
−
przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
zasadami
bezpiecznego
stosowania
podstawowych
substancji
chemicznych,
−
zasadami bezpiecznego posługiwania si
ę
sprz
ę
tem laboratoryjnym.
W procesie kształcenia proponuje si
ę
stosowanie takich metod
nauczania, jak: metoda przypadków, metoda tekstu przewodniego, pokazu
z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem i
ć
wicze
ń
praktycznych. Metoda
tekstu przewodniego wymaga przygotowania przez nauczyciela materiałów
do wykonywania
ć
wicze
ń
: pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełnienia.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia
wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
W trakcie prowadzenia zaj
ęć
dydaktycznych nale
ż
y obserwowa
ć
prac
ę
uczniów, zwraca
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
pracy w grupie, samodzielno
ść
i spostrzegawczo
ść
, kolejno
ść
i dokładno
ść
wykonywania
ć
wicze
ń
,
sporz
ą
dzanie dokumentacji laboratoryjnej.
Zaj
ę
cia
edukacyjne
nale
ż
y
realizowa
ć
w pracowni
chemicznej
w grupach do 15 osób, a
ć
wiczenia laboratoryjne uczniowie powinni
wykonywa
ć
indywidualnie.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Kryteria oceniania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
poziom wiadomo
ś
ci oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych
celów kształcenia.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y dokonywa
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów pisemnych i ustnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
W procesie sprawdzania i oceniania osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−
organizowanie stanowiska pracy laboratoryjnej,
−
posługiwanie si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
,
−
dobieranie i stosowanie substancji i czynników energetycznych,
−
dokumentowanie przebiegu prac analitycznych,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu, w celu zbadania poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów, proponuje si
ę
zastosowanie testu osi
ą
gni
ęć
szkolnych
z zadaniami zamkni
ę
tymi wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
Jednostka modułowa 815[01].O2.03
Wykonywanie podstawowych analiz ilo
ś
ciowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
scharakteryzowa
ć
fizykochemiczne metody analizy ilo
ś
ciowej,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: miareczkowanie, roztwór mianowany, wska
ź
nik
miareczkowania, krzywa miareczkowania, punkt równowa
ż
no
ś
ci, punkt
ko
ń
cowy, mno
ż
nik analityczny,
−
wyja
ś
ni
ć
przyczyny powstawania bł
ę
dów w analizie ilo
ś
ciowej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami w analizie jako
ś
ciowej,
−
scharakteryzowa
ć
metody klasycznej analizy ilo
ś
ciowej,
−
przygotowa
ć
, pobra
ć
i zabezpieczy
ć
próbki do analizy zgodnie
z obowi
ą
zuj
ą
cymi przepisami,
−
przygotowa
ć
odczynniki do analizy ilo
ś
ciowej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
,
−
przeprowadzi
ć
reakcj
ę
zoboj
ę
tniania,
−
przeprowadzi
ć
reakcj
ę
utleniania i redukcji,
−
scharakteryzowa
ć
zwi
ą
zki kompleksowe,
−
przeprowadzi
ć
reakcj
ę
str
ą
cania osadu,
−
scharakteryzowa
ć
instrumentalne metody analityczne,
−
wykona
ć
pomiary kolorymetryczne,
−
przeprowadzi
ć
miareczkowanie konduktometryczne,
−
przeprowadzi
ć
miareczkowanie potencjometryczne,
−
wykona
ć
pomiar pH roztworu,
−
zapisa
ć
równania reakcji zachodz
ą
cych podczas wykonywania analiz
ilo
ś
ciowych,
−
zastosowa
ć
zasady racjonalnej gospodarki substancjami i czynnikami
energetycznymi,
−
obliczy
ć
i zinterpretowa
ć
wyniki przeprowadzonych analiz,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
laboratoryjn
ą
,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
2. Materiał nauczania
Zasady pracy w laboratorium analiz ilo
ś
ciowych.
Metody i znaczenie analizy ilo
ś
ciowej.
Bł
ę
dy w analizie ilo
ś
ciowej, dokładno
ść
oznaczania.
Normy dotycz
ą
ce analizy ilo
ś
ciowej.
Podział i charakterystyka klasycznych metod analizy ilo
ś
ciowej.
Pobieranie i utrwalanie próbek pierwotnych surowców, półproduktów
i produktów.
Przygotowanie i przechowywanie odczynników stosowanych do analiz
ilo
ś
ciowych.
Alkacymetria: reakcje zoboj
ę
tniania, wska
ź
niki alkacymetryczne, krzywe
miareczkowania alkacymetrycznego. Przykłady oznacze
ń
alkacymetrycznych.
Redoksometria: reakcje utleniania i redukcji, specyfika wska
ź
ników
redoksometrycznych. Przykłady oznacze
ń
redoksometrycznych.
Kompleksometria: budowa i powstawanie zwi
ą
zków kompleksowych,
wska
ź
niki
kompleksometryczne.
Przykłady
oznacze
kompleksometrycznych.
Miareczkowa analiza str
ą
ceniowa: reakcje str
ą
cania, wska
ź
niki stosowane
w
miareczkowaniach
str
ą
ceniowych.
Przykłady
oznacze
ń
argentometrycznych.
Charakterystyka
instrumentalnych
metod
analitycznych.
Kolorymetria. Spektrofotometria w nadfiolecie i
ś
wietle widzialnym: metody,
aparatura. Przykłady zastosowania kolorymetrii i spektrofotometrii.
Konduktometria.
Aparatura
do
pomiarów
konduktometrycznych.
Miareczkowanie
konduktometryczne.
Zastosowanie
konduktometrii
i miareczkowania konduktometrycznego.
Potencjometria: zasady pomiarów potencjometrycznych. Aparatura.
Elektrody
porównawcze
i
jonoselektywne.
Miareczkowanie
potencjometryczne.
Zastosowanie
potencjometrii
i miareczkowania
potencjometrycznego.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpo
ż
arowej
podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
3.
Ć
wiczenia
•
Sporz
ą
dzanie i mianowanie roztworu kwasu solnego.
•
Oznaczanie alkalimetryczne zawarto
ś
ci kwasu solnego.
•
Oznaczanie acydymetryczne zawarto
ś
ci wodorotlenku sodu.
•
Oznaczanie manganometryczne zawarto
ś
ci jonów
ż
elaza (II).
•
Oznaczanie manganometryczne zawarto
ś
ci nadtlenku wodoru.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
•
Oznaczanie jodometryczne zawarto
ś
ci nadtlenku wodoru.
•
Przygotowywanie i
mianowanie
roztworu EDTA .
•
Oznaczanie kompleksometryczne twardo
ś
ci wody.
•
Przygotowywanie mianowanego roztworu azotanu (V) srebra
z odwa
ż
ki
analitycznej.
•
Oznaczanie zawarto
ś
ci jonów chlorkowych w próbce metod
ą
Mohra.
•
Oznaczanie spektrofotometryczne zawarto
ś
ci jonów
ż
elaza (III).
•
Oznaczanie konduktometryczne zawarto
ś
ci wodorotlenku sodu.
•
Okre
ś
lanie potencjometryczne warto
ś
ci pH roztworów.
•
Oznaczanie potencjometryczne zawarto
ś
ci kwasu solnego.
•
Oznaczanie potencjometryczne zawarto
ś
ci kwasu ortofosforowego (V)
w Coca-Coli.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce krzywe miareczkowa
ń
klasycznych.
Foliogramy obrazuj
ą
ce krzywe miareczkowa
ń
potencjometrycznych.
Foliogramy obrazuj
ą
ce krzywe miareczkowa
ń
konduktometrycznych.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
Spektrofotometry, konduktometry, potencjometry.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej zawiera tre
ś
ci dotycz
ą
ce wykonywania
podstawowych
analiz
ilo
ś
ciowych
metodami
klasycznymi
i instrumentalnymi. Stanowi
ą
one podstaw
ę
okre
ś
lania zawarto
ś
ci
substancji chemicznych w ró
ż
nych substancjach, badania czysto
ś
ci
surowców,
półproduktów
i
produktów
przemysłu
chemicznego,
a tak
ż
e daj
ą
mo
ż
liwo
ść
wykorzystania i zastosowania w praktyce wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci zdobytych w innych jednostkach.
W procesie nauczania - uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowanie
nast
ę
puj
ą
cych
metod
nauczania:
przewodniego
tekstu,
pokazu
z obja
ś
nieniem, pokazu z instrukta
ż
em oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z zakresem i rodzajem wykonywanych zada
ń
, z obsług
ą
sprz
ę
tu
i aparatury laboratoryjnej oraz obowi
ą
zuj
ą
cymi przepisami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
Ć
wiczenia wykonywane z zastosowaniem tekstu przewodniego lub
instrukcji b
ę
d
ą
polegały na przeprowadzeniu podstawowych czynno
ś
ci
laboratoryjnych w celu oznaczenia zawarto
ś
ci jonu lub substancji w badanej
próbce metodami klasycznymi lub instrumentalnymi.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni chemicznej w grupach do 15
osób, a
ć
wiczenia w zespołach 2-3 osobowych lub indywidualnie.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Systematyczne sprawdzanie i ocenianie dostarcza
nauczycielowi informacji o efektach jego pracy, o post
ę
pach ucznia
w nauce oraz ułatwia zaplanowanie procesu kształcenia.
Proces oceniania powinien obejmowa
ć
:
−
diagnoz
ę
stanu wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci pod k
ą
tem zało
ż
onych celów
kształcenia,
−
identyfikowanie post
ę
pów uczniów w toku realizacji tre
ś
ci kształcenia
oraz rozpoznawanie trudno
ś
ci w osi
ą
ganiu zało
ż
onych celów
kształcenia,
−
sprawdzanie wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci ucznia po zrealizowaniu programu
jednostki modułowej.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny pracy, nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
organizowanie stanowiska pracy,
−
wykonywanie analizy ilo
ś
ciowej na podstawie instrukcji,
−
posługiwanie si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
,
−
sporz
ą
dzanie dokumentacji laboratoryjnej,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu, w celu zbadania poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów, proponuje si
ę
zastosowanie testu osi
ą
gni
ęć
szkolnych
z zadaniami wielokrotnego wyboru.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania stosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
Jednostka modułowa 815[01].O2.04
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych substancji
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
wymieni
ć
podstawowe wielko
ś
ci fizyczne substancji,
−
dobra
ć
metody pomiaru wielko
ś
ci fizycznych charakteryzuj
ą
cych
substancje,
−
obsłu
ż
y
ć
sprz
ę
t i aparatur
ę
pomiarow
ą
,
−
wykona
ć
pomiar podstawowych wielko
ś
ci fizycznych substancji,
−
dobra
ć
technik
ę
opracowywania wyników pomiarów,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami w pomiarach wielko
ś
ci fizycznych substancji,
−
wyja
ś
ni
ć
przyczyny powstawania bł
ę
dów w pomiarach wielko
ś
ci
fizycznych,
−
okre
ś
li
ć
dokładno
ść
wykonanych pomiarów,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
pomiarów wielko
ś
ci fizycznych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
2. Materiał nauczania
Zasady pracy w laboratorium.
Wielko
ś
ci fizyczne substancji chemicznych.
Normalizacja metod pomiarowych.
Pomiar temperatury wrzenia, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar temperatury topnienia i krzepni
ę
cia, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar g
ę
sto
ś
ci, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar lepko
ś
ci, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar współczynnika załamania
ś
wiatła, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar temperatury zapłonu i palenia, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar k
ą
ta skr
ę
cania płaszczyzny polaryzacji
ś
wiatła, przyrz
ą
dy
pomiarowe.
Bł
ę
dy w pomiarach wielko
ś
ci fizycznych.
Technika opracowywania wyników pomiarów.
Dokumentacja pomiarów wielko
ś
ci fizycznych.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higiena pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie pomiaru temperatury wrzenia cieczy.
•
Wykonywanie pomiaru temperatury topnienia cieczy.
•
Wykonywanie pomiaru temperatury krzepni
ę
cia cieczy.
•
Wykonywanie pomiaru g
ę
sto
ś
ci cieczy metod
ą
wagow
ą
.
•
Wykonywanie pomiaru g
ę
sto
ś
ci cieczy przy pomocy areometrów.
•
Wykonywanie pomiaru lepko
ś
ci cieczy wiskozymetrem Ostwalda,
Höpplera, lepko
ś
ciomierzem kapilarnym.
•
Wyznaczanie współczynnika załamania
ś
wiatła.
•
Wyznaczanie
składu
mieszaniny
na
podstawie
wyznaczonego
współczynnika załamania
ś
wiatła.
•
Okre
ś
lanie zawarto
ś
ci cukru w roztworze przy pomocy polarymetru.
•
Wykonywanie pomiaru temperatury zapłonu i palenia aparatem
Marcussona.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy tabel fizykochemicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce sprz
ę
t i aparatur
ę
pomiarow
ą
do
wyznaczania wielko
ś
ci fizycznych charakteryzuj
ą
cych substancje.
Tablice
pogl
ą
dowe
obrazuj
ą
ce
mno
ż
niki
ułatwiaj
ą
ce
przeliczanie
stosowanych powszechnie jednostek miar na jednostki układu SJ.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Normy Zestawy odczynników chemicznych.
