BLS u kobiety ciężarnej
Epidemiologia
• NZK rzadko występuję wśród kobiet
ciężarnych;
• NZK 1 na 30 000 porodów;
• 2008 roku 342 900 przypadków;
Zmiany anatomiczne i czynnościowe w ciąży
Macica
• I trymestr chroniona w miednicy mniejszej;
• Po 12 tygodniach staje się narządem brzusznym – narażona na urazy;
• II trymestr – gruba ściana macicy i płyn owodniowy chroni płód;
• III trymestr – ściany macicy cieńsze podatne na urazy (pęknięcie,
oddzielenie się łożyska)
• Macica jest narządem dobrze ukrwionym – w ciągu 10 minut przepływa
przez nią cała objętość krwi krążącej;
• Macica uciska na żyły dolnej części ciała – powodując utrudniony powrót
krwi z dolnej połowy ciała – efekt słaby rzut serca lub ryzyko
wykrwawienia w przypadku urazów dolnej połowy ciała.
Układ krążenia
•
Wzrost CO o 40%
•
Wzrost HR – 85-90/min – trudność oznaczenia progu tachykardii jako wykładnika
hipowolemii;
•
W I i II trymestrze zmniejszenie obwodu oporowego i obniżenie ciśnienia;
•
W III trymestrze ciąży BP wraca do wartości z przed ciąży – ograniczenie znaczenia
spadku BP w ocenie wolemii;
•
Zmniejszona reakcja na bodźce adrenergiczne ze strony układu naczyniowego –
brak reakcji zwiększenia oporu naczyniowego we czesnej fazie wstrząsu – skóra
może być gorąca i sucha;
•
Pierwsze objawy wstrząsu typowego mogą pojawić się po utracie około 30 % utraty
krwi – przepływ przez łożysko zmniejsza się o około 10 %;
•
Wzrost przepływu krwi przez macice, skórę i nerki wraz z wiekiem ciążowym.
Układ oddechowy
• Zmiany anatomiczne – obrzęk i przekrwienie błony śluzowej z powodu
poszerzenie naczyń włośniczkowych; poszerzenie tchawicy i oskrzeli;
uniesienie przepony o 4 cm w górę zmieniając wymiar poprzeczny klatki
piersiowej na skutek szerszego ustawienia żeber;
• Zmiany czynnościowe – wzrost objętości oddechowej o 35 – 50 %; wzrost
pojemności wdechowej płuc o 5 – 10 % maksimum wzrostu 22 – 24
tydzień ciąży, całkowita pojemność płuc zmniejsza się o 4 – 5 % ze względu
na uniesienie przepony, a objętość zalegająca i zapasowa objętość
wydechowa ulegają zmniejszeniu o 20 %, wzrostu częstości oddechów
50%, wzrost wentylacji minutowej o raz wzrostu zużycia tlenu o 15 – 20%
„hiperwentylacja ciężarnej” – wyrównana zasadowica ciężarnej – spadek
pCO2 do wartości 30 – 34 mmHg, wzrost pO2 o 10mmHg i spadek HCO3
do około 19,0mEq/l
Układ pokarmowy i moczowy
• Zmiany anatomiczne – rozluźnienie mięśniówki gładkiej przewodu
pokarmowego, spowolnienie motoryki, upośledzona czynność
zwieraczy przełyku, ryzyko przepuklin rozworu przełykowego,
uniesienie żołądka i jelit do nadbrzusza – wzrost ciśnienia w jamie
brzusznej;
• Zmiany czynnościowe – spowolnione opróżnianie żołądka i jelit –
ryzyko regurgitacji, wzmożone wydzielanie śliny przez ślinianki,
wzmożone wydzielanie soku żołądkowego w I trymestrze ciąży;
• 12 tygodniu ciąży pęcherz moczowy ulega przemieszczeniu ku górze
– uszkodzenie przy urazie tępym lub penetrującym.
