AKTUALNOŚCI
→
RIO: W § 459 lub 460 należy ująć
odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia
nieruchomości
2
→
WSA: gmina powinna doliczyć
podatek od towarów i usług do opłat
za korzystanie z przystanków
3
→
WSA: Odzyskanie VAT od inwestycji
realizowanych przez zakłady
budżetowe jest możliwe
3
RACHUNKOWOŚĆ BUDŻETOWA
TEMAT MIESIĄCA:
Szkody w mieniu
i odszkodowania należy księgować
na kontach zespołu siódmego
1
→
Jednostki budżetowe mogą przejąć
majątek za zaległości podatkowe
8
→
Podatek klasyfikuje się w tym
paragrafie, z którego dokonano zakupu
towaru
9
→
Wystawienie faktury korygującej
za energię elektryczną nie wiąże się
z obowiązkiem korekty deklaracji VAT
10
→
Umorzenie naliczonych odsetek
należy zaksięgować na koncie 761 jako
„Pozostałe koszty operacyjne”
11
→
Fakturę dotyczącą najmu i mediów
ewidencjonuje się na dwóch kontach
– 221 oraz 700
12
PODATKI
→
Nie zawsze trzeba płacić VAT
za użyczenie miastu
państwowego gruntu
13
→
Przeniesienie własności z mocy
prawa w zamian za odszkodowanie
należy uznać za dostawę towarów
14
FINANSE PUBLICZNE
→
Organ wykonawczy zadecyduje
o zaciągnięciu przez jednostkę
zobowiązania długoterminowego
15
KADRY I PŁACE W JSFP
→
Pracownika nie można zmusić do
przejścia na emeryturę
16
w n u m e r z e
ciąg dalszy na stronie 2
Szkody w mieniu i odszkodowania należy
księgować na kontach zespołu siódmego
Nieprzewidziane zdarzenia losowe, które wywołały ubytek w mieniu jednostki
i są stratą nadzwyczajną, trzeba księgować na koncie 771. Natomiast odszko-
dowania uzyskane z tego tytułu ujmuje się na koncie 770 „Zyski nadzwyczajne”.
Kierownicy jednostek sektora finansów publicznych na podstawie art. 4 ust. 1 i 2
oraz art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości są zobowiązani do wprowadzenia do
ksiąg rachunkowych wszystkich zdarzeń gospodarczych, które nastąpiły w okresie
sprawozdawczym. Umowy ubezpieczeniowe zostały określone dokładnie w Księdze
III zobowiązania Tytuł XXVII – umowa ubezpieczenia, w artykułach od 805 do 820
Kodeksu cywilnego (dalej: kc).
T E M AT M I E S I Ą C A
ciąg dalszy na stronie 4
Rząd popiera oskładkowanie nieprawidłowych
wypłat z ZFŚS
Nakładanie na jednostkę obowiązku zapłaty zaległych składek ZUS w przypadku
niestosowania kryterium socjalnego przy realizacji wypłat z ZFŚS jest prawnie
uzasadnione – twierdzą przedstawiciele rządu. W przypadku sporów płatnika z za-
kładem ubezpieczeń w tym zakresie jedynym rozwiązaniem jest droga sądowa.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych od pewnego czasu intensywniej kontroluje spo-
sób wydatkowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jeśli
uzna, że jednostka robi to nieprawidłowo, nalicza składki, nakładając jednocześnie
wysokie kary. Od decyzji urzędnika można odwołać się wyłącznie do sądu. Te pro-
cedury są jednak kosztowne i długotrwałe. W tej sprawie poseł Romuald Ajchler
złożył do prezesa Rady Ministrów interpelację nr 25544. Spytał w niej premiera,
czy w związku z tym, że aktualnie obserwuje się, że każdy urzędnik inaczej rozu-
mie treść ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w odniesieniu do
wydatków z ZFŚS, rząd nie powinien jej zmienić w taki sposób, aby w całym kraju
istniała jedna interpretacja.
sierpień 2014
12
issn 1689-4634
RACHUNKOWOŚCI BUDŻETOWEJ
P r a k t y c z n e r o z w i ą z a n i a d l a k s i ę g o w y c h i s k a r b n i k ó w J S F P
ktualności
A
NOWY E-BOOK DLA PRENUMERATORÓW
Co miesiąc na portalu SerwisRB znajdziesz e-book przygotowany
tylko dla stałych klientów miesięcznika. Kolejna propozycja z serii to:
„Wyroki, opinie i interpretacje organów państwowych cz. III”
i ściągnij publikację.
