Toczenie:

Toczeniem

nazywamy taki rodzaj obróbki skrawaniem, w którym ruch główny, obrotowy o

prędkości vc wykonuje przedmiot obrabiany napędzany od wrzeciona tokarki (lub stołu w
przypadku tokarek karuzelowych), a ruchy posuwowe, o prędkość vf, wykonują najczęściej
jednoostrzowe narzędzia zwane nożami tokarskimi.

Toczeniem osiąga się dokładności klasy

IT 7-14

i chropowatości

Ra=0,32-20mm

.

Stosowane jest w produkcji od jednostkowej i masowej.

Narzędzia składane:

Narzędzia składane to takie, których ostrza stanowią wieloostrzowe, wymienne, mocowane
mechanicznie płytki skrawające.

Do zalet narzędzi składanych zaliczyć można:



szybką wymianę stępionego ostrza, realizowaną przez obrót lub wymianę płytki, bez
konieczności wymiany całego narzędzia,



możliwość wymiany ostrza bez konieczności ponownego ustawiania narzędzia na
wymiar,



możliwość stosowania do jednej oprawki płytek wieloostrzowych:

 różnorodnych kształtach powierzchni natarcia,
 rożnych klasach dokładności wykonania,

 płytek wykonanych z rożnych materiałów, w tym płytek ceramicznych,

pokrywanych itp.,



możliwość uzyskiwania powtarzalnej geometrii i jakoś i ostrza po kolejnych
wymianach płytek, co ma duże znaczenie nie tylko podczas kształtowego toczenia
gwintów czy znormalizowanych kanałków ale także podczas toczenia punktowego,
gdy wymagana jest duża powtarzalność i stabilne właściwości warstwy wierzchniej po
obróbce,



brak naprężeń lutowniczych w ostrzu,



możliwość ograniczenia wielkości ostrzarni oraz powierzchni magazynowych
narzędziowni,



niższe koszty narzędziowe przypadające na jednostkę objętości zeskrawanego
materiału,

Do wad narzędzi składanych, w porównaniu do narzędzia jednolitych bądź tych, których
ostrza są łączone w sposób trwały, są:



mniejsza sztywność, wytrzymałość, pewność mocowania ostrza w korpusie narzędzia,



większy koszt narzędzia,

Toczenie stożków:

1. Nożami kształtowymi z kątem przystawienia głównej krawędzi skrawającej

równym połowie kąta wierzchołkowego stożka. Odbywa się ono z posuwem poprzecznym
lub wzdłużnym. Długość głównej krawędzi skrawającej powinna być większa od długości
tworzącej stożka. Metoda ma zastosowanie do toczenia stożków o długości do 30mm.

2. Z użyciem skręconych sanek narzędziowych używamy gdy tworząca jest krótsza

a niżeli całkowity przesuw sanek tokarki, ten sposób można stosować również podczas
wytaczania otworów stożkowych.

3. Z przesuniętym konikiem, toczenie takich stożków odbywa się z posuwem

mechanicznym. Metodą tą wykonuje się długie zewnętrzne powierzchnie stożkowe o
niewielkim kącie wierzchołkowym.

4. Za pomocą liniału wchodzącego w skład normalnego wyposażenia tokarki

wykonuje się stożki długie zewnętrzne i wewnętrzne o kącie wierzchołkowym do 40

o

5. Za pomocą kopiału mechanicznego.
6. Za pomocą układu CNC i interpolacji liniowej.

Mocowanie przedmiotów na tokarkach:

Mocowanie przedmiotów na tokarkach może się odbywać:
-1.w uchwytach:

- samocentrujących (2- , 3- , 4-roszczękowych)
- niesamocentrujących (4-szczękowych)

- w uchwycie z podparciem w kle
- w kłach
- na trzpieniach:

- stałych
- rozprężnych

- z użyciem podtrzymek:

- stałych
- ruchomych

- na tarczach tokarskich
- w tulejkach zaciskowych
- w przyrządach specjalnych.