Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Elżbieta Wiśnios

Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów
obuwia 311[25].O1.01

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr inż. Leszek Świdziński
mgr inż. Ewa Jasińska







Opracowanie redakcyjne:
dr inż. Elżbieta Wiśnios



Konsultacja:
dr inż. Jacek Przepiórka

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczn

ą

programu jednostki modułowej 311[25].O1.01,

„Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów obuwia”, zawartego w modułowym
programie nauczania dla zawodu technik obuwnik.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1.

Wprowadzenie

3

2.

Wymagania wstępne

5

3.

Cele kształcenia

6

4.

Przykładowe scenariusze zajęć

7

5.

Ćwiczenia

11

5.1. Rozwój produkcji obuwia na przestrzeni wieków

11

5.1.1. Ćwiczenia

11

5.2. Elementy składowe cholewek, rodzaje, charakterystyka

13

5.2.1. Ćwiczenia

13

5.3. Elementy składowe spodów obuwia, rodzaje, charakterystyka

15

5.3.1. Ćwiczenia

15

5.4. Numeracja ząbkowa i zasady jej stosowania przy oznaczaniu wielkości

elementów obuwia

17

5.4.1. Ćwiczenia

17

6.

Ewaluacja osiągnięć ucznia

19

7.

Literatura

33

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie technik obuwnik.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

ć

wiczenia, przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami

nauczania-uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzia pomiaru dydaktycznego.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem pokazu z objaśnieniem, ćwiczeń praktycznych.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Schemat układu jednostek modułowych

311[25].O1

Podstawy obuwnictwa

,

311[25].O1.01

Identyfikowanie form

i konstrukcyjnych elementów obuwia

311[25].O1.05

Posługiwanie się dokumentacją

konstrukcyjną i technologiczną

311[25].O1.04

Charakteryzowanie materiałów

podstawowych i pomocniczych

311[25].O1.03

Charakteryzowanie kopyt

obuwniczych

311[25].O1.02

Charakteryzowanie typów

i rodzajów obuwia

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

pracować indywidualnie i w grupie,

−

prezentować wyniki pracy własnej i zespołowej,

−

uczestniczyć w dyskusji,

−

interpretować wskazany tekst,

−

posługiwać się instrukcją przy wykonywaniu ćwiczeń,

−

organizować stanowiska pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

–

przestrzegać przepisów BHP i ochrony przeciwpożarowej,

–

korzystać z różnych źródeł informacji.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

3.

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

określić funkcje różnych rodzajów obuwia,

−

scharakteryzować rozwój obuwia na przestrzeni wieków,

−

rozróżnić i scharakteryzować obuwie pochodzące z różnych epok,

−

scharakteryzować techniki wytwarzania obuwia stosowane w różnych okresach
historycznych,

−

rozróżnić i scharakteryzować części składowe obuwia,

−

zastosować terminologię dotyczącą składowych części obuwia,

−

sporządzić zestawienie części składowych dla różnych typów i rodzajów obuwia,

−

zastosować zasady oznaczania numeracji i tęgości części obuwia,

−

skorzystać

z

literatury

specjalistycznej

dotyczącej

współczesnych

rozwiązań

konstrukcyjnych stosowanych w obuwnictwie.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca:...........................................................................
Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Podstawy obuwnictwa 311[25].O1

Jednostka modułowa:

Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów

obuwia 311[25].O1.01

Temat: Elementy składowe cholewki.

Cel ogólny: identyfikowanie elementów składowych cholewki w półproduktach i wyrobach.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zdefiniować pojecie „cholewka” obuwia,

−

rozróżnić podstawowe kroje i rodzaje cholewek,

−

dokonać podziału elementów cholewki na grupy rodzajowe,

−

rozróżnić elementy przedniej części cholewki,

−

rozróżnić elementy tylnej części cholewki,

−

rozpoznać elementy podszewek cholewki,

−

rozpoznać elementy wzmacniające i usztywniające cholewki,

−

rozpoznać rodzaje zdobin,

−

zidentyfikować elementy cholewek w półproduktach i wyrobach gotowych.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w grupach 3–4 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zbiory elementów cholewek różnych typów i wielkości,

−

zbiory różnych typów cholewek wytwarzanych ze skór, tworzyw skóropodobnych
i materiałów włókienniczych,

−

plansze, przezrocza, filmy prezentujące pojedyncze elementy, półprodukty i gotowe
cholewki,

−

Normy Polskie i Europejskie dotyczące terminologii obuwniczej a w szczególności:

PN-85/O-9100 Obuwie Terminologia, PN-EN ISO 19952 Obuwie Terminologia,

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Przebieg zajęć:
1.

