UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

11

Ćwiczenie 2
TEMAT: Podstawowe parametry środowiska pracy z rysunkiem

2.1 Pomoce rysunkowe.
Pomocnicze tryby rysunkowe to narzędzia znacznie ułatwiające pracę z programem. Ich
wykorzystanie jest niezbędne do prawidłowego (dokładnego) rysowania. Przełączniki
obsługujące tryby rysunkowe znajdują się na pasku stanu.





Podstawowe tryby rysunkowe opisane w tym punkcie to: Snap (Skok), Grid (Siatka), Ortho
(Orto), Lwt (Szerokość).

2.1.1 Snap (Skok).
Dokładność wskazywania punktów można osiągnąć nakazując skokowe przesuwanie kursora
na ekranie. Dzieje się tak poprzez nałożenie na ekran „niewidocznej” siatki. Po jej włączeniu i
ustawieniu, kursor może znaleźć się wówczas tylko w węzłach tej siatki. Jeżeli kursor
wskazuje punkt poza węzłem, to jest automatycznie przesuwany do najbliższego węzła siatki.
Od jednego węzła do drugiego kursor przesuwa się skokowo, co oznacza, że kursor może
wskazywać tylko punkty węzłowe. W ten sposób zapewniona jest precyzja rysowania.
Poniższy rysunek przedstawia proste obiekty narysowane z wyłączonym i włączonym
skokiem.

skok wyłączony

skok włączony

Wartość skoku można ustalić następująco:

Przy pomocy klawiatury:

- wpisać z klawiatury polecenie snap (skok), Enter
- wpisać pożądaną wartość skoku, Enter

Przy pomocy menu górnego:

- Tools (Narzędzia)>Drafting settings (Pomoce rysunkowe)

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

12

Przy pomocy paska stanu:

- „kliknąć” prawym klawiszem na

przełączniku snap (skok) na pasku
stanu, po czym w oknie, które się
pojawi „kliknąć” settings (ustawienia)

Obydwa ostatnie sposoby spowodują wyświetlenie na ekranie poniższego okna dialogowego.

W oknie tym należy włączyć zakładkę
Snap and grid (Skok i siatka).

Następnie w oknie wpisać odpowiednią

wartość skoku (możliwa jest inna
wartość w kierunku osi X i Y).
W przykładzie X=Y=10.

Uaktywnić tak ustawiony skok można:

- stawiając znacznik w powyższym oknie dialogowym,
- przy pomocy klawisza funkcyjnego F9,
- przy pomocy przełącznika na pasku stanu

2.1.2 Grid (Siatka).
Na ekranie można wyświetlić siatkę węzłów. Siatka węzłów składa się z punktów
wyświetlonych w określonej odległości od siebie. Siatka węzłów może, ale nie musi,
pokrywać się z siatką skokowego przesuwania kursora. Zwykle odległości węzłów siatki jest
wielokrotnością odległości siatki skoku.
Przykład:
Skok – 1, Siatka 10.

Znacznik uaktywnienia
skoku

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

13

Siatka jest ściśle związana z granicami rysunku limits (granice). Oznacza to, że siatka będzie
wyświetlana na ekranie tylko w ustalonych granicach rysunku.
Patrz: Punkt 1.1.5 Granice rysunkowe.

Poniższy rysunek przedstawia ekran AutoCAD’a z włączoną i wyłączoną siatka.

Siatka włączona

Siatka

wyłączona

Wartość siatki można ustalić następująco:

Przy pomocy klawiatury:

- wpisać z klawiatury polecenie grid (siatka), Enter
- wpisać pożądaną wartość siatki, Enter

Przy pomocy menu górnego:

- Tools (Narzędzia)>Drafting settings (Pomoce rysunkowe)

Przy pomocy paska stanu:

- „kliknąć” prawym klawiszem na

przełączniku grid (siatka) na pasku
stanu, po czym w oknie, które się
pojawi „kliknąć” settings (ustawienia)

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

14

Obydwa ostatnie sposoby spowodują wyświetlenie na ekranie poniższego okna dialogowego.

W oknie tym należy włączyć zakładkę
Snap and grid (Skok i siatka).

Następnie w oknie wpisać odpowiednią

wartość siatki (możliwa jest inna
wartość w kierunku osi X i Y).
W przykładzie X=Y=10.