Aktualności
2
Szanowni Czytelnicy,
od renty planistycznej samorządy
nie powinny pobierać odsetek –
tak twierdzi warszawska izba
obrachunkowa. Problem z tzw.
rentą planistyczną pojawia się,
gdy podmioty zobowiązane do jej uiszczenia spóźniają
się z wpłatami. W gminach powstają wątpliwości, czy
należy w takim przypadku naliczać odsetki. Mazowieckie
samorządy zastanawiały się, czy do należności z tytu-
łu wzrostu wartości nieruchomości można stosować
przepisy rozdziału 7 działu IIII Ordynacji podatkowej.
Na tej podstawie od zaległości podatkowej niezapła-
conej w terminie naliczane są odsetki za zwłokę. Na
wątpliwości gminy odpowiedziała RIO w Warszawie
(nr WA.023.26.2013). W jej ocenie przepisy dotyczące
planowania przestrzennego nie dają podstaw do nali-
czania i obowiązku zapłaty odsetek w razie naruszenia
terminów na wniesienie renty. Nie odwołują się także
do innych regulacji, z których wynikałoby takie prawo.
Monika Zabrocka-Kutera
redaktor prowadząca
Rząd popiera oskładkowanie nieprawidłowych wypłat z ZFŚS
ciąg dalszy ze strony 1
W odpowiedzi Marek Bucior, podsekre-
tarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polity-
ki Społecznej, wskazał, że w podstawie
wymiaru składek nie uwzględnia się m.in.
przychodów wymienionych w rozporzą-
dzeniu ministra pracy i polityki socjalnej
w sprawie szczegółowych zasad ustalania
podstawy wymiaru składek na ubezpie-
czenia emerytalne i rentowe. W świetle § 2
ust. 1 pkt 19 powołanego rozporządzenia
nie stanowią podstawy wymiaru składek
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe
świadczenia pracowników finansowane ze
środków przeznaczonych na cele socjalne
w ramach ZFŚS.
Ustawa o zakładowym funduszu świad-
czeń socjalnych stanowi, że przyznawanie
ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość
dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji
życiowej, rodzinnej i materialnej osoby
uprawnionej do korzystania z funduszu.
Uwzględnienie kryterium socjalnego przy
podziale środków z ZFŚS jest więc warun-
kiem koniecznym do oceny, aby dane
świadczenie było uznane za socjalne.
W sytuacji, w której pracownicy otrzymują
świadczenia na bazie innych kryteriów niż
socjalne bądź bez zastosowania kryteriów,
tj. z naruszeniem przepisów ustawy o zakła-
dowym funduszu świadczeń socjalnych, do
tych świadczeń nie ma zastosowania § 2
ust. 1 pkt 19 powołanego rozporządzenia.
Faktycznie Zakład Ubezpieczeń Społecz-
nych przeprowadza kontrole obejmujące
swoim zakresem prawidłowość i rzetelność
obliczania, potrącania i opłacania składek
wypłat, w tym z ZFŚS. Te ostatnie wywołują
liczne reakcje płatników składek. Należy
jednak podkreślić, że działania ZUS mają
swoje uzasadnienie, fundusz świadczeń
socjalnych jest bowiem instytucją prawną,
która ma złagodzić różnice w poziomie
życia pracowników i ich rodzin.
Kryterium socjalne, co z resztą potwierdza
liczne orzecznictwo, jest tu najważniejsze.
Dodatkowo należy podkreślić, że w świet-
le art. 68 ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości w ustaleniu przez płat-
nika podstawy wymiaru składek w toku
postępowania wyjaśniającego lub kontroli
obowiązkiem zakładu jako dysponenta
Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest
podejmowanie działań zmierzających do usu-
nięcia takich nieprawidłowości. W sprawach
spornych wydawana jest decyzja, od której
przysługuje odwołanie do właściwego sądu.