Aparatura i urz
ą
dzenia pomiarowe.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania pomiarów wielko
ś
ci fizycznych substancji, które
stanowi
ą
podstaw
ę
oznaczania zawarto
ś
ci substancji chemicznych
w ró
ż
nych układach materialnych, okre
ś
lania czysto
ś
ci półproduktów
i produktów wytwarzanych w przemy
ś
le chemicznym oraz kontroli
procesów technologicznych.
Skuteczno
ść
nauczania w du
ż
ym stopniu zale
ż
y od wła
ś
ciwego doboru
tre
ś
ci i metod nauczania. Dokonuj
ą
c wyboru metod nale
ż
y preferowa
ć
takie, które zapewniaj
ą
:
−
wdra
ż
anie ucznia do samodzielnego i logicznego my
ś
lenia,
−
aktywny udział w rozwi
ą
zywaniu zada
ń
i problemów,
−
stosowanie zdobytej przez ucznia wiedzy w praktyce,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
−
kształtowanie u uczniów okre
ś
lonych umiej
ę
tno
ś
ci i nawyków.
Szczególnie zalecane s
ą
metody: tekstu przewodniego, pokazu
z obja
ś
nieniem, pokazu z instrukta
ż
em oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do realizacji
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów
z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
cymi na
stanowisku pracy.
Ć
wiczenia laboratoryjne mo
ż
na realizowa
ć
na podstawie szczegółowych
instrukcji i tekstów przewodnich opracowanych przez nauczyciela. Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y stworzy
ć
uczniom warunki samodzielnego
wykonywania
pomiarów
wielko
ś
ci
fizycznych
charakteryzuj
ą
cych
substancje. Nale
ż
y równie
ż
umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji: norm, instrukcji, poradników oraz materiałów w wersji
elektronicznej.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni kontroli procesów
technologicznych w grupach do 15 osób, a
ć
wiczenia w zespołach 2-3
osobowych lub indywidualnie.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów
Sprawdzanie i ocenianie wiedzy uczniów z zakresu: podstawowych
wielko
ś
ci fizycznych charakteryzuj
ą
cych substancje, stosowania jednostek
układu SI, przeliczania jednostek.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Ocena osi
ą
gni
ęć
szkolnych powinna aktywizowa
ć
i mobilizowa
ć
do
pracy zarówno ucznia jak i nauczyciela. Proces oceniania powinien
obejmowa
ć
:
−
diagnoz
ę
stanu wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z uwzgl
ę
dnieniem
zało
ż
onych celów kształcenia,
−
identyfikowanie post
ę
pów ucz
ą
cych si
ę
w toku realizacji tre
ś
ci
kształcenia oraz rozpoznawanie trudno
ś
ci w osi
ą
ganiu zało
ż
onych celów
kształcenia,
−
sprawdzanie wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci ucznia po zrealizowaniu tre
ś
ci
kształcenia jednostki modułowej.
Oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y dokonywa
ć
na podstawie:
−
pisemnych i ustnych sprawdzianów,
−
sprawdzianów praktycznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia podczas
ć
wicze
ń
.
W trakcie obserwacji pracy uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i innych zda
ń
nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−
organizowanie stanowiska pracy,
−
obsługiwanie sprz
ę
tu i aparatury pomiarowej,
−
wykonanie pomiarów podstawowych wielko
ś
ci fizycznych substancji,
−
sporz
ą
dzanie dokumentacji pomiarowej,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac
laboratoryjnych.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki stosowanych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych i poziom wykonanych
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
Jednostka modułowa 815[01].O2.05
Charakteryzowanie podstawowych procesów
fizycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
stany skupienia substancji,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie gazu doskonałego i gazu rzeczywistego,
−
skorzysta
ć
z prawa stanu gazu doskonałego,
−
okre
ś
li
ć
ró
ż
nice mi
ę
dzy ciecz
ą
newtonowsk
ą
i nienewtonowsk
ą
,
−
rozró
ż
ni
ć
ciała stałe o budowie krystalicznej od ciał bezpostaciowych,
−
okre
ś
li
ć
charakterystyczne wła
ś
ciwo
ś
ci układów jednoskładnikowych
jednofazowych,
−
okre
ś
li
ć
charakterystyczne wła
ś
ciwo
ś
ci układów jednoskładnikowych
wielofazowych,
−
okre
ś
li
ć
charakterystyczne wła
ś
ciwo
ś
ci układów wieloskładnikowych
jednofazowych,
−
okre
ś
li
ć
charakterystyczne wła
ś
ciwo
ś
ci układów wieloskładnikowych
wielofazowych,
−
dobra
ć
metody rozdzielania układów dwuskładnikowych,
−
wyznaczy
ć
równowag
ę
w układach dwuskładnikowych dwufazowych,
−
scharakteryzowa
ć
przemiany zachodz
ą
ce na granicy faz,
−
obliczy
ć
efekty energetyczne przemian fazowych,
−
dobra
ć
metody rozdzielania układów dwuskładnikowych dwufazowych,
−
scharakteryzowa
ć
procesy równowagowe zachodz
ą
ce w układach
dwuskładnikowych,
−
zinterpretowa
ć
wykresy fazowe dla układów: ciecz – para i ciecz – faza
stała,
−
scharakteryzowa
ć
podstawowe procesy fizyczne: destylacja, ekstrakcja,
absorpcja, adsorpcja, desorpcja, suszenie, krystalizacja, wymiana
jonowa,
−
rozdzieli
ć
mieszaniny z zastosowaniem destylacji, ekstrakcji, absorpcji,
adsorpcji, desorpcji, krystalizacji, wymiany jonowej,
−
wskaza
ć
zastosowanie
podstawowych
procesów
fizycznych
w technologii chemicznej,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
laboratoryjn
ą
,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac
laboratoryjnych.
2. Materiał nauczania
Gaz doskonały, gaz rzeczywisty. Stan gazu i parametry stanu gazu.
Prawa opisuj
ą
ce stan gazu doskonałego.
Ciecze newtonowskie i nienewtonowskie.
Ciała stałe krystaliczne i bezpostaciowe.
Równowagi fazowe w układach jednoskładnikowych.
Równowagi w układach dwuskładnikowych jednofazowych.
Metody rozdzielania układów dwuskładnikowych.
Równowagi w układach dwuskładnikowych dwufazowych.
Zjawiska powierzchniowe zachodz
ą
ce na granicy faz.
Metody rozdzielania układów dwuskładnikowych dwufazowych.
Efekty energetyczne przemian fazowych.
Charakterystyka procesów wymiany masy.
Charakterystyka procesów wymiany energii.
Zastosowanie procesów: destylacji, ekstrakcji, absorpcji, adsorpcji,
desorpcji, krystalizacji, suszenia, wymiany jonowej w technologii
chemicznej.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higiena pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac laboratoryjnych.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie wpływu temperatury na rozpuszczalno
ść
ciał stałych
w cieczach.
•
Okre
ś
lanie wpływu mieszania i stopnia rozdrobnienia ciała stałego na
rozpuszczalno
ść
ciał stałych w cieczach.
•
Okre
ś
lanie wpływu temperatury i ci
ś
nienia na rozpuszczalno
ść
gazów
w cieczach.
•
Wyznaczanie ilo
ś
ci energii niezb
ę
dnej do podgrzania cieczy.
•
Wyznaczanie
efektu
energetycznego
procesu
rozpuszczania
i rozcie
ń
czania kwasów.
•
Rozdzielanie układów wieloskładnikowych z zastosowaniem procesu
destylacji.
•
Suszenie substancji metod
ą
okresow
ą
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
53
•
Wyodr
ę
bnianie składnika mieszaniny z zastosowaniem procesu
absorpcji.
•
Sporz
ą
dzanie emulsji.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Urz
ą
dzenia i aparaty do przeprowadzenia podstawowych procesów
fizycznych.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
zastosowania
procesów
fizycznych
w technologii chemicznej.
Zestawy
foliogramów,
fazogramów
dotycz
ą
ce
równowagi
fazowe
w układach jednoskładnikowych.
Zestaw przyrz
ą
dów pomiarowych.
Instrukcje obsługi i konserwacji przyrz
ą
dów oraz urz
ą
dze
ń
.
Instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce procesów
fizycznych wykorzystywanych w przemy
ś
le chemicznym.
Tre
ś
ci zawarte w jednostce modułowej stanowi
ą
podstaw
ę
do nauczania
technologii chemicznej.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów
kształcenia wymaga stosowania ró
ż
nych metod pracy z uczniami oraz
wła
ś
ciwego doboru
ś
rodków dydaktycznych. Program powinien by
ć
realizowany nast
ę
puj
ą
cymi metodami nauczania: tekstu przewodniego,
pokazu z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Szczególnie zalecana jest metoda tekstu przewodniego, która pozwala
na kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci planowania, korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji, stosowania nabytej wiedzy w praktyce, rozwi
ą
zywania
problemów, podejmowania decyzji.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku pracy.
W trakcie realizacji tre
ś
ci programowych dotycz
ą
cych wła
ś
ciwo
ś
ci
stanów skupienia i przemian fazowych wskazane jest zastosowanie
komputerowych programów symulacyjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
54
Ć
wiczenia, zaproponowane w programie jednostki modułowej, pozwol
ą
na indywidualizacj
ę
procesu nauczania, efektywniejsze wykorzystanie
pomocy dydaktycznych oraz ułatwi
ą
zrozumienie realizowanych tre
ś
ci
kształcenia.
Zaj
ę
cia laboratoryjne nale
ż
y realizowa
ć
w hali technologicznej
w grupie do 15 osób, a
ć
wiczenia w zespołach 2 osobowych lub
indywidualnie.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, w trakcie realizacji programu jednostki modułowej, na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów. Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Podczas kontroli i oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów w formie sprawdzianów
ustnych nale
ż
y ocenia
ć
umiej
ę
tno
ś
ci operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie
terminologii zawodowej oraz poprawno
ść
wnioskowania.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y sprawdza
ć
poziom wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów niezb
ę
dnych do realizacji
okre
ś
lonych zada
ń
. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia podczas
ć
wicze
ń
oraz stosowanie sprawdzianów praktycznych z zadaniami typu
próba pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu, w celu zbadania poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów,
proponuje
si
ę
zastosowanie
testu
dydaktycznego
z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki zastosowanych
przez nauczyciela sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych i poziom
wykonanych
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
55
Jednostka modułowa 815[01].O2.06
Charakteryzowanie podstawowych procesów
chemicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
−
sklasyfikowa
ć
chemiczne procesy podstawowe,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe typy reakcji chemicznych otrzymywania zwi
ą
zków
nieorganicznych i organicznych,
−
scharakteryzowa
ć
sposoby otrzymywania substancji gazowych,
−
zastosowa
ć
metody otrzymywania podstawowych grup zwi
ą
zków
nieorganicznych,
−
okre
ś
li
ć
rol
ę
utleniaczy i reduktorów w preparatyce organicznej,
−
zastosowa
ć
reakcje utleniania i redukcji do otrzymywania zwi
ą
zków
organicznych,
−
obliczy
ć
ilo
ść
substratów potrzebnych do przeprowadzenia reakcji
chemicznej,
−
zapisa
ć
wzory chemiczne zwi
ą
zków nieorganicznych i organicznych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
nazwami systematycznymi i zwyczajowymi zwi
ą
zków
nieorganicznych i organicznych,
−
wyja
ś
ni
ć
rol
ę
czynników sulfonuj
ą
cych,
−
okre
ś
li
ć
metody otrzymywania zwi
ą
zków sulfonowych,
−
zastosowa
ć
metody otrzymywania oraz zastosowania zwi
ą
zków
sulfonowych,
−
okre
ś
li
ć
rol
ę
czynników nitruj
ą
cych,
−
scharakteryzowa
ć
metody otrzymywania zwi
ą
zków nitrowych,
−
scharakteryzowa
ć
reakcje wprowadzania fluorowca do zwi
ą
zków
organicznych,
−
zastosowa
ć
metody otrzymywania estrów zwi
ą
zków sulfonowych,
−
wyja
ś
ni
ć
przebieg procesu
polimeryzacji i polikondensacji,
−
zapisa
ć
wzory sumaryczne i strukturalne kwasów karboksylowych,
−
scharakteryzowa
ć
reakcje charakterystyczne grup funkcyjnych zwi
ą
zków
organicznych,
−
wyja
ś
ni
ć
przebieg procesu elektrolizy roztworów wybranych substancji,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie
podstawowych
procesów
chemicznych
w technologii chemicznej,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
56
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania prac
laboratoryjnych.
2. Materiał nauczania
Klasyfikacja chemicznych procesów podstawowych.
Podstawowe typy reakcji chemicznych stosowane do otrzymywania
zwi
ą
zków nieorganicznych: zoboj
ę
tnianie, rozkład termiczny, pojedynczej
i podwójnej wymiany, utlenianie i redukcja.
Podstawowe typy reakcji chemicznych stosowane do otrzymywania
zwi
ą
zków organicznych: sulfonowanie, nitrowanie, estryfikacja, hydroliza,
amonoliza, addycja, eliminacja, utlenianie i redukcja, izomeryzacja,
alkilowanie, polimeryzacja, polikondensacja, poliaddycja.
