POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
Wydział Budownictwa
i Inżynierii Środowiska
Katedra Ciepłownictwa
Instrukcja do zajęć laboratoryjnych
Temat ćwiczenia
:
POWIERZCHNIA SWOBODNA CIECZY
W
NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ
Ćwiczenie nr
2
Laboratorium z przedmiotu
MECHANIKA PŁYNÓW
Ś13012 L02
Opracował:
Piotr Rynkowski
Białystok,
wrzesień 2012
Kod:
Politechnika Białostocka
Ćwiczenie nr 2
Katedra Ciepłownictwa Powierzchnia swobodna w naczyniu wirującym wokół osi pionowej
2/5
1. Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zadokumentowanie znanego z wykładów faktu, że powierzchnia
swobodna cieczy w
naczyniu wirującym wokół osi pionowej jest paraboloidą obrotową.
2. Podstawy teoretyczne.
Stan względnego spoczynku zachodzi, gdy ciecz wraz z naczyniem znajduje się w ruchu ze
stałą prędkością kątową, bądź ze stałym przyspieszeniem kątowym. Żaden z elementów nie
przemieszcza się wówczas względem siebie, ani względem naczynia.
Stan względnego spoczynku cieczy opisuje układ równań różniczkowych Eulera:
z
p
Z
y
p
Y
x
p
X
∂
∂
=
ρ
∂
∂
=
ρ
∂
∂
=
ρ
(1)
gdzie:
−
3
kg
m
ρ
-
gęstość płynu,
−
2
X, Y, Z
m
s
-
składowe jednostkowej siły masowej,
−
p = p (x,y,z) [Pa] –
ciśnienie,
−
x,y,z [m] – wymiary liniowe
Mnożąc te równania odpowiednio przez dx, dy i dz oraz dodając stronami otrzymuje się:
(
)
dp
Xdx
Ydy
Zdz
ρ
=
+
+
(2)
Równanie jest podstawowym równaniem równowagi cieczy w stanie względnego spoczynku
i mówi
o związku między ciśnieniem w dowolnym punkcie cieczy, a siłą jaka działa na ciecz w tym
punkcie.
Powierzchnia swobodna cieczy jest powierzchnią jednakowego ciśnienia (powierzchnią
izobaryczną, powierzchnią ekwipotencjalną), na której:
(
)
p
p x, y, z
const ,
czyli dp
0
=
=
=
(3)
W związku z tym równanie przyjmuje postać:
Xdx
Ydy
Zdz
0
+
+
=
(4)
Kształt powierzchni swobodnej poruszającej się w naczyniu cylindrycznym ruchem
jednostajnie obrotowym wokół osi pionowej można opisać teoretycznie równaniem (4). Na dowolny
element płynu działa jednostkowa siła masowa o składowych (rys.1.):
2
2
X
Y
Z
g
x
y
= ϖ
= ϖ
= −
(5)
Politechnika Białostocka
Ćwiczenie nr 2
Katedra Ciepłownictwa Powierzchnia swobodna w naczyniu wirującym wokół osi pionowej
3/5
gdzie:
−
n
1
30
s
ϖ =
π
-
prędkość kątowa ruchu naczynia,
−
n
1
min
-
prędkość kątowa,
−
2
g
m
s
- przyspieszenia ziemskie.
Podstawiając wyrażenia (5) do równania (4) otrzymuje się:
(
)
2
2
2
2
2
2
2 2
xdx
ydy
gdz
0
xdx
ydy
gdz
0
i po scakowaniu :
(x
y )
gz
C
2
r
gz
C
2
ϖ
ϖ
ϖ
ϖ
ϖ
+
−
=
+
−
=
+
−
=
−
=
(6)
Stałą całkowania można wyznaczyć z warunków brzegowych:
0
0
r
0, z
z ,
C
gz
=
=
→
= −
(7)
Powierzchni
ę swobodną cieczy w naczyniu wirującym wokół osi pionowej opisuje równanie:
2 2
0
r
z
z
2g
ϖ
=
+
(8)
Rys. 1.
Przyjęcie układu odniesienia
Oś z pokrywa się z osią obrotu i jest zwrócona przeciwnie do
przyspi
eszenia ziemskiego, a początek układu leży na powierzchni
swobodnej (rys.1). Z równania (1) widać, że kształt powierzchni
swobodnej nie zależy od ciężaru właściwego cieczy ani od kształtu
naczynia. Parametrem paraboloidy (1) określającej powierzchnię
swob
odną jest prędkość kątowa.
Parametr ten można wyznaczyć doświadczalnie dwoma
sposobami:
1)
przez bezpośredni pomiar liczby obrotów naczynia,
2)
pośrednio poprzez pomiar współrzędnych r, z dowolnego
punktu powierzchni swobodnej.