Sprawy organizacyjne.

2.

Nawiązanie do tematu, omówienie celu zajęć.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

3.

Zorganizowanie stanowiska pracy do wykonania ćwiczenia.

4.

Podział uczniów na grupy i wybór lidera.

5.

Wylosowanie przez lidera zestawu półproduktów i wyrobów (zmontowane części

cholewek, zmontowane cholewki, obuwie).

6.

Realizacja zajęć:

−

zespół dokonuje analizy otrzymanych półproduktów i wyrobów,

−

członkowie zespołu identyfikują elementy cholewek w półproduktach i wyrobach,

−

każdy członek zespołu zapisuje nazwy zidentyfikowanych przez siebie elementów,

−

każdy członek zespołu szkicuje kontury zidentyfikowanych elementów i oznacza na
nich kierunki dopuszczalnej ciągliwości,

−

członkowie zespołu w ramach dyskusji dokonują samooceny wykonanych notatek
szkiców oraz weryfikują swoje prace.

7.

Po wykonaniu zadań lider grupy prezentuje wykonaną pracę omawiając jej wyniki po
weryfikacji i wskazując błędy jakie popełnili członkowie zespołu.

8.

Nauczyciel sprawdza prawidłowość zapisanych nazw, szkiców i oznaczeń wykonanych
przez grupę.

9.

Uczniowie pozostałych grup oceniają jakość wykonanej pracy przez swoich kolegów.

10.

Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.

Zakończenie zajęć

Praca domowa:

Odszukaj w czasopismach fachowych i w Internecie informacje dotyczące produkcji

elementów zdobniczych (zdobin) do cholewek. Napisz w zeszycie krótką notatkę na ten
temat.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca:...........................................................................
Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Podstawy obuwnictwa 311[25].O1

Jednostka modułowa:

Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów

obuwia 311[25].O1.01

Temat: Elementy składowe spodów obuwia.

Cel ogólny: identyfikowanie elementów składowych spodów obuwia.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zdefiniować pojecie „spód obuwia”,

−

dokonać podziału elementów spodów obuwia na grupy rodzajowe,

−

rozróżnić elementy nośne spodów obuwia,

−

rozróżnić elementy zewnętrzne spodów obuwia,

−

rozróżnić elementy wewnętrzne spodów obuwia,

−

wykonać szkice elementów spodów obuwia,

−

scharakteryzować elementy spodów obuwia,

−

określić nazwą materiały z jakich wykonuje się elementy spodów,

−

zidentyfikować elementy spodów na schematach i w oparciu o przekroje poprzeczne
i podłużne obuwia.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w grupach 2–4 osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zbiory elementów spodów obuwia różnych rodzajów i wielkości,

−

zbiory obuwia zmontowanego różnymi systemami,

−

materiały do produkcji elementów spodów obuwia,

−

plansze, przezrocza, filmy prezentujące elementy, zespoły elementów, półprodukty,
schematy przekrojów obuwia itp.

−

Normy: PN-85/O-9100 Obuwie Terminologia, PN-EN ISO 19952 Obuwie Terminologia,

−

Przekroje poprzeczne i podłużne obuwia zmontowanego różnymi systemami,

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Zadania dla ucznia

Zidentyfikuj elementy spodów obuwia w oparciu o przekroje poprzeczne i podłużne

obuwia otrzymane od nauczyciela. Nazwij zidentyfikowane elementy, naszkicuj kontury
zidentyfikowanych elementów i określ nazwą materiały z jakich zostały wykonane oraz
dokonaj krótkiej charakterystyki zidentyfikowanych elementów.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Przebieg zajęć:

Faza wstępna
1.

Określenie tematu zajęć.

2.

Wyjaśnienie uczniom tematu i szczegółowych celów kształcenia.

3.

Wyjaśnienie uczniom zasad pracy metodą pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych

4.

Podział grupy uczniów na zespoły.

Faza właściwa

Praca metodami pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych.

Faza I. Informacje
1.

Co rozumiemy pod pojęciem „spód obuwia”?

2.

Z jakich zespołów elementów składa się „spód obuwia”?

3.

Jakie elementy spodów obuwia określane są mianem „nośne”?

4.

Jakie elementy spodów zaliczamy do „wewnętrznych”?

