Muzeum serca

W mym sercu

Jest maleńkie muzeum,

Gdzie dni dawnych skrywam pamiątki,

Które tam leżą…, leżą…,

Niczym – czegoś – rozbite szczątki.

A szczątek tych mam niewiele,

Lecz są cudownie piękne,

Bo zrobione ze szczerej miłości

Obok nich zaś są twarze ich dawców,

Uśmiechnięte, pełne radości…

I choć – czas – niczym sztorm je zatapia,

I jak sztorm – łódki – wywraca,

Ale przypływ Morza Pamięci,

- Znów – do muzeum serca je zwraca.

I znów przed nimi stoję,

I przez łzy słone na nie patrze,

I od nowa je barwnie przeżywam,

Jak operę w Wielkim Teatrze.

I. Iwańska

Warszawa 2016-07-06