PODSTAWA PRAWNA:
ustawa z 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz.U.
z 2013 r. poz. 1442 ze zm.),
rozporządzenie ministra pracy i polityki
socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie
szczegółowych zasad ustalania podstawy wy-
miaru składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.),
ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.:
Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.).
Rafał Kuciński
prawnik,
specjalista z zakresu VAT
RIO: W § 459 lub 460 należy ująć odszkodowanie z tytułu
wywłaszczenia nieruchomości
Wydatki na wypłatę kwot wynikających z decyzji o zezwoleniu na realizację
inwestycji drogowej powinny być traktowane jako kary i odszkodowania wypła-
cane na rzecz osób fizycznych, prawnych lub innych jednostek organizacyjnych
– twierdzi Regionalna Izba Obrachunkowa w Katowicach.
Przedstawiciele jednej z podległych jed-
nostek zwrócili się do Regionalnej Izby
Obrachunkowej w Katowicach (RIO) z prośbą
o wyjaśnienie kwestii rozliczenia odszkodo-
wań wypłacanych przez samorząd w związ-
ku z wywłaszczeniem nieruchomości pod
budowę dróg. Następuje ono na mocy
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej, która przenosi własność nieru-
chomości na Skarb Państwa lub jednostkę
samorządu terytorialnego. Organ, który
wydał taką decyzję, ustala również wysokość
odszkodowania za nieruchomość, które ma
rekompensować poniesione straty. W odpo-
wiedzi (pismo nr WA-0250/118/13) izba
uznała, że tego typu wydatki nie stanowią
zapłaty za nieruchomość. Jej nabycie nie
następuje bowiem w formie umowy, lecz
z mocy prawa. Z tego względu powinny
zostać ujęte w § 459 „Kary i odszkodowania
wypłacane na rzecz osób fizycznych” lub
w § 460 „Kary i odszkodowania wypłacane
na rzecz osób prawnych i innych jednostek
organizacyjnych”. Podobne zdanie wyraził
resort finansów w piśmie nr ST1-4834-82/
BTM/2008/1690. W księgach rachunkowych
wypłatę taką jednostka powinna ująć na
koncie 761 „Pozostałe koszty operacyjne”.
PODSTAWA PRAWNA:
ustawa z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych
zasadach przygotowania i realizacji inwesty-
cji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.:
Dz.U. z 2013 r. poz. 687),
rozporządzenie ministra finansów z 2 marca
2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji
dochodów, wydatków, przychodów i rozcho-
dów oraz środków pochodzących ze źródeł
zagranicznych (Dz.U. nr 38, poz. 207 ze zm.).
Karol
Zawadzki
specjalista ds. finansów
publicznych
Aktualności
3
Dochód samorządu
Należności pobierane od przewoźników
stanowią dochód gminy i mogą być
przeznaczone wyłącznie na utrzymanie
przystanków komunikacyjnych, wiat lub
innych budynków służących pasażerom.
Lidia Pogodzińska
prawnik, specjalista
ds. prawa finansowego
Karol
Zawadzki
specjalista ds. finansów
publicznych
WSA: gmina powinna doliczyć podatek od towarów i usług do opłat
za korzystanie z przystanków
Należności pobierane przez samorząd od przewoźników z tytułu zatrzymywania
się na przystankach komunikacyjnych podlegają VAT. Działanie takie ma charak-
ter cywilnoprawny. Nie ma przy tym znaczenia, że nie została zawarta umowa
w formie pisemnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gli-
wicach rozpatrzył spór między gminą
a organem podatkowym dotyczący opo-
datkowania czynności polegających na
udostępnianiu przystanków komunika-
cyjnych.
Uchwała rady
Gmina będąca stroną postępowania, na
podstawie ustawy o publicznym transpor-
cie zbiorowym, podjęła uchwałę w sprawie
stawek opłat za korzystanie z tego typu
budowli.
w takim przypadku umów cywilnopraw-
nych, a czynności wykonywane w tym
zakresie mieszczą się w granicach zadań
własnych realizowanych przez organ wła-
dzy publicznej.
W takich okolicznościach nie ma potrzeby
doliczania do wartości opłat podatku od
towarów i usług.
Forma umowy
Organ podatkowy, do którego zwróciła się
gmina, nie podzielił jej stanowiska. Wskazał,
że między działaniami jednostki polegającymi
na udostępnianiu przystanków komunikacyj-
nych, a opłatą wnoszoną przez przewoźnika
występuje bezpośredni związek – należy je
zatem traktować jako usługę.
