PROPORCJONALNE SYSTEMY WYBORCZE 

  

Ich  idea  okres  Rewolucji  FRA,  cecha  charakt.-  dążenie  do  zapewnienia  podziału  mandatów    wyborczych 

pomiędzy  poszczególne  ugrupowania,  które  wystawiły  listy  wyborcze    proporcjonalnie  do  liczby  głosów 

oddanych na nie w wyborach. W wielu syst. prop. wykorzystywany jest iloraz  wyborczy powstający w wyniku 

podziału  liczby  głosów  przez  liczbę  mandatów  będących  do  dyspozycji.  Pozwala  on    określić  liczbę  głosów 

niezbędną  do  uzyskania  mandatu.  Może  mieć  charakter  zmienny  lub  stały.  Dla  zakończenia  rozdziału 

mandatów stosuje się najczęściej jedną z dwóch metod:  

1.  największej reszty-mandaty nieobsadzone temu komu największa ilość niewykorzystanych głosów; 

2.  największej  przeciętnej  (średniej)-  po  ustaleniu  ilorazu  wyborczego  dzieli  się  przez  niego  liczbę  głosów 

oddanych  na  każdą  listę.  Otrzymane  liczby  całkowite  wyznaczają  liczbę  mandatów  przypadających  na 

poszczególne  listy.  W  celu  dokonania  rozdziału  mandatów  nieobsadzonych  do  liczby  mandatów 

uzyskanych  już  przez  poszczególne  listy  dodaje  się  1  (tzw.  Mandat  fikcyjny)  i  przez  tę  liczbę  dzieli  się 

sumy głosów jakie padły na poszczególne listy. Mandaty nie obsadzone przydziela się tym listom. Które w 

wyniku tego działania uzyskały największe ilorazy. 

 

Do używanych obecnie najczęściej metod należą: system d’Hondta- liczba głosów dzielona jest przez kolejne 

liczby naturalne; sys. St. Lague- dzielenie przez kolejne liczby niepażyste;  sys Harea-Niemeyera- liczba 

głosów dzielona przez sumę ważnie oddanych głosów na wszystkie listy. Cechy powyborcze- rząd koalicyjny,  

lepsza równość siły głosu, odpowiedzialność poszczególnych ministrów, małe partie mogą uzyskać mandaty.