5.

Jakie elementy spodów zaliczamy do „zewnętrznych”?

6.

Czym charakteryzują się elementy „nośne”, „wewnętrzne” i „zewnętrzne” spodów
obuwia; z jakich materiałów są wytwarzane?

Faza II. Planowanie
1.

Według jakich kryteriów należy podzielić elementy spodów obuwia?

2.

Czym charakteryzują się elementy spodów obuwia w grupach rodzajowych?

3.

Jakie kształty mają elementy nośne, wewnętrzne i zewnętrzne spodów obuwia?

4.

Z jakich materiałów są wytwarzane elementy spodów obuwia?

Faza III. Ustalenie
1.

Uczniowie pracując w zespołach proponują definicje określające „spód obuwia”.

2.

Uczniowie proponują kryteria podziału „spodu obuwia” na grupy rodzajowe.

3.

Uczniowie ustalają nazwy elementów w grupach rodzajowych.

4.

Uczniowie konsultują z nauczycielem zaproponowane definicje, kryteria podziału
i nazwy elementów w grupach rodzajowych.

Faza IV. Wykonanie
1.

Uczniowie dokonują analizy otrzymanych przekrojów obuwia, identyfikują elementy
i określają ich nazwy.

2.

Uczniowie wykonują szkice zidentyfikowanych elementów.

3.

Uczniowie określają nazwy materiałów z jakich wykonano zidentyfikowane elementy.

4.

Uczniowie charakteryzują zidentyfikowane elementy poprzez określenie ich funkcji
i właściwości.

Faza V. Sprawdzanie
1.

Uczniowie sprawdzają w grupach poprawność wykonanych prac pod względem
zastosowania terminologii, wykonanych szkiców i podanej charakterystyki.

2.

Uczniowie w wyniku dyskusji korygują zapisy i szkice.

3.

Uczniowie po korekcie przedstawiają nauczycielowi wykonaną pracę do oceny.

Faza VI. Analiza końcowa

Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły im

trudności. Nauczyciel powinien podsumować całe ćwiczenie, wskazać, jakie umiejętności
były ćwiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

5. ĆWICZENIA

5.1. Rozwój produkcji obuwia na przestrzeni wieków

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród zbioru szkiców obrazujących różne formy obuwia wytwarzanego na przestrzeni

wieków, wybierz te, które były wytwarzane w określonym historycznie czasie, wskazanym
przez nauczyciela.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

obejrzeć film lub przezrocza z ilustracjami i opisem różnych form obuwia wytwarzanego
na świecie,

2)

dokonać analizy szkiców obuwia znajdujących się w udostępnionym przez nauczyciela
zbiorze,

3)

wybrać szkice obuwia, które było produkowane w określonym przez nauczyciela czasie
(np. XIV wiek, czasy antyczne, XVI wiek lub inny okres),

4)

scharakteryzować pisemnie wybrane typy obuwia,

5)

uzasadnić wybór,

6)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

film lub przezrocza ilustrujące różne formy obuwia wytwarzanego na przestrzeni
wieków,

−

zbiory szkiców różnych form obuwia, reprezentatywnych dla różnych okresów
historycznych,

−

przybory do pisania,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Na planszy z wymienionymi latami lub datami, zapisz nazwiska i zdarzenia związane

z rozwojem techniki wytwarzania obuwia na przestrzeni wieków.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy zdarzeń związanych z wynalazkami i rozwojem techniki obuwniczej
w ostatnich wiekach,

2)

przeanalizować lata i daty zamieszczone na planszy,

3)

zapisać przy latach i datach nazwiska i zdarzenia mające wpływ na rozwój techniki
wytwarzania obuwia,

4)

dokonać samooceny wykonanej pracy,

5)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z oznaczonymi latami i datami,

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Korzystając z Internetu wykonaj mapę ilustrującą rozmieszczenie zakładów i ośrodków

przemysłu obuwniczego w Polsce.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

zalogować się w Internecie,

2)

wyszukać zakłady i ośrodki przemysłu obuwniczego w Polsce,

3)

zaznaczyć na mapie Polski większe zakłady i ośrodki przemysłu obuwniczego w Polsce,

4)

dokonać samooceny wykonanej pracy,

5)

zaprezentować wykonaną mapę i scharakteryzować główne ośrodki obuwnicze w Polsce.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

komputery z dostępem do Internetu,

−

plansza formatu A2 ilustrująca administracyjną mapę Polski,

−

przybory piśmiennicze,

−

roczniki statystyczne GUS,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

5.2. Elementy składowe cholewek, rodzaje, charakterystyka

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozpoznaj i scharakteryzuj elementy składowe cholewki wskazanej przez nauczyciela.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy otrzymanej cholewki,

