Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
1
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
1. OKREŚLENIE PARAMETRÓW GEOTECHNICZNYCH
Metoda A polega na bezpośrednim oznaczeniu wartości parametru za pomocą badań
polowych lub laboratoryjnych.
Metoda B polega na oznaczeniu wartości parametru na postawie ustalonych zależności
korelacyjnych między parametrami fizycznymi lub wytrzymałościowymi a innymi
parametrami (np. I
D
lub I
L
) oznaczonymi metodą A.
Metoda C polega na przyjęciu wartości parametrów określonych na podstawie
praktycznych doświadczeń na podobnych terenach dla budowli o zbliżonej konstrukcji i
porównywalnych obciążeniach.
γ= ... kN/m
3
φ= ... °
c= ... kPa
Zasyp
ZWG
0,0
G
π/Gp
Pd
Pr/Ps
γ= ... kN/m
3
γ'= ... kN/m
3
φ= ... ° c= ... kPa
γ= ... kN/m
3
φ= ... °
c= ... kPa
γ= ... kN/m
3
γ'= ... kN/m
3
φ= ... ° c= ... kPa
p
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
2
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
W niniejszym projekcie na podstawie informacji podanych w temacie należy określić
metodą B na podstawie normy PN-81/B/03020 potrzebne parametry fizyczne i
wytrzymałościowe takie jak: γ, γ’,
φ,
c, E
0,
M
0
- wartości charakterystyczne i
obliczeniowe.
(
) (
)
n
1
'
w
s
−
⋅
γ
−
γ
=
γ
, gdzie:
(
)
s
d
s
n
γ
γ
γ
−
=
gdzie:
(
)
w
d
+
=
1
γ
γ
,
gdzie: w,
γ
,
γ
s
– wg normy
Wartość obliczeniową parametru:
)
(
)
(
n
m
r
x
x
⋅
=
γ
gdzie
γ
m
jest współczynnikiem materiałowym, który zgodnie z normą dla parametru
oznaczonego metodą B lub C wynosi 1,1 (0,9).
Tabl. 1. Zestawienie parametrów geotechnicznych określonych metodą B
na podstawie normy PN-81/B/03020.
Wartości charakterystyczne
I
D
I
L
γ
(n)
γ'
(n)
w
φ
(n)
c
u
(n)
M
0
E
0
grunt
- -
kN/m
3
kN/m
3
%
°
MPa MPa MPa
G
π
P
d
P
s
/ P
r
grunt
zasyp
Wartości obliczeniowe
γ
max
(r)
γ
min
(r)
γ'
max
(r)
γ'
min
(r)
φ
max
(r)
φ
min
(r)
c
umin
(r)
grunt
1,1 0,9 1,1 0,9 1,1 0,9 0,9
G
π
P
d
P
s
/ P
r
grunt
zasyp
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
3
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
PRZYJĘCIE WSTĘPNYCH WYMIARÓW ŚCIANY OPOROWEJ
Minimalne zagłębienie ścian oporowych w gruncie
D
min
= głębokość przemarzania (Pomorze 1,0 m),
Ściany masywne
(c)
Ściany ze wspornikiem (g)
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
4
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Ściany z płytą odciążającą
(h)
Ściany płytowo-kątowe (i)
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
5
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Są to ściany żelbetowe o przekroju zmiennym w sposób ciągły.
Minimalna grubość elementów żelbetowych:
– dla płyty ściennej (pionowej): 120 mm,
– dla płyty fundamentowej: 200 mm.
Grubość płyty dolnej przyjmujemy zawsze większą od grubości płyty pionowej.
Ściany kątowo-żebrowe (j)
Jak ściana płytowo-kątowa + zebro usztywniające.
Grubość żeber min 0,2 m (do 0,4 m), rozstaw 0,3
÷0,6 H (2÷ 4 m).
Przerwy dylatacyjne
Przerwy dylatacyjne należy przyjmować:
− co 5 do 10 m w przypadku ścian betonowych (jeśli nasłonecznione to gęściej),
− co 15 do 20 m dla ścian żelbetowych.
Sekcje dylatacyjne powinny mieć zazębienia lub stalowe pręty
φ > 24 mm co 0,5 m
zapobiegające różnicy przemieszczeń.