Uaktywnić tak ustawioną siatkę można:

- stawiając znacznik w powyższym oknie dialogowym,
- przy pomocy klawisza funkcyjnego F7,
- przy pomocy przełącznika na pasku stanu

2.1.3 Ortho (Orto).
Tryb ortogonalny to tryb, w którym wskazywany punkt przyjmie taką samą współrzędną X
albo Y jak ostatnio wskazany punkt. Odcinki proste rysowane w trybie ortogonalnym są
wzajemnie albo równoległe albo prostopadłe. Podobnie kopiowanie lub przesuwanie w trybie
ortogonalnym powoduje, że kopia (lub przesuwany obiekt) przesuwa się równolegle do osi
układu współrzędnych. Jeżeli nie został zmieniony układ współrzędnych, to po włączeniu
trybu ortogonalnego rysowane odcinki będą pionowe i poziome.

Poniższy rysunek przedstawia odcinki rysowane przy włączonym trybie ortogonalnym.

Znacznik uaktywnienia
siatki

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

15

Tryb ortogonalny można
włączyć następująco:

a) Przy pomocy klawiatury:
- wpisać z klawiatury polecenie ortho

(orto), enter,

- wpisać jedną z opcji: on (WŁĄCZONA)

lub off (WYŁĄCZONA), enter

b) Przy pomocy klawisza funkcyjnego:

F8,

c) Przy pomocy paska stanu: wciskając odpowiedni przycisk na pasku stanu.







2.1.4 LWT (Szerokość).
Linie w AutoCADzie są rysowane jako tzw. linie zerowe. Oznacza to, że niezależnie od
grubości, jaką nadamy linii, linie zawsze są wyświetlane na ekranie o jednakowej grubości
(niezależnie od powiększenia ekranu). W celu lepszej wizualizacji elementów na rysunku,
można włączyć tryb wyświetlania rzeczywistych grubości linii. Wówczas linie, którym
została przypisana grubość, będą na ekranie wyświetlane z uwzględnieniem tej grubości.

Tryb wyświetlania szerokości linii można włączyć następująco:

Przy pomocy paska stanu: wciskając odpowiedni przycisk na pasku stanu.






Aby zmienić parametry obsługujące tryb
wyświetlania obiektów z uwzględnieniem
szerokości należy:

- „kliknąć” prawym klawiszem na

przełączniku lwt (szerokość) na pasku
stanu, po czym w oknie, które się
pojawi „kliknąć” settings (ustawienia)

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

16

Pojawi się następujące okno dialogowe, w którym można:

określić aktualną szerokość linii

dopasować skalę wyświetlania
szerokości linii

ustawić jednostki określające szerokość linii
(milimetry lub cale)

włączyć lub wyłączyć wyświetlanie
szerokości linii

Poniższe rysunki przedstawiają te same obiekty wyświetlane z uwzględnieniem i
nieuwzględnieniem szerokości.






















2.1.5 Limits (Granice).
Przestrzeń rysunkowa AutoCAD’a nie jest niczym ograniczona. Oznacza to, że można
rysować w zasadzie na dowolnym formacie. Jednakże istnieje możliwość określenia granic
rysunku. Granice mogą być włączone albo wyłączone. Jeżeli granice są włączone to nie

szerokość włączona

szerokość wyłączona

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

17

można rysować poza ich zakresem. Jeżeli są wyłączone, to nie mają wpływu na umieszczanie
obiektów na rysunku. Mają jednak wówczas wpływ na komendy związane z powiększaniem
ekranu i z wyświetlaniem siatki (grid). Siatka jest wyświetlana tylko w zdefiniowanych
granicach.
Granice można włączyć następująco:

Przy pomocy klawiatury:
Wpisując z klawiatury polecenie: limits (granice)

Przy pomocy menu górnego:
Format (Format) > Drawing limits > (Granice rysunku)




























2.1.6 Units (Jednostki).
Jednostki długości oraz kąta zostały omówione w Ćwiczeniu 1. W punkcie 1.4. Zastosowanie
kreatora ustawień nowego rysunku omówiono sposób ustalenia jednostek w nowym rysunku.
Czasami zachodzi jednak potrzeba zmiany tych jednostek w trakcie sporządzania rysunku.
Można tego dokonać przy pomocy polecenia Units (Jedn).
Jednostki można zmienić następująco:

Przy pomocy klawiatury:
Wpisując z klawiatury polecenie: Units (Jedn)

Przy pomocy menu górnego:
Format (Format) > Units > (Jednostki)

Jeżeli chcemy włączyć lub wyłączyć granice

- On,

(Tak), Off (Nie)

Należy wpisać odpowiednie słowo, jeżeli chcemy tylko włączyć granice nie
zmieniając ich zakresu,

Jeżeli chcemy zmienić granice:

- Specify lower left corner (Określ lewy dolny narożnik)

należy wówczas wpisać współrzędne punktu który będzie określał lewy dolny
narożnik obszaru rysunkowego, Enter

- Specify upper right corner (Określ prawy górny narożnik)

należy wówczas wpisać współrzędne punktu który będzie określał prawy górny
narożnik obszaru rysunkowego, Enter,

Obydwa sposoby spowodują wyświetlenie w wierszu
poleceń następujących opcji służących do włączania i
wyłączania, oraz do ustawiania granic.