Otrzymywanie substancji gazowych.
Metody otrzymywania podstawowych grup zwi
ą
zków nieorganicznych.
Otrzymywanie zwi
ą
zków organicznych w wyniku reakcji utleniania
i redukcji. Utleniacze i reduktory stosowane w preparatyce organicznej.
Metody otrzymywania zwi
ą
zków sulfonowych. Czynniki sulfonuj
ą
ce.
Metody otrzymywania zwi
ą
zków nitrowych. Czynniki nitruj
ą
ce.
Reakcje wprowadzania fluorowca do zwi
ą
zków organicznych.
Metody otrzymywania estrów kwasów karboksylowych.
Polimeryzacja i polikondensacja.
Reakcje charakterystyczne grup funkcyjnych zwi
ą
zków organicznych.
Zastosowanie procesu elektrolizy do otrzymywania substancji.
Chemiczne procesy podstawowe stosowane w technologii chemicznej.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
podczas
wykonywania
prac
laboratoryjnych.
3.
Ć
wiczenia
•
Sporz
ą
dzanie
schematów reakcji chemicznych zachodz
ą
cych w trakcie
otrzymywania zwi
ą
zków nieorganicznych.
•
Otrzymywanie dwutlenku w
ę
gla z kwasu solnego i w
ę
glanu wapnia
w warunkach laboratoryjnych.
•
Otrzymywanie tlenku siarki (IV) w warunkach laboratoryjnych.
•
Otrzymywanie tlenku magnezu w wyniku rozkładu termicznego soli
w warunkach laboratoryjnych.
•
Otrzymywanie soli w wyniku reakcji pojedynczej wymiany w warunkach
laboratoryjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
57
•
Otrzymywanie soli w wyniku reakcji podwójnej wymiany w warunkach
laboratoryjnych.
•
Okre
ś
lanie produktów rozkładu termicznego w
ę
glowodorów nasyconych.
•
Okre
ś
lanie produktów reakcji izomeryzacji w
ę
glowodorów nasyconych.
•
Okre
ś
lanie produktów utleniania alkoholi.
•
Sporz
ą
dzanie
schematów
reakcji
chemicznych
prowadz
ą
cych
do otrzymywania zwi
ą
zków organicznych.
•
Otrzymywanie estrów kwasu octowego w wyniku reakcji estryfikacji
alkoholu etylowego kwasem octowym.
•
Otrzymywanie estrów kwasu benzenokarboksylowego w wyniku reakcji
estryfikacji kwasu salicylowego bezwodnikiem octowym.
•
Otrzymywanie aromatycznych zwi
ą
zków nitrowych w wyniku reakcji
nitrowania benzenu.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Tablice
pogl
ą
dowe
obrazuj
ą
ce
urz
ą
dzenia
i
aparaty
niezb
ę
dne
do przeprowadzenia podstawowych procesów chemicznych.
Aparatura i przyrz
ą
dy
ć
wiczeniowe do przeprowadzenia podstawowych
procesów chemicznych.
Instrukcje obsługi i konserwacji przyrz
ą
dów oraz urz
ą
dze
ń
.
Instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
otrzymywania
substancji
chemicznych
w
warunkach
laboratoryjnych, wykonywania bilansów materiałowych oraz okre
ś
lania
wła
ś
ciwo
ś
ci substancji chemicznych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y wykorzysta
ć
wiedz
ę
uczniów z zakresu:
−
zapisywania równa
ń
reakcji chemicznych,
−
okre
ś
lania
metod
otrzymywania
zwi
ą
zków
organicznych
i nieorganicznych,
−
wykonywania oblicze
ń
stechiometrycznych.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowanie nast
ę
puj
ą
cych
metod nauczania: metody projektów, metody przypadków, pokazu
z obja
ś
nieniem, pokazu z instrukta
ż
em oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
58
Metoda projektów zasługuje na szczególn
ą
uwag
ę
, poniewa
ż
daje
mo
ż
liwo
ść
zastosowania wcze
ś
niej zdobytej wiedzy, pozwala na efektywne
wykorzystanie
czasu,
planowanie
działa
ń
,
podejmowanie
decyzji,
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji oraz prezentacj
ę
wykonanych
projektów.
W pracach projektowych uczniowie powinni uwzgl
ę
dni
ć
:
−
metod
ę
otrzymania okre
ś
lonej substancji,
−
dobór sprz
ę
tu laboratoryjnego,
−
dobór odczynników chemicznych,
−
dobór
ś
rodków ochrony indywidualnej,
−
sposoby wyodr
ę
bniania i oczyszczania otrzymanych substancji,
−
sposoby oceny jako
ś
ci wykonanej pracy,
−
mo
ż
liwo
ś
ci zastosowania danej metody na skal
ę
przemysłow
ą
.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni chemicznej
w grupach do 15 osób, a prace laboratoryjne w zespołach 2–3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów.
Kryteria oceniania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
poziom wiadomo
ś
ci oraz zakres
opanowania przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych
celów kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji zada
ń
mog
ą
by
ć
oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
podczas obserwacji czynno
ś
ci wykonywanych przez uczniów w trakcie
ć
wicze
ń
.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
posługiwanie si
ę
sprz
ę
tem i aparatur
ą
laboratoryjn
ą
,
−
zapisywanie wzorów i okre
ś
lanie nazw zwi
ą
zków chemicznych,
−
wykorzystanie substancji chemicznych,
−
wykonywanie podstawowych bilansów materiałowych,
−
wyodr
ę
bnianie i oczyszczanie substancji chemicznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
59
−
okre
ś
lanie jako
ś
ci otrzymanych zwi
ą
zków chemicznych,
−
sporz
ą
dzanie dokumentacji laboratoryjnej.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki zastosowanych
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych i poziom wykonanych
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
60
Moduł 815[01].Z1
Maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w przemy
ś
le
chemicznym
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wykonywa
ć
pomiary
wielko
ś
ci
charakteryzuj
ą
cych
proces
technologiczny,
−
charakteryzowa
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania urz
ą
dze
ń
stosowanych do
regulacji i sterowania,
−
wykonywa
ć
rysunki i szkice techniczne elementów maszyn i aparatury
chemicznej,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i eksploatacyjn
ą
maszyn
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
dobiera
ć
aparaty
i
urz
ą
dzenia
do
projektowanych
procesów
technologicznych,
−
sporz
ą
dza
ć
proste schematy ideowe ró
ż
nych sposobów odzyskiwania
energii,
−
dobiera
ć
sposoby ochrony urz
ą
dze
ń
przed zanieczyszczeniem i korozj
ą
,
−
sporz
ą
dza
ć
bilanse energetyczne i materiałowe aparatów i urz
ą
dze
ń
,
−
obsługiwa
ć
podstawowe maszyny, aparaty i urz
ą
dzenia przemysłu
chemicznego,
−
okre
ś
la
ć
przyczyny typowych awarii maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji zawodowej,
−
przewidywa
ć
mo
ż
liwo
ść
wyst
ą
pienia zagro
ż
e
ń
dla
ś
rodowiska pracy
i
ś
rodowiska naturalnego podczas eksploatacji podstawowych maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym,
−
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
stosownych
w przemy
ś
le chemicznym.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
61
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
Nazwa jednostki
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
815[01].Z1.01
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
72
815[01].Z1.02
Wykonywanie pomiarów parametrów
procesowych
72
815[01].Z1.03
Stosowanie maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego
72
815[01].Z1.04
Eksploatacja maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego
72
815[01].Z1.05
Stosowanie układów automatyki i sterowania
72
Razem
360
3. Schemat układu jednostek modułowych
815[01].Z1
Maszyny i urz
ą
dzenia
stosowane w przemy
ś
le
chemicznym
815[01].Z1.03
Stosowanie maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego
815[01].Z1.02
Wykonywanie pomiarów
parametrów procesowych
815[01].Z1.04
Eksploatacja maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego
815[01].Z1.05
Stosowanie układów
automatyki i sterowania
815[01].Z1.01
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
62
4. Literatura
Błasi
ń
ski H., Młodzi
ń
ski B.: Aparaty przemysłu chemicznego. WNT,
Warszawa 1983
Dobrzy
ń
ski T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2004
Francuz W. M., Sokołowski R.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy
w rzemio
ś
le. WSiP, Warszawa 1996
Giełdowski L.: Przekroje. WSiP, Warszawa 1998
Jabło
ń
ska-Drozdowska H., Krajewska K.: Aparaty, urz
ą
dzenia i procesy
przemysłu chemicznego. WSiP, 1995
Kornowicz-Sot A.: Automatyka i robotyka. Układy regulacji automatycznej.
WSiP, Warszawa 1999
Molenda J.: Chemia w przemy
ś
le: surowce – procesy – produkty. WSiP,
Warszawa 1996
Molenda J.: Technologia chemiczna. WSiP, Warszawa 1993
R
ą
czkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Gda
ń
sk 1999
Ryng M.: Bezpiecze
ń
stwo techniczne w przemy
ś
le chemicznym. WNT,
Warszawa 1993
Waszkiewicz E., Waszkiewicz S.: Rysunek zawodowy. WSiP, Warszawa
1999
Warych J.: Aparaty i urz
ą
dzenia przemysłu chemicznego i przetwórczego.
WSiP, Warszawa 1996
Warych J.: Oczyszczanie gazów. Procesy i aparatura. WNT, Warszawa
1998
Warych J.: Podstawowe procesy przemysłu chemicznego i przetwórczego.
WSiP, Warszawa 1996
Wojtkun F., Bukała W.: Materiałoznawstwo. Cz
ęść
1 i 2. WSiP, Warszawa
1997
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
63
Jednostka modułowa 815[01].Z1.01
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
li
ć
znaczenie rysunku technicznego,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu rysunku technicznego,
−
dobra
ć
przypory oraz materiały do rysowania,
−
okre
ś
li
ć
znaczenie normalizacji w rysunku technicznym,
−
sporz
ą
dzi
ć
szkice i rysunki prostych brył geometrycznych,
−
sporz
ą
dzi
ć
szkice i rysunki elementów aparatury chemicznej,
−
sporz
ą
dzi
ć
szkice z zastosowaniem zasad rzutowania prostok
ą
tnego
i
aksonometrycznego,
−
narysowa
ć
prosty przedmiot w przekroju,
−
zastosowa
ć
zasady oznaczania przekrojów przedmiotów długich,
−
zastosowa
ć
zasady wymiarowania przedmiotów na rysunkach,
−
odczyta
ć
rysunki elementów aparatury chemicznej,
−
rozpozna
ć
na rysunkach poł
ą
czenia rozł
ą
czne i nierozł
ą
czne,
−
wykorzysta
ć
technik
ę
komputerow
ą
do powielania i przechowywania
informacji rysunkowej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
,
−
rozpozna
ć
na schematach technologicznych usytuowanie armatury
i urz
ą
dze
ń
do pomiarów, regulacji i sterowania,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
programami komputerowymi do wykonywania rysunków
technicznych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Rola rysunku technicznego w pracy zawodowej.
Materiały i przybory do rysowania.
Normalizacja w rysunku technicznym, forma graficzna arkusza.
Szkicowanie przedmiotów, wykonywanie rysunków za pomoc
ą
przyborów
kre
ś
larskich.
Rzutowanie prostok
ą
tne i aksonometryczne.
Rodzaje przekrojów.
Zasady oznaczania przekrojów przedmiotów długich oraz wykonanych
z ró
ż
nych materiałów.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
64
Wymiarowanie i opisywanie przedmiotów na rysunkach.
Oznaczenia poł
ą
cze
ń
rozł
ą
cznych i nierozł
ą
cznych.
Programy komputerowe do wykonywania rysunków technicznych.
Techniczne zastosowanie programu AutoCAD.
Technika komputerowa w zakresie powielania i przechowywania informacji
rysunkowej.
Typowa dokumentacja techniczna i technologiczna.
Schematy technologiczne w dokumentacji technicznej oraz na panelach
w sterowniach
instalacji
pracuj
ą
cych
z
zastosowaniem
techniki
komputerowej.
Oznaczenia na schematach armatury oraz urz
ą
dze
ń
do pomiarów, regulacji
i sterowania.
3.
Ć
wiczenia
•
Szkicowanie
brył
geometrycznych
w
rzutach
prostok
ą
tnych
i aksonometrycznych.
•
Szkicowanie elementu aparatury chemicznej w rzucie aksonometrycznym.
•
Rzutowanie prostok
ą
tne prostych brył geometrycznych.
•
Wykonywanie rysunku elementu aparatury chemicznej w rzutach
prostok
ą
tnych.
•
Rysowanie przekrojów prostych przedmiotów.
•
Wykonywanie rysunku na podstawie szkicu.
•
Sporz
ą
dzanie
rysunków
technicznych
przy
pomocy
programów
komputerowych.
•
Wymiarowanie z modelu dydaktycznego.
•
Wymiarowanie z modelu rzeczywistego.
•
Czytanie rysunków technicznych elementów aparatury chemicznej.
•
Czytanie rysunków wykonawczych elementów aparatury chemicznej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały i przyrz
ą
dy do wykonywania rysunków technicznych.
