Polemika z „biblijnymi chrześcijanami” cz.1

1. Katolik a chrześcijan
W czasie rozmów twarzą w twarz z katolikami słyszeliśmy dosłownie: „Nie jestem chrześcijaninem,
jestem katolikiem” Dla wielu katolików termin „chrześcijanin” i „protestant” są synonimami.
Aby pokazad absurdalnośd tego stwierdzenia wystarczy zacytowad początek Katechizmu św. Piusa
X (początek XXw):
Pytanie 1: Czy jesteś chrześcijaninem?
-Tak, jestem chrześcijaninem za sprawą łaski Pana Boga.
Pytanie 3: Kto jest prawdziwym chrześcijaninem ?
-Prawdziwym chrześcijaninem jest ten, kto jest ochrzczony, wierzy i wyznaje naukę chrześcijaoska
oraz jest posłuszny prawowitym pasterzom Kościoła.

2. Sama Biblia?
Kluczową różnicą pomiędzy katolikami i chrześcijanami jest sposób postrzegania Biblii. Katolicy
postrzegają Biblię jako autorytet na równi z Kościołem i tradycją. Chrześcijanie *biblijni+ postrzegają
Biblię jako najwyższy autorytet wiary i praktyki.
Skoro Biblia sama wystarcza to po co są potrzebni jej wyjaśniacze i jakim prawem decydują czy
dana interpretacja jest zgodna czy nie? No właśnie zgodna, ale z czym? (Z Biblią, gdyby Pismo Św.
było na 100% „jasne” nie było by różnych interpretacji.)
Jeśli zadalibyśmy powyższe pytanie jakiemuś biblijnemu chrześcijaninowi to zapewne starałby się
wykazad, że to właśnie jego i tylko jego interpretacja jest słuszna. I tak cichaczem pojawia na się
AUTORYTET: Lutra, Kalwina, Withe Rusella czy jakiegoś innego pastora X.
Pytanie brzmi: w jaki sposób Biblia sama mówi o sobie? 2 List do Tymoteusza 3:16-17 mówi nam:
„Wszelkie Pismo od Boga natchnione /jest/ i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do
poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do
każdego dobrego czynu.” Pismo, samo w sobie jest wystarczające dla chrześcijanina, aby był
prawdziwie przysposobiony do każdego dobrego dzieła.
Odpowiedzią jest to co według samego Pisma jest normom wiary i postępowania dla chrześcijan:
2Tes 2:15 BT „Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście
pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu.”
Pojawiają nam się tu trzy fundamenty wiary : Apostoł, żywe słowo i pismo.
Odnośnie wartości tego „żywego słowa” mamy: 1Tes 2:13 BT "Dlatego nieustannie dziękujemy
Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale -
jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących." Słowo mówione jest również
Słowem Boga.
Wracając do 2Tm 3,16-17 to napisane jest tam, że Pismo jest POŻYTECZNE (dosłownie: POMOCNE –
ωφελιμος), a nie, że samo wystarczalne. Niby niewielka różnica, a jednak coś zmienia ;)
Pismo może nas nauczad, napominad, poprawiad, trenowad i wyposażad
Z niedowierzaniem zapytam : tego wszystkiego może dokonad samo Pismo ? To po co pastorzy i ich
płomienne kazania. Gdyby drodzy koledzy protestacji trzymali się tej zasady to powinni poświęcid
się jedynie studiowaniu Biblii, a nie słuchad kazao czy czytad „formacyjnych” publikacji.
A teraz drugie spostrzeżenie odnośnie tego zagadnienia : Jeśli samo Pismo ma nas napominad,
poprawiad itp. to dlaczego św. Paweł daje Tymoteuszowi następujące wskazania:
1Tm 4:11 Bp "Tak napominaj i nauczaj."
1Tm 5:7 Bp "Tak więc napominaj, aby były bez zarzutu."
2Tm 4:2 Bp "głoś naukę, nalegaj - w porę czy nie w porę - przekonuj, kard, napominaj z całą
cierpliwością i umiejętnością."