2)

nazwać elementy wierzchnie, podszewkowe i wewnętrzne,

3)

scharakteryzować pisemnie nazwane elementy,

4)

dokonać samooceny pracy,

5)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

cholewki różnych typów,

−

plansze ilustrujące elementy cholewek różnych typów,

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Oznacz na obrysach skórzanych elementów cholewki (zamieszczonych na planszy)

kierunki dopuszczalnej ciągliwości.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy elementów zamieszczonych na planszy,

2)

nazwać zamieszczone elementy,

3)

oznaczyć na elementach kierunki dopuszczalnej ciągliwości,

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

4) dokonać samooceny pracy,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z wykreślonymi konturami elementów cholewek,

−

przybory piśmiennicze,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

5.3. Elementy składowe spodów obuwia, rodzaje, charakterystyka

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Spośród zbioru elementów spodów obuwia wybierz i scharakteryzuj wskazane przez

nauczyciela.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy otrzymanych elementów,

2)

wybrać elementy wskazane przez nauczyciela,

3)

scharakteryzować pisemnie wybrane elementy,

4)

dokonać samooceny wykonanej pracy,

5)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zbiór elementów spodów obuwia,

−

plansze ilustrujące i charakteryzujące elementy spodów obuwia,

−

przybory piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Rozpoznaj i określ nazwą elementy spodów na podstawie schematów poprzecznych

i podłużnych przekrojów obuwia zamieszczonych na planszy.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy schematów zamieszczonych na planszy,

2)

oznaczyć symbolami elementy na schematach,

3)

określić nazwą oznaczone elementy,

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

4)

zapisać nazwy elementów,

5)

dokonać samooceny wykonanej pracy,

6)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze ze schematami przekrojów poprzecznych i podłużnych obuwia,

−

plansze ilustrujące i charakteryzujące elementy spodów obuwia,

−

materiały piśmiennicze,

−

papier formatu A4,

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

5.4. Numeracja ząbkowa i zasady jej stosowania przy oznaczaniu

wielkości elementów obuwia

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Odczytaj numerację metryczną długości elementów obuwia z otrzymanego zbioru.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

dokonać analizy otrzymanych elementów obuwia,

2)

odnaleźć znaki określające numer długości,

3)

zapisać numer długości elementu przy użyciu dermatografu,

4)

sprawdzić poprawność oznaczonych numeracji,

5)

zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zbiory elementów z oznaczoną numeracją wielkościową przy użyciu znaków (ząbków),

−

tablice z oznaczeniem elementów obuwia w różnych rodzajach numeracji,

−

dermatografy,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Naszkicuj obrysy elementów obuwia wskazanych przez nauczyciela i oznacz je

numerami metrycznymi 18

1

/

2

oraz 20

1

/

2

.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)

naszkicować po dwa elementy obuwia ze wskazanego przez nauczyciela zbioru,

2)

oznaczyć jeden z pary elementów numerem 18

1

/

2

,

3)

oznaczyć drugi z pary elementów numerem 20

1

/

2

,

4)

skontrolować poprawność wykonanego szkicu i oznaczenia numeracji,

5)

zaprezentować wykonane zadanie.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ć

wiczenie praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z wykazem elementów obuwia do naszkicowania i oznaczenia numeracji,

−

przybory do pisania,

−

papier formatu A4

−

literatura z rozdziału 7.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

TEST 1
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Identyfikowanie form
i konstrukcyjnych elementów obuwia”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. a, 3. c, 4. d, 5. a, 6. b, 7. d, 8. c, 9. a, 10. d, 11. b,

12. c, 13. a, 14. d, 15. a, 16. d, 17. a 18. c, 19. b, 20. d

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1.

Opisać obuwie wykonane w starożytnym Egipcie

A

P

b

2.

Określić rodzaj materiału z jakiego wykonywano

obuwie w czasach prehistorycznych

A

P

a

3.

Określić rok, w którym opatentowano pierwszą

maszynę do szycia

B

P

c

4.

Określić okres, w którym została zapoczątkowana

mechanizacja produkcji obuwia

B

P

d

5.

Podać znaczenie zastosowania kleju Ago

w produkcji obuwia

A

P

a

6.