Modele brył geometrycznych i elementów aparatury chemicznej.
Fotografie aparatów, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Katalogi aparatury i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Rysunki techniczne elementów aparatury chemicznej.
Zestaw norm dotycz
ą
cych rysunku technicznego.
Tablice
pogl
ą
dowe
obrazuj
ą
ce
zasady
rzutowania
prostok
ą
tnego
i aksonometrycznego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
65
Foliogramy,
fazogramy,
przezrocza
obrazuj
ą
ce
przekroje
brył
geometrycznych.
Dokumentacja techniczna i technologiczna.
Proste schematy chemicznych instalacji produkcyjnych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania oraz czytania szkiców i rysunków elementów
aparatury chemicznej, a tak
ż
e posługiwania si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
, specyficzn
ą
dla przemysłu chemicznego.
Osi
ą
gni
ę
cie zamierzonych celów kształcenia jest mo
ż
liwe przy
zastosowaniu nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: tekstu przewodniego,
pokazu z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
cymi na danym
stanowisku pracy, poinformowa
ć
uczniów o roli, jak
ą
pełni dokumentacja
techniczna i technologiczna w procesach wytwarzania i eksploatacji
ró
ż
nych urz
ą
dze
ń
oraz podkre
ś
li
ć
potrzeb
ę
stosowania symboli i oznacze
ń
w dokumentacji technicznej.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na rozmieszczenie materiałów i przyborów kre
ś
larskich,
wła
ś
ciwe o
ś
wietlenie i postaw
ę
podczas pracy. W pracowni powinny
znajdowa
ć
si
ę
stanowiska komputerowe do prac z typowymi programami
CAD oraz schematami technologicznymi.
Ć
wiczenia, zaproponowane w programie jednostki modułowej, pozwol
ą
indywidualizacj
ę
procesu nauczania, efektywniejsze wykorzystanie pomocy
dydaktycznych oraz ułatwi
ą
zrozumienie realizowanych tre
ś
ci kształcenia.
Uczniowie wykonuj
ą
c
ć
wiczenia powinni korzysta
ć
z materiałów
ź
ródłowych oraz oprogramowania do wspomagania projektowania (CAD).
Zaj
ę
cia
dydaktyczne
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
rysunku
technicznego w grupach do 15 osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub
w zespołach 2 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Opracowuj
ą
c kryteria oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom i zakres
opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia. Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
66
Podczas realizacji programu nauczania jednostki modułowej nale
ż
y
ocenia
ć
uczniów na podstawie: sprawdzianów pisemnych i ustnych, testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych, obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y
zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
sporz
ą
dzanie rysunków cz
ęś
ci maszyn, urz
ą
dze
ń
oraz elementów
aparatury chemicznej,
−
wymiarowanie rysunków i szkiców,
−
czytanie dokumentacji technicznej.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom wykonanych
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
67
Jednostka modułowa 815[01].Z1.02
Wykonywanie pomiarów parametrów procesowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
sklasyfikowa
ć
przyrz
ą
dy
stosowane
do
pomiaru
parametrów
procesowych według ró
ż
nych kryteriów,
−
scharakteryzowa
ć
metody pomiarów parametrów procesowych,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: wielko
ść
fizyczna, obiekt mierzony, przyrz
ą
d
pomiarowy, klasa dokładno
ś
ci przyrz
ą
du, czuło
ść
przyrz
ą
du, bł
ą
d
pomiarowy, niepewno
ść
pomiaru,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje bł
ę
dów pomiarowych,
−
obliczy
ć
i oszacowa
ć
bł
ę
dy pomiarów wielko
ś
ci fizycznych,
−
wyja
ś
ni
ć
przyczyny powstawania bł
ę
dów w pomiarach parametrów
procesowych,
−
scharakteryzowa
ć
techniki opracowywania wyników pomiarów,
−
zastosowa
ć
zasady u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów pomiarowych,
−
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru okre
ś
lonych parametrów badanego układu
i zało
ż
onej dokładno
ś
ci,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
instrukcjami obsługi podczas u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów
pomiarowych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
przyrz
ą
dami
kontrolno-pomiarowymi
i
sondami
pomiarowymi,
−
rozpozna
ć
na schematach punkty pomiaru parametrów procesowych:
temperatury, ci
ś
nienia, strumienia obj
ę
to
ś
ci lub masy, poziomu cieczy,
masy, lepko
ś
ci oraz g
ę
sto
ś
ci,
−
wykona
ć
pomiary mocy, rezystancji, napi
ę
cia i nat
ęż
enia pr
ą
du przy
pomocy przyrz
ą
dów pomiarowych,
−
wykona
ć
pomiary temperatury, ci
ś
nienia, poziomu cieczy, nat
ęż
enia
przepływu cieczy i gazów, wilgotno
ś
ci, lepko
ś
ci oraz g
ę
sto
ś
ci płynów,
−
obsłu
ż
y
ć
automatyczne wagi i dozowniki ta
ś
mowe,
−
wykorzysta
ć
komputer do opracowywania wyników pomiarów,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
pomiarow
ą
,
−
zinterpretowa
ć
wyniki przeprowadzonych pomiarów,
−
oceni
ć
proces technologiczny na podstawie przeprowadzonych
pomiarów,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
68
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej
obowi
ą
zuj
ą
ce
podczas
wykonywania
prac
pomiarowych.
2. Materiał nauczania
Zasady pracy w pracowni kontroli procesów technologicznych.
Klasyfikacja przyrz
ą
dów i metod pomiarowych.
Niepewno
ść
pomiarowa. Bł
ę
dy pomiarów warto
ś
ci wielko
ś
ci fizycznych.
Normalizacja metod pomiarowych i bada
ń
.
Zasady u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów pomiarowych.
Zasady pomiaru podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych. Przyrz
ą
dy słu
żą
ce
do
pomiaru
wielko
ś
ci
elektrycznych:
amperomierze,
woltomierze,
watomierze, mierniki uniwersalne.
Pomiar temperatury, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar ci
ś
nienia, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar poziomu cieczy, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar nat
ęż
enia przepływu cieczy i gazów, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar wilgotno
ś
ci, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar lepko
ś
ci, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar g
ę
sto
ś
ci, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Pomiar masy, przyrz
ą
dy pomiarowe.
Interpretacja wyników pomiarów parametrów procesowych.
Technika opracowywania wyników pomiarów.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
podczas
wykonywania
prac
pomiarowych.
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie pomiaru nat
ęż
enia pr
ą
du, napi
ę
cia oraz rezystancji
miernikami uniwersalnymi.
•
Wykonywanie pomiaru temperatury w piecu elektrycznym termometrem
rezystancyjnym i termoelektrycznym.
•
Wykonywanie pomiaru ci
ś
nienia w zbiorniku ci
ś
nieniowym manometrem
spr
ęż
ynowym.
•
Wykonywanie pomiaru poziomu cieczy w zbiorniku zamkni
ę
tym
poziomomierzem hydrostatycznym.
•
Wykonywanie
pomiaru
poziomu cieczy
w
zbiorniku
otwartym
poziomomierzem pływakowym.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
69
•
Wykonywanie pomiaru ró
ż
nicy ci
ś
nie
ń
w ruroci
ą
gu za pomoc
ą
U -rurki.
•
Wykonywanie pomiaru nat
ęż
enia przepływu gazu za pomoc
ą
rurki
spi
ę
trzaj
ą
cej i zw
ęż
ki pomiarowej.
•
Sprawdzanie
wskaza
ń
manometru
spr
ęż
ynowego
za
pomoc
ą
manometru obci
ąż
nikowo-tłokowego.
•
Wykonywanie pomiaru nat
ęż
enia przepływu cieczy rotametrem.
•
Wykonywanie
pomiaru
wilgotno
ś
ci
powietrza
atmosferycznego
higrometrem włosowym, psychrometrem Augusta i psychrometrem
aspiracyjnym.
•
Wykonywanie pomiaru lepko
ś
ci cieczy lepko
ś
ciomierzem rotacyjnym.
•
Opracowanie wyników pomiarów za pomoc
ą
komputera.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Przyrz
ą
dy uniwersalne, aparaty i urz
ą
dzenia pomiarowe.
Programy komputerowe do opracowywania pomiarów.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny, zestawy
ć
wiczeniowe.
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Teksty przewodnie.
Literatura techniczna, katalogi aparatury kontrolno-pomiarowego.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
wykonywania
pomiarów
wielko
ś
ci
fizycznych
charakterystycznych dla procesów wytwarzania półproduktów i produktów
chemicznych. Umiej
ę
tno
ść
wykonywania tych pomiarów stanowi podstaw
ę
do prawidłowego wykonywania pomiarów parametrów procesowych
w warunkach rzeczywistych.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególnie zalecane s
ą
metody, takie jak: metoda tekstu
przewodniego, pokazu z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Podczas realizacji programu nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do samodzielnej
pracy, studiowania literatury i czasopism zawodowych oraz korzystania
z zasobów Internetu.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia
wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
70
Zagadnienia dotycz
ą
ce analizy bł
ę
dów pomiarów nale
ż
y zrealizowa
ć
w formie
ć
wicze
ń
obliczeniowych oraz dyskusji dydaktycznych.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: instrukcje do
ć
wicze
ń
, katalogi
aparatury kontrolno-pomiarowej, instrukcje u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów
pomiarowych.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni kontroli procesów
technologicznych w grupach do 15 osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub
w zespołach 2- 3 osobowych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie określonych kryteriów.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia. Nauczyciel powinien opracowa
ć
wymagania edukacyjne na poszczególne stopnie szkolne.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
pomiarowych.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
planowanie i organizowanie stanowiska pracy,
−
posługiwanie si
ę
instrukcjami u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów pomiarowych,
−
posługiwanie si
ę
przyrz
ą
dami pomiarowymi,
−
wykonywanie pomiaru parametrów procesowych,
−
interpretowanie wyników pomiarów,
−
sporz
ą
dzanie dokumentacji pomiarowej,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas wykonywania pomiarów.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
przeprowadzenie testu pisemnego z zadaniami zamkni
ę
tymi i otwartymi.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich stosowanych
przez nauczyciela metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
uczniów i poziom
wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
71
Jednostka modułowa 815[01].Z1.03
Stosowanie maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy laboratoryjnej i warsztatowej zgodnie
z wymaganiami ergonomii,
−
scharakteryzowa
ć
i rozpozna
ć
materiały konstrukcyjne stosowane do
budowy aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne, chemiczne, mechaniczne i technologiczne
metali,
−
scharakteryzowa
ć
stopy
ż
elaza z w
ę
glem,
−
rozró
ż
ni
ć
gatunki stali,
ż
eliwa i staliwa,
−
sklasyfikowa
ć
stopy metali nie
ż
elaznych,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie metali nie
ż
elaznych i ich stopów do budowy
maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
okre
ś
li
ć
odporno
ść
materiałów konstrukcyjnych na czynniki mechaniczne
i chemiczne w warunkach eksploatacji,
−
wykona
ć
prace z zakresu obróbki mechanicznej metali i tworzyw
sztucznych,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania aparatów
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
wykona
ć
prace zwi
ą
zane z monta
ż
em, obsług
ą
, konserwacj
ą
oraz
napraw
ą
aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
okre
ś
li
ć
sposoby zapobiegania korozji materiałów konstrukcyjnych
w aparatach, urz
ą
dzeniach i instalacjach przemysłu chemicznego,
−
scharakteryzowa
ć
powłoki ochronne i ich zastosowanie,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
dobra
ć
aparaty i urz
ą
dzenia do procesów technologicznych,
−
obsłu
ż
y
ć
urz
ą
dzenia i aparatur
ę
stosowan
ą
w instalacjach chemicznych,
−
zastosowa
ć
zasady racjonalnej gospodarki substancjami i czynnikami
energetycznymi,
−
sporz
ą
dzi
ć
bilanse energetyczne i materiałowe procesów,
−
rozró
ż
ni
ć
znormalizowane symbole aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
72
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej
podczas
wykonywania
prac
laboratoryjnych
i warsztatowych.
2. Materiał nauczania
Metale i stopy metali. Wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne, chemiczne, mechaniczne
i technologiczne metali.
Stopy
ż
elaza z w
ę
glem. Stale stopowe i niestopowe.
Metale nie
ż
elazne. Stopy metali nie
ż
elaznych.
Zastosowanie metali nie
ż
elaznych i ich stopów do budowy aparatów
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Zastosowanie materiałów niemetalicznych do budowy aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Odporno
ść
materiałów
konstrukcyjnych
na
czynniki
mechaniczne
i chemiczne w warunkach eksploatacji.
Zasady ochrony aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego przed
korozj
ą
.
Powłoki ochronne i pokrycia izolacyjne stosowane w aparatach
i urz
ą
dzeniach przemysłu chemicznego.
Budowa i zasada działania aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych
w instalacjach chemicznych do prowadzenia podstawowych procesów
fizycznych.
Budowa i zasada działania aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych
w instalacjach chemicznych do prowadzenia podstawowych procesów
chemicznych.
Bilanse materiałowe i energetyczne procesów.
