Opracowano na podstawie skryptu autorstwa Stefana Zawadzkiego i Karola Kociołka
pt. "Laboratorium z chemii organicznej"
wydanego w Łodzi w roku 2004 nakładem Politechniki Łódzkiej.
1-FENYLOAZO-2-NAFTOL (Fenyloazo-β-naftol)
NH
2
N
N
N
N
O
H
N
O
H
N
+
+
NaNO
2
+
HCl
+
]
Cl
_
+
]
Cl
_
+
NaOH
M.cz. 93,1 69 129,6
M.cz. 129,6 144,2 248,3
Substraty:
Anilina
1,2 ml (1,25 g; 13,5 mmola)
Azotan (III) sodu
1 g (14,5 mmola)
Kwas solny stężony
4 ml
2-Naftol
2 g (13,5 mmola)
Wodorotlenek sodu (10% roztwór)
11,5 ml
Etanol
~30 ml
W małej zlewce lub kolbie stożkowej rozpuszcza się 1,2 ml aniliny (uwaga 1)
w 4 ml stężonego kwasu solnego i 4 ml wody. Roztwór chłodzi się do temperatury
0
o
C w łaźni z lodem i dobrze mieszając dodaje roztwór 1 g azotanu (III) sodu w 5
ml wody z taką szybkością, aby temperatura nie przekroczyła 5
o
C. Roztwór
azotanu (III) dodaje się do chwili zabarwienia papierka jodoskrobiowego na kolor
niebieski. Otrzymaną sól diazoniową należy przechowywać w łaźni lodowej i
możliwie szybko przerabiać. W małej zlewce przygotowuje się roztwór 2 g 2-
naftolu (uwaga 2) w 11,5 ml 10% roztworu wodorotlenku sodu. Roztwór chłodzi
się do temperatury 5
o
C przez umieszczenie w lodzie i bezpośrednie dodanie około
6 g lodu. Mieszając energicznie roztwór 2-naftolu, powoli dodaje się do niego
Opracowano na podstawie skryptu autorstwa Stefana Zawadzkiego i Karola Kociołka
pt. "Laboratorium z chemii organicznej"
wydanego w Łodzi w roku 2004 nakładem Politechniki Łódzkiej.
powoli zimny roztwór soli diazoniowej. Ciemnoczerwoną mieszaninę pozostawia
się na 20 minut w łaźni lodowej, mieszając od czasu do czasu. Produkt odsącza się
na lejku Büchnera, przemywa dokładnie wodą i dobrze odciska. Surowy 1-
fenyloazo-2-naftol krystalizuje się z etanolu lub lodowatego kwasu octowego
(około 30 ml) otrzymując około 3 g (85%) ciemnoczerwonych kryształów o tt.
131
o
C.
Uwaga 1. Anilina jest silną trucizną.
Uwaga 2. 2-Naftol ma własności drażniące.
Literatura:
•
Ault A.: Techniques and Experiments for Organic Chemistry. 3rd Ed. Allyn & Bacon, Inc. 1979, str.
317;
•
Vogel A.J.: Preparatyka Organiczna. Wyd. II, WNT, Warszawa 1984, str.610;