Przyczyny NZK u kobiet ciężarnych
• choroby serca;
• zatorowość płucna;
• zaburzenia psychiczne;
• NT indukowane ciążą;
• sepsa;
• zaburzenia metaboliczne (DM ciężarnej)
• krwotok;
• zator z wód płodowych;
• ciąża ektopowa;
• przyczyny niezwiązane z ciążą.
Interwencje zapobiegające
wystąpieniu NZK u ciężarnej
• Ułożenie pacjentki na lewym boku;
• Tlenoterapia o wysokim przepływie O
2
pod
kontrolą SpO
2;
• W przypadku hipotensji kontrolowana
płynoterapia (bolus płynów);
• Rozważenie farmakoterapii;
• Opieka położnika, neonatologa;
• Diagnoza przyczyny zaburzeń i leczenie.
Kluczowe elementy BLS u kobiet
ciężarnych
• Opieka specjalistyczna (anestezjolog, położnik, neonatolog);
• Rozpoczęcie BLS zg z wytycznymi ERC – dobrej jakości uciśnięcia k.p.
celem zapewnienia maksymalnie możliwej perfuzji dla matki i dziecka;
• Ręczne przesunięcie macicy w lewą stronę w celu zniwelowania nacisku
na żyłę główną dolną.
• Pochylenie boczne na lewy bok pod optymalnym kątem
15 – 30̊ (przechylenie powinno umożliwić prowadzenie prawidłowe
dobrej jakości uciśnięcia k.p.) – zalecane stosowanie klina typu
Cardiff’a;
• C.C. – jeśli początkowe próby RKO są nieskuteczne;
• Pamiętać o zwiększonym ryzyku regurgitacji podczas wentylacji metodą
usta – usta (wypełnienie żołądka powietrzem)
ALS u ciężarnej
• Wczesna intubacja ETT – ułatwienie wentylacji, zapobieganie
regurgitacji.
• Elektroterapia standardowa – nie wykazano większej
oporności klatki piersiowej w czasie ciąży oraz niekorzystnego
wpływu na serce płodu; (elektrody samoprzylepne)
• Ułożenie na lewym boku;
• Rozważ 4H i 4T
• 5 minut na wydobycie płodu od włącznie zawansowanych
zabiegów resuscytacyjnych
Histerotomia a prowadzone RKO
• Do 20 tygodnia ciąży – brak konieczności histerotomia –
wielkość macicy nie ogranicza rzutu serca u matki;
• 20 – 23 tydzień ciąży – ratunkowe C.C. – ratowanie matki
celem utrzymania rzutu serca, przeżycie płodu znikome;
• Powyżej 24 tygodnia ciąży – histerotomia – celem przeżycia
matki i płodu
Zagrożenia życia matki
pochodzenia wewnętrznego
• Nadciśnienie ciążowe – stan
przedrzucawkowy;
• Rzucawka
Nadciśnienie tętnicze – stan
przedrzucawkowy
• Wzrost ciśnienia tętniczego i obecność
białkomoczu po zakończeniu 20 tygodnia
ciąży;
• Nadciśnienie przewlekłe przed ciążą oraz
wystąpienie objawów białkomoczu
Stan przedrzucawkowy
Zespół objawów chorobowych pojawiający się
w czasie ciąży >20 t.c., porodu i połogu, na
który składa się:
• Nadciśnienie tętnicze - >140/90 mmHg;
• Białkomocz - >300mg/24h – bez infekcji dróg
moczowych.
Stany współistniejące predysponujące do
preeklampsji
• DM;
• Pierwiastka;
• Wiek <40 i >20;
• Ciąża mnoga;
• Wielowodzie;
• Ciążowa choroba trofoblastyczna;
• Wywiad rodzinny;
• HA;
• PChN;
Patofizjologiczny podział
preeklampsji
• Postać matczyna – patologiczne objawy kliniczne u
ciężarnej, prawidłowy rozwój płodu, a objawy po 34
tyg. ciąży.
• Postać łożyskowa (płodowa) – pierwiastki z
prawidłowym BMI, w II trymestrze, niewydolność
łożyska, IUGR, niedotlenienie wewnątrzmaciczne,
zgon wewnątrzmaciczny;
• Postać mieszana – współistnienie cech
charakterystycznych dla matczynego i płodowego
typu schorzenia.