Znormalizowane symbole aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie metali i stopów metali na podstawie próbek oraz
okre
ś
lanie ich zastosowania.
•
Rozpoznawanie
materiałów
konstrukcyjnych
niemetalicznych
na podstawie wygl
ą
du zewn
ę
trznego.
•
Analizowanie składu chemicznego i wła
ś
ciwo
ś
ci stopów na podstawie
ich oznaczenia.
•
Porównywanie wła
ś
ciwo
ś
ci materiałów konstrukcyjnych.
•
Rozpoznawanie na schematach aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych
w przemy
ś
le chemicznym.
•
Oczyszczanie skorodowanych powierzchni cz
ęś
ci maszyn.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
73
•
Nanoszenie powłok ochronnych na oczyszczone powierzchnie.
•
Badanie wpływu kształtu i pr
ę
dko
ś
ci obrotowej
mieszadła na
efektywno
ść
mieszania.
•
Badanie wpływu rodzaju tkaniny filtracyjnej na efektywno
ść
procesu
filtracji.
•
Sporz
ą
dzanie bilansu energetycznego wymienników ciepła.
•
Sporz
ą
dzanie bilansu materiałowego krystalizatora.
•
Zat
ęż
anie roztworu wodnego w wyparce.
•
Okre
ś
lanie stopnia wysuszenia materiału w suszarce fluidalnej.
•
Rozdzielanie zawiesiny w kaskadzie odstojników.
•
Rozpoznawanie
aparatów
i
urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
na schematach na podstawie znormalizowanych symboli.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy próbek metali i stopów.
Zestawy próbek metali i stopów z objawami ró
ż
nych zniszcze
ń
korozyjnych.
Zestawy próbek z powłokami ochronnymi.
Modele laboratoryjne aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Komputerowe programy symuluj
ą
ce działanie podstawowych aparatów
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Schematy technologiczne.
Tablice pogl
ą
dowe, foliogramy, fazogramy, przezrocza obrazuj
ą
ce budow
ę
podstawowych aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
budowy
podstawowych
aparatów
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
Katalogi handlowe podstawowych aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego.
Zestawy
ć
wiczeniowe i przyrz
ą
dy pomiarowe.
Instrukcje obsługi aparatów i urz
ą
dze
ń
chemicznych.
Instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Zestawy materiałów i odczynników chemicznych.
Sprz
ę
t i materiały do nakładania powłok ochronnych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawowe tre
ś
ci kształcenia
dotycz
ą
ce ochrony przeciwkorozyjnej, budowy i zasad działania aparatów
i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego w kontek
ś
cie stosowania agresywnych
substancji chemicznych oraz działania podwy
ż
szonych temperatur
i zwi
ę
kszonego ci
ś
nienia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
74
Osi
ą
gni
ę
cie szczegółowych celów kształcenia jest mo
ż
liwe przy
stosowaniu nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: dyskusji dydaktycznej, metody
przypadków, pokazu z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia proponuje si
ę
realizowa
ć
metod
ą
tekstu
przewodniego. Ucze
ń
wówczas samodzielnie wykonuje zadania za pomoc
ą
przygotowanych przez nauczyciela tekstów przewodnich oraz planuje
wykonanie zadania korzystaj
ą
c z materiałów
ź
ródłowych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonania
ć
wicze
ń
praktycznych, nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy na
stanowisku pracy.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do
wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony
w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
W procesie dydaktycznym wskazane jest prezentowanie filmów
dydaktycznych dotycz
ą
cych budowy, działania i zastosowania ró
ż
nego typu
aparatów i urz
ą
dze
ń
w przemy
ś
le chemicznym. Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
, aby przed
projekcj
ą
filmu ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów na projektowanie
odpowiednich
kształtów
oraz
sposoby
poł
ą
cze
ń
elementów
konstrukcyjnych, które ograniczaj
ą
wyst
ę
powanie zniszcze
ń
korozyjnych,
a po obejrzeniu filmu przeprowadzi
ć
dyskusj
ę
i podsumowanie.
Uczniowie powinni w czasie zaj
ęć
dydaktycznych korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: literatura zawodowa, normy, instrukcje,
poradniki, katalogi oraz Internet.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w hali technologicznej w grupie do 15
osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2–3 osobowych. Je
ż
eli
szkoła nie dysponuje odpowiednim wyposa
ż
eniem, to realizacja tre
ś
ci
programowych z zakresu budowy i działania urz
ą
dze
ń
stosowanych
w instalacjach chemicznych powinna odbywa
ć
si
ę
w formie
ć
wicze
ń
praktycznych w zakładzie przemysłu chemicznego.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Wskazane jest stosowanie zró
ż
nicowanych metod sprawdzania
osi
ą
gni
ęć
uczniów. Umiej
ę
tno
ś
ci intelektualne i praktyczne mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacji pracy uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
75
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
i poprawno
ść
wnioskowania.
Ocenie podlega
ć
tak
ż
e powinny umiej
ę
tno
ś
ci z zakresu rozró
ż
niania
znormalizowanych symboli aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego
oraz wykonywania oblicze
ń
bilansowych.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
−
planowanie i organizowanie stanowiska pracy,
−
rozpoznawanie metali i stopów metali,
−
rozpoznawanie i obsługiwanie aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
76
Jednostka modułowa 815[01].Z1.04
Eksploatacja maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu
chemicznego
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
sklasyfikowa
ć
maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w przemy
ś
le
chemicznym,
−
okre
ś
li
ć
znaczenie normalizacji w procesach produkcji maszyn
i urz
ą
dze
ń
,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
maszyn
i
urz
ą
dze
ń
na
podstawie
dokumentacji technicznej,
−
rozró
ż
ni
ć
najcz
ęś
ciej stosowane w przemy
ś
le chemicznym poł
ą
czenia
konstrukcyjne,
−
wskaza
ć
zastosowanie poł
ą
cze
ń
: osi i wałów, ło
ż
ysk, sprz
ę
gieł,
hamulców, przekładni mechanicznych,
−
rozró
ż
ni
ć
stosowane w przemy
ś
le chemicznym uszczelnienia,
−
wskaza
ć
przyczyny powoduj
ą
ce zu
ż
ycie maszyn i ich cz
ęś
ci,
−
scharakteryzowa
ć
ró
ż
ne
rodzaje
zniszcze
ń
korozyjnych
wywołanych eksploatacj
ą
aparatów i urz
ą
dze
ń
,
−
okre
ś
li
ć
stopie
ń
skorodowania powierzchni eksploatowanych maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
,
−
scharakteryzowa
ć
metody
ochrony maszyn i urz
ą
dze
ń
przed
nadmiernym zu
ż
yciem,
−
wskaza
ć
przyczyny typowych awarii maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych,
−
przygotowa
ć
maszyn
ę
i urz
ą
dzenie do przegl
ą
du i naprawy,
−
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
powykonawcz
ą
,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
, instrukcjami obsługi oraz
katalogami handlowymi producentów maszyn i urz
ą
dze
ń
,
−
zaplanowa
ć
transport surowców, półproduktów, produktów i materiałów
pomocniczych,
−
rozró
ż
ni
ć
elementy
systemów ruroci
ą
gowych,
−
obsłu
ż
y
ć
i dokona
ć
konserwacji pomp,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenia do transportu ciał stałych,
−
okre
ś
li
ć
zasady współpracy pracowników produkcyjnych z innymi
słu
ż
bami utrzymania ruchu,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
77
−
oceni
ć
zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska pracy powstaj
ą
ce w czasie
eksploatacji maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej podczas eksploatacji maszyn, aparatury i urz
ą
dze
ń
przemysłu chemicznego.
2. Materiał nauczania
Klasyfikacja maszyn i urz
ą
dze
ń
. Normalizacja cz
ęś
ci maszyn.
Nap
ę
dy i sterowanie pneumatyczne. Nap
ę
dy i sterowanie hydrauliczne.
Uszczelnienia techniczne stosowane w przemy
ś
le chemicznym.
Zu
ż
ycie maszyn i urz
ą
dze
ń
w instalacjach chemicznych.
Typowe przykłady zniszcze
ń
korozyjnych maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
Metody zapobiegania nadmiernemu zu
ż
yciu maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowane
w przemy
ś
le chemicznym.
Przegl
ą
dy techniczne. Naprawy i konserwacje.
Sposoby oczyszczania, napraw i konserwacji maszyn, aparatów, urz
ą
dze
ń
.
Dokumentacja napraw. Gospodarka smarami.
Techniczna obsługa maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Transport surowców, półproduktów, produktów i materiałów pomocniczych.
Transport cieczy. Ruroci
ą
gi: sposoby poł
ą
cze
ń
, elementy ruroci
ą
gów,
oznakowywanie ruroci
ą
gów. Obsługa i konserwacja pomp.
Transport ciał stałych. Urz
ą
dzenia do transportu ciał stałych.
Wymagania dozoru technicznego. Słu
ż
by techniczne i remontowe.
Ekologiczne i techniczne bezpiecze
ń
stwo eksploatacji.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie elementów maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz nap
ę
dów
na rysunkach technicznych i zdj
ę
ciach.
•
Rozró
ż
nianie podstawowych rodzajów poł
ą
cze
ń
konstrukcyjnych.
•
Rozró
ż
nianie rodzajów zu
ż
ycia elementów maszyn.
•
Okre
ś
lanie rodzajów zniszcze
ń
korozyjnych i stopnia skorodowania
powierzchni elementów maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
.
•
Okre
ś
lanie wpływu
ś
rodowiska na zu
ż
ycie maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
•
Projektowanie sposobu u
ż
ytkowania i konserwacji okre
ś
lonego aparatu
stosowanego w przemy
ś
le chemicznym.
•
Oczyszczanie skorodowanych elementów maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
78
•
Dokonywanie analizy procesu technologicznego napraw na podstawie
dokumentacji technicznej i technologicznej.
•
Pobieranie gazu z butli z zastosowaniem zaworu redukcyjnego.
•
Wykonywanie prostych napraw maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
•
Planowanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
pomp.
•
Wykonywanie konserwacji maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych
w przemy
ś
le chemicznym.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i rysunki obrazuj
ą
ce elementy maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
Filmy dydaktyczne, foliogramy i fazogramy obrazuj
ą
ce elementy maszyn,
aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
Modele i eksponaty maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Przekroje maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le
chemicznym ukazuj
ą
ce zastosowane uszczelnienia.
Cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
z ró
ż
nymi postaciami zu
ż
ycia.
Cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
z ró
ż
nymi postaciami zniszcze
ń
korozyjnych.
Zestawy próbek metali i stopów z objawami ró
ż
nych zniszcze
ń
korozyjnych.
Ś
rodki i narz
ę
dzia do oczyszczania i konserwacji.
Instrukcje obsługi pomp.
Przykładowe instrukcje obsługi i konserwacji.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci u
ż
ytkowania oraz obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych w
procesach technologicznych przemysłu chemicznego.
W procesie kształcenia proponuje si
ę
stosowanie takich metod
nauczania, jak: metoda tekstu przewodniego, metoda projektów, pokazu
z instrukta
ż
em, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na zasady eksploatacji maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w procesach technologicznych, a tak
ż
e na rodzaje zniszcze
ń
korozyjnych i stopie
ń
skorodowania powierzchni maszyn, aparatów
i urz
ą
dze
ń
oraz sposoby im zapobiegania.
Zaproponowane w programie
ć
wiczenia, ułatwi
ą
uczniom przyswojenie
tre
ś
ci programowych, a tak
ż
e umo
ż
liwi
ą
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci
praktycznych. Przed przyst
ą
pieniem do ich realizacji nauczyciel powinien
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
79
udzieli
ć
instrukta
ż
u
wst
ę
pnego
dotycz
ą
cego
przestrzegania
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, organizacji stanowiska pracy, zasad
obsługi
maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz stosowania
ś
rodków ochrony
indywidualnej.
Nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie z poradników, katalogów, norm,
materiałów informacyjnych producentów.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w warsztatach szkolnych i
hali
technologicznej wyposa
ż
onych w podstawowe urz
ą
dzenia mechaniczne
stosowane w produkcji chemicznej w grupie do 15 osób, a
ć
wiczenia
indywidualnie lub w zespołach 2–3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Opracowuj
ą
c kryteria oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom i zakres
opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia. Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Do sprawdzania i oceniania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody: sprawdziany pisemne i ustne, sprawdziany
praktyczne oraz testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
wyszukiwanie i przetwarzanie informacji,
−
rozpoznawanie elementów maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
,
−
rozró
ż
nianie rodzajów zu
ż
ycia elementów maszyn w wyniku tarcia
i procesów korozyjnych,
−
posługiwanie si
ę
instrukcjami obsługi i konserwacji maszyn, aparatów
i urz
ą
dze
ń
,
−
wykonywanie konserwacji maszyn, aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych
w przemy
ś
le chemicznym.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania stosowanych przez nauczyciela oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
80
Jednostka modułowa 815[01].Z1.05
Stosowanie układów automatyki i sterowania
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania układów regulacji
i sterowania,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: regulacja, obiekt regulacji, charakterystyka obiektu
regulacji, regulator, siłownik, element wykonawczy, sterowanie, układy
sterowania,
−
rozró
ż
ni
ć
znormalizowane symbole urz
ą
dze
ń
regulacji i sterowania,
−
scharakteryzowa
ć
siłowniki pneumatyczne, hydrauliczne i elektryczne,
−
zastosowa
ć
zasady regulacji podstawowych parametrów procesowych,
−
dokona
ć
regulacji podstawowych parametrów procesowych,
−
okre
ś
li
ć
zasady sterowania podstawowymi procesami fizycznymi
i chemicznymi,
−
rozpozna
ć
na schematach urz
ą
dzenia sterowania i regulacji,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie urz
ą
dze
ń
regulacji i sterowania w podstawowych
procesach fizycznych i chemicznych przemysłu chemicznego,
−
scharakteryzowa
ć
czujniki
chemiczne
stosowane
w
analizach
procesowych,
−
sklasyfikowa
ć
czujniki chemiczne
według rodzaju przetwornika,
−
okre
ś
li
ć
zastosowanie
czujników
chemicznych
w
przemy
ś
le
chemicznym,
−
scharakteryzowa
ć
automatyzacj
ę
i
robotyzacj
ę
procesów
technologicznych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej.
