SŁOWIANIE - ŚWIĘTA SŁOWIAN

I KALENDARZ SŁOWIAŃSKI

Ś

WIĘTA SŁOWIAŃSKIE

21 Marzec (Jare Święto)
- pierwszy dzień wiosny. Święto Jare poświęcone narodzinom nowego życia po
mroźnej zimie. W święto malowano pisanki, jajka które były symbolem
odrodzenia życia. Święto poświęcone bogu Rodowi i płodności ziemi.
21 - 22 Czerwiec (Noc Kupały, Noc Świętojańska)
- pierwszy dzień lata. Święto Kresu (Kupała) obchodzone ku czci ognia. To
właśnie w noc tego święta rósł legendarny kwiat paproci. W święto palono
ogniska i skakano przez nie, puszczano wianki na wodę, chłopcy i dziewczęta
łączyli się w pary. Święto poświęcone bogom Dadźbógowi, Swarożycowi.
23 Wrzesień
- pierwszy dzień jesieni. Święto plonów poświęcone tegorocznym zbiorom
zbóż. W święto dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze lepsze w
przyszłym roku. Wróżono przyszłość, a po modlitwach organizowano rytualne
biesiady.
21 - 22 Grudzień
- pierwszy dzień zimy. Święto zmarłych poświęcone przodkom. W święto
palono ogniska na cmentarzach by ogrzać zmarłych, organizowano obiaty
(uczty ku czci zmarłych) by zmarli nie głodowali, na rostajach dróg palono
"grumadki", drewniane polana. Święto poświęcone bogu Welesowi. Niektóre
plemiona obchodziły to święto jako święto godowe Korczun - ustawiano wtedy
choinkę - "drzewko życia". Te plemiona święto Welesa obchodziły 24 Grudnia,
jako Pusty Wieczór, czyli grudniowe Dziady.
Kostroma
- uosobienie wiosny i urodzaju, obrządek "prowadzenia Kostromy", czyli
młodej dziewczyny w białej szacie z dębową gałązką w dłoni, która się w nią
wcielała. Przy pogrzebach Kostromę wyobrażała słomiana kukła, którą
grzebano, palono lub rozrywano wsród płaczów lub śmiechów- Kostroma jako
uosobienie wiosny wstaje z umarłych. Narodziny- proszono Roda wraz z
Rodzanicami o pomyślność dla noworodka, szykowano ucztę i dzielono się
jedzeniem z bogami. Prawdopodobnie odbywały się również wróżby mające na
celu odgadnięcie przyszłego losu dziecka. Maluch otrzymywał imię nadawane
mu przez ojca lub plemiennego wołchwa.
Postrzyżyny

- przejście chłopca w wiek męski- obcięcie długich włosów.
Małżeństwo
- praktycznie nic nie wiadomo, ale prawdopodobnie była to radosna
uroczystość rodzinna.
Śmierć
- Słowianie wierzyli w pośmiertną krainę szczęśliwości- Nawię- do której
wędruje dusza człowieka. Choć Nawia była ukryta gdzieś pod ziemią, dusze
mogły czasem wracać do świata żyjących. Krewni wtedy powinni je godnie
przyjąć. Na cmentarzach palono ogniska, by ogrzać dusze przodków oraz
spożywano rodzinny posiłek, oddając część jadła zmarłym. Pogrzeb- Słowianie
mieli szacunek dla zmarłych i traktowali ich z należytą czcią. Ciało zmarłej
osoby palono na stosie po wcześniejszym odzianiu go w najlepsze szaty i
wyposażeniu w przedmioty codziennego użytku. Prochy były umieszczane w
glinianych naczyniach ("popielnice") i zakopywane w płaskich, zwykłych
grobach lub też w kurhanach, czyli usypanych z ziemi kopcach. Mniej ważne
ś

więta :

Kwiecień
- wiosenne Dziady, paliło się wtedy stosiki drzew i ucztowało na grobach. Po
wprowadzeniu chrześcijaństwa święto obchodziło się we wtorek po
Wielkanocy.
2 Maj
- święto Świętego Gaju, początek zieleni. Organizowano wtedy huczne uczty.
Czerwiec
- w soboty przed Zielonymi Świątkami obchodziło się letnie Dziady.
20 Lipiec
- święto Peruna - Światowida. Poświęcone jest sile tworzącej. Organizowano
rytualne obiaty.
31 Sierpień
- bliżej nie znane święto związane ze świętem Kresu.
24 Październik
- jesienne Dziady

KALENDARZ SŁOWIAŃSKI

Styczeń

Luty

Marzec

Kwiecień

Maj

Czerwiec

Lipiec

Sierpień

Wrześień

Październik

Listopad

Grudzień