Klasyfikacja kliniczna
Łagodny stan preeklampsji
• BP – 140/90 lub większe
mierzone w odstępie 6
godzin;
• Bałkomocz > 300mg lub
dodatni białkomocz w
pojedynczej próbce
Ciężka postać preeklampsji
•
BP – 160/110 lub wyższe mierzone w
odstępie 6 godzin,
•
Białkomocz >5g/24h lub w teście
paskowym 2+, 3+;
•
Kreatynina >1,2mg/dl;
•
Liczba płytek <100 tyś/mm3 i/lub objawy
mikroangiopatycznej niedokrwistości
hemolitycznej;
•
Skąpomocz (<20/30 ml/h i/lub <500
ml/24h;
•
Wzrost aktywności enzymów
wątrobowych;
•
Ból w nadbrzuszu;
•
IUGR;
•
Zaburzenia ze strony OUN;
•
Rzucawka;
•
Obrzęk płuc lub sinica;
Leczenie
• Objawowe nadciśnienia tętniczego w
chwili SBP=160mmHg DBP = 105mmHg –
z rozwagą zachowanie prawidłowego
ukrwienia matczyno – płodowego;
– α-metylodopa – lek o dużym bezpieczeństwie dla
matki i płodu;
– Blokery kanału wapniowego – nifedypina;
– Labetalol – nieselektywny βbloker z
jednoczesnym hamowanie α1adrenergicznym
Leczenie z ciężką preeklampsją
• Zapobiegnie rzucawki – MgSoO4 w dawce 4g i.v. – 5-10min dawka
podtrzymująca 1-2g/godzine – przy braku skuteczności Fenytoina 10mg/kg
i.v. z szybkością 50mg.min
• Leczenie nadciśnienia – dodatkowo – dehydralaza – 5mg powoduje
wazodilatację tętniczek zmniejszając opór naczyniowy, wywołuje
tachykardie i zwiększenie CO oraz urapidyl – α1bloker;
• Leczenie rzucawki
• Rozwiązanie ciąży:
– Nieskuteczna farmakologiczna kontrola BP;
– Zaburzenia krzepnięcia PLT <100 tyś.mm3
– Postępująca niewydolność wątroby i/lub nerek;
– Objawy neurologiczne;
– Podejrzenie zespołu HELLP;
Rzucawka
Określamy pojawienie się drgawek toniczno –
klonicznych połączonych z utratą
przytomności. Objawy te mogą występować w
czasie ciąży, w przebiegu porodu lub w okresie
połogu, u pacjentek z objawami stanu
przedrzucawkowego.
Przyczyny wystąpienia drgawek
• Zaburzenie zdolności autoregulacji mózgowej
do utrzymania MAP;
• Obrzęk mózgu w wyniku encefalopatii
nadciśnieniowej w wyniku spadku stężenia
albumin i zmian ciśnienia onkotycznego;
• Zwiększenie ICP;
• Zmiany metaboliczne w OUN.
Objawy kliniczne
• Objawy przepowiadające:
– Bóle głowy-niepokój, zawroty głowy, upośledzenie
świadomości;
– Zaburzenia widzenia – mroczki, upośledzenie
widzenia, widzenie za mgłą, podwójne widzenie;
– Bóle nadbrzusza – ból żołądka, nudności wymioty;
– Pobudzenie i niepokój motoryczny;
– Znaczny wzrost ciśnienia tętniczego.
4 Fazy rzucawki
•
I FAZA – objawy wstępne, utrata przytomności oraz drgania włókienkowe mięśni twarz i rąk,
trzepotanie powiek, oczopląs. Następnie drgawki obejmują tułów i kończyny, wywołując
zgięcie rąk i palców dłoni, a wyprostowanie kk. dolnych. Okres ten trwa kilka sekund.