Określić, z którego wieku pochodzą pierwsze

wzmianki o istnieniu cechów szewskich w Polsce

A

P

b

7.

Określić okres i miejsce, w którym wybudowano

fabrykę obuwia Bata w Polsce

A

P

d

8.

Określić wielkość produkcji obuwia w Polsce w roku

1946 i 40 lat później

A

P

c

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

9.

Rozróżnić elementy składowe cholewki

A

P

a

10.

Zdefiniować pojęcie „spód obuwia”

A

P

d

11.

Określić funkcje podnosków w obuwiu

powszechnego użytku

A

P

b

12.

Nazwać elementy składowe obcasa

A

P

c

13.

Nazwać podstawowe elementy podpodeszwy typu

standard

A

P

a

14.

Opisać zasady umieszczania znaków długości

i tęgości w elementach obuwia

A

P

d

15.

Porównać ze sobą formy obuwia wytwarzanego

w okresie gotyku i baroku

C

PP

a

16.

Dokonać syntezy form obuwia wytwarzanego na

przestrzeni XII–XVIII wieku

C

PP

d

17.

Wyodrębnić cechy cholewki

C

PP

a

18.

Porównać ze sobą cholewki i wskazać zasadniczą

różnicę

C

PP

c

19.

Dokonać analizy schematu i określić nazwą jego

elementy

C

PP

b

20.

Przedstawić graficznie przy użyciu znaków numer

metryczny elementu obuwia

C

PP

d

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

5.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

6.

Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.

7.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.

8.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9.

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

11.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

12.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

13.

Ustal przyczyny występowania trudności u uczniów w opanowaniu wiadomości
i umiejętności.

14.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.

4.

Test zawiera 20 pytań o różnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru.

5.

Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyskać 1 punkt.

6.

Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla każdego zadania podane
są cztery możliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

7.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za
poprawną.

8.

Test składa się z dwóch części. Część I zawiera zadania z poziomu podstawowego,
natomiast w części II są zadania z poziomu ponadpodstawowego i te mogą przysporzyć
Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe (dotyczy to pytań
o numerach od 15 do 20 ).

9.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

10.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóż rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

12.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Obuwie wytwarzane w starożytnym Egipcie to przede wszystkim

a)

półbuty.

b)

sandały.

c)

trzewiki.

d)

mokasyny.

2. W czasach prehistorycznych wytwarzano obuwie

a)

ze skóry upolowanych zwierząt.

b)

z kory drzew.

c)

z tkanin.

d)

z filcu.

3. Pierwszą maszynę do szycia opatentowano w roku

a)

1846.

b)

1680.

c)

1770.

d)

1859.

4. Początek mechanizacji produkcji obuwia przypada na

a)

pierwszą połowę XVIII wieku.

b)

drugą połowę XVIII wieku.

c)

początek XIX wieku.

d)

drugą połowę XIX wieku.

5. Zastosowanie kleju Ago w obuwnictwie zapoczątkowało produkcję obuwia systemem

a)

klejonym.

b)

przeszywano-dublowanym.

c)

wtryskowym.

d)

odlewanym.

6. Pierwsze wzmianki o istnieniu cechów szewskich w Polsce pochodzą z

a)

XI wieku.

b)

połowy XIII wieku.

c)

początku XII wieku.

d)

końca XV wieku.

7. Znany czeski przemysłowiec Bata wybudował w Polsce nowoczesną fabrykę obuwia

a)

w 1905 roku w Krakowie.

b)

w 1920 roku w Warszawie.

c)

pod koniec XIX wieku w Radomiu.

d)

na początku lat trzydziestych XX wieku w Chełmku.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

8.

Wielkość produkcji obuwia w Polsce w roku 1946 i 1986 kształtowała się na poziomie
(wyliczając w kolejności)
a)

3,0 mln i 130 mln par.

b)

3,5 mln i 120 mln par.

c)

5,0 mln i 160 mln par.

d)

5,0 mln i 135 mln par.

9. Elementem na rysunku zamieszczonym obok oznaczonym liczbą 1 jest

a)

cholewa.

b)

obłożyna.

c)

cholewka.

d)

przyszwa.

10. Spód obuwia to

a)

zespół elementów wykonanych ze skóry, gumy i tworzyw sztucznych.

b)

podeszwy i zelówki.

c)

wypraska uformowana metodą wtrysku odlewania lub wulkanizacji.

d)

zespół wszystkich elementów obuwia znajdujących się poniżej podstawy stopy.