2. Materiał nauczania
Układy sterowania i ich struktura.
Obiekt regulacji, charakterystyka obiektu regulacji.
Elementy wykonawcze i nastawcze.
Siłowniki pneumatyczne, hydrauliczne i elektryczne.
Regulatory bezpo
ś
redniego i po
ś
redniego działania. Charakterystyka
regulatorów automatycznych. Zasilanie układów regulacji.
Zabezpieczenia, sygnalizacje i blokady stosowane w układach regulacji.
Regulacja przepływu, ci
ś
nienia i poziomu cieczy w zbiorniku.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
81
Sterowanie podstawowymi procesami fizycznymi i chemicznymi.
Systemy sterowania i ostrzegania o zaistnieniu odst
ę
pstw od zadanych
warto
ś
ci parametrów procesowych.
Czujniki chemiczne stosowane w analizach procesowych.
Klasyfikacja czujników chemicznych według rodzaju przetwornika.
Przykłady zastosowania czujników chemicznych.
Automatyzacja i robotyzacja procesów technologicznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie elementów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w układach
automatyki.
•
Analizowanie schematów blokowych układów sterowania procesami
technologicznymi.
•
Lokalizowanie na schematach prostych układów sterowania procesami
technologicznymi.
•
Wyja
ś
nianie
przeznaczenia
poszczególnych
członów
układów
automatycznej regulacji na podstawie schematu blokowego.
•
Analizowanie zastosowania czujników chemicznych w przemy
ś
le
chemicznym.
•
Okre
ś
lanie funkcji sterowania robotem na wybranym stanowisku pracy.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele urz
ą
dze
ń
i
ć
wiczeniowe układy regulacji i sterowania.
Plansze i rysunki przedstawiaj
ą
ce elementy wykonawcze i nastawcze.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
sterowania
procesami
fizycznymi
i chemicznymi.
Przekroje elementów nastawczych stosowanych w przemy
ś
le chemicznym.
Katalogi elementów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w układach automatycznej
regulacji.
Instrukcje obsługi oraz dokumentacja techniczno-ruchowa maszyn
i urz
ą
dze
ń
.
Komputerowe modele procesu produkcyjnego.
Teksty przewodnie.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
82
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu nauczania jednostki modułowej ma na celu
przygotowanie ucznia do obsługi urz
ą
dze
ń
stosowanych do regulacji
i sterowania
podstawowymi procesami fizycznymi i chemicznymi.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do samodzielnej pracy, samokształcenia kierowanego poprzez
zach
ę
canie do korzystania z instrukcji obsługi układów regulacji
i sterowania, dokumentacji techniczno-ruchowej, czasopism zawodowych,
zasobów Internetu, przestrzegania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególne zalecane s
ą
metody: tekstu przewodniego,
pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie jednostki modułowej stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
mo
ż
na wykorzysta
ć
w procesie kształcenia. Nauczyciel
mo
ż
e zaplanowa
ć
inne
ć
wiczenia o zró
ż
nicowanym stopniu trudno
ś
ci,
dostosowuj
ą
c ich zakres i poziom do potrzeb edukacyjnych uczniów oraz
wyposa
ż
enia pracowni.
Realizuj
ą
c program jednostki modułowej wskazane jest prezentowanie
filmów dydaktycznych oraz zorganizowanie wycieczki do zakładów
chemicznych w celu poznania budowy działania i praktycznego
zastosowania urz
ą
dze
ń
regulacji i sterowania.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w hali technologicznej i pracowni kontroli
procesów technologicznych na stanowiskach automatyki i sterowania lub
w formie
ć
wicze
ń
praktycznych w zakładzie produkcyjnym w grupie do 15
osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach 2–3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Kryteria oceniania powinny dotyczy
ć
poziomu oraz
zakresu
opanowania
przez
uczniów
umiej
ę
tno
ś
ci
i
wiadomo
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Prowadzone systematycznie badania kształtuj
ą
ce pozwol
ą
na bie
żą
co
sprawdzi
ć
, jakie umiej
ę
tno
ś
ci zostały opanowane przez uczniów, a jakie
sprawiaj
ą
im okre
ś
lone trudno
ś
ci. Badania te powinny polega
ć
na
obserwacji czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
83
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów proponuje si
ę
ocenia
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów pisemnych i ustnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
W procesie oceniania nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
regulowanie poziomu cieczy w zbiorniku,
−
regulowanie temperatury cieczy w zbiorniku,
−
sterowanie klimatyzacj
ą
powietrza,
−
korzystanie z komputerowego modelu procesu produkcyjnego,
−
wyszukiwanie i przetwarzanie informacji,
−
poprawne wnioskowanie,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
84
Moduł 815[01].Z2
Technologie wytwarzania półproduktów i produktów
przemysłu chemicznego
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
posługiwa
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami technologicznymi,
−
analizowa
ć
koncepcje chemiczne i technologiczne procesu wytwarzania
podstawowych półproduktów i produktów przemysłu chemicznego,
−
obsługiwa
ć
aparaty i urz
ą
dzenia stosowane w procesach wytwarzania
podstawowych produktów przemysłu chemicznego,
−
obsługiwa
ć
urz
ą
dzenia do magazynowania i transportu materiałów,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
systemów zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
−
pobiera
ć
do analiz próbki surowców, materiałów pomocniczych,
półproduktów i produktów przemysłu chemicznego oraz wykonywa
ć
ich
analiz
ę
,
−
ocenia
ć
jako
ść
surowców, materiałów pomocniczych, półproduktów
i produktów przemysłu nieorganicznego i organicznego,
−
charakteryzowa
ć
zanieczyszczenia wód poprodukcyjnych i powietrza
oraz okre
ś
la
ć
metody ich ograniczania lub eliminacji,
−
wskazywa
ć
najwa
ż
niejsze surowce, z których wytwarza si
ę
półprodukty
i produkty chemiczne,
−
okre
ś
la
ć
metody wydobycia i oczyszczania surowców przemysłu
chemicznego,
−
okre
ś
la
ć
wpływ zmiany parametrów procesowych na przebieg procesów
wytwarzania produktów przemysłu chemicznego,
−
posługiwa
ć
si
ę
schematami ideowymi i uproszczonymi schematami
technologicznymi
procesów
wytwarzania
produktów
przemysłu
chemicznego,
−
ocenia
ć
stopie
ń
zagro
ż
enia
ś
rodowiska pracy podczas eksploatacji
aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w instalacjach chemicznych,
−
stosowa
ć
przepisy
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
na
stanowiskach pracy.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
85
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
815[01].Z2.01
Stosowanie zasad prowadzenia procesów
produkcyjnych
54
815[01].Z2.02
Wytwarzanie podstawowych półproduktów
i produktów nieorganicznych
72
815[01].Z2.03
Wytwarzanie podstawowych półproduktów
i produktów organicznych
90
Razem
216
3. Schemat układu jednostek modułowych
815[01].Z2
Technologie wytwarzania
półproduktów i produktów
przemysłu chemicznego
815[01].Z2.02
Wytwarzanie podstawowych
półproduktów i produktów
nieorganicznych
815[01].Z2.03
Wytwarzanie podstawowych
półproduktów i produktów
organicznych
815[01].Z2.01
Stosowanie zasad prowadzenia
procesów produkcyjnych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
86
4. Literatura
Bogaczek R., Kociołek-Balawajder E.: Technologia chemiczna organiczna.
Surowce i półprodukty. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Wrocław
1992
Gomółkowie B. i E.: Technologia wód przemysłowych z
ć
wiczeniami.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1994
Grzywa E., Molenda J.: Technologia podstawowych syntez organicznych.
Tom 1 i 2. WNT, Warszawa 2000
Hernas A., Gajda L.: Systemy zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
. Wydawnictwo
Politechniki
Ś
l
ą
skiej, Gliwice 2004
Kabzi
ń
ska K.: Chemia organiczna dla techników. WSiP, Warszawa 1998
Klepaczko-Filipiak B., Łoin J.: Pracownia chemiczna. Analiza Techniczna.
WSiP, Warszawa 1998
Kostro J.: Elementy, urz
ą
dzenia i układy automatyki. WSiP, Warszawa
1998
Molenda J.: Chemia w przemy
ś
le. WSiP, Warszawa 1996
Molenda J.: Technologia chemiczna. WSiP, Warszawa 1996
Namie
ś
nik J., Łukasiak J., Jamrógiewicz Z.: Pobieranie próbek
ś
rodowiskowych do analizy. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995
Pilichowski J., Puszy
ń
ski A.: Technologia tworzyw sztucznych. WNT,
Warszawa 2000
Ryng M.: Bezpiecze
ń
stwo techniczne w przemy
ś
le chemicznym. Poradnik.
WNT, Warszawa 1994
Skinder N.W.: Chemia a ochrona
ś
rodowiska. WSiP, Warszawa 1998
Warych J.: Oczyszczanie przemysłowych gazów odlotowych. WNT,
Warszawa 1996
Wojtkun F., Bukała W.: Materiałoznawstwo. Cz. I i II. WSiP, Warszawa
1997
Czasopisma specjalistyczne: Przemysł Chemiczny, Chemik, Gospodarka
paliwami i energi
ą
oraz wybrane normy i katalogi.
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
87
Jednostka modułowa 815[01].Z2.01
Stosowanie zasad prowadzenia procesów
produkcyjnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
poj
ę
ciami chemicznej i technologicznej koncepcji procesu,
−−−−
wymieni
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na wybór chemicznej i technologicznej
koncepcji procesu,
−−−−
porówna
ć
ró
ż
ne technologie
wytwarzania produktu z punktu widzenia
potrzeb
surowcowych,
energetycznych
oraz
uwarunkowa
ń
ekologicznych,
−−−−
zastosowa
ć
zasady technologiczne prowadzenia procesu chemicznego,
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
poj
ę
ciami technologicznymi: szybko
ść
obj
ę
to
ś
ciowa,
wydajno
ść
i selektywno
ść
reakcji i procesów,
−−−−
scharakteryzowa
ć
sposoby magazynowania surowców, półproduktów,
produktów i materiałów pomocniczych,
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
przepisami i dokumentacj
ą
dotycz
ą
c
ą
transportu,
magazynowania
oraz
oznakowywania
substancji,
w
tym
niebezpiecznych,
−−−−
scharakteryzowa
ć
obieg dokumentacji materiałów,
−−−−
dobra
ć
urz
ą
dzenia do transportu surowców, półproduktów, produktów
i materiałów pomocniczych,
−−−−
wykona
ć
prace zwi
ą
zane z magazynowaniem i transportem materiałów,
−−−−
scharakteryzowa
ć
gospodark
ę
energetyczn
ą
w zakładach przemysłu
chemicznego,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ zakładów przemysłu chemicznego na
ś
rodowisko
przyrodnicze,
−−−−
zastosowa
ć
zasady post
ę
powania w sytuacji rozszczelnienia aparatury,
armatury, uszkodzenia instalacji oraz innych awarii technologicznych,
−−−−
rozpozna
ć
na schematach instalacji zawory bezpiecze
ń
stwa i blokady
technologiczne,
−−−−
scharakteryzowa
ć
sposoby prowadzenia procesów produkcyjnych
przyjaznych dla
ś
rodowiska,
−−−−
okre
ś
li
ć
rodzaje
no
ś
ników
energii
stosowanych
w
przemy
ś
le
chemicznym,
−−−−
wskaza
ć
przykłady racjonalnego wykorzystania energii w instalacjach
przemysłu chemicznego,
−−−−
scharakteryzowa
ć
systemy zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
88
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
systemu zapewnienia jako
ś
ci,
−−−−
rozpozna
ć
na schematach punkty pobierania próbek do analiz
ś
rodowiskowych i procesowych,
−−−−
pobra
ć
i przygotowa
ć
próbki do bada
ń
substancji stałych, ciekłych
i gazowych,
−−−−
oceni
ć
jako
ść
surowców, materiałów pomocniczych, półproduktów
i produktów przemysłu nieorganicznego i organicznego,
−−−−
skorzysta
ć
z dokumentacji przebiegu i kontroli analitycznej procesów
jako
ś
ci,
−−−−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej
oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
na
stanowiskach pracy.
