Równania ró»niczkowe zupeªne
Równanie ró˙zniczkowe zwyczajne postaci
P (x, y) dx + Q(x, y) dy = 0
(1)
nazywamy
zupełnym wtedy i tylko wtedy gdy w pewnym obszarze
D
∂P (x, y)
∂y
≡
∂Q(x, y)
∂x
.
(2)
Wtedy rozwi ˛
azanie ogólne równania (1) mo˙zemy zapisa´c w postaci
Z
x
x
0
P (x, y) dx +
Z
y
y
0
Q(x
0
, y) dy = C
(3)
Jednak˙ze, zazwyczaj obliczamy
u(x, y) =
Z
P (x, y) dx + φ(y)
lub
u(x, y) =
Z
Q(x, y) dy + ψ(x)
,
(4)
∂u(x, y)
∂y
= Q(x, y)
lub
∂u(x, y)
∂x
= P (x, y)
,
(5)
rozwi ˛
azujemy ze wzgl ˛edu na
φ
(or
ψ
) nast ˛epuj ˛
ace równania otrzymane z (5)
φ
0
(y) = p(y)
[
or
ψ
0
(x) = q(x)]
(6)
i dokonujemy odpowiedniego podstawienia w (4).
Przykład 1.
(sin (xy) + xy cos (xy)) dx + x
2
cos (xy) dy = 0
(7)
∂P (x, y)
∂y
= 2x cos (xy) − x
2
y sin (xy),
∂Q(x, y)
∂x
= 2x cos (xy) − x
2
y sin (xy).
Tak wi ˛ec,
∂P (x, y)
∂y
≡
∂Q(x, y)
∂x
.
u(x, y) =
Z
(sin (xy) + xy cos (xy)) dx + φ(y) = x sin (xy) + φ(y).
∂u(x, y)
∂y
= x
2
cos (xy) + φ
0
(y) = x
2
cos (xy) =⇒ φ(y) = C
W rezultacie otrzymujemy
u(x, y) = x sin (xy) + C,
co mo˙zemy zapisa´c jako
x sin (xy) = C.
1
Czynnik caªkuj¡cy
Funkcj ˛e
µ(x, y)
nazywamy czynnikiem całkuj ˛
acym je´sli równanie (1) pomno˙zone przez
µ(x, y)
, tj.
µ(x, y)P (x, y) dx + µ(x, y)Q(x, y) dy = 0
(8)
staje si ˛e zupełnym.
Równo´s´c (2) zastosowana do (8) mo˙ze by´c zapisana jako
Q(x, y)
∂µ
∂x
− P (x, y)
∂µ
∂y
=
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
µ,
z której otrzymujemy nast ˛epuj ˛
ace (cz ˛
astkowe) równanie ró˙zniczkowe wzgl ˛edem
µ
:
Q(x, y)
∂ ln µ
∂x
− P (x, y)
∂ ln µ
∂y
=
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
.
(9)
I.
1
Q
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
jest funkcj ˛
a tylko samego
x
. Wtedy
d ln µ
dy
= 0
i (9) przyjmuje posta´c
d ln µ
dx
=
1
Q
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
,
(10)
i wtedy znajdujemy
µ
z równania
ln µ =
Z
1
Q
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
dx.
II.
1
P
∂Q(x, y)
∂x
−
∂P (x, y)
∂y
jest funkcj ˛
a tylko
y
. Wtedy
d ln µ
dx
= 0
i (9) przyjmuje posta´c
d ln µ
dy
=
1
P
∂Q(x, y)
∂x
−
∂P (x, y)
∂y
,
(11)
i wtedy znajdujemy
µ
z równania
ln µ =
Z
1
P
∂Q(x, y)
∂x
−
∂P (x, y)
∂y
dy.
III.
Czynnik całkuj ˛
acy
µ = µ(z)
gdzie
z
mo˙ze by´c postaci
z = x + y
,
z = x + y
2
,
z = x
2
+ y
2
,
z = xy
,
z = x/y
i innej.
Na przykład, je´sli
µ = µ(x + y
2
)
wtedy
z = x + y
2
i
∂ ln µ
∂x
=
d ln µ
dz
·
∂z
∂x
=
d ln µ
dz
,
∂ ln µ
∂y
=
d ln µ
dz
·
∂z
∂y
=
d ln µ
dz
· 2y.
Teraz równo´s´c (9) przyjmuje posta´c
(Q(x, y) − 2yP (x, y))
d ln µ
dz
=
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
,
lub równowa˙zn ˛
a
d ln µ
dz
=
1
Q(x, y) − 2yP (x, y)
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
.
Przykład 2.
(3x + 2y + y
2
) dx + (x + 4xy + 5y
2
) dy = 0,
µ = µ(x + y
2
).
1
Q(x, y) − 2yP (x, y)
∂P (x, y)
∂y
−
∂Q(x, y)
∂x
=
1
x + y
2
=
1
z
⇒
d ln µ
dz
=
1
z
⇒ µ = z = x + y
2
.
2