11. Podstawową funkcją podnosków w obuwiu powszechnego użytku jest

a)

ułatwienie procesu ćwiekowania czubków.

b)

usztywnianie i nadanie trwałego kształtu czubkom obuwia.

c)

pogrubienie przyszwy w części noska.

d)

zabezpieczenie czubków obuwia przed pękaniem.

12. Element obcasa stykający się z podłożem to

a)

podsadka.

b)

składka wewnętrzna.

c)

wierzchnik.

d)

podwierzchnik.

13. Podpodeszwa typu standardowego składa się z następujących elementów

a)

podpodeszwy, wzmocnienia, usztywniacza.

b)

wargi, jaszczurki, naklejki.

c)

naklejki, wypełnienia, usztywniacza.

d)

podsuwki, usztywniacza, wzmocnienia.

14. Znaki oznaczające tęgość na elementach obuwia powinny być umieszczone

a)

na stronie zewnętrznej elementu.

b)

na stronie wewnętrznej elementu.

c)

po znakach określających długość.

d)

przed znakami określającymi długość.

15. Kształt czubków obuwia wytwarzanego w okresie gotyku i baroku w kolejności to

a)

wąskie wydłużone, szerokie prostokątne.

b)

wąskie, szerokie zaokrąglone.

c)

zaokrąglone, prostokątne.

d)

prostokątne, wąskie uniesione do góry.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

16. Obuwie wytwarzane na przestrzeni XII XVIII wieku swoim kształtem nawiązywało do

a)

wymagań możnowładców żyjących w danym okresie.

b)

wymagań i stylu mieszczan żyjących w owym czasie.

c)

form stosowanych w starożytnym Rzymie.

d)

panującego w danym czasie stylu w architekturze i sztuce.

17. Cholewka zamieszczona na rysunku charakteryzuje się tym że

a)

wierzch cholewki ma krój derbowy.

b)

wierzch cholewki ma krój mokasynowy.

c)

wierzch cholewki ma krój okładowy.

d)

wierzch cholewki ma krój przyszewkowy.

18. Cholewki zamieszczone na rysunku różnią się przede wszystkim

a)

kształtem elementów.

b)

ilością elementów w parze.

c)

krojem.

d)

sposobem obszycia.

19. Symbole 4, 5, 8, 9 oznaczone na schemacie zamieszczonym na rysunku oznaczają

w kolejności

a)

zelówka, podeszwa, podsadka, wierzchnik.

b)

podeszwa, zelówka, obcas, wierzchnik.

c)

międzypodeszwa, zelówka, obcas, podsadka.

d)

podpodeszwa, podeszwa, obcas, wierzchnik.

20. Przy użyciu znaków, numer metryczny elementu 17

1

/

2

należy oznaczyć graficznie

a)

b)

c)

d)

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów obuwia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1.

a

b

c

d

2.

a

b

c

d

3.

a

b

c

d

4.

a

b

c

d

5.

a

b

c

d

6.

a

b

c

d

7.

a

b

c

d

8.

a

b

c

d

9.

a

b

c

d

10.

a

b

c

d

11.

a

b

c

d

12.

a

b

c

d

13.

a

b

c

d

14.

a

b

c

d

15.

a

b

c

d

16.

a

b

c

d

17.

a

b

c

d

18.

a

b

c

d

19.

a

b

c

d

20.

a

b

c

d

Razem:

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

TEST 2
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Identyfikowanie form
i konstrukcyjnych elementów obuwia”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. a, 3. c, 4. d, 5. a, 6. a, 7. c, 8. b, 9. d, 10. b, 11. d,

12. d, 13. c, 14. d, 15. c, 16. d, 17. a 18. b, 19. b, 20. c

Plan testu

Nr

zad.

Cel operacyjny

(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1.

Rozpoznać formy obuwia na przestrzeni wieków

A

P

b

2.

Scharakteryzować obuwie noszone w czasach

antycznych

A

P

a

3.

Opisać budowę igły w pierwszej maszynie szyjącej

B

P

c

4.

Wskazać datę opatentowania pierwszej maszyny

szyjącej o działaniu podobnym do maszyn
współczesnych

B

P

d

5.

Podać nazwisko twórcy przeszywarki spodów

obuwia

A

P

a

6.

Określić nazwą podstawowy składnik kleju Ago

A

P

a

7.

Scharakteryzować nowoczesne maszyny do

rozkroju materiałów obuwniczych

A

P

c

8.