Politechnika Białostocka
Ćwiczenie nr 2
Katedra Ciepłownictwa Powierzchnia swobodna w naczyniu wirującym wokół osi pionowej
4/5
3. Budowa stanowiska.
Schemat stanowiska został pokazany na rysunku nr 2.
A
B
C
Z
Φ
2R
D
G
H
I
F
E
Rys.2. Schemat stanowiska
Poszczególne elementy:
A - obrotomierz (
do pomiaru liczby obrotów wykorzystujemy lampę stroboskopową),
B –
naczynie wirujące wypełnione wodą,
C - skala pionowa,
D - tarcza,
E -
koło napędowe,
F - silnik elektryczny,
G -
korba do przesuwania koła,
H – skala pozioma,
I
-
wskaźnik położenia kółka napędowego E względem skali H.
Naczynie cylindryczne, wypełnione zabarwioną wodą, przezroczyste, o średnicy wewnętrznej
2R = 53,5 mm
wiruje ze stałą liczbą obrotów na minutę wokół swej osi pionowej. Naczynie jest
napędzane za pomocą przekładni ciernej bezstopniowej, sprzęgniętej z silnikiem elektrycznym.
Zmianę obrotów uzyskuje się poprzez przesunięcie koła E. Położenie koła odczytujemy na skali
poziomej H.
Powierzchnia swobodna cieczy przecina powierzchnię naczynia wzdłuż linii będącej
teoretycznie okręgiem. Odległość płaszczyzny tego okręgu od wierzchołka 0 powierzchni swobodnej
została oznaczona literą z na rys. 2 i może być odczytana na skali pionowej C.
4.
Wykonanie ćwiczenia.
a)
Włączyć silnik elektryczny.
b)
Położenia koła napędowego ustawić na początku skali.
c)
Odczytać odległość z na skali pionowej C.
d)
Zmierzyć prędkość wirowania naczynia n
rz
obrotomierzem A.
e)
Zwiększyć prędkość obrotową naczynia i powtórzyć pomiar w sumie sześciokrotnie.
f)
Po zakończeniu pomiarów wykonać sprawozdanie.
Politechnika Białostocka
Ćwiczenie nr 2
Katedra Ciepłownictwa Powierzchnia swobodna w naczyniu wirującym wokół osi pionowej
5/5
5. Wymagania BHP
1.
Do wykonywania ćwiczeń dopuszczeni są studenci, którzy zostali przeszkoleni (na pierwszych
zajęciach) w zakresie szczegółowych przepisów BHP obowiązujących w laboratorium.
2.
W trakcie wykonywania ćwiczeń obowiązuje ścisłe przestrzeganie przepisów porządkowych
i
dokładne wykonywanie poleceń prowadzącego.
3.
Wszystkie czynności związane z uruchamianiem urządzeń elektrycznych należy wykonywać za
zgodą prowadzącego zajęcia.
4.
Zabrania się manipulowania przy urządzeniach i przewodach elektrycznych bez polecenia
prowadzącego.
6. Opracowanie wyników.
Wyniki wpisać w tabeli i uzupełnić obliczenia w dwóch końcowych kolumnach.
Wyniki pomiarów
Wyniki obliczeń
kolejne
położenie
wskaźnika
n
rz
z
n
R
gz
a
=
30
2
π
∆n
n
n
n
rz
a
rz
=
−
⋅ 100%
obr/min
mm
obr/min
%
1
2
3
4
5
6
1.
wyznaczyć równanie przedstawiające wyniki jako równanie regresji ważonej (wagą
każdego pomiaru jest odwrotność kwadratu błędu, zaś
b
=0) —
współczynnik
a
obliczyć
wg równania (10) w instrukcji [5],
2.
obliczyć współczynnik korelacji r — (11) w instrukcji [5] i wartość r
2
.
3. obliczy
ć wariancję empirycznego współczynnika regresji ważonej
2
a
S
— (12) w instrukcji
7
. Literatura uzupełniająca.
1. W.J. Prosnak, „
Ćwiczenia laboratoryjne z mechaniki płynów” Wydawnictwa Politechniki
Warszawskiej 1975.
2. Walden H. „
Mechanika Płynów”, Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej 1978.
3.
Kołodziejczyk L., Mańkowski S., Rubik M., „Pomiary w inżynierii sanitarnej”, Arkady,
Warszawa 1980.
4.
Praca zbiorowa pod redakcją M. Matlaka, A. Szustra, „Ćwiczenia laboratoryjne z mechaniki
płynów”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2002.
5.
Gajewski A.: Instrukcja do zajęć laboratoryjnych: cechowanie rotametru.