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

18

Obydwa sposoby spowodują wyświetlenie w
poniższego okna dialogowego, w którym można:

Określić rodzaj jednostek długości

dokładność ich wyświetlania

Określić rodzaj jednostek kąta i

dokładność ich wyświetlania

Po naciśnięciu przycisku Direction
(Zwrot) pojawi się poniższe okno, w
którym można zmienić wcześniejsze
ustawienia dotyczące miejsca
(kierunku), z którego będzie liczony
kąt.

Zaznaczenie
któregokolwiek
z kierunków
spowoduje, że
wskazany
kierunek będzie
wskazywał kąt
0

0

.

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

19

2.2 Praca z wierszem poleceń.
Wiersz poleceń to obszar, w którym wyświetlane są nazwy poleceń i opcji uruchamianych
przez użytkownika. Oprócz nich pojawiają się także komentarze i pytania ze strony
AutoCAD’a, na które trzeba udzielić odpowiedzi w celu kontynuowania pracy

W niniejszym punkcie zostanie opisany sposób pracy z wierszem poleceń.

UWAGA: Spoglądanie na ten obszar, czytanie i rozumienie komunikatów – szczególnie
przez początkujących jego użytkowników, jest niezbędne do poprawnej i efektywnej
pracy z programem.

2.2.1 Konwencja zapisu w wierszu poleceń – opcje.

W wierszu poleceń widoczny jest napis Command: (Polecenie:). Oznacza to, że

program jest w fazie oczekiwania na wprowadzenie komendy. Komenda wskazuje
programowi, jaka czynność ma zostać wykonana. Za pomocą komend umieszczamy nowe
elementy na rysunku, usuwamy istniejące obiekty, zmieniamy ich rodzaj, kształt, położenie i
gabaryty, drukujemy rysunki na drukarce itp. W wierszu poleceń wpisujemy komendy i dane
z klawiatury oraz odczytujemy komunikaty programu. Początkujący użytkownicy bardzo
często ignorują wiersz poleceń (posługując się wyłącznie menu i paskami narzędzi), przez co
tracą dużo czasu dziwiąc się, że wybierana komenda nie działa jak powinna.

W wielu przypadkach, w celu wykonania jakiegoś polecenia nie wystarczy jego

uruchomienie z menu bądź ikony, lecz konieczne jest podanie jakiejś dodatkowej opcji,
wielkości itp. Opcje są to jak gdyby podkomendy polecenia głównego, mające wpływ na jego
działanie. Opcje wyświetlane są w kwadratowym nawiasie oddzielone kreską ([/a/b/c/]). Aby
uruchomić którąś z nich, należy wpisać z klawiatury literę, która jest dużą (nie zawsze
pierwszą!) literą danej opcji. Poniżej zostaną przedstawione dwa przykłady poleceń z
dodatkowymi opcjami. Polecenia te nie są jeszcze znane (będzie o nich mowa w ćwiczeniach
kolejnych), lecz zasadę obsługiwania opcji można przy ich pomocy dokładnie przedstawić.
Przykład 1.
Polecenie chamfer (fazuj) ścina narożnik dwóch łączących się ze sobą obiektów. Po jej
uruchomieniu pojawiają się w wierszu poleceń opcje możliwe do wykorzystania w tym
poleceniu. I tak: gdybyśmy bezpośrednio po uruchomieniu polecenia zaznaczyli dwa obiekty,
zostały by one „ścięte” z parametrami ustawionymi domyślnie: Distance 1 (Faza 1)=10,
Distance 2 (Faza 2)=10. Chcąc zmienić parametry fazowania należy uruchomić opcję
Distance (Fazuj) wpisując literę D (F).








Przykład 2.
Polecenie Pedit (editpline) edytuje polilinię. Gdy obiekt nie jest polilinią, to program „pyta”
najpierw czy zamienić obiekt w polilinie. Następnie pojawiają się dostępne dla polilinii opcje
takie jak: [Zamknij/Dołącz/Szerokość/Edwierzch/Krzywa/splaJn/Polilinia/rodzajLinii/Cofaj].