•
II FAZA – okres skurczu tonicznego – skurcz tężcowy wszystkich mięśni szkieletowych i
przepony z zatrzymaniem czynności oddechowej. Skurcze stałe obejmują kolejno – mięśnie
gałek ocznych, skrzydełek nosa, szczęki, mięśnie twarzy szyi, ramion, rąk, i w końcu mięśnie
tułowia i kk. dolnych. Twarz zasiniona obrzmiała. Gałki oczne uwypuklone zwrócone ku górze.
Okres ten trwa 10 – 60 sekund.
•
III FAZA – okres skurczów klonicznych – krótkie drgania poszczególnych mięśni powodujące
wstrząs całego organizmu. Chora nieprzytomna, źrenice rozszerzone nie reagujące na światło.
Sinica twarzy i wybroczyny krwawe na spojówkach. Pienista wydzielina. Okres od 0,5 – 3
minut;
•
IV FAZA – okres śpiączki – po ustąpieniu drgawek chora nieprzytomna w śpiączce – czas
trwania różny, po wybudzeniu pacjentki niespokojne, wrażliwe na bodźce (światłowstręt,
dotyk) – pod wpływem których może wystąpić kolejny atak. Jeśli następują kolejne ataki lub
III FAZA przedłuża się rokowanie jest złe.
Postępowanie
• Leczenie objawów rzucawki;
• Leczenie doraźne podejmowane podczas
rzucawki;
Postępowanie w rzucawce wg
ACOG
• Przerywanie napadu drgawek oraz profilaktyka
ponownego ich wystąpienia:
– Mg SO4 – 4-6 g w 20 minutowym bolusie następnie 1-2g/h przez co
najmniej 24h
– Przy kolejnym napadzie bolus MgSO4 2g w czasie 3-5min, mimo wlewu
ciągłego;
– Przy zatruciu siarczanem magnezu stosuj glukonian wapnia 1g i.v.
– Efekt działania magnezu powoduje blokadę napływu jonów wapnia do
neuronów oraz zmniejszenie uwalniania acetylocholiny w płytce
nerwowo – mięśniowej.
Fenytoina
• Dawka 10 mg/kg m.c.
• Pierwsza dawka 750 mg we wlewie 25mg/min
następnie ½ dawki/min.
• Kontrola EKG – zaburzenia rytmu serca;
• Poziom terapeutyczny w surowicy >12μg/ml oznacz
30 – 60 minut po podaniu.
• Poniżej < 10μg/ml 500mg leku i ponowne oznaczenie
• Farmakologiczna kontrola BP;
• Tlenoterapia przez maskę;
• Intubacja;
• Kontrola RKZ;
• Ocena wolemii i czynności nerek;
• Cewnik Foley’a, bilans wodny, osłuchiwanie płuc;
• Zabezpieczenie pacjentki przed urazem;
• Ukończenie ciąży;
• Cięcie cesarskie;
Po rozwiązaniu konieczne jest dalsze przestrzeganie intensywnej
terapii i nadzoru:
• Stała kontrola BP;
• Utrzymanie prawidłowej wentylacji i wymiany gazowej;
• Wyrównywanie zaburzeń elektrolitowych i RKZ;
• Kontrola diurezy;
• Kontrola przebiegu połogu;
• Profilaktyka odleżyonowa;
• Profilaktyka zakażeń i leczenie infekcji
Powikłania rzucawki
• Mikro i makrowylewy do narządów wewnętrznych;
• Przedwczesne oddzielenie łożyska;
• Zachłystowe zapalenie płuc;
• Krwotok do OUN;
• HELLP;
• ONN;
• ONK;
• Oddzielenie siatkówki – utrata wzroku;
• Deficyty neurologiczne;
• Zgon matki;
• Zgon płodu;
Przyczyny zgonu matki
• Powikłania mechanicznej wentylacji -23%;
• DIC – 9%;
• HELLP – 7%;
• ONN – 6%;
• Obrzęk płuc i niewydolność krążenia 5%;
• ARDS – 2%;
• Krwawienia do OUN 1,8%;
• NZK – 1,6%
URAZY u kobiety ciężarnej
Zasady postępowania z ciężarną po
urazie
ETAP I
Zapewnieni podstawowych funkcji życiowych
matki (oddychanie krążenie).