3.Uczestnictwo w jedynym pośrednictwie Jezusa
Druga znacząca różnica pomiędzy katolikami i “biblijnymi chrześcijanami” to rozumienie w jaki
sposób dotrzed do Boga. Katolicy zwykli są przystępowad do Boga poprzez pośredników, takich jak

Maria czy święci. Chrześcijanie przystępują do Boga bezpośrednio, składając modlitwy nie do kogoś
innego, ale właśnie do samego Boga
Mamy tu do czynienie z wypaczeniem (świadomym lub nie) autentycznego nauczania Kościoła
odnośnie jedynego pośrednictwa Jezusa. Otóż to jedyne pośrednictwo nie wzbrania aby istniały
inne zależne i podporządkowane Mu pośrednictwa. Nowy Testament dostarcza na wiele
przykładów takich „pośredników do Pośrednika”: Maria w Kanie Galilejskiej, setnik, Jair.
Do modlitwy jednych za drugich wzywa nas Apostoł Jakub i Jan:
Jk 5:16 Bp "Wyznawajcie więc jedni drugim grzechy i módlcie się wzajemnie za siebie, abyście
zostali uzdrowieni! Wielką ma moc wytrwała modlitwa sprawiedliwego!"
1J 5:16a BT "Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci, niech
się modli, a przywróci mu życie, mam na myśli tych, których grzech nie sprowadza śmierci.."
Śmierd nie rozdziela chrześcijan i nie zmienia ich wspólnoty i współodpowiedzialności jednych za
drugich: Rz 14:8 Bp „Jeśli bowiem żyjemy, żyjemy dla czci Pana, a jeśli umieramy, dla czci Pana
umieramy. Czy to bowiem żyjemy, czy umieramy, jesteśmy własnością Pana.”

4.Łaska i zbawienie
Największa różnica pomiędzy katolikami i “biblijnymi chrześcijanami” dotyczy sprawy zbawienia.
Katolicy postrzegają zbawienie prawie całkowicie jako proces, podczas gdy chrześcijanie widzą
zbawienie jednocześnie jako uzyskany status i jako proces. Katolicy widzą siebie jako „ci, którzy są
zbawiani” podczas chrześcijanie postrzegają siebie jako „ci, którzy zostali zbawieni”. 1 List do
Koryntian 1:2 mówi nam „(tym) poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym...” Słowa
„poświęcony” i „święty” pochodzą od tego samego greckiego korzenia. Ten werset deklaruje, że
chrześcijanie są jednocześnie poświęceni i powołani do tego, aby byd uświęconymi. Biblia prezentuje
zbawienie jako dar, który otrzymuje się w momencie, kiedy osoba wyznaje wiarę w Jezusa Chrystusa,
jako Zbawiciela (Ew. Jana 3:16) Kiedy osoba otrzymuje Chrystusa jako Zbawiciela, staje się
usprawiedliwiona (List do Rzymian 5:9), odkupiona (ocalona od niewoli grzechu – 1 List Piotra 1:18),
pogodzona z Bogiem (doświadczająca pokoju z Nim – List do Rzymian 5:1), uświęcona (oddzielona dla
Bożego planu – 1 List do Koryntian 6:11) i narodzona na nowo - jako nowe stworzenie (1 List Piotra
1:23; 2 Listo do Koryntian 5:17). Każdy z tych wymienionych faktów są spełnionymi faktami, które
otrzymuje się w momencie zbawienia. Chrześcijanie są od tego momentu powołani do tego, by żyd
praktycznie (powołani by byd świętymi) i do tego, co już jest prawdą – w pozycji – uświęconych.
Pomylono tutaj dwie różne sprawy : uświecenie (jakie dokonuje się przez łaskę i chrzest), z
pewnością zbawienia (przebywaniem z Jezusem w Niebie). Łaska uświęcająca ma moc
usprawiedliwid nas, to znaczy obmyd nas z naszych grzechów i udzielid nam "sprawiedliwości Bożej
przez wiarę w Jezusa Chrystusa" (Rz 3, 22) i przez chrzest (Rz 6, 3-4.) : Jeżeli umarliśmy razem z
Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyd będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z
martwych, już więcej nie umiera, śmierd nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla
grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie
zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie (Rz 6, 8-1 I).
Otrzymana łaska nie gwarantuje nam jednak, że będziemy zbawieni (tj. będziemy w Niebie):
Flp 2:12 Bp "Umiłowani moi, ponieważ zawsze byliście posłuszni, nie tylko wtedy, kiedy byłem z
wami, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecnośd, zabiegajcie usilnie z lękiem i drżeniem o
własne zbawienie."
1J 5:16 Bp "Jeśli ktoś widzi brata popełniającego grzech, który nie sprowadza śmierci, to niech
prosi, a (Bóg) takiemu - i wszystkim nie popełniającym grzechu, który sprowadza śmierd - da życie.
Istnieje grzech sprowadzający śmierd; i nie mówię, żebyś się za tego (kto go popełnia) modlił."
Hbr 10:26-27 Bp „Jeśli bowiem grzeszylibyśmy dobrowolnie, kiedy już otrzymaliśmy jasne
poznanie prawdy, to nie ma dla nas nawet ofiary za grzechy,(27) lecz jakieś przerażające
oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma pożred przeciwników.”
Katolicki pogląd mówi, że zbawienie jest dane przez wiarę, ale później musi byd “utrzymane” poprzez
dobre uczynki i udział w sakramentach. Biblijni chrześcijanie nie zaprzeczają wartości i znaczenia
dobrych uczynków, ani tego, że Chrystus powołuje nas do przestrzegania Jego przykazao i do