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
6
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
ZEBRANIE OBCIĄŻEŃ
Obciążenia ściany oporowej zbieramy na 1mb konstrukcji.
Obciążenia pionowe
Obciążenia od konstrukcji - ciężar własny elementów ściany (Q)
Wartości charakterystyczne ciężaru własnego ścian:
– dla betonu
γ
b
= 24,0 kN/m
3
– dla żelbetu
γ
ż
= 25,0 kN/m
3
Wartości współczynnika obciążeń:
γ
f
= 1,1 (0,9).
Obciążenia od gruntu (nad odsadzkami) (G)
W zebraniu obciążeń pomijamy ciężar gruntu na podsadzce po stronie niższego
naziomu.
Wartości charakterystyczne ciężaru objętościowego gruntu określamy na podstawie
normy PN-81/B-03020.
Wartości współczynników obciążeń
γ
f
do określenia wartości obliczeniowych:
– grunty rodzime 1,1 (0,9),
– grunt zasypowy 1,2 (0,8) bez kontroli zagęszczenia lub 1,1 (0,9) z kontrolą
zagęszczenia.
Obciążenie naziomu (obciążenie zmienne) (P)
Wartości charakterystyczne obciążenia naziomu podano w temacie.
Wartości współczynników obciążeń
γ
f
do określenia wartości obliczeniowych:
– dla obciążenia naziomu do 2 kN/m
2
γ
f
= 1,4 (0,7),
– dla obciążenia naziomu 2
÷5 kN/m
2
γ
f
= 1,3 (0,8),
– dla obciążenia naziomu powyżej 5 kN/m
2
γ
f
= 1,2 (0,9).
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
7
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Zebranie obciążeń pionowych
Tabl. 2. Zestawienie obciążeń pionowych ściany oporowej.
Wart.
charakterystyczne
Wartości obliczeniowe
X r
0
(X) M
0
(X)
γ
fmin
X
min
M
0min
γ
fmax
X
max
M
0max
r
A
(X) M
A
(X)
min
Obc.
kN/mb m kNm/mb - kN/mb kNm/mb - kN/mb kNm/mb m kNm/mb
Q1 (
γ
b
*F)
Q....
G1 (
γ
g
*F)
G....
P
(p*l)
Σ
-
-
-
-
UWAGA:
1. ściany z płytą odciążającą uwzględniamy reakcję z płyty ....
2. ściany z żebrem uwzględniamy ciężar żebra ....
p
E
Q
3
G
2
Q
2
Q
1
G
1
„A”
„O”
+
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
8
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Obciążenia poziome - parcie gruntu
Rodzaje parcia gruntu
− Gdy nie ma przemieszczenia poziomego ściany występuje parcie spoczynkowe E
0
,
− W przypadku odsuwania ściany od gruntu następuje za ścianą zmniejszenie naprężeń
poziomych do wartości parcia czynnego E
a
,
− W praktyce mamy do czynienia reguły z parciem pośrednim (między parciem granicznym
a spoczynkowym) gdyż nie do chodzi do przemieszczeń granicznych. Parcie to
wyznaczany na drodze obliczeń iteracyjnych.
− W przypadku dociskania ściany do gruntu następuje za ścianą wzrost naprężeń poziomych
do wartości maksymalnej zwanej parciem biernym lub odporem gruntu E
p
.
Półiteracyjna metoda obliczeń parcia
Tok postępowania:
1. Wstępne przyjęcie rodzaju parcia. Jako wyjściowe zaleca się przyjąć parcie czynne E
a
.
2. Zebrać obciążenia i określić wartości przemieszczeń uogólnionych.
3. Następnie w oparciu o relację między
ρ
I
i
ρ
a
określić rodzaj parcia.
4. Dokonać korekty współczynnika parcia K i ponownie zebrać obciążenia poziome.
Parcie czynne
Parcie bierne
(Odpór)
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
9
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Rozkład parcia dla różnych ścian oporowych
Rys. 9. Parcie na ściany masywne.
