Paszoznawstwo

Ćw. 5

Oznaczanie i obliczanie współczynników

strawności metodą klasyczną i wskaźnikową.

Strawność pozorna i rzeczywista.

Strawność „in sacco” i „in vitro”.

mgr inż. Katarzyna Słota

dr inż. Olga Lasek

W jaki sposób wyrażamy strawność

składników pokarmowych?

WSPÓŁCZYNNIK STRAWNOŚCI

składnika pokarmowego

wskazuje w jakim stopniu składnik pokarmowy pobrany przez
zwierzę został strawiony w jego przewodzie pokarmowym.

Współczynnik strawności to najczęściej liczba wyrażana w %.


Współczynnik strawności odnosi się do poszczególnych składników
pokarmowych np. białka ogólnego czy energii, a nie całej paszy.

Strawność pozorna i rzeczywista

• strawność pozorna –

wyliczana jest na podstawie założenia, że

wszystkie składniki pokarmowe znajdujące się w kale (lub pobranej
treści pokarmowej) są niestrawnymi składnikami pochodzącymi z
pasz

• strawność rzeczywista –

zakłada, że niektóre składniki pokarmowe

znajdujące się w kale nie pochodzą z pasz, lecz są składnikami
metabolicznymi pochodzącymi z organizmu np.: złuszczone nabłonki
jelit, białko mikroorganizmów przewodu pokarmowego, żółć

• strawność rzeczywista odnosi się do białka, tłuszczu

i niektórych składników mineralnych

• strawność rzeczywista jest zawsze wyższa od pozornej!!!

Metody badań strawnościowych

In vivo

(Na zwierzętach)

In vitro

(Laboratoryjne)

In sacco

Klasyczna

(bilansowa)

Wskaźnikowa

• enzymatyczne

• chemiczno- enzymatyczne

• chemiczne i fizyczne

• z zastosowaniem płynu

żwacza

 sposób prosty

 sposób złożony

Metoda bilansowa – sposób prosty:

 Minimalna liczba zwierząt: 4-6 sztuk
 Wyróżnia się dwa okresy:

1. WSTĘPNY
• Przyzwyczajenie zwierząt do badanej paszy
• Usunięcie z przewodu pok. pozostałości paszy wcześniej stosowanej
• Ustalenie optymalnej ilości paszy badanej, pobieranej przez zwierzę

 14-21 dni- zwierzęta przeżuwające
 7-20 dni- konie, trzoda chlewna
 5-7 dni- drób, zwierzęta laboratoryjne, ryby

2. WŁAŚCIWY
• Okres całodobowej kolekcji kału oraz niedojadów, indywidualnie od

każdego zwierzęcia

 10-14 dni- zwierzęta przeżuwające
 5-10 dni- zwierzęta monogastryczne

Metoda bilansowa – sposób złożony:

 I etap – zwierzęta otrzymują paszę podstawową oraz niewielki dodatek

paszy badanej. Wyliczamy WS dla składników pokarmowych takiej dawki

 II etap – zwiększamy dodatek paszy badanej i ponownie określamy WS

przy założeniu, że strawność dawki pokarmowej z etapu I pozostaje
niezmieniona

 różnica pomiędzy ilością składnika strawionego w etapie II, a ilością

składnika strawionego w etapie I stanowi ilość składnika strawionego
badanego w etapie II

 należy zaznaczyć, że takie założenie nie jest precyzyjne, gdyż nie

uwzględnia wpływu zwiększonego udziału paszy badanej na strawność
dawki podstawowej

 większą dokładność wyniku uzyskujemy stosując metodę regresji

(oznaczanie strawności składników w dawce, która zawiera wzrastającą
ilość paszy badanej, np. 10, 20, 30%)

Wyliczenie współczynnika strawności

czyli

znajomość WS pozwala na