posłuszeostwa względem Niego. Różnica polega na tym, że chrześcijanie postrzegają te rzeczy jako
rezultat zbawienia, nie jako wymóg zbawienia, albo powód utrzymania zbawienia.
O ile usprawiedliwienie jest darmo dane bez żadnej zasługi, o tyle zbawienie w niebie jest
rezultatem współpracy łaski z wola człowieka:
1Kor 15:10 Bp "Jednak dzięki łasce Boga jestem tym, kim jestem. Nie zmarnowałem Jego łaski,
lecz trudziłem się więcej od wszystkich apostołów. Zresztą nie ja się trudziłem, ale łaska Boża, która
jest ze mną."
Ta współpraca staje się źródłem zasługi:
Ga 5:6 BT "Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego
znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłośd."
Jk 2:17 Bp "Tak też wiara nie przejawiająca się w czynach martwa jest sama w sobie."
Jk 2:26 Bp "Jak bowiem ciało bez ducha jest martwe, tak też martwa jest wiara bez uczynków."
W rezultacie, wszystkie nasze grzechy zostały przebaczone i mamy obiecane życie wieczne w niebie w
momencie otrzymania daru, jaki Bóg nam oferuje – zbawienia przez Jezusa Chrystusa (Ew. Jana 3:16).
Katolicki przyjacielu, czy pragniesz tego „tak wielkiego zbawienia” (List do Hebrajczyków 2:3)? Jeśli
tak, wszystko co musisz zrobid, to przyjąd je (Ew. Jana 1:12), przez wiarę (List do Rzymian 5:1). Bóg
kocha nas i oferuje nam swoje zbawienie jako dar (Ew. Jana 3:16) Jeśli otrzymujemy Jego łaskę, przez
wiarę, mamy zbawienie jako naszą wieczną własnośd (List do Efezjan 2:8-9). Raz zbawieni, nic nie
może nas oddzielid od Jego miłości (List do Rzymian 8:38-39). Nic nie może nas wyrwad z Jego ręki
(Ew. Jana 10:28-29).
A czy tego daru nie można utracid przez grzech?
2Kor 4:7 Bp "Skarb ten przechowujemy w glinianych naczyniach, po to, aby (wiedziano), że ta
przeogromna moc pochodzi od Boga, a nie z nas."
1Kor 10:12 BT "Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł."
Grzech jest stałą „możliwością” dla usprawiedliwionych jak długo żyją na ziemi:
1J 5:16 Bp "Jeśli ktoś widzi brata popełniającego grzech, który nie sprowadza śmierci, to niech
prosi, a (Bóg) takiemu - i wszystkim nie popełniającym grzechu, który sprowadza śmierd - da życie.
Istnieje grzech sprowadzający śmierd; i nie mówię, żebyś się za tego (kto go popełnia) modlił."
Hbr 10:26-27 Bp „Jeśli bowiem grzeszylibyśmy dobrowolnie, kiedy już otrzymaliśmy jasne
poznanie prawdy, to nie ma dla nas nawet ofiary za grzechy,(27) lecz jakieś przerażające
oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma pożred przeciwników.”
Ef 4:30 Bp „Nie zasmucajcie Ducha Świętego Boga, który was opatrzył (swoją) pieczęcią na dzieo
odkupienia.”
Dlatego właśnie chrześcijanie są wzywani do ciągłej pokuty:
Ap 2:5 Bp „Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawród się, i pierwsze czyny podejmij! A jeśli nie, jeśli się
nie nawrócisz, przyjdę do ciebie i ruszę twój świecznik z jego miejsca.”
2Kor 7:10 Bp „Smutek bowiem, znoszony po Bożemu, dokonuje zbawiennej zmiany usposobienia,
czego się nigdy nie żałuje. Natomiast światowy smutek powoduje śmierd.”
Jk 5:19-20 Bp „Bracia moi! Jeśliby ktoś z was zboczył z (drogi) prawdy, a ktoś inny nawróciłby
go,(20) niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i
przyczyni się do odpuszczenia wielu grzechów.”