Parcie jednostkowe:
(
)
a
)
n
(
a
K
z
q
e
⋅
γ
⋅
+
=
a
1
a
K
q
e
⋅
=
(
)
a
)
n
(
2
a
K
h
q
e
⋅
γ
⋅
+
=
Współczynnik parcia czynnego:
- przypadek ogólny (rys. 9b):
(
)
(
)
(
) (
)
(
)
(
)
2
)
n
(
)
n
(
)
n
(
)
n
(
)
n
(
2
)
n
(
2
a
cos
cos
sin
sin
1
cos
cos
cos
K
⎥
⎥
⎦
⎤
⎢
⎢
⎣
⎡
ε
−
β
δ
+
β
ε
−
φ
δ
+
φ
+
δ
+
β
β
φ
−
β
=
gdzie:
β - kąt nachylenia ściany do pionu,
ε - kąt nachylenia naziomu do poziomu
δ - kąt tarcia gruntu o ścianę.
- przypadek projektowanej ściany (rys. 9a) (
β=0, δ=0, ε=0):
⎟⎟
⎠
⎞
⎜⎜
⎝
⎛
φ
−
=
2
45
tg
K
)
n
(
2
a
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
10
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Wypadkowa parcia:
ramię działania wypadkowej:
(pole powierzchni rozkładu parcia x 1mb):
- rozkład trójkątny:
h
2
e
E
1
1
a
⋅
=
3
h
h
r
E
1
=
=
- rozkład trapezowy:
h
2
e
e
E
2
1
1
a
⋅
+
=
3
h
e
e
e
e
2
h
r
2
1
2
1
E
1
⋅
+
+
=
=
Wartość obliczeniowa wypadkowej parcia:
2
f
1
f
)
n
(
)
r
(
E
E
γ
⋅
γ
⋅
=
Wartości współczynników obciążeń
γ
f
do określenia wartości
obliczeniowych:
− γ
f 1
= 1,2 dla gruntu zasypowego i 1,1 dla gruntu rodzimego,
− γ
f 2
= 1,0 dla stanów granicznych gruntu.
W przypadku ścian oporowych ze wspornikiem lub płytą odciążająca w
rozkładzie parcia należy uwzględnić efekt przesłonięcia (rys. 10).
Rys. 10. Parcie na ściany z elementami odciążającymi
(UWAGA: Należy uwzględnić obciążenie naziomu!).
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
11
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Zebranie obciążeń poziomych
Odpór gruntu przed ścianą należy ze względów bezpieczeństwa pominąć.
W zbieraniu obciążeń obliczeniowych poziomych uwzględniamy tylko wartości
maksymalne ponieważ parcie minimalne nie daje wartości niekorzystniejszych!
Tabl. 3. Zestawienie obciążeń poziomych ściany oporowej.
wart. charakterystyczne
wart. obliczeniowe
E
(n)
r
0
(E
(n)
) M
0
(E
(n)
)
γ
fmax
E
max
M
0
(E
max
)
Obc.
kN/mb m kNm/mb - kN/mb
kNm/mb
E1
1,2
...
Σ
- -
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
12
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Sprawdzenie wymiarów ściany
Sprowadzenie wypadkowej obciążeń do podstawy fundamentu
Mimośród wypadkowej względem środka podstawy:
)
n
(
)
n
(
0
)
n
(
0
0
B
X
)
E
(
M
)
X
(
M
N
M
e
Σ
Σ
+
Σ
=
Σ
Σ
=
wypadkowa powinna zawierać się w obrębie rdzenia:
6
B
e
B
≤
4.3.2 Sprawdzenie rozkładu naprężeń pod ścianą
0
W
M
A
N
2
,
1
>
±
=
σ
]
[m
6
B
1
6
h
b
W
3
2
2
⋅
=
⋅
=
]
[m
B
1
A
2
⋅
=
po podstawieniu:
[kPa]
6
/
B
)
E
(
M
)
X
(
M
B
X
2
)
n
(
0
)
n
(
0
)
n
(
2
,
1
Σ
+
Σ
±
Σ
=
σ
sprawdzenie warunku naprężeń:
)
0
,
5
(
0
,
3
1
2
≤
σ
σ
Jest to warunek „praktyczny” (nie normowy).
Wskazuje czy prawidłowo zaprojektowano ścianę.