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

20

2.2.2 Polecenia nakładkowe.

Wiele poleceń może być użytych w trybie nakładkowym, co oznacza, że mogą one być
wprowadzone w wierszu poleceń w trakcie działania innego polecenia. Większość poleceń,
które użytkownik uruchamia w trybie nakładkowym zmieniają nastawy rysunkowe lub
włączają pomoce rysunkowe, takie jak Snap (Skok), Grid (Siatka) lub Zoom.

Aby uruchomić polecenie w trybie nakładkowym, należy w odpowiedzi na zgłoszenie

w linii poleceń przed wprowadzeniem nazwy polecenia wpisać znak apostrofu ('). W linii
poleceń pojawią się dwa ostre nawiasy (>>), które będą poprzedzały zgłoszenie poleceń
nakładkowych. Po zakończeniu polecenia nakładkowego, wznowione zostanie działanie
polecenia głównego.
Przykład:
Poniższy przykład przedstawia sekwencję, która podczas rysowania linii włącza siatkę i ustala
dla odstępu węzłów siatki wartość jednej jednostki.

Polecenie: linia
Od punktu: 'siatka
>>Odstępy węzłów siatki (X) albo Tak/Nie/Skok/Różne <0.000>: 1
Kontynuacja polecenia LINIA
Od punktu: Kontynuować rysowanie linii

Użytkownik może użyć w trybie nakładkowym niemal każdego polecenia, które nie wybiera
obiektów, nie tworzy nowych obiektów, nie powoduje regeneracji rysunku, ani nie kończy
sesji rysunkowej. Zmiany wprowadzone w oknach dialogowych, które zostały otwarte
nakładkowo, nie będą widoczne, aż do chwili zakończenia działania przerwanego polecenia.
Podobnie, gdy użytkownik w trybie nakładkowym zmieni wartości zmiennej systemowej,
nowa wartość nie będzie obowiązywała, aż do chwili uruchomienia następnego polecenia.

UWAGA: Polecenie Undo (Cofaj) cofa efekty działania ostatniego polecenia oraz wszystkich
poleceń uruchomionych w trybie nakładkowym, w trakcie jego działania.

2.3 Podstawowe sposoby rysowania – układy współrzędnych.
Tworząc rysunek wprowadzamy do niego elementy, których położenie określane jest przy
pomocy charakterystycznych punktów (końce odcinka, środek i promień okręgu, itp.).
Wskazując fragment rysunku do wyświetlenia – pokazujemy narożniki tzw. „okna”.
Przesuwając elementy na rysunku tworzymy wektor przesunięcia zaznaczając jego początek i
koniec. Wszystkie te sytuacje wymagają wprowadzenia współrzędnych punktu poprzez
wpisanie ich z klawiatury lub wskazanie kursorem na ekranie. W AutoCAD’zie istnieje kilka
układów współrzędnych, przy pomocy których można określić położenie dowolnego punktu.

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

21

Poniżej zostaną opisane dwa z nich, jako że pozostałe służą do pracy w przestrzeni (3D), co
nie jest przedmiotem niniejszego opracowania.

2.3.1 Prostokątny (Kartezjański) układ współrzędnych.

W układzie tym każdy punkt opisany jest przy
pomocy współrzędnych X, Y, Z. Współrzędna Z
(używana w 3D) przy tworzeniu rysunków płaskich
jest standardowo równa 0 i dlatego w tym
opracowaniu będziemy operować tylko
współrzędnymi X i Y. Posługując się tym układem
np. w trakcie rysowania linii, na pytanie „to point”
(„do punktu”) wprowadzamy kolejno współrzędne
poszczególnych punktów względem początku układu
współrzędnych, do których ma być narysowana linia.
Poniższy przykład przedstawia sposób postępowania
w trakcie rysowania linii z wykorzystaniem
prostokątnego układu współrzędnych.

Przykład:
Aby narysować linie z poniższego rysunku należy
po uruchomieniu polecenia line (linia) wpisywać
kolejno współrzędne poszczególnych punktów:

command: line
from point: 0,0
to point: 20,20
to point: 60,20
to point: 40,40
to point: 40,60
to point: 20,60
to point: 10,50
to point: Enter

0,0

10

20

40

30

60

70

50

10

20

30

40

50

70

60

UWAGA:
Wprowadzając współrzędne punktów wartości X i Y oddzielamy przecinkiem,
natomiast wartości ułamkowe oddzielamy kropką. Np.: [10,20], [11.34,32.86].