Zdaniem fiskusa opłata taka ma charakter
cywilnoprawny. Świadczy o tym po pierw-
sze to, że za korzystanie z przystanków
samorząd może, lecz nie musi pobierać
należności, a po drugie istnieje możliwość
określenia maksymalnej wartości tej opłaty.
Gmina, pobierając omawiane kwoty, działa
więc w charakterze podatnika VAT.
Nie zgadzając się z taką interpretacją, jed-
nostka złożyła skargę do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Ten,
w wyroku z 18 listopada 2013 r. (sygn. akt
III SA/Gl 1454/13), przyznał rację organowi
podatkowemu.
Sędziowie stwierdzili, że sam fakt, że mię-
dzy gminą a przewoźnikami nie została
zawarta osobna, pisemna umowa, nie
oznacza, że pobierane opłaty nie mają
charakteru cywilnoprawnego. Świadczy
o tym chociażby to, że są one egzekwowa-
ne za zatrzymywanie się na przystankach
należących nie tylko do gminy. Zdaniem
sędziów, przyjęcie argumentacji gminy
prowadziłoby do tego, że w identycznej
sytuacji prawnej samorząd byłby uprzywi-
lejowany w stosunku do innych właścicieli
przystanków.
PODSTAWA PRAWNA:
ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od to-
warów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r.
nr 177, poz. 1054 ze zm.),
ustawa z 16 grudnia 2010 r. o publicznym
transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2011 r. nr 5,
poz. 13 ze zm.).
Jak podkreślili przedstawiciele samorządu,
udostępnianie przystanków następuje
przez wydanie uzgodnienia określają-
cego zasady korzystania z tego rodzaju
mienia. Ich zdaniem gmina nie zawiera
WSA: Odzyskanie VAT od inwestycji realizowanych przez zakłady
budżetowe jest możliwe
Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową
sieci kanalizacyjnej, mimo że po rozliczeniu zostanie przekazana w nieodpłatny
zarząd zakładowi budżetowemu. Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Admi-
nistracyjny w Gdańsku (wyrok o sygn. akt I SA/Gd 983/13).
Gmina, jako inwestor, poniosła wydatki na
budowę kanalizacji sanitarnej, która w wyniku
realizacji inwestycji zostanie przekazana w nie-
odpłatny zarząd (administrowanie) zakładowi
komunalnemu gminy (zakład budżetowy).
Wątpliwości gminy
Przedstawiciele samorządu mieli wątpliwo-
ści, czy w takim przypadku przysługuje mu
prawo do odliczenia podatku naliczonego
związanego z budową. Zwrócili się więc
do organu podatkowego z wnioskiem
o interpretację przepisów.
Stanowisko organów
Dyrektor izby stwierdził, że skoro faktury
dokumentujące poniesienie wydatków
inwestycyjnych przez gminę dotyczą
czynności wykonywanych przez odręb-
ny podmiot, jednostce nie przysługuje
odliczenie VAT. Zdaniem organu, sprzedaż
opodatkowaną w tym przypadku prowadzi
zakład budżetowy, nie zaś gmina, będąca
odrębnym podatnikiem VAT.
Samorząd, nie zgadzając się z taką inter-
pretacją, wniósł skargę do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego w Gdańsku.
Zdaniem sądu
Sędziowie przyznali rację wnioskodawcy.
W ich ocenie w przypadku zakładu budżeto-
wego, wykonującego w imieniu samorządu
zadania własne gminy, nie może być mowy
o odrębności podmiotów w zakresie VAT.
Zakłócona zostałaby bowiem wówczas
neutralność rozliczenia VAT.
Ustawodawca uzależnił prawo do odlicze-
nia podatku naliczonego od wykorzysty-
wania towarów lub usług do wykonywania
czynności opodatkowanych. Gmina jest
w tym przypadku podatnikiem, mimo że
jest organem władzy publicznej. Budowa
kanalizacji ma związek z działalnością
opodatkowaną, ponieważ umowy zawarte
z dostawcami mają charakter cywilny.
PODSTAWA PRAWNA:
ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od to-
warów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r.
nr 177, poz. 1054 ze zm.).