2. Materiał nauczania
Chemiczna i technologiczna koncepcja procesów przemysłu chemicznego.
Czynniki wpływaj
ą
ce na wybór koncepcji technologicznej.
Ró
ż
ne koncepcje chemiczne realizacji okre
ś
lonego procesu.
Technologiczne zasady prowadzenia procesu chemicznego.
Poj
ę
cia technologiczne: szybko
ść
obj
ę
to
ś
ciowa, wydajno
ść
i selektywno
ść
reakcji i procesów.
Magazynowanie surowców, półproduktów, produktów i materiałów
pomocniczych. Dokumentacja obiegu materiałów.
Transport surowców, półproduktów, produktów i materiałów pomocniczych.
Gospodarka energetyczna w zakładach przemysłu chemicznego.
Zakłady chemiczne jako zakłady du
ż
ego ryzyka.
Zasady bezpiecze
ń
stwa procesowego. Ochrona po
ż
arowa i chemiczna.
Szczelno
ść
aparatury i urz
ą
dze
ń
procesowych. Niezawodno
ść
działania
wszystkich
aparatów,
urz
ą
dze
ń
i
wyposa
ż
enia.
Automatyka
zabezpieczeniowa.
Karty oceny ryzyka zawodowego.
Ograniczenia zu
ż
ycia surowców, wody i energii w procesie pracy.
Główne rodzaje produktów ubocznych i odpadów przemysłu chemicznego.
Technologie mało- i bezodpadowe.
Zasady ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy.
Zakładowe
ź
ródła emisji zanieczyszcze
ń
powietrza atmosferycznego.
Monitoring stanu
ś
rodowiska na terenie zakładu i w jego najbli
ż
szej okolicy.
Podstawowe poj
ę
cia dotycz
ą
ce jako
ś
ci produkcji.
Wdro
ż
enie systemu jako
ś
ci w przedsi
ę
biorstwie. Dokumentacja systemu
zapewnienia jako
ś
ci.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
89
Zasady kontroli jako
ś
ci produktów głównych i materiałów pomocniczych.
Normy w kontroli jako
ś
ci.
Pobieranie,
sporz
ą
dzanie
i
przechowywanie
próbek
do
analiz
ś
rodowiskowych i procesowych.
Kontrola jako
ś
ci surowców, półproduktów, produktów i materiałów
pomocniczych.
Przykłady kontroli analitycznej ró
ż
nych procesów technologicznych.
Dokumentacja procesów kontroli jako
ś
ci.
Ocena
jako
ś
ci
surowców,
półproduktów,
produktów,
materiałów
pomocniczych na podstawie wyników analiz.
Ocena przebiegu procesu technologicznego na podstawie wyników analiz.
3.
Ć
wiczenia
•
Sporz
ą
dzanie schematów ideowych sposobów odzyskiwania ciepła
w zakładach przemysłu chemicznego.
•
Oznakowywanie opakowa
ń
materiałów niebezpiecznych.
•
Sporz
ą
dzanie dokumentów obrotu materiałowego.
•
Analizowanie schematów monitoringu powietrza na terenie zakładu
i w jego najbli
ż
szej okolicy.
•
Rozpoznawanie na uproszczonych schematach punktów pobierania
próbek do analiz.
•
Analiza techniczna paliw stałych, ciekłych i gazowych.
•
Analizowanie
przykładów
ograniczania
lub
eliminacji
ź
ródeł
niebezpiecznych, szkodliwych i uci
ąż
liwych czynników wyst
ę
puj
ą
cych
w procesie pracy.
•
Analizowanie przykładowej instrukcji przeciwpo
ż
arowej zakładów
chemicznych.
•
Analizowanie przykładowych procedur zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Przepisy prawa z zakresu normalizacji i ochrony
ś
rodowiska.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Przyrz
ą
dy, aparatura pomiarowa.
Programy komputerowe symuluj
ą
ce prac
ę
analizatorów st
ęż
e
ń
zwi
ą
zków
chemicznych w powietrzu.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Karty charakterystyk substancji niebezpiecznych, przykładowe karty oceny
ryzyka zawodowego.
Model wybranego typu zaworu bezpiecze
ń
stwa.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
90
Zestawy odczynników chemicznych.
Przyrz
ą
dy do pobierania próbek.
Instrukcje obsługi aparatów i urz
ą
dze
ń
laboratoryjnych, analizatorów
automatycznych.
Normy bada
ń
, normy surowców, normy produktów.
Plansze obrazuj
ą
ce schematy ideowe.
Uproszczone schematy technologiczne w zapisie elektronicznym.
Fragmenty schematów technologicznych oraz opisy technologiczne.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawowe tre
ś
ci kształcenia
dotycz
ą
ce rozwi
ą
za
ń
technicznych, technologicznych i analitycznych
w przemy
ś
le chemicznym.
Skuteczno
ść
nauczania w du
ż
ym stopniu zale
ż
y od wła
ś
ciwego doboru
tre
ś
ci i metod nauczania. Dokonuj
ą
c wyboru metod nale
ż
y preferowa
ć
takie, które zapewniaj
ą
:
−
wdra
ż
anie ucznia do samodzielnego i logicznego my
ś
lenia,
−
aktywny udział w rozwi
ą
zywaniu zada
ń
i problemów,
−
stosowanie zdobytej przez ucznia wiedzy w praktyce,
−
kształtowanie u uczniów okre
ś
lonych umiej
ę
tno
ś
ci i nawyków.
Szczególnie zalecane s
ą
metody: tekstu przewodniego, pokazu
z obja
ś
nieniem, pokazu z instrukta
ż
em oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Realizuj
ą
c program nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do samodzielnej
pracy, zach
ę
ca
ć
do studiowania literatury zawodowej oraz korzystania
z zasobów Internetu.
Przed przyst
ą
pieniem do realizacji
ć
wicze
ń
konieczne jest zapoznanie
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
cymi na
danym stanowisku.
Ć
wiczenia laboratoryjne mo
ż
na realizowa
ć
na podstawie szczegółowych
instrukcji i tekstów przewodnich przygotowanych przez nauczyciela. Nale
ż
y
umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie ró
ż
nych
ź
ródeł informacji: norm, instrukcji,
poradników, oraz materiałów w wersji elektronicznej.
Zaj
ę
cia edukacyjne powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni chemicznej lub hali
technologicznej w grupie do 15 osób.
Ć
wiczenia uczniowie powinni
wykonywa
ć
indywidualnie lub w zespołach 2–3 osobowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
91
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowaniu zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
i poprawno
ść
wnioskowania.
Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych, motywowa
ć
do samodzielnej
pracy i samooceny. Nauczyciel powinien opracowa
ć
wymagania
edukacyjne na poszczególne stopnie szkolne.
Oceny uczniów nale
ż
y dokonywa
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowanie testu pisemnego z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji jednostki
modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
92
Jednostka modułowa 815[01].Z2.02
Wytwarzanie podstawowych półproduktów
i produktów nieorganicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje zasobów wody słodkiej,
−
okre
ś
li
ć
rodzaje wody w zale
ż
no
ś
ci od czysto
ś
ci i zastosowania,
−
okre
ś
li
ć
skład
ś
cieków pochodz
ą
cych z typowych procesów produkcji
chemicznej,
−
scharakteryzowa
ć
metody oczyszczania i uzdatniania wody,
−
okre
ś
li
ć
twardo
ść
wody,
−
usun
ąć
twardo
ść
wody metod
ą
termiczn
ą
, jonitow
ą
, sodowo-wapienn
ą
,
−
wskaza
ć
najwa
ż
niejsze surowce, z których wytwarza si
ę
półprodukty
i produkty nieorganiczne,
−
dobra
ć
metody wydobycia i oczyszczania surowców przemysłu
nieorganicznego,
−
okre
ś
li
ć
wpływ zmiany parametrów procesowych na przebieg procesów
wytwarzania produktów przemysłu siarkowego, azotowego, fosforowego,
sodowego oraz elektrochemicznego i nawozów sztucznych,
−
rozró
ż
ni
ć
symbole aparatury, punktów pomiaru parametrów, urz
ą
dze
ń
regulacji i sterowania stosowanych w procesach wytwarzania
półproduktów i produktów nieorganicznych,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i zasady działania aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w procesie wytwarzania podstawowych produktów
przemysłu nieorganicznego,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
uproszczonymi schematami technologicznymi procesów
wytwarzania produktów przemysłu siarkowego, azotowego, fosforowego,
sodowego oraz elektrochemicznego i nawozów sztucznych,
−
oceni
ć
stopie
ń
zagro
ż
enia
ś
rodowiska pracy podczas wytwarzania
produktów przemysłu siarkowego, azotowego, fosforowego, sodowego
i elektrochemicznego oraz nawozów sztucznych,
−
oceni
ć
toksyczno
ść
substancji stosowanych w procesach wytwarzania
produktów nieorganicznych na podstawie analizy kart charakterystyki
substancji niebezpiecznych,
−
scharakteryzowa
ć
skład i warunki pracy katalizatorów stosowanych
w procesach wytwarzania produktów nieorganicznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
93
−
wyja
ś
ni
ć
chemiczn
ą
koncepcj
ę
procesu
wytwarzania
produktu
nieorganicznego w oparciu o schemat ideowy,
−
sporz
ą
dzi
ć
schematy ideowe procesów wytwarzania produktów
przemysłu siarkowego, azotowego, fosforowego i elektrochemicznego
oraz nawozów sztucznych,
−
wyja
ś
ni
ć
istot
ę
, przebieg oraz wska
ź
niki przebiegu procesów
elektrochemicznych,
−
scharakteryzowa
ć
przemiany chemiczne zachodz
ą
ce w procesach
elektrolizy,
−
wskaza
ć
najwa
ż
niejsze
powi
ą
zania
nieorganicznych
procesów
technologicznych z procesami przemysłu syntez organicznych,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej
oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
na
stanowiskach pracy.
2. Materiał nauczania
Zasoby wody słodkiej, rodzaje wód.
Składniki zanieczyszczaj
ą
ce wod
ę
.
Oczyszczanie wody do celów gospodarczych i przemysłowych.
Oczyszczanie wody stosowanej do zasilania kotłów parowych.
Twardo
ść
wody. Metody usuwania twardo
ś
ci wody.
Wła
ś
ciwo
ś
ci, wyst
ę
powanie i zastosowanie siarki.
Metody otrzymywania i oczyszczania siarki.
Wła
ś
ciwo
ś
ci, zastosowanie oraz rola kwasu siarkowego (VI) w przemy
ś
le
chemicznym.
Surowce do produkcji kwasu siarkowego (VI).
Otrzymywanie kwasu siarkowego (VI) metod
ą
kontaktow
ą
.
Dobór materiałów konstrukcyjnych stosowanych w produkcji kwasu
siarkowego (VI).
Wpływ produkcji kwasu siarkowego (VI) na
ś
rodowisko naturalne.
Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy w przemy
ś
le kwasu siarkowego (VI).
Surowce stosowane w produkcji nawozów wieloskładnikowych: gaz ziemny,
siarka, fosforyty.
Otrzymywanie kwasu ortofosforowego (V) i nawozów fosforowych.
Nawozy wieloskładnikowe.
Dobór materiałów konstrukcyjnych stosowanych w urz
ą
dzeniach do
produkcji kwasu ortofosforowego (V) i nawozów fosforowych.
Ochrona
ś
rodowiska, bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy w wytwórniach kwasu
ortofosforowego (V) i nawozów fosforowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
94
Parametry procesu syntezy amoniaku. Synteza amoniaku z gazu
syntezowego.
Reakcje utleniania amoniaku. Otrzymywanie kwasu azotowego (V).
Saletra amonowa i mocznik.
Dobór materiałów konstrukcyjnych stosowanych w produkcji amoniaku,
kwasu azotowego (V) i nawozów azotowych.
Ochrona
ś
rodowiska, bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy przy produkcji
amoniaku, kwasu azotowego (V) i nawozów azotowych.
Przemiany chemiczne zachodz
ą
ce w procesie elektrolizy.
Podział przemysłowych procesów elektrochemicznych.
Elektroliza soli kamiennej.
Charakterystyka, przetwarzanie i zastosowanie produktów elektrolizy soli
kamiennej.
3.
Ć
wiczenia
•
Opracowywanie uproszczonego schematu uzdatniania wody.
•
Usuwanie twardo
ś
ci wody metod
ą
termiczn
ą
, jonitow
ą
, sodowo-
wapienn
ą
.
•
Wykonywanie analizy technicznej wody technologicznej i
ś
cieków.
•
Planowanie sposobów ograniczenia emisji SO
2
do atmosfery.
•
Obliczanie zawarto
ś
ci fosforu, w przeliczeniu na P
2
O
5
, w ró
ż
nych
nawozach fosforowych.
•
Obliczanie ilo
ś
ci wytwarzanych produktów ubocznych, odpadów stałych
w wytwórni superfosfatu.
•
Zapisywanie reakcji elektrodowych zachodz
ą
cych w procesach
elektrolizy.
•
Ocena toksyczno
ś
ci produktów nieorganicznych na podstawie kart
charakterystyk substancji niebezpiecznych.