ETAP II
Ustabilizowanie stanu pacjentki, diagnostyka
stanu matki i płodu oraz intensywne
przyczynowe leczenie obrażeń.
Oględziny wstępne
• A – drogi oddechowe;
• B – oddychanie;
• C – krążenie – ułożenie zmniejszające ucisk
aorty oraz opanowanie krwawienia;
• D – (dysfunction) – zaburzenia czynności OUN;
• E(exposure) – obejrzenie całego ciała;
Ocena płodu
• Ustalić datę ostatniego krwawienia miesięcznego;
• Ocenić wysokość dna macicy;
• Ustalić czy nie występują skurcze macicy, ani jej
wrażliwość uciskowa;
• Podjąć monitorowanie tętna płodu;
• Ustalić, czy wyczuwalne są ruchy płodu;
• Przeprowadzić badanie przez pochwę by stwierdzić
obecność płynu owodniowego lub krwi
Cechy zagrożenia płodu
• Bradykardia <110/min;
• Objawy stwierdzone w KTG
– Niedostateczne akceleracja częstości serca płodu
w odpowiedzi na skurcze macicy;
– Późna deceleracja częstości serca płodu w
odpowiedzi na skurcze macicy.
Uraz tępy brzucha
• Najczęstsza przyczyna zgonów matki i płodu;
• Wypadki komunikacyjne – 60% przypadków;
• Powikłania to:
– Uszkodzenie śledziony oraz krwawienie do przestrzeni
pozaotrzewnowej;
– Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej i uszkodzenie poszerzonych
splotów żylnych miednicy unaczynionych przez tętnice maciczno –
jajnikowe – krwotoki wewnętrzne;
– Pęknięcie pęcherza płodowego;
– Przedwczesne oddzielenie łożyska;
– Poród przedwczesny;
– Pęknięcie macicy;
– Bezpośrednie uszkodzenie płodu
Przedwczesne oddzielenie łożyska
• Krwawienie przez pochwę;
• Nadmierna pobudliwość macicy;
• Wrażliwość uciskowa brzucha;
• Zwiększona wysokość dna macicy;
• Wstrząs hipowolemiczny u matki;
• Cechy zagrożenia płodu;
Penetrujące urazy brzucha
• 3-10 % przypadków;
• w miarę postępu ciąży macica i płód bardziej
podatne na urazy;
• macica stanowi jak gdyby osłonę dla narządów
jamy brzusznej;
• duży odsetek umieralności płodu, natomiast
wysoki odsetek przeżywalności matki;
Urazy klatki piersiowej
• Niebezpieczne bo prowadzą do
niedotlenienia;
• Odbarczenie odmy opłucnowej lub
krwawienia do jamy opłucnej;
• Torakotomie i torakocenteze należy
wykonywać o 1-2 przestrzenie międzyżebrowe
wyżej niż u dorosłego pacjenta;
• Złamanie pojedyncze żeber – leczenie
przeciwbólowe;
Uszkodzenie kręgosłupa
• Stabilizacja chirurgiczna uszkodzonego
odcinka.
• Ewentualna stabilizacja w gorsecie;
• C.C. wskazane gdy pozycja ginekologiczna
może spowodować przesunięcie kręgów i
uszkodzenie rdzenia kręgowego.
Oparzenia
• W późnych okresach ciąży przewaga CO do krążenia
matczyno – płodowego;
• Oparzenia – utrata wody – kolejne obciążenie dla
matki;
• Duże ryzyko zgonu matek i płodu;
• Rozwiązanie ciąży w oparzeniach przekraczających
50% p.c. w II i III trymestrze ciąży;
• Postawa wyczekująca w tych przypadkach nie
poprawia rokowania płodu.
Czas od zgonu matki potrzebny na wydobycie
płodu
<5 minut – rokowanie bardzo dobre;
<10 minut – rokowanie dobre;
10 – 20 minut – rokowanie średnie;
15 – 20 minut – rokowanie złe;