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
13
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
SPRAWDZENIE II STANU GRANICZNEGO
Obliczenie osiadań
(metoda odkształceń jednoosiowych wg PN-81/B-03010)
– osiadanie należy obliczyć w trzech punktach j = 0, 1 i 2,
– obliczenia prowadzimy na wartościach charakterystycznych,
– podłoże pod fundamentem dzielimy na warstwy obliczeniowe o miąższości
h
i
≤ 0,5 B,
– zaniedbujemy osiadania wtórne,
– sumowanie osiadań prowadzimy tabeli do głębokości z
max
, na której
spełniony jest warunek:
γ
σ
≤
σ
max
z
max
jz
3
,
0
(w tym przypadku
γ
σ
≤
σ
z
zi
0
3
,
0
, gdzie
i
i
z
h
⋅
γ
Σ
=
σ
γ
)
– osiadanie s
i
warstwy podłoża o grubości h
i
:
∑
⋅
σ
=
oi
i
jzi
j
M
h
s
gdzie: M
0i
– edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej [kPa]
h
i
– miąższość warstwy i [cm]
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
14
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
σ
jzi
– składowa pionowa naprężenia dodatkowego pod punktem j
na poziomie z
i
(w środku wysokości warstwy!) [kPa],
2
0
1
0
zi
0
p
k
p
k
⋅
+
⋅
=
σ
2
1
1
1
zi
1
p
k
p
k
⋅
+
⋅
=
σ
2
2
1
1
zi
2
p
k
p
k
⋅
+
⋅
=
σ
p
1
=
σ
2
[kPa]
p
2
=
σ
1
-
σ
2
[kPa]
k
j
–
współczynniki zaniku naprężenia zależne od (z/B) wg normy
PN-81/B-03010 tabl. Z4-1 lub Rys. Z4-1
– osiadania porównujemy z wartościami dopuszczalnymi
[s] ≤ [s]
dop
=100 mm
Tabl. 4. Obliczenie osiadań ściany.
γ
i
h
i
z
i
z
i
/B
σ
z
γ
0,3
σ
z
γ
k
oi
i
k
0
k
1i
i
k
1
i
k
2
σ
0i
σ
1i
σ
2i
M
0
S
0i
S
1i
S
2i
pro
fil
kN/m
3
m m - kPa kPa - - - - - kPa kPa kPa
MPa
mm mm mm
.....
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
15
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Σ=
Przechyłka fundamentu φ
006
,
0
2
1
≤
−
=
B
s
s
ϕ
[rad]
gdzie: s
1,
s
2
– całkowite osiadania krawędziowe [cm],
B
– szerokość podstawy ściany [cm].
Obliczenie przemieszczeń
h
f
f
f
f
⋅
≤
+
+
=
015
,
0
3
2
1
gdzie: f
1
–
przemieszczenie
poziome podstawy fundamentu,
f
2
–
przemieszczenie
poziome górnej krawędzi ściany,
f
3
–
ugięcie ściany (pomijamy w obliczeniach).
Przemieszczenie poziome górnej krawędzi f
2
(
)
B
h
s
s
f
⋅
−
=
2
1
2
gdzie: s
1,
s
2
– całkowite osiadania krawędziowe [cm],
B
– szerokość podstawy ściany [cm],
h
– wysokość ściany [cm].
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
16
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Przemieszczenie poziome podstawy fundamentu f
1
Obliczenie długości klina wyparcia w strefie odporu:
(
)
(
)
2
/
45
tg
D
l
a
φ
+
⋅
=
gdzie: D – głębokość posadowienia ściany [m],
φ – kąt tarcia gruntu pod podstawą [°].
Obliczenie miąższości przemieszczającej się warstwy:
(
)
a
w
l
B
4
,
0
h
+
⋅
=
0
1
H
1
E
l
2
Q
f
⋅
⋅
Γ
⋅
=
∑
=
−
Γ
−
Γ
⋅
=
n
1
i
i
0
1
i
i
1
H
1
E
l
2
Q
f
gdzie: l
1
– długość odcinka obliczeniowego (= 1,0
m ),
Q
H
– obciążenie poziome,
Q
H
= E
(n)
,
E
0i
– moduł odkształcenia przemieszczających się warstw.
Obliczenie współczynnika
Γ:
(
) (
)
(
)
(
)
⎥
⎦
⎤
⎢
⎣
⎡
−
+
+
−
+
=
Γ
Γ
Γ
Γ
m
1
tg
arc
2
3
m
m
1
ln
1
2
1
2
ν
ν
π
ν
gdzie:
B
h
2
m
i
⋅
=
Γ
.
h
i
– odległość od poziomu posadowienia do spągu warstwy obliczeniowej.