Wymienić ośrodki przemysłu obuwniczego

w Polsce na przełomie XIX i XX wieku

A

P

b

9.

Podać miejscowość w Polsce, w której firma Bata

wybudowała i uruchomiła fabrykę obuwia na
początku lat trzydziestych XX wieku

A

P

d

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

10.

Zdefiniować derbowy krój cholewki

A

P

b

11.

Określić dopuszczalne kierunki ciągliwości

podnosków wyciętych z tkaniny

A

P

d

12.

Określić położenie elementów składowych

obcasów względem siebie

A

P

d

13.

Scharakteryzować podpodeszwę do obuwia

pasowego

A

P

c

14.

Określić wymiary największych znaków do

oznaczania wielkości elementów obuwia

A

P

d

15.

Zastosować materiały do produkcji obuwia

C

PP

c

16.

Uzasadnić wpływ zmian konstrukcyjnych

przeszywarki na wydajność pracy

C

PP

d

17.

Określić liczbę szewców w Królestwie Polskim

w połowie XIX wieku

C

PP

a

18.

Przeanalizować obciążenia przenoszone przez

elementy cholewki

C

PP

b

19.

Przeanalizować obciążenia przenoszone przez

elementy spodu obuwia

C

PP

b

20.

Rozpoznać znak oznaczający numery metryczne

obuwia

C

PP

c

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1.

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

2.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

3.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

4.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

5.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

6.

Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.

7.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.

8.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9.

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

11.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

12.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

13.

Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

14.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.

Przeczytaj uważnie instrukcję.

2.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

3.

Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.

4.

Test zawiera 20 pytań o różnym stopniu trudności. Są to pytania wielokrotnego wyboru.

5.

Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyskać 1 punkt.

6.

Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla każdego zadania podane
są cztery możliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

7.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za
poprawną.

8.

Test składa się z dwóch części. Część I zawiera zadania z poziomu podstawowego,
natomiast w części II są zadania z poziomu ponadpodstawowego i te mogą przysporzyć
Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe (dotyczy to pytań
o numerach od 15 do 20 ).

9.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

10.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóż rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

12.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Obuwie z wyjątkowo długimi czubkami noszono w okresie

a)

renesansu.

b)

gotyku.

c)

baroku.

d)

rokoko.

2. Cechą charakterystyczną obuwia w kulturze antycznej (Grecy, Rzymianie) było

a)

dostosowanie do funkcji spełnianych przez ludzi.

b)

wytwarzanie z tkanin.

c)

barwienie na żółto.

d)

zdobionie perforacją.

3. Igła pierwszej maszyny do szycia miała otwór (uszko) do nawlekania nici

a)

w kształcie elipsy.

b)

umieszczony pośrodku trzonu.

c)

umieszczony w miejscu przeciwległym do ostrza.

d)

umieszczony przy ostrzu.

4. Maszynę szyjącą o konstrukcji zbliżonej do maszyn współczesnych opatentowano po raz

pierwszy
a)

w roku 1747.

b)

15 grudnia 1840 roku.

c)

w roku 1886.

d)

10 października 1846 roku.

5. Twórcą pierwszej przeszywarki spodów obuwia był

a)

Reed-Blake.

b)

Mac-Kay.

c)

Eppler.

d)

Goodyear.

6. Klej Ago otrzymano z

a)

azotanu celulozy.

b)

kauczuku.

c)

chlorku winylu.

d)

polistyrenu.

7. Cechą charakterystyczną nowoczesnych maszyn do rozkroju materiałów obuwniczych

jest
a)

ich napęd.

b)

wycinanie elementów przy użyciu promieni laserowych.

c)

wycinanie elementów bez użycia wycinaków.

d)

wycinanie elementów przy użyciu ultradźwięków.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

8. Do ważniejszych ośrodków przemysłu obuwniczego w Polsce na przełomie XIX i XX

wieku zaliczano
a)

Warszawę, Radom, Kielce, Kraków.

b)

Warszawę, Myślenice, Kąty, Jarosław.

c)

Łódź, Płock, Kalisz, Suchedniów.

d)

Kraków, Myślenice, Wieluń, Starogard Gdański.

9. Pierwszą nowoczesną fabrykę w Polsce wybudowała firma Bata w miejscowości

a)

Radom.

b)

Warszawa.

c)

Chełm.

d)

Chełmek.