•
Opracowywanie schematów ideowych procesów wytwarzania produktów
nieorganicznych.
•
Okre
ś
lanie wpływu procesów wytwarzania zwi
ą
zków azotu i kwasu
siarkowego (VI) na
ś
rodowisko.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci ró
ż
nych nawozów sztucznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce urz
ą
dzenia i aparaty do przeprowadzenia
procesów wytwarzania produktów nieorganicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce uproszczone schematy technologiczne.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
95
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce schematy ideowe procesów wytwarzania
produktów nieorganicznych.
Modele aparatów niezb
ę
dnych do przeprowadzenia procesów wytwarzania
produktów nieorganicznych.
Fotografie
przemysłowych
instalacji
wytwarzaj
ą
cych
produkty
nieorganiczne.
Próbki surowców stosowanych w procesach wytwarzania produktów
nieorganicznych.
Próbki nawozów fosforowych i azotowych.
Karty charakterystyki substancji niebezpiecznych.
Schematy technologiczne, schematy ideowe w zapisie elektronicznym.
Zestawy
ć
wiczeniowe i przyrz
ą
dy pomiarowe.
Instrukcje obsługi i konserwacji przyrz
ą
dów oraz urz
ą
dze
ń
.
Instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
zastosowania ró
ż
nych rozwi
ą
za
ń
technologicznych i technicznych
w procesie wytwarzania
podstawowych półproduktów i produktów
nieorganicznych.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególne zalecane s
ą
metody: tekstu przewodniego,
pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y uczniów
zapozna
ć
z zakresem i rodzajem wykonywanych prac, przepisami
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz zasadami u
ż
ytkowania sprz
ę
tu
laboratoryjnego.
Ć
wiczenia zaproponowane w programie jednostki modułowej, pozwol
ą
na indywidualizacj
ę
procesu nauczania, efektywniejsze wykorzystanie
pomocy dydaktycznych oraz ułatwi
ą
zrozumienie realizowanych tre
ś
ci
kształcenia.
Realizuj
ą
c program jednostki modułowej wskazane jest prezentowanie
filmów dydaktycznych oraz stosowanie komputerowych programów
symulacyjnych,
zwłaszcza
do
realizacji
zagadnie
ń
dotycz
ą
cych
analizowania ideowych i uproszczonych schematów technologicznych.
Ć
wiczenia z zakresu obsługi aparatów i urz
ą
dze
ń
przemysłowych nale
ż
y
zorganizowa
ć
w zakładach chemicznych w czasie, których uczniowie
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
96
powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
obserwacji pracy sterowni oraz obsługi aparatów
i urz
ą
dze
ń
instalacji przemysłowych.
Zaj
ę
cia edukacyjne powinny odbywa
ć
si
ę
w hali technologicznej
w grupie do 15 osób, a
ć
wiczenia indywidualnie lub w zespołach
2-osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Kryteria oceniania powinny dotyczy
ć
poziomu oraz
zakresu
opanowania
przez
uczniów
umiej
ę
tno
ś
ci
i wiadomo
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Prowadzone systematycznie badania kształtuj
ą
ce pozwol
ą
na bie
żą
co
sprawdzi
ć
, jakie umiej
ę
tno
ś
ci zostały opanowane przez uczniów, a jakie
sprawiaj
ą
im okre
ś
lone trudno
ś
ci. Badania te powinny mie
ć
form
ę
obserwacji ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów proponuje si
ę
ocenia
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów pisemnych i ustnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
W procesie oceniania nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
odczytywanie oznacze
ń
aparatów i urz
ą
dze
ń
,
−
opracowywanie schematów ideowych,
−
korzystanie z uproszczonych schematów technologicznych i schematów
ideowych,
−
ocenianie toksyczno
ś
ci produktów nieorganicznych na podstawie kart
charakterystyki substancji niebezpiecznych,
−
okre
ś
lanie szkodliwo
ś
ci produkcji kwasu siarkowego (VI).
−
okre
ś
lanie szkodliwo
ś
ci procesów wytwarzania zwi
ą
zków azotu,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
97
Jednostka modułowa 815[01].Z2.03
Wytwarzanie podstawowych półproduktów
i produktów organicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozró
ż
ni
ć
surowce energochemicznie,
−
rozró
ż
ni
ć
procesy rafineryjne od petrochemicznych,
−
wyja
ś
ni
ć
zasady przygotowywania ropy naftowej do przeróbki,
−
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci
i
skład
destylatów
naftowych
otrzymywanych z ropy naftowej,
−
wskaza
ć
kierunki oczyszczania lub dalszej przeróbki destylatów
naftowych,
−
scharakteryzowa
ć
przemysłowe metody sulfonowania, nitrowania,
chlorowania, estryfikacji oraz hydrolizy i utwardzania tłuszczów,
−
rozró
ż
ni
ć
stosownie do oznaczenia aparatury, punkty pomiarów
parametrów, urz
ą
dze
ń
do regulacji i sterowania stosowane w procesach
wytwarzania półproduktów i produktów organicznych,
−
okre
ś
li
ć
wpływ zmiany parametrów procesowych na przebieg procesów
wytwarzania produktów organicznych,
−
scharakteryzowa
ć
metody wytwarzania surowego gazu syntezowego
z ró
ż
nych surowców,
−
uzasadni
ć
konieczno
ść
odsiarczania produktów przerobu gazu
ziemnego, ropy naftowej i w
ę
gla kamiennego,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i zasady działania aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w procesach przerobu w
ę
gla kamiennego, gazu ziemnego,
ropy naftowej,
−
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i zasady działania aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w procesach wytwarzania podstawowych grup zwi
ą
zków
organicznych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
uproszczonymi schematami technologicznymi procesów
przerobu w
ę
gla kamiennego, gazu ziemnego oraz ropy naftowej,
−
wskaza
ć
kierunki
wykorzystywania
poszczególnych
składników
surowego gazu syntezowego,
−
oceni
ć
stopie
ń
zagro
ż
enia
ś
rodowiska pracy podczas eksploatacji
aparatów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w procesach przerobu w
ę
gla
kamiennego, gazu ziemnego, ropy naftowej oraz w procesach
wytwarzania podstawowych grup zwi
ą
zków organicznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
98
−
oceni
ć
toksyczno
ść
substancji stosowanych w procesach wytwarzania
produktów organicznych na podstawie analizy kart charakterystyki
substancji niebezpiecznych,
−
wyja
ś
ni
ć
w oparciu o schemat ideowy, chemiczn
ą
koncepcj
ę
procesu
wytwarzania produktów organicznych,
−
sporz
ą
dzi
ć
schematy ideowe najwa
ż
niejszych procesów wytwarzania
produktów organicznych,
−
scharakteryzowa
ć
reakcje polimeryzacji i polikondensacji,
−
scharakteryzowa
ć
sposoby prowadzenia polimeryzacji w masie,
zawiesinie i emulsji,
−
odró
ż
ni
ć
zasadnicze typy tworzyw polimeryzacyjnych,
−
okresli
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci najwa
ż
niejszych kopolimerów,
−
scharakteryzowa
ć
najwa
ż
niejsze parametry jako
ś
ciowe benzyn,
−
oceni
ć
wpływ procesów komponowania i zastosowania benzyn na
ś
rodowisko,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej
oraz
ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
na
stanowiskach pracy.
2. Materiał nauczania
Surowce energochemicznie. Skład chemiczny i wła
ś
ciwo
ś
ci rop naftowych.
Przerób ropy naftowej. Schemat instalacji przerobu ropy naftowej.
Oczyszczanie i zastosowanie produktów przerobu ropy naftowej.
Krakowanie termiczne i katalityczne produktów przerobu ropy naftowej.
Mieszanki benzynowe.
Przerób gazu ziemnego. Schemat instalacji przerobu gazu ziemnego.
Oczyszczanie i zastosowanie produktów przerobu gazu ziemnego.
Przerób w
ę
gla kamiennego. Oczyszczanie i zastosowanie produktów
przerobu w
ę
gla kamiennego.
Metody wytwarzania acetylenu. Zastosowanie przemysłowe acetylenu.
Otrzymywanie i rafinowanie tłuszczów. Utwardzanie olejów i produkcja
margaryny. Schemat aparatury do utwardzania olejów.
Hydroliza tłuszczów. Proces produkcji mydła. Schemat otrzymywania mydła
metod
ą
okresow
ą
.
Charakterystyka tworzyw sztucznych. Znaczenie i zastosowanie tworzyw
sztucznych.
Metody produkcji tworzyw sztucznych. Metody przeróbki tworzyw
sztucznych.
Zastosowanie procesu sulfonowania w syntezie organicznej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
99
Przemysłowe
metody
sulfonowania.
Otrzymywanie
kwasu
benzenosulfonowego.
Przemysłowe metody nitrowania. Otrzymywanie nitrobenzenu.
Przemysłowe metody otrzymywania gazu syntezowego. Otrzymywanie
metanolu.
Zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas wytwarzania podstawowych
półproduktów i produktów organicznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie
produktów
uzyskiwanych
w
wyniku
krakingu
termicznego i katalitycznego heksadekanu.
•
Analizowanie
uproszczonych schematów technologicznych procesów
wytwarzania produktów organicznych.
•
Analizowanie składu gazów syntezowych otrzymywanych z ró
ż
nych
surowców.
•
Ocenianie toksyczno
ś
ci metanolu na podstawie kart charakterystyki
substancji niebezpiecznych.
•
Opracowanie schematów ideowych procesów wytwarzania produktów
organicznych.
•
Okre
ś
lanie szkodliwo
ś
ci benzyn wysokooktanowych w zale
ż
no
ś
ci od
u
ż
ytych komponentów.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci ró
ż
nych polimerów i kopolimerów.
•
Dobieranie sposobów recyklingu tworzyw sztucznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy plansz i tabel fizykochemicznych.
Tablice
pogl
ą
dowe
obrazuj
ą
ce
urz
ą
dzenia
i
aparaty
stosowane
w procesach wytwarzania produktów organicznych.
Tablice pogl
ą
dowe obrazuj
ą
ce schematy ideowe i uproszczone schematy
technologiczne procesów wytwarzania produktów organicznych.
Modele aparatów niezb
ę
dnych do przeprowadzania procesów wytwarzania
produktów organicznych.
Fotografie przemysłowych instalacji wytwarzaj
ą
cych produkty organiczne.
Próbki surowców energochemicznych: ropy naftowej, w
ę
gla kamiennego.
Karty charakterystyki substancji niebezpiecznych.
Schematy technologiczne, schematy ideowe w zapisie elektronicznym.
Zestawy
ć
wiczeniowe i przyrz
ą
dy pomiarowe.
Instrukcje u
ż
ytkowania i konserwacji przyrz
ą
dów oraz urz
ą
dze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
100
Instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny.
Zestawy odczynników chemicznych.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
technologii wytwarzania podstawowych półproduktów i produktów
organicznych oraz okre
ś
lania wpływu przemysłu chemicznego na
ś
rodowisko naturalne.
W procesie nauczania - uczenia si
ę
proponuje si
ę
stosowanie takich
metod nauczania, jak: metoda tekstu przewodniego, pokazu z instrukta
ż
em,
pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia
zamieszczone
programie
stanowi
ą
propozycj
ę
do
wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony
w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonania
ć
wicze
ń
praktycznych z zakresu
destylacji, estryfikacji i hydrolizy nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z zasadami
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy. W trakcie realizacji programu jednostki
modułowej uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z katalogów
aparatów i urz
ą
dze
ń
, schematów ideowych i technologicznych, instrukcji
u
ż
ytkowania i konserwacji urz
ą
dze
ń
i przyrz
ą
dów pomiarowych, a tak
ż
e
kart charakterystyki substancji niebezpiecznych. Nale
ż
y równie
ż
umo
ż
liwi
ć
uczniom identyfikacj
ę
surowców energochemicznych, a tak
ż
e ró
ż
nego
rodzaju tworzyw sztucznych.
W procesie dydaktycznym proponuje si
ę
równie
ż
prezentacje filmów
dydaktycznych oraz zorganizowanie wycieczki do zakładu przemysłowego
w celu poznania nowoczesnych technologii wytwarzania półproduktów i
produktów organicznych, a tak
ż
e stosowanych aparatów i urz
ą
dze
ń
instalacji przemysłowych.
Realizacja programu jednostki modułowej powinna odbywa
ć
si
ę
w hali
technologicznej w grupie do 15 osób.
Ć
wiczenia uczniowie powinni
wykonywa
ć
indywidualnie lub w zespołach 2-osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie w trakcie realizacji programu jednostki modułowej na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
101
poziom oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia
.
Podczas kontroli poziomu opanowania wiedzy, przeprowadzanej
w formie ustnej i pisemnej, nale
ż
y sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
w operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie poj
ęć
prawnych i poprawno
ść
wnioskowania.
Nauczyciel
powinien
opracowa
ć
wymagania
edukacyjne
na
poszczególne stopnie szkolne.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
sprawdzianów praktycznych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia podczas
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowanie testu pisemnego wielokrotnego wyboru z zadaniami
zamkni
ę
tymi.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów i testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz wnioski z obserwacji
ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.