Tabl. 5. Obliczenie przemieszczeń poziomych podstawy fundamentu.
h
i
m
Γi
ν
i
Γ
i
Γ
i
−Γ
i-1
E
0i
f
j
warstwa
geotechn.
m - - - - kPa m
....
f
1
=
Σ=
Sprawdzenie przemieszczeń ściany :
h
015
,
0
f
f
f
2
1
⋅
≤
+
=
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
17
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
OKREŚLENIE RODZAJU PARCIA
Wyznaczenie przemieszczeń uogólnionych
Przemieszczenie uogólnione
ρ jest sumą kątów obrotu dolnej (ρ
A
) i górnej
krawędzi ściany (
ρ
B
) oporowej.
B
A
ρ
ρ
ρ
+
=
gdzie:
[rad]
h
f
f
h
f
2
1
B
A
+
=
=
ρ
[rad]
h
f
h
f
1
A
B
=
=
ρ
Przemieszczenia graniczne
ρ
a
określa się wg normy PN-81/B-03010 Rys. 8
(na podstawie wysokości ściany oporowej h i kąta tarcia wewnętrznego
φ gruntu
zasypowego)
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
18
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Ustalenie parcia pośredniego lub granicznego
1. jeżeli
a
ρ
>
ρ
→ rzeczywiste parcie graniczne
a
K
K
=
2. jeżeli
a
a
5
,
0
ρ
<
ρ
≤
ρ
⋅
→ parcie pośrednie = parcie graniczne
a
K
K
=
3. jeżeli
a
5
,
0
0
ρ
⋅
<
ρ
≤
→ parcie pośrednie
1
ρ
=
ρ
a
a
0
I
0
I
5
,
0
K
K
K
K
K
ρ
⋅
−
⋅
ρ
−
=
=
Ponownie zebranie obciążeń poziomych (parcie pośrednie!)
Obliczyć wypadkowe (charakterystyczne i obliczeniowe) parcia pośredniego E
I
w oparciu o
K
I
:
a
a
0
I
0
I
5
,
0
K
K
K
K
ρ
ρ
⋅
−
⋅
−
=
gdzie:
(
) (
)
[
]
(
)
ε
ξ
ξ
ξ
tg
5
,
0
1
15
,
4
I
5
2
1
,
0
5
,
0
K
5
S
4
4
0
⋅
+
⋅
⋅
−
⋅
⋅
⋅
+
+
−
=
ε
–
kąt nachylenia naziomu do poziomu (
ε=0),
I
s
–
wskaźnik zagęszczenia (np.
D
S
I
165
,
0
855
,
0
I
⋅
+
=
)
ξ
4
–
współczynnik z tabl. 8 PN-81/B-03010,
ξ
5
–
współczynnik z tabl. 9 PN-81/B-03010.
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
19
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
SPRAWDZENIE WARUNKÓW STANU GRANICZNEGO NOŚNOŚCI
Sprawdzenie wymiarów ściany dla wartości obliczeniowych
Sprowadzenie wypadkowej do podstawy
Mimośród wypadkowej względem środka podstawy:
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛
≤
Σ
Σ
+
Σ
=
Σ
Σ
=
4
B
6
B
X
)
E
(
M
)
X
(
M
N
M
e
)
r
(
min
)
r
(
max
0
)
r
(
min
0
0
B
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛
≤
Σ
Σ
+
Σ
=
Σ
Σ
=
4
B
6
B
X
)
E
(
M
)
X
(
M
N
M
e
)
r
(
max
)
r
(
max
0
)
r
(
max
0
0
B
Sprawdzenie rozkładu naprężeń pod ścianą
W
M
A
N
2
,
1
±
=
σ
0
6
/
B
)
E
(
M
)
X
(
M
B
X
2
)
r
(
max
0
)
r
(
min
0
)
r
(
min
>
Σ
+
Σ
±
Σ
=
W
M
A
N
2
,
1
±
=
σ
0
6
/
B
)
E
(
M
)
X
(
M
B
X
2
)
r
(
max
0
)
r
(
max
0
)
r
(
max
>
Σ
+
Σ
±
Σ
=
sprawdzenie warunku naprężeń:
(?)