10. Derbowy krój cholewki polega na tym, że

a)

przyszwa jest podzielona wzdłuż osi.

b)

obłożyny są naszyte na brzegi przyszew.

c)

przyszwa ma naszyty nosek.

d)

brzeg przyszwy jest naszyty na brzegi obłożyn.

11. Dopuszczalny kierunek największej ciągliwości podnosków z tkaniny przebiega

a)

wzdłuż osi.

b)

wzdłuż wątku.

c)

pod katem 40

o

w stosunku do wątku.

d)

pod katem 45

o

w stosunku do wątku i osnowy.

12. Podwierzchnik to element obcasa stykający się z

a)

podłożem.

b)

podpodeszwą.

c)

wierzchnikiem.

d)

wierzchnikiem i składką obcasa.

13. Cechą charakterystyczną podpodeszew do obuwia pasowego jest

a)

rodzaj materiału z jakiego została wykonana.

b)

usztywniacz drewniany.

c)

warga podpodeszwy.

d)

wzmocnienie typu jaszczurka.

14. Szerokość i wysokość największych znaków do oznaczania wielkości elementów obuwia

wynosi
a)

5 mm.

b)

10 mm.

c)

6 mm.

d)

4 mm.

15. We wczesnym średniowieczu wytwarzano obuwie ze skór wyprawionych typu

a)

nappa.

b)

faledry.

c)

safian.

d)

softy.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

16. Skonstruowanie do przeszywarki tak zwanego „rogu bawołu” umożliwiło zwiększenie

wydajności maszyny poprzez przeszywanie obuwia również w części
a)

przedstopia.

b)

boków.

c)

ś

ródstopia i pięty.

d)

czubka.

17. Ilość szewców pracujących w połowie XIX wieku w Królestwie Polskim wynosiła

a)

około 14 tysięcy.

b)

20 tysięcy.

c)

ponad 8 tysięcy.

d)

około 8 tysięcy.

18. Największe obciążenia cholewki w procesie ćwiekowania i użytkowania obuwia

przenoszą
a)

główki obłożyn.

b)

noski przyszew i przyszwy.

c)

wkładki mokasyna.

d)

tylniki i półtylniki.

19. Na intensywne ścieranie narażone są najczęściej elementy spodu obuwia, szczególnie

a)

podsuwki, podsadki, otoki.

b)

podeszwy, zelówki, wierzchniki obcasów.

c)

podpodeszwy, obcasy, międzypodsuwki.

d)

składki obcasa, zelówki, wypełnienie.

20. Zamieszczony obok na rysunku znak oznacza numery metryczne obuwia

a)

13

1

/

2

i 23

1

/

2.

b)

14 i 24.

c)

11

1

/

2

i 21

1

/

2.

d)

12 i 22.

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Identyfikowanie form i konstrukcyjnych elementów obuwia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1.

a

b

c

d

2.

a

b

c

d

3.

a

b

c

d

4.

a

b

c

d

5.

a

b

c

d

6.

a

b

c

d

7.

a

b

c

d

8.

a

b

c

d

9.

a

b

c

d

10.

a

b

c

d

11.

a

b

c

d

12.

a

b

c

d

13.

a

b

c

d

14.

a

b

c

d

15.

a

b

c

d

16.

a

b

c

d

17.

a

b

c

d

18.

a

b

c

d

19.

a

b

c

d

20.

a

b

c

d

Razem:

Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

7. LITERATURA

1.

Christ J. W.: Technologia obuwia. WSiP, Warszawa 1986

2.

Grabkowski M.: Obuwnictwo. Podręcznik dla zasadniczej szkoły zawodowej. WSiP,
Warszawa 1992

3.

Grabkowski M.: Technika wytwarzania obuwia tom I. Politechnika Radomska, Radom
2000

4.

Grabkowski M. Olszewski, A. Kościów S.: Projektowanie obuwia. Wyższa Szkoła
Inżynierska w Radomiu, Radom 1982

5.

Liszka R., Rerutkiewicz J., Uliasz H.: Cholewkarstwo. WSiP, Warszawa 1990

6.

Zasady prawidłowej konstrukcji kopyt i obuwia. Praca zbiorowa. WNT, Warszawa 1976

7.

www.tradebizz.pl. (14.04.2007)

Normy przedmiotowe
1.

PN – 85/O – 9100 Obuwie Terminologia

2.

PN – EN ISO 19952 Obuwie Terminologia

Czasopisma fachowe
Przegląd Skórzany (wydania archiwalne)
Ś

wiat Butów (wydania archiwalne i bieżące)