2.3.2 Biegunowy układ współrzędnych.

W biegunowym układzie współrzędnych położenie
punktu opisane jest przez dwie wielkości: promień i
kąt nachylenia P(R,

a). Składnia zapisu

wprowadzanego punktu wygląda następującą: R<

a

gdzie:
a - kąt nachylenia względem osi X,

R- promień (odległość punktu od początku układu
współrzędnych.

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

22

Posługiwanie się współrzędnymi bezwzględnymi (względem Początku układu współrzędnych
LUW) zarówno w kartezjańskim jak i biegunowym układzie współrzędnych jest, dosyć
kłopotliwe. O ile u układzie kartezjańskim możliwe jest obliczenie po kolei współrzędnych
wszystkich wprowadzanych punktów, o tyle w układzie biegunowym jest to zajęcie trudne i
mało efektywne. Jednakże istnieje sposób (wykorzystywany w obydwu układach
współrzędnych) znacznie ułatwiający posługiwanie się nimi.

Współrzędne względne.
Współrzędne względne mierzone są względem ostatnio narysowanego punktu. Jest to sposób
często wykorzystywany w praktyce. Aby AutoCAD rozpoznał wprowadzane przez nas
współrzędne jako względne, ich wartości muszą być poprzedzone znakiem @ (tzw. małpa).
Współrzędne względne można wykorzystać w obydwu opisanych wyżej układach
współrzędnych.

Pamiętać należy (stosując współrzędne względne w układzie biegunowym) o

kierunku, od którego AutoCAD zaczyna mierzyć kąt i zwrocie, w którym mierzy (domyślnie:
kierunek – wschód, zwrot – przeciwnie do kierunku wskazówek zegara).
PRZYKŁAD:
Prześledźmy tok postępowania w przypadku
rysowania poniższego elementu, posługując się
współrzędnymi względnymi w obydwu układach
współrzędnych.

Współrzędne względne w układzie
prostokątnym (kartezjańskim)

Współrzędne względne w układzie
biegunowym

Command: Line
from point: 10,20
to point: @100,0
to point: @0,60
to point: @-100,-60
to point: Enter

Command: Line
from point: 10,20
to point: @100<0
to point: @60<90
to point: @116<211
to point: Enter

2.3.3 Bezpośrednie wskazywanie odległości.
Do określania punktów, oprócz wprowadzania wartości współrzędnych, użytkownik może
użyć metody zwanej bezpośrednim wprowadzaniem odległości. Użytkownik może użyć tej
funkcji w trakcie działania każdego polecenia rysującego. Po uruchomieniu polecenia i
określeniu pierwszego punktu, użytkownik może określić punkt przesuwając kursor, w celu
wyznaczenia kierunku, a następnie wprowadzając odległość od pierwszego punktu. Jest to
dobry sposób szybkiego określania długości linii i szczególnie przydatny w połączeniu ze
„śledzeniem biegunowym” i „orto”.

Użytkownik może użyć bezpośredniego wprowadzania odległości do określenia

punktów we wszystkich poleceniach z wyjątkiem tych, które wymagają wprowadzenia jednej
wartości rzeczywistej, jak SZYK, ZMIERZ i PODZIEL. Gdy włączony jest tryb pracy Orto,
metoda ta jest doskonałym sposobem rysowania linii prostopadłych.

UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI – WYDZIAŁ MECHANICZNY –

ZAKŁAD PODSTAW KONSTRUKCJI MASZYN I PROJEKTOWANIA WSPÓŁBIEŻNEGO

Materiały pomocnicze z podstaw systemu CAD – AutoCAD 2000 GB/PL

Opracowali: dr inż. Marek Malinowski, mgr inż. Wojciech Babirecki, mgr inż. Tomasz Belica

Kopiowanie bez zgody autorów zabronione

23

Poniżej zostanie opisany sposób rysowania linii za pomocą funkcji bezpośredniego
wprowadzania odległości.

1 Command: Line
2 From point: Określić pierwszy punkt (poprzez wskazanie myszką lub wprowadzenie

współrzędnych), od którego chcemy zacząć rysowanie linii

3 To point: Przesunąć urządzenie wskazujące tak, aby rozciągająca się linia została

ustawiona w potrzebnym kierunku (przy włączonym „ortho” dla linii poziomych i
pionowych), nie naciskać ENTER w linii poleceń wprowadzić potrzebną odległość i
nacisnąć ENTER. Na przykład, wprowadzić 25, aby narysować linię o długości 25
jednostek.

Narysowana linia ma długość i kąt pochylenia określony przez użytkownika.