15
10
1
2
÷
≤
σ
σ
Sprawdzenie stateczności na obrót względem bardziej obciążonej krawędzi
podstawy (równowaga momentów)
ut
0
obr
M
m
M
⋅
≤
(
)
max
0
obr
E
M
M
Σ
=
(
)
min
A
ut
X
M
M
Σ
=
współczynnik korekcyjny:
kPa
10
p
dla
8
,
0
m
0
≥
=
kPa
10
p
dla
9
,
0
m
0
<
=
A
M
ut
M
obr
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
20
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Sprawdzenie stateczności na przesuw (równowagi sił poziomych)
Q
tr
N
r
G
π
γ
B
φ
c
zasyp
Q
tf
tf
t
tr
Q
m
Q
⋅
≤
max
tr
E
Q
Σ
=
współczynnik korekcyjny:
kPa
10
p
dla
9
,
0
m
t
≥
=
kPa
10
p
dla
95
,
0
m
t
<
=
1. sprawdzenie poślizgu w płaszczyźnie posadowienia (podstawa-grunt)
)
r
(
r
tf
a
F
N
Q
⋅
+
μ
⋅
=
∑
=
min
r
X
N
tarcie spójność
mb
1
B
F
⋅
=
adhezja:
( )
(
)
( )
r
r
c
5
,
0
2
,
0
a
⋅
÷
=
współczynnik tarcia:
( )
r
tg
δ
μ
=
z normy B-03010 tabl. 3 str. 8
( )
( )
)
r
(
r
tg
8
,
0
tg
φ
⋅
≤
δ
dla gruntów spoistych w stanie plastycznym i gorszym:
0
=
μ
!
jeśli warunek nie jest spełniony to
⇒
2. konstrukcja ostrogi o sprawdzenie ścięcia w gruncie
( )
)
r
(
r
r
tf
c
F
tg
N
Q
⋅
+
φ
⋅
=
3. wymiana gruntu (na mocniejszy, niespoisty np. Po, Ps/Pr o
8
,
0
7
,
0
I
D
÷
=
)
( )
r
r
tf
tg
N
Q
δ
⋅
=
4. wymiana gruntu i konstrukcja ostrogi
( )
r
r
tf
tg
N
Q
φ
⋅
=
5. zmiana wymiarów ściany (poszerzenie podstawy)
Sprawdzenie nośności podłoża (równowagi sił pionowych)
Warstwa bezpośrednio pod fundamentem
N
r
≤ m Q
fNB
N
r
=
ΣX
max
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
21
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Q
fNB
- opór graniczny podłoża [kN/m]
m = 0,9 * 0,9 = 0,81
– określenie parametrów obliczeniowych
B
e
2
B
B
⋅
−
=
max
max
E
max
0
max
r
max
B
X
M
M
N
M
e
Σ
Σ
+
Σ
=
Σ
Σ
=
w przypadku gr. uwarstwionych:
B
h
gdzie
,
h
h
i
i
i
i
Bsr
B
=
γ
⋅
=
γ
=
γ
∑
∑
∑
– określenie współczynników nośności N
B
, N
C
, N
D
zależnych od
φ
(r)
(patrz
norma PN-81/B-03020 – rys. Z1-1, tabl.Z1-1 lub wzory normowe)
γ
D
D
min
e
B
Q
tr
N
r
W
B
O
G
π
γ
B
φ
c
zasyp
δ
B
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
22
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
– określenie współczynników wpływu nachylenia wypadkowej i
B
, i
C
, i
D
zależnych od tg
φ
(r)
i tg
δ
(r)
/tg
φ
(r)
(patrz norma PN-81/B-03020 – rys. Z1-2)
max
max
r
tr
)
r
(
X
E
N
Q
tg
Σ
Σ
=
=
δ
jeżeli tg
δ
(r)
>tg
φ
(r)
⇒
wyznaczyć tg
δ
* (r)
1
B
ctg
c
N
Q
*
tg
)
r
(
)
r
(
r
tr
)
r
(
⋅
⋅
φ
⋅
+
=
δ
⇒
)
*
,
(
f
i
)
r
(
)
r
(
D
,
C
,
B
δ
φ
=
określenie nośności podłoża (oporu granicznego) Q
fNB
⎥
⎦
⎤
⎢
⎣
⎡
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛ −
+
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛ +
+
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛ +
=
B
c
i
i
L
B
B
(r)
B
D
D
min
(r)
D
c
(r)
fNB
N
B
γ
L
B
0,25
1
i
N
D
γ
L
B
1,5
1
N
c
L
B
0,3
1
Q
ponieważ fundament pasmowy:
[
]
B
c
i
i
B
B
(r)
B
D
D
min
(r)
D
c
(r)
fNB
N
B
γ
i
N
D
γ
N
c
Q
+
+
=
sprawdzenie warunku nośności
N
r
≤ m Q
fNB
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
23
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Warstwa II – sprawdzenie jak dla warstwy słabej
sprowadzenie obciążeń
'
'
'
'
h
r
r
h
L
B
N
N
γ
⋅
⋅
⋅
+
=
'
N
T
tg
r
rB
B
=
δ
wielkości geometryczne
'
N
h
T
e
N
'
e
b
B
'
B
'
e
2
'
B
'
B
h
D
'
D
r
rB
B
r
B
B
min
min
⋅
±
⋅
=
+
=
−
=
+
=
dla gruntów spoistych:
b = h/4 przy h ≤ B
i
b = h/3 przy h > B
dla gruntów niespoistych: b = h/3 przy h ≤ B
i
b = 2h/3 przy h > B
określenie nośności podłoża Q
fNB
⎥
⎦
⎤
⎢
⎣
⎡
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛
−
+
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛
+
+
⎟
⎠
⎞
⎜
⎝
⎛
+
=
B
B
(r)
B
D
D
min
(r)
D
c
c
(r)
fNB
i
N
'
B
γ
'
L
'
B
0,25
1
i
N
'
D
γ
'
L
'
B
1,5
1
i
N
c
'
L
'
B
0,3
1
'
L
'
B
Q
fundament pasmowy:
[
]
B
B
(r)
B
D
D
min
(r)
D
c
c
(r)
fNB
i
N
'
B
γ
i
N
'
D
γ
i
N
c
'
B
Q
+
+
=
sprawdzenie warunku nośności
N
r
’
≤ m Q
fNB
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
24
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
q
y*h
n
0
R
b
l
i
N
i
S
i
T
i
W
i
α
i
h
n
x*h
n
α
i
SPRAWDZENIE STATECZNOŚCI OGÓLNEJ ŚCIANY OPOROWEJ I
USKOKU NAZIOMU
Norma dopuszcza sprawdzenie na wartościach charakterystycznych!
Określenie współrzędnych najniekorzystniejszego środka obrotu „O” (x
⋅h
n
, y
⋅h
n
):
x, y = f(q/(
γh
n
))
Promień walcowej bryły obrotu: R = z Pitagorasa
Szerokość bloku bryły obrotu: b = 0,1*R
Ciężar bloku bryły obrotu:
W = b*R
Długość podstawy bloku:
i
i
cos
b
l
α
=
Wysokość zastępcza bloku:
∑
γ
+
=
j
j
i
i
h
q
h
i
α
-
kąt nachylenia promienia w bloku „i” do pionu
q/(
γh
n
)
x y
0,0 0,25 0,26
0,5 0,31 0,35
1,0 0,34 0,39
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
25
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Współczynnik bezpieczeństwa wg Felleniusa:
(
)
(
)
)
3
,
1
(
1
,
1
sin
cos
cos
sin
cos
sin
≥
⎟⎟
⎠
⎞
⎜⎜
⎝
⎛
+
=
=
+
=
⋅
+
⋅
=
=
=
∑
∑
∑
∑
∑
∑
∑
∑
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
w
u
h
c
tg
h
W
l
c
tg
W
W
R
l
c
tg
N
R
R
S
R
T
M
M
F
α
α
φ
α
α
φ
α
α
φ
Tabl. 6. Obliczenia stateczności ściany oporowej.
nr
bloku
q h
j
γ
j
h
i
α
i
sin
α
i
cos
α
i
tg
φ
i
h
i
cos
α
i
tg
φ
i
h
i
sin
α
i
c
i
c
i
/ cos
α
i
1
2
3
....
Σ=
Σ=
Σ=
Uwaga:
sin (-
α) = -sin